عبدالحسین

شما ظاهرا متوجه نشده اید که بنده بخشی از مقاله را آورده ام تا مطلب ابتدایی دوست شما را به چالش بکشم. با اینکه حتما نیاز به گذاشتن همان مطالب قبلی است اما بنده را معذور بدارید. شما زحمتی بکشید و مطالب را با دقت بیشتری بخوانید. و به جهت همین بی دقتی(انشاءالله سهوی) اخطار داده اید که دفعه آخر …. .

در مورد مرحوم خمینی، روشن است که دو قضیه کاملا متفاوت را مانند هم انگاشته اید. اینکه کسی را نگه دارند تا همه از راه برسند و او را تشییع کنند کجا و اینکه طرف را در محلی به نام حش کوکب(یا کناسه بنی فلان) رها کنند کجا.

در مورد سید الشهدا سلام الله علیه و اصحاب گرامی ایشان هم به خطا رفته اید. چه کسی در آن محدوده بود که بیاید و اجساد مطهر ایشان را دفن کند؟ شمر؟ ابن سعد؟ سنان؟ زنان و بچه هایی که به کوفه برده شدند؟ سعی کنید در مقایسه ای که میکنید اجزای یک قیاس را رعایت کنید. دلایل هر کار را ببینید و بسنجید و نتیجه بگیرید.

خب ما نوشته بودیم که؛

در انتهای مقاله اول آمده که ” حتي فرض را بر اين بگيريم كه اميرمؤمنان عليه السلام فرزندانش را براي دفاع از خانه عثمان فرستاده باشد، يا خود آن حضرت در زماني كه صحابه آب را بر روي او بسته بودند، آب آورده باشد و … اما از كجا معلوم كه اين كارها براي دفاع و آب رساني به خود عثمان باشد؟
بي‌ترديد در خانه عثمان، همسران، كنيزان و كودكاني وجود داشتند كه هيچ نقشي در عملكرد عثمان نداشتند، بنابراين آن‌ها نبايد به گناه عثمان مي‌سوختند، آسيب مي‌ديدند و از تشنگي هلاك مي‌شدند. اميرمؤمنان عليه السلام براى حفاظت از جان آن‌ها و رساندن آن به اين بي‌گناهان تلاش كرده است نه به خاطر عثمان بن عفان . ”

شما چه نتیجه ای گرفته اید؟ دقت کنید که مقاله گفته هدف از آب بردن به بیت عثمان، کودکان و زنان بوده اند نه عثمان. قرینه و دلیل بر اثباتش هم دارد. آن رفتاری که با جنازه عثمان شده. شما دلیل دارید که برای کمک به عثمان بوده، بسم الله. بیاورید.

شما در پست بعدی خود بررسی سندی هم نموده اید. اما در این پست….. . ضