عبدالحی

پاسخ:

اولا ابتدای کلام شما ، سخنی است که از جانب خود فرمودید و اساسی ندارد. یعنی چه اعراب گذاری ها از جانب سیدنا رسول الله صلوات الله علیه و سلم نیامده است؟! جناب این اعراب گذاری باتوجه به قرائتی که نقل شده درج شدن بله اعراب گذاری شکلا رو آیات قرآن نبوده لیکن با توجه به قرائتی که شده قابل فهم بوده مگرنه مردمان بعد از عهد نزول چگونه قؤان رو اعراب گذاری میکنن بدون اینکه صحت قرائت رو از منشاء گرفته باشن؟!!!

ثانیا بنابه دیدگاه اهل فن قرائت “ارجلکم” به دو صورت فتح و کسر متواترا آمده است. آنهایی که قائل به کسر بودن آن رابه مجاورت کسره تنها خواندن و قائل به مسح آن نبودند هرچند در ادامه ثابت میشه که مسح معنی دیگری نیز داره.

جناب “rrw” می فرماید:
بگذاريد طوري ديگر موضوع را مطرح کنم فرض کنيد شخص کافري در بيابانهاي حجاز اتفاقي قرآني پيدا مي کند (واضح است که قرآنهاي سده هاي اول اسلامي کوفي و بدون اعراب است) او بعد از خواندن قرآن مسلمان مي شود و فرضا مي خواهد نماز بخواند در آنجا نه علي است که از او نحوه وضويش را سوال کند و نه عمري که از او بپرسد. حال او چگونه وضو مي گيرد مثل شيعه پا را مسح مي کند يا مثل سني پا را مي شوييد؟ هرمنصف عاقلي بي ترديد مي گوييد مثل شيعه.

پاسخ:

ای کاش در مورد ایمان به امامت و تأویلات واهیه آن و برداشت های ناصواب از آیات قرآن نیز قائل به همین به مثال خودتون باشید… بگذریم.
جناب همون اعرابی اگه آیه وضو رو بخونه پی میبره که باید پاها رو شست چون عقلش قبول نمیکنه که محدوده ای که برای پاها مشخص شده رو مسح کنه و اگه مسح کنه همون شیوه ی غسل پیدا میکنه چون مسح دو قوزک پا که معین شده جز با غسل صورت نمیگیره و این همون معنی دیگر مسح هستش که اهل لغت به آن تصریح کردن …

جناب rrw می فرماید:
جنابعالي مي پذيريد که در ” فَامْسَحُواْ بِوُجُوهـِــكُمْ وَأَيْدِيـكُم” (اَيْدِيـكُم ) عطف بر (وجوهکم )است ولي نمي پذيريد که در « وَامْسـَـحُواْ بِرُؤُوسـِـكُمْ وَأَرْجُلــَـكُمْ » (ارجلکم ) عطف بر (رُؤُوسـِـكُمْ) در حاليکه شايد کمتر جمله اي آنقدر شبيه به هم و بر يک روال و وزان باشد. در واقع همچنانکه در ” فَامْسَحُواْ بِوُجُوهـِــكُمْ وَأَيْدِيـكُم” غير محتمل است که ايديکم عطف بر وجوهکم نباشد ، در « وَامْسـَـحُواْ بِرُؤُوسـِـكُمْ وَأَرْجُلــَـكُمْ » نيز همين حکم صادق است….

پاسخ:

اولا در این آیه اشاره به محدوده ی مسح در دستها نشده درحالی که در آیه وضوء محدوده ی غسل دستها اشاره شده است : “وَأَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ” .

ثانیا در آیه ی تیمم در بدل “فَاغْسِلُوا” ، “فَامْسَحُوا” آمده است، اکنون ما از شما ُرالی می پرسیم در ایه ی وضوء حرف “باء” نیامده است می شه بفرمایید در ایه ی تیمم حرف “باء” چه معنی ای میده؟

ثالثا در آیه ی وضوء محدوده ی پاها معین شده است: “وَأَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَيْنِ” حال اگر در اینجا واو رو عطف به “وَامْسَحُوا بِرُءُوسِكُمْ” باشد این سؤال پیش میاد که چرا محدوده ی مسح – به زعم شیعه – معین شده یعنی “الی الکعبین”؟! جالب اینکه حرف “باء” در “رُءُوسِكُمْ” – بنابه دیدگاه شیعه – در اینجا برای تبعیض آمده است.

اثبات شیعه بودن علی بن الحسین بن علی المسعودی ابوالحسن الهذلی (م 346هـ) صاحب کتاب تاریخی مروج الذهب:

سید علی بن طاووس صاحب مروج الذهب را” الشیخ الفاضل الشیعی‏”خوانده است.

فرج المهموم ص 126 ،الباب الخامس فیما نذکره ممن کان عالما بالنجوم من الشیعة او حول مولده الموسوم

علامه حلی می گوید:

له کتب فی الامامة و غیرها

دارای کتابهایی در مورد امامت و غیرآن است.

رجال العلامة – خلاصة الاقوال ص 100 رقم ترجمه40

ابن داوود حلی می گوید:

له کتاب اثبات الاوصیة لعلی بن ابی طالب علیه السلام و هو صاحب مروج الذهب

کتاب اثبات الاوصیه علی بن ابی طالب علیه السلام از او است و او صاحب مروج الذهب می باشد.

رجال ابن داوود ص 241 رقم ترجمه1018

ابوعلی حائری، اشاره می‏کند که کسی را تا کنون نیافته‏ام که در تشیع وی، تامل کرده باشد، به جز فرزند استاد علامه (یعنی آقا محمد علی فرزند وحید بهبهانی) که در مخالفت، اصرار کرده و مدعی شده که او، از مخالفان (یعنی اهل سنت)است.

منهج المقال 4/ 392

محدث نوری، امامی بودن مسعودی را اثبات کرده است و با نقل عبارات نجاشی، علامه حلی در خلاصه، شهید ثانی در حاشیه آن، سید علی بن طاووس در فرج المهموم، میرداماد در حاشیه‏ی رجال کشی، ابن ادریس در سرائر، آن‏ها را در امامی بودن وی، صریح دانسته، و می‏افزاید:

من العبارات الصریحة فی کونه من علماء الامامیة

از عبارات واضح و صریح ، حاکی بودن او از علمای امامی است.

خاتمة المستدرک 1/ 115- 127

نجاشی مسعودی را شیعه می داند و برخی از تألیفات او را یاداوری کرده است.

رجال النجاشی-فهرست اسماء مصنفی الشیعة ص254 رقم ترجمه665

حافظ ذهبی در ترجمه مسعودی می نویسد:

وكان معتزليا

سیر اعلام النبلاء 15/ 569 رقم ترجمه 343؛ مؤسسة الرسالة بيروت ،الطبعة التاسعة 1413 – 1993 م

آيا عمر بن خطاب، فقط تهديد كرده است؟

کاربران سایت ولی عصر بعد از نقل مطلبی در مورد تهدید در نقد و بررسی آن می گویند:( قياساين دو تهديد با يكديگر، قياس مع الفارق است… اولاً: اين روايت در كتاب‌هاى شما آمده است و شما بايد به چيزى استدلال كنيد كه نزد ما حجت باشد.)

جواب:

قبل از رد و جواب این نقد کاربران سایت ولی عصر احادیثی را که این کاربران حجت نمی دانند را نقل کنم:

در قسمتی از حدیث طولانی ای، پیامبر صلی الله علیه و سلم می فرماید:
وإن الله أمرني أن أحرق قريشا
خداوند به من دستور داد تا قريش را بسوزانم.
صحیح مسلم 4/ 2197 ح 2865 ؛ الناشر : دار إحياء التراث العربي – بيروت
سنن النسائي الكبرى 5/26 ح 8070؛ الناشر :دار الكتب العلمية – بيروت الطبعة الأولى ، 1411 – 1991م
مسند أحمد بن حنبل 4/162 ح 17519؛ الناشر : مؤسسة قرطبة – القاهرة
و از أبي هريرة رضی الله عنه روایت شده است که سيدنا و مولانا رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمودند:
والذي نفسي بيده لقد هممت أن آمر بحطب فيحطب ثم آمر بالصلاة فيؤذن لها ثم آمر رجلا فيؤم الناس ثم أخالف إلى رجال فأحرق عليهم بيوتهم
قسم به ذاتى که جانم در دست اوست، قصد کرده‌ام تا دستور به جمع‌آورى هيزم دهم سپس مؤذن را بگويم تا اذان دهد و شخصى را براى امامت مردم مقرر نمايم و خود به خانه‌ متخلفان بروم و خانه ‌هايشان را بر آنان آتش زنم.
صحیح بخاری 1/231 رقم 618 ؛ الناشر : دار ابن كثير ، اليمامة – بيروت الطبعة الثالثة ، 1407 – 1987م
صحيح مسلم 1/451 رقم حدیث 651 ؛ الناشر : دار إحياء التراث العربي – بيروت
شبیه روایت فوق در کتب معتبر شیعه نیز آمده است:
عن عبد الله بن سنان، عن أبي عبد الله عليه السلام قال: سمعته يقول: إن أناسا كان على عهد رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم أبطئوا عن الصلاة في المسجد فقال رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم ليوشك قوم يدعون الصلاة في المسجد أن نأمر بحطب فيوضع على أبوابهم فتوقد عليهم نار فتحرق عليهم بيوتهم‏
تهذيب الأحكام 3/ 25 ح 6
در احاديث صحيحه از طرق عامه و خاصه وارد شده است از آن جمله در صحيح از عبد اللَّه بن سنان منقول است كه از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه شنيدم كه فرمودند كه جمعى در زمان حضرت سيد المرسلين صلى اللَّه عليه و آله تاخير مي ‏كردند و به نماز جماعت در مسجد حاضر نمى‏شدند حضرت فرمودند كه نزديكست كه آن جمعى كه ترك مى‏كنند نماز در مسجد را به جماعت كه امر كنم كه هيمه بياورند و در خانهاى ايشان گذارم و بر افروزم و خانهاى ايشان را با ايشان بسوزانم.
لوامع صاحبقراني 4/ 372
علماى شيعه روايت مذكور را “صحيح ” دانستند از جمله :
علامه محمد باقر مجلسی دوم
(الحديث السادس) (3): صحيح
ملاذ الأخيار في فهم تهذيب الأخبار 4/ 692
علامه محمد تقی مجلسی اول
روضة المتقين في شرح من لا يحضره الفقيه 2/484 و در کتاب فارسی لوامع صاحبقرانی
شهيد اول محمد بن مكى عاملى
ذكرى الشيعة في أحكام الشريعة 4/ 369
شيخ يوسف بحرانى
الحدائق الناضرة في أحكام العترة الطاهرة 11/ 63

آیا این منابعی که از کتب علمای شیعه ذکر کردیم نیز نزد عالمان شیعه حجت نیست؟!!!