عبدالحسین

قال(الشافعي‏): و قول عُمر لعليّ، رضي اللَّهُ تعالى عنهما: أَصْبَحْتَ‏ مَوْلى‏ كُلِّ مُؤْمِنٍ‏ أَي‏ وَليَ‏ كلِّ مؤمن‏. و قيل: سبب ذلك‏ أَنَّ أُسامةَ قال لعليّ، رضي اللَّه عنه: لستَ‏ مَوْلايَ‏، إِنما مولايَ‏ رسولُ اللَّه، صلى اللَّه عليه و سلم، فقال: صلى اللَّه عليه و سلم: من كنت‏ مَوْلاهُ‏ فعليّ‏ مَولاه‏، و كلُّ مَن‏ وَليَ‏ أَمرَ واحِدٍ فهو وَلِيُّه‏، و النسبة إِلى‏ المَوْلى‏ مَوْلَوِي‏.

ابن الأَعرابي: الوِليُ‏ التابع المحب، و قال أَبو العباس‏ في قوله، صلى اللَّه عليه و سلم‏: مَنْ كنتُ‏ مَوْلاه‏ فعليّ‏ مولاه‏ أَي من أَحَبَّني و تَولَّاني‏ فَلْيَتَوَلَّه‏… و تَوَلَّاه‏: اتخذه‏ وَلِيّاً، و إِنه لَبَيِّنُ‏ الوِلاةِ الوَلْية و التَّوَلِّي‏ و الوَلاء و الوِلاية و الوَلايةِ. و الوَلْيُ‏: القُرْبُ و الدُّنُو.

.

إِنَّما نیز از ادات حصر است و از نظر ادبی آنچه که بعد از إِنَّما می آید، داخل در کلام می شود و آنچه که قبل از آن است خارج می شود.

.

در پایان یک سوال هم دارم؛

فرمودید که اصل باید به صراحت در قرآن باشد. یکی از اصول را از قرآن به صراحت نشان دهید. استنباط نکنید بلکه صریحا گفته باشد مثلا توحید اصلی از اصول دین است که بفهمیم دین یک اصل بیشتر دارد. و آیه ای نشان دهید که فرموده باشد اصول دین را در قرآن بیان مکنیم و اگر پیامبر گفت شما قبول نکنید.

طبق ادعای شما تفرق در یک موضوع یعنی کذب بودن آن. نتیجه اینست که پیامبری الهی نیز کذب است.

4 مدل نماز میخونید. معنایش اینست که پیامبر اصلا نماز نخوانده. یا خوانده و شماها به ایشان 4 دروغ بسته اید. از این 4 مدل کدام ناجیه است؟ پیامبر که نماز نمی خوانده از کدام است؟

ماتریدی، معتزله، اشعری، مرجئه… هستید. معنایش اینست که پیامبر اصلا به هیچ چزی معتقد نبوده. یا اعتقاد دیگری داشته و شماها به تعداد نحله های فکری به ایشان دروغ بسته اید. از اینها کدام ناجیه هستند؟ پیامبر از کدام بوده؟

غیر از اینه؟

یه روز وقت میذارم میگردم تعداد سوالاتی که جواب ندادی رو احصاء میکنم. بعد تعداد مباحث اره ا تون رو هم میشمارم. بعد یه نتیجه گیری میکنم که حالش رو ببرید.

فعلا این رو داشته باشید که پیامبری الهی نیز کذب است.
.
حرفتان را بدون ایراد بزنید. در غیر اینصورت بنده تا صبح قیامت اینجا از شما ایراد خواهم گرفت.
بعد از رفع ایراد، اصل موضوعتان را بررسی میکنیم.
بر اساس 64 انفال؛ یا علی.

همان بحث 55 مائده کفایت میکند. آنجا عرض کردم که معنا را رها کرده و به لفظ چسبیده اید. ضمن اینکه این را هم گفته ام که شما میگوید در قرآن باید باشد تا پیامبر تبیین کند. در حالیکه قرآن میفرماید ما ینطق عن الهوی ان هو الا وحی یوحی. یعنی هر چه که بپوید. ریشه در قرآن داشته باشد یا نداشته باشد. اگر فقط قرآن است و جمله منافقانه حسبنا کتاب الله، پس بی شک مصداق کامل و اتم آیه 61 نساء خواهید بود. دقیقا اگر خداوند در قرآن نفرموده باشد و هر کس به همین دلیل رد کند، مصداق آیه نسا میشود این آیه نشان میدهد که خداوند برخ امور را بر عهده نبی قرار داده تا منافقین معلوم شوند. این در صورتی است که امامت در قرآن نباشد. و چه ایرادی دارد که خداوند یک راه امتحان و معلوم کردن منافقین را در اصول دینش قرار دهد؟

