عبدالحسین

خب خدایی که وظیفه اش جمع قرآن است اسمش چی بوده؟ باز میبینم که سنی های این سایت یک خدای دیگر یافته اند. آنکه قرآن را جمع کرده. چون جمع آن کار خداست پس کسی جز خدا هم آن را انجام نمی دهد. لذا آن کسی که جمعش کرده خداست. حالا کی جمعش کرده؟ این همان دأب خداست که نمی دانید چیست. یعنی به صرفه نیست که بدانید. ضمن اینکه یکی از راههای حفاظت از قرآن قرار دادنش در محفظه است. مثل شکم داجن.

و من ندیدم که این فرد نوشته باشد منظور از آیه در آن حدیث چیست. و نوشته باشد که اصلا چرا مطرحش کرد. بحثم هم در مورد وجود مقدس امام عصر سلام الله علیه نبوده و نیست که جوابگو باشم اما یک تذکری میدهم؛ عقیده شیعه نسبت به بهره مندی از امام چیست؟ علاقه مندان بروند سوال کنند تا از این به بعد با دیدن این مدل نوشته از 1990 کمی بیشتر بخندند. از نوشته هایش یاد داستان فیل در شهر کورها می افتم.

ایاک نعبد و ایا ک نستعین…….. و استعینوا بالصبر و الصلوة

الیس الله بکاف عبده…………..یا ایها النبی حسبک الله و من اتبعک من المومنین

این همان چیزی است که نوشتم ” دأب ” خداوند متعال است. دأب می دانید چیست؟

خب حالا صبر خداست یا نماز؟ یا مومنین؟ هر کدام را که بدانیم قائل به بیش از دو اله میشویم. چه کنیم؟

” نکته تکراری هم اینجاست. اولا نویسنده اولیه تاپیک من دون الله را چیز دیگری دانسته و نشان از عمق بیسوادی او بوده. این یکی اومده و دیده قابل توجیه نیست برای همین طرف دیگر سکه را گرفته. مورد چهارم که نوشته خالق یا مخلوق. کی گفته خالق؟ و اگر مخلوق باشد ممتنع است که قدرت داشته باشد؟ و آیا لزوما باید یک دستی از قبر خارج شده و مطلب را توی جیب طرف قرار دهد؟ اگر اینست چرا هیچ کس دست خدا را در جیبش احساس نمی کند؟ همان خدای اهل سنت که دست دارد مثل من و شما. بالاخره او روزی دهنده است. شماره حساب هم ندارد که پیگیری کنیم ببینیم در گدام بانک است که از آنجا حقوق ملت را برایشان واریز میکند.”

خواننده گرامی امیدوارم که شما منظور بنده از دست در این نوشته را فهمیده باشید. و متوجه شده باشید که چگونه تلاش مذبوحانه دارد تا پیوستگی مطالب را برهم بزند. من که منکر رازق بودن خداوند نشدم. لکن بنا بر عقیده این طیف پرسیدم که آیا لزوما باید حرکت مادی هم احساس شود؟ انصافا حالت تهوع میگیرم از بس که طرف مقابل خود را به تخرخر می زند. خداوکیلی با این همه تظاهر به بلاهت فکر می کنید سر خدا هم می توان کلاه گذاشت؟ یادآوری میکنم که انسان دو نفر را هرگز نمی تواند فریب دهد. اول خدا و دوم خودش. اما به نظرم می رسد این فرد خودش را هم فریب داده. مثل اون بابایی که به دروغ گفت کوچه بغلی آش می دهند و بعد خودش هم باورش شد و دوید.

خدایی که دست راست و چپ دارد(این چه لیس کمثله شئ است خودش می داند)

اخبرني عبد الله بن عمر قال قال رسول الله صلى الله عليه وسلم يطوى الله عز وجل السماوات يوم القيامة ثم يأخذهن بيده

اليمنى ثم يقول انا الملك أين الجبارون أين المتكبرون ثم يطوى الأرضين بشماله ثم يقول انا الملك أين الجبارون أين المتكبرون

مسلم ج8ص126 کتاب صفه القیامه

نکته قابل توجه اینست که من چیزی از خودم نگفتم و تمام این مطالب که دوباره مینوسم از اصحاب است. راوی برخی از آنها زن نبی است. عامل برخی از آنها خود نبی است. راوی همگی هم صحابی هستند. حالا خدا با این وجود راضی است؟ تازه همه از صحیحین است.