” خوب اگر از این ایه مفهومی غیر از توحید برداشت می کنید ”

آیه گفته که این توحید است؟ عین عبارت خود را بخوانید. برداشت مفهوم. در اوایل در جواب رفقایتان نوشته بودم آیا صراحت است که این اصل است یا شما استنباط کرده اید. رفته اند تا جواب بدهند. الآن هم شما میگویید مفهوم. صراحت در لفظ توحید با برداشت مفهوم توحید یکسان است؟ اگر هست چرا در امامت و ولایت نباشد؟ اگر نیست پس چرا دم از صراحت میزنید؟

آقای مجاهد؛

وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا 7 حشر

چيزهائي را كه پيغمبر براي شما آورده است اجراء كنيد ، و از چيزهائي كه شما را از آن بازداشته است ، دست بكشيد.

دوستتان(نقاش) در تاپیک دیگری معتقد است که هر آدم عاقلی که این آیه را از ابتدا بخواند میفهمد که موضوعش چیست.

الان موضوعش این چیزی است که شما فرمودید؟

جواب همین مثلا نقد را اونجا دادم.

در آیه 108 سوره توبه می فرماید؛
وَ لا تَسُبُّوا الَّذينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْواً بِغَيْرِ عِلْمٍ كَذلِكَ زَيَّنَّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلى‏ رَبِّهِمْ مَرْجِعُهُمْ فَيُنَبِّئُهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُون‏.
اوربان در تمام مطالبی که نوشته و من وارد آن شده ام، بدون استثناء به امام من توهین کرده و ناصبی بودن و البته لغیر رشده بودنش را ثابت نموده است و اصرار عجیبی هم بر آن دارد. اما من اگر توهینی کردم ابتدائا در جواب خودش بوده و نسبت به خودش. صحابه یا زن پیامبر را قاطی ماجرا نکرده ام.
اساس کار هم همین آیه بوده. چرا که اگر من به عمر یا ابوبکر یا عایشه یا بقیه صحابه که چون اوربانی آنها را م پرستند، اهانت کنم، او آن موقع فیسبوا الله می شود.
این را هم خودش خوب میداند که اگر داستان آسیاب را بگویم داستان برخی خلوت ها یا شغل دوم برخی را بنویسم، چه میشود.

لکن با عنات به اینکه گفته بودم تا عذرخواهی نکند بحث را ادامه نمیدهم، روی حرفم می مانم و تنها برای خواننده ای که می خواند توضیحی میدهم؛
خداوند در آیه 19 سوره آل عمران فرموده؛ ان الدین عند الله الاسلام. در آیه 85 نیز فرموده؛ و من یبتغ غر الاسلام دنا فلن یقبل منه و هو فی الآخرة من الخاسرین. در آیه سوم از سوره مائده نیز فرموده؛ و رضیت لکم الاسلام دینا.
این ” ال ” که بر روی اسام آمده معنایش چیست؟ وقتی چیزی معرفه شد، یعنی خداوند آن را معوم کرده است. دین هم نمی شود که دو مدل باشد و یک اسم داشته باشد. وقتی که تعریف شده است حتما و ناچار باید مصداقش هم معلوم باشد. اگر الاسلام آن چیزی باشد که من میگویم، سایر مدعیان اسلام از نظر من باطل خواهند بود. دلیلش هم اینست که خداوند یک اسلام بشتر ندارد. یا من درست هستم یا اوربان. نمیشود و محال است که هم من و هم او هر دو درست باشیم. در اینصورت خداوند باید می فرمود اسلامان. یا اگر گروه سومی هم باشد باید بفرماید اسلامون.
وقتی که آه صراحت دارد دین یکی است، و من و اوربان هر کدام یک چیز را اسلام می دانیم معنایش اینست که حداکثر یکی از ما دو نفر درست است و حق می باشد. و دیگری خودبه خود باطل. یا اینکه هر دو باطل هستم و فرد سومی بر حق است. به هر حال یک حق معلوم و معرفه نمی تواند بیشتر از یک مصداق داشته باشد.

اگر تعدد مصداق داشته باشیم، حدیث افتراق امت باطل است و هر کس تحت هر عنوانی ادعای مسلمانی کرد را باید مسلمان دانست و نمی شود گفت که کسی کافر است چرا؟ به دلیل اینکه همه فرق اسلامی مدعای قرآنی دارند و مدعی پیروی از سنت هستند.

من شیعه می گویم که اسلام یعنی این. سنی میگوید اسلام یعنی این. در هر دو گروه نیز شعباتی هستند که اسلام را منطبق بر خود می دانند.