تا جاییکه شناسنامه خودم را دیده ام من از صحابه ای نبودم که گفتم زن نبی آره. دختری هم ندارم که به عقد نبی درآورده باشم و بروم نزد نبی و بگویم که این آبروی من را برده و آره. یادم هم نیست که در حدیبیه بوده باشم و در رسالت نبی شک کرده باشم. نام عمویم هم عباس نیست که با او نزد یکی رفته باشم و بگویم که تو و نفر قبلی تو آره. بت فروشی نکرده ام. شراب فروشی نکرده ام. سعد را به یه کارهایی امر نکرده ام. زنا هم نکردم که حاکم هم رفاقتی بی خیال بشه. اصلا پیامبر را هم ندیده ام که از او حدیث دروغین شنیده و نقل کنم. یاد هم ندارم که سر سفره نشسته باشم و جای سیر شدن خسته شده باشم آن هم در اثر نفرین نبی. آیه ای هم برای من با لفظ مثنی نازل نشده که بگوید مومنه و …. نیستی. چون اصولا زن نیستم. زورکی هم به خورد پیامبر دارو نداده ام. تا به حال محلی به نام صفین هم نرفته ام تا در سپاهی باشم که در آن سپاه عمار حاضر نبوده بلکه در سپاه مقابل بوده. اصولا از شتر هم می ترسم و دنبالش راه نمی افتم. کاری هم به ارب ملت ندارم که چقدر بر آن مسلط هستند. کسی را هم با لگد نزده ام که فتقش عیب پیدا کند. بابام هم ادای کسی رو درنیاورده تا همون شکلی باقی بمونه. در جایی هم نبوده ام که سگ داشته باشه و قسم دروغ یاد کنم. حکم تیمم را هم می دانم. بدعتی هم درست نکرده ام که بعدا بگم چقدر خوبه. اذان صبح رو هم حالی به حالی نکردم. از کوزه ای که آب می خورم کسی آب نخورده که مست بشه و بعدش … . مانع از پیامبر هم نشده ام. جاء فاسق بخبر هم برای من نیست. توی هیچ غاری هم نبودم که اذ یقول بشم. به مجلش آواز و رقاصی هم نرفته ام و…………… . خب اگر من این کارها را نکرده ام، کی کرده؟

توهم کجاست؟ این بابا نوشته من توهین کردم. خب منبع توهینم کجا بوده؟ کتب صحیح اهل سنت. یعنی چی؟

.

در نهایت اینکه ایشان همچنان از تعریف اله و شرک عاجز هستند. من دون الله را هم نگفته اند که چیست. یعنی با رفیقشان در اختلافند. تفاوت شرک و توحید را ننوشته اند. نگفته اند که ملاک عقیده است یا عمل. معنای ” تدعون ” یدعون” را هم روشن نکردند. اینکه خدا اله دوم را تکذیب کرده یا هدف بیان شده در 3 زمر را هم نگفتند. اینکه ما انت بمسمع من فی القبور نفی قدرت از چه کسی میکند هم مانده. و اینکه مقام شاهد چیست و لازمه اش چیست. اینکه به چه دلیل فرد اگر در این دنیا صفتی نداشته باشد در ان دنیا هم ندارد و…….. .

فکر می کنم که خواننده انصاف بدهد دیگر تا زمانیکه ایشان این سوالات و ابهامات را مرتفع نکنند، بنده مطاب جدیدی ننویسم. با هم منتظر می مانیم تا ببینیم که این شخص می تواند اله دومی برای شیعه ثابت کند یا خیر.

ضمنا فراموش نکنیم که مجاهد قصدش اثبات اله دیگری برای شیعه بوده و این بابا چون نمی داند که بحث یعنی چه آمده و درونیات خود را نوشته و رفته سراغ اهل قبور.

از ظواهر امر پیداست که کار بنده در این تاپیک نیز به پایان رسیده است. طرف به جای اینکه جواب به سوالات و ایرادات بدهد…….. .

اما آخرین نکات؛

گفته بود که 100 توبه یعنی رضایت خدا از اصحاب مهاجر و انصار. سوا لشده بود که آیا رضایت دائمی است؟ جواب داده بود که بله. دلیل هم عبارت خالدین فیها ابداست. سوال شد که ابدا برای خلود در بهشت است یا رضایت خداوند؟ اگر کسی جوابی دید برایم ایمیل کند. خب بعد میگن چرا عصبانی میشی. به کلوخ گفته بودیم فهمیده بود که سوال چیست جوابش چیست. آیا ابدا برای رضایت است؟ به کدام دلیل؟ من میگم که نشد دلیل.

بعد اگر نقل از کتب صحیح اهل سنت اهانت است بروید و از کتبتان پاک کنید. بلدید که. من هیچ چیزی به آن کسانی که نامشان را بردی نگفته ام. هر چه بوده از کتب شما بوده آن هم از نوع صحیح. انصافا بنده خودم را اجل از این می دانم که وقتم را برای این چنین کسانی تلف کنم و در موردشان بنویسم. اگر چیزی نوشته باشم هم برای نقض بوده.

من نوشتم که آقا به فلان چیز بند کرده. خب این را توهین گرفته. اما به چه چیزی؟ به قرآن؟خدا؟پیامبر؟خودش؟ اگر به سه مورد اولی باشد که خب این بابا با رفتاری که دارد و برداشتهایی که می کند و نتیجه آن چیزی جز متهم کردن خدا به تناقض گویی نیست خودش به خدا توهین می کند. قرآن را هم که کتاب رمانی بیش نمی داند. این فضل قرآن است یا وهن آن؟ پیامبر را که حتی در حد کالطارش هم نمی داند. خب این توهین نیست؟ چنین فردی به چه حقی میتواند بگوید که به اینها توهین شده؟ اول باغچه خود را بیل بزند بعد دیگران. اگر هم توهین به خودش گرفته که مهم نیست. فردی که به خدا و رسول و قرآن توهین میکند سر سوزنی ارزش دارد که نخواهیم چیزی در حد شأنش به او نگوییم؟

بعد ما نوشتیم که پژواک حرفها نزدیک هستند. آقا یاد جوک و یه چیزهایی افتاد که سریع جبهه گرفت و مظلوم نمایی کرد که آی و داد و بیداد که من رو آره. خب حرفی نزنید که مفهومش چیزی باشد که مجبور شوید به خاطر آن به فضیحت مبتلا شوید. بعد هم که قزوین و … را نوشت. خب ما به این آقا که ذهنش در جوک و مسائل زیر شکمی محصور است چه بگوییم؟

بعد نوشتیم مشمئز کننده. آقا یاد استفراغ و این چیزها افتاد. عزیزم اینها عوارض هستند. در تاپیک های دیگر و همین تاپیک دقت کنید که هموراه یک بخش از حرف را برداشته و در کلام انقطاع ایجاد کرده و چیزی در برابرش نوشته. بعد تا توانسته رنگ آمیزی کرده و تکرار کرده. این مشمئز کننده نیست؟

بعد هم بحث را سیاسی کرده. رفتار سیاسی با سیاسیون به من مربوط نیست.

و بعد از کلی پست میبینیم که جوابهایی برای احادیث به دستش رسیده و خود را به دیدن زده و آره. اما واقعا آره.

عن عائشة رضي الله عنها قالت دخل أبو بكر وعندي جاريتان من جواري الأنصار تغنيان بما تقاولت الأنصار يوم بعاث قالت وليستا بمغنيتين فقال أبو بكر أمزامير الشيطان في بيت رسول الله صلى الله عليه وسلم وذلك في يوم عيد فقال رسول الله صلى الله عليه وسلم يا أبا بكر إن لكل قوم عيدا وهذا عيدنا

تغنیان یعنی مرثیه خوانی. و مرثیه را در عید می خوانند.

زفت چه شد؟

على باب حجرتي والحبشة يلعبون في المسجد ورسول الله صلى الله عليه وسلم يسترني بردائه انظر إلى لعبهم.

بله دیگه تحجر اجازه نمی دهد که یلعبون باشیم. نتیجه اینست که پیامبر فهم دوری از اینها را نداشته اما سایرین نداشته اند.

عن رسول الله صلى الله عليه وسلم انه لقى زيد بن عمرو بن نفيل بأسفل بلدح وذاك قبل أن ينزل على رسول الله صلى الله عليه وسلم الوحي فقدم إليه رسول الله صلى الله عليه وسلم سفرة فيها لحم فأبى ان يأكل منها ثم قال إني لا آكل مما تذبحون على أنصابكم ولا آكل الا مما ذكر اسم الله عليه.

نکته اینجاست که پیامبر در قبل از بعثتش با افرادی مانند ابولهب یکسان است. یعنی چون حکم حرمت نازل نشده و زنا را حرام نکرده پس پیامبر اگر زنا کند چون حرمتش نازل نشده ایرادی ندارد. خب خر می خواهد که نفهمد این را ساخته اند تا گندکاری خدایانشان را بپوشانند. همانهایی که زحمت کشیده کنیز خریده و او را برای زنا می دادند تا از پولش ارتزاق کنند. همانهایی که مادرشان آنها را در حالیکه زنا می داد زاییده و حتی پارچه ای هم در آن خانه پرچم دار نیافته اند که دور آن کودک حرام زاده بپیچند. و البته یک خر دیگر هم لازم است تا نفهمد که لازمه این حرف که چون حرمتش نازل نشده پس ایرادی ندارد اینست که پیامبر یا پیروی از مشرکین کرده باشد یا بلا دین باشد. یعنی قبل از بعثت ایشان فرقی بین حلال و حرام نمی گذاشته اند. لذاست که از آن گوشت خورده اند اما زید بن عمرو بن نفیل که تابع دین بوده نخورده. این پیامبر ارزانی شما. بعد میگن چرا فیلم موهن می سازند.

قدم نبي الله صلى الله عليه وسلم المدينة وهم يأبرون النخل يقولون يلقحون النخل فقال ما تصنعون قالوا كنا نصنعه قال لعلكم لو لم تفعلوا كان خيرا فتركوه فنفضت أو فنقصت قال فذكروا ذلك له فقال إنما انا بشر إذا أمرتكم بشئ من دينكم فخذوا به وإذا أمرتكم بشئ من رأيي فإنما انا بشر.

اولا بحث اینست که آیا با همین یک مرتبه ای که خداوند فرموده، حصری که دوستان شما مدعی هستند شکسته شده یا خیر؟

ثانیا در مواردی که برای استعانت بوده چطور؟

ثالثا مقر هستید که آیه برای جنگ بوده. خب فایده کنونی آیه چیست؟

رابعا همان 61 انفال فرموده که بر خدا توکل کن. نفی چیز دیگری هم کرده؟ به آیه بعدی دقت کنید. ایدک بنصره و بالمومنین. چه معنا می دهد؟

خامسا علاوه بر آیاتی که فرموید، فمن یتوکل علی الله فهو حسبه. خب این روشن است. اما در 64 انفال هم فرموده که حسبک الله و من اتبعک من المومنین. کفایت کردن در آیه ثمره توکل است. در این آیه ثمره چیست؟ یعنی یک متوکل وقتی توکل کند خدا او را کفایت می کند. حالا خدا به همین متوکل فرموده که من و مومنین تو را کفایت می کنیم. چرا؟

یک نکته ای را تذکر یدهم. خداوند متعال در انجم امور یک روشی را در پیش گرفته و سامان امور بر اساس آن است. شما وقتی متوجه سوید که ” دأب ” خداوند متعال چیست، مشکل حل است انشاء الله.

شیعه هم منکر توکل بر خدا نشده اما بحث اینست که شیعه روش خداوند را یافته و در راستای آن قدم برمی دارد. تفاوت با شما در همین است. و الا تنها صاحب قدرت در هستی خداوند است و تنها اوست که می تواند کسی را کفایت کند. اما چگونگی این مسئله مهم است. این چگونگی را باید خودتان بیابید و حل کنید. اگر بنده بنویسم آن وقت یک بحث جدلی میشود. چرا که هر دو طرف پیش فرضهایی داریم که رجوع از آنها مشکل است لذا هر طرف باید خودش مبنا را پیدا کند و بعد در صدد ارائه آن باشد. بعد از آن وقتی توانست در برابر سوالات از آن مبنا رفع ایراد و ابهام کند، و طرف مقابل هم نتواند نقض آن را ثابت کند، حق است که پذیرفته شود.