نتیجه بحث اینست که با عنایت به آیات که الاسلام فرموده اند و دین را یکی می دانند، نمی شود که دو تعرف از اسلام ارائه بشود. اگر شد، قطعا یکی باطل است. وقتی که باطل دیگر اسلام نیست که مدع آن داعیه مسلمان بودن نیز داشته باشد. یا اسلام است یا کفر. شقوق مختلف برای اسلام معنا ندارد. اگر خداوند دین را کامل کرده( که کرده) نمی شود که از یک چزی کامل چند نمونه موجود باشد. وقتی چیزی معرفه شد حتما مانعیت در برابر اغیار هم دارد. دیگر نمیشود که چیزی را به آن چسباند.

bi_siasate-gharib عزیز،

بعد از اینکه خودتان بیجا کرده اید و حتما ادب را بعد از این رعایت بکنید؛

اول این را دقت کنید که معلوم شد که شیعه بر خلاف ابتدا کننده تاپیک، نه صدیقه طاهره سلام الله علیها را عبادت می مند و نه بر این اساس مشرک است. پس اساس حرف ایشان بر هوا رفته است.

و دقت مضاعف کنید که با این دو نمونه ای که در قرآن آمده، حصر سجده برای خداوند شکسته شده. البتع سجده به مفهوم عبادت که مختص خداست و شکی در آن نیست. اما اگر من کسی را به جهت تعظیم، سجده کنم، کجایش شرک است؟

اما دقت کنید که بنده گفتم سجده برای تعظیم نباشد برای چیست؟ من وجه دوم سجده را عبادت می دانم. چرا؟ اصل هدف از آن چیست؟ هدف از سجده عبادت است. حالا اگر خداوند فرموده باشد که آدم را سجده کنید برای اینکه افضل است یعنی یک استثنا ایجاد کرده در هدف سجده. خب به چه دلیل نمیشود آن سجده را با همان هدف برای دیگری انجام داد؟

اگر صدیقه کبری سلام الله علیها افضل زنان باشد که هست، من سجده اش میکنم به این منظور. اگر ایشان را هم برای مطهره بودنش سجده کنم، او را تعظیم کرده ام. اشکال این سجده کجاست؟

ضمن اینکه عرض کرد یک سجده دستور خدا و ک سجده در حضور و توسط رسول خدا بوده. اگر منعی موجود بود قطعا بیان میشد. شما به جای اینکه از من آیه و حدیث برای عدم ایراد داشتن سجده بر دیگری بخواهید، فکر کنید اولا چرا خداوند این دو سجده را بیان فرموده، ثانیا اصل در امور بر چیست؟

افضل تر؟ افعل تر داریم؟

ابلیس طبق حرف شما فرشته است ” ببینید وقتی ابلیس این کار را نکرد خداوند بخاطر سرپیچی او از دستوراتش مردودش کرد، همانطور که میدانیم فرشتگان معصومند. اما چطور میشود فرشته معصوم سرپیچی کند؟ ” این را شما نوشتید.

ادامه حرف خود را بخوانید ” ببینید وقتی ابلیس این کار را نکرد خداوند بخاطر سرپیچی او از دستوراتش مردودش کرد، همانطور که میدانیم فرشتگان معصومند. اما چطور میشود فرشته معصوم سرپیچی کند؟درواقع این خواست و اراده خداوند بود……. … . ”

شما برای اثبات حرف خود، خداوند را متهم به این کرده اید که معصومی را مجبور به تخلف کرده. حرفتان معنای دیگری میدهد؟ من نوشتم ” اگر تخلف ابلیس را خواست خداوند بدانیم در حالیکه خود ملعونش ناتوان از عدم سجده باشد، جبر برداشت نمیشود؟ ان ابلیس به خاطر خواست خداوند باید به جهنم برود؟ این جبر نیست؟ “. این ناتوانی را هم به جهت عصمتی گفتم که شما مدع شدید.

و نوشتید ” شرک “. وقتی نتوانید اثبات کنید که شیعه حضرتش را عبادت میکند و نتوانید ثابت کنید که سجده مختص خداست، این حرف که میگویید شرک، کشک محض است.

و ” وعدم تکرار بدان معناست که عمل خوبی نیست و نباید تکرار شود ”

این کار ناشایس را آیا خدا امر کرده یا دیگری؟ به قول شما اراده و خواست خدا نبوده؟ واقع که خداوند دست به افعال قبیحی میزند.

آیه وجود دارد که کار برادران و البته پدر و مادر یوسف، از روی شرمندگی بود؟

دقت کنید، پدر یوسف، یعقوب نبی، از چه چیزی شرمنده بوده؟

خداوند برای تحقق خواب رسولش او را به عمل شرک آلود جواز داده؟ این استثنایی برای شرک نیست؟