آن آیه ای که ” فذکر بالقرآن ” دارد. نکته ای در آن وجود دارد که اولوالالباب آن را می فهمند نه هر کسی. خطاب به حضرت رسول است که با قرآن تذکر بده. جهاد کن. حکم کن و….. . خطاب به کیست؟ حضرت رسول. سایرین کجایند؟ خداوند به رسولی که خودش مبین قرآن است فرموده که با قرآن این کارها را انجام بده. عجیب است؟ به هیچ وجه. چرا؟ چون مغز قرآن در اختیار ایشان است.لذاست که نمی توان گفت حسبنا کتاب الله را خدا فرموده. چرا؟ چون در آن موقع باید بگوییم که خداوند هم تابع قرآن است. دقت کنید آن فردی که این جمله را گفته در چه مقامی بوده. اگر خدا بوده باشد که بیان این جمله حاکی از آنست که خدا نیاز به هدایت دارد و باید پیامبر با قران به او تذکر بدهد و البته خدا برای هدایت یافتن خودش توسط پیامبری که خودش فرستاده و خودش او را هدایت کرده، برای این کار فقط قرآن را کافی میداند. حالا خداوند محتاج هدایت است؟ اگر هست که ارزانی شما. اگر نیست که خب او خدای ماست و خدای شما نیست. چرا؟ به جهت موافقات.

اگر هم کسی غیر خدا باشد، که هست، خب قطعا محتاج هدایت است. اما هدایت را از کجا باید به دست آورد؟ قرآن با مقام تبیینی که برای پیامبر قائل شده علنا و به صراحت فرموده که خدا و رسول هدایت می کنند. و البته 52 شوری که فرموده انک لتهدی الی صراط مستقیم، در آیات دیگری مانند انچه در سوره جمعه آمده فرموده که لیعلمهم الکتاب و الحکمة. یعنی تو هر مقدار که عظمت داشته باشی باز هم باید از رسول تعلیم بگیری. چه جیزی را؟ قرآن را. یعنی آن کس که مدعی است قرآن کفایت می کند، این آیه را منکر شده است. چرا که هیچ جایگاهی برای تعلیم از سوی پیامبر قائل نیست.

عقیده جالب خداوند است در مورد کسیکه فلبث فیهم الف سنة الا خمسین عاما بوده. یعنی تا قبل از طوفان 950 سال. بعدش بماند. در این 950 سال الا قلیل به او ایمان آورده اند. ایراد دارد؟ ایراد به خداست یا نوح؟ یا عقیده شما؟

می فرماید تبدیل می کند به یا به عوض می دهد ازواجی که مسلمات مومنات قانتاتتائبات عابدات سائحات ثیبات و ابکارا باشند می دهد.

خب فرموده که به جای شما کسانیکه این خصوصیات را دارند می آورد. یعنی چی؟ به وضح صراحت دارد در اینکه شما این خصوصیات را ندارید. چرا؟ اگر داشتند تعویض معنا نداشت. می فرمود زنانی مثل شما که این خصوصیات را دارند به او می دهد. فرموده؟ پرچه انجام این کار را به طلاق آنها موکول کرده اما قبلا توضیح داده ام که شرط و جزای شرط جدای از خصوصیت جزای شرط هستند. شرط اینجا طلاق است و جزای شرط اینجا اعطای زنان مومنه و…. . مسلم است وقتی شرط محقق نشود جزای آن هم محقق نمی شود. اما این کار (عدم تحقق) هیچ ربطی به آن زنان تهدید شده ندارد. چرا؟ چون طلاق که شرط است انجامش با رسول است. وقتی او انجام نداده باشد دلیلی بر ایجاد خصوصیت برای آن زنان تهدید شده نمی شود.

بعد هم مثال دو زن را آورده که وضعیتشان روشن است تا استبعادی در اینکه آیا مگر میشود که زن نبی هم اوضاعش بد باشد پیش نیاید. بله میشود. 2 زن از زنان انبیاء قبلی بوده اند که اوضاعشان خراب بوده. البته خراب به معنای خراب نه به معنای خراب.

نتیجه چیست؟ خداحافظی. چرا؟ چون طرف مقابل نمی فهمد. هر چه میگویی این را جواب بده مثل رامبراند نقاشی میکشد.

شما هر وقت سوالات و ایرادات را جواب دادید(جواب نه چرند و پرند) در خدمتتان هستم. جواب یعنی چیزی که نقض نشود و البته به سوال هم مربوط باشد. تا حالا چنین چیزی از شما ندیدم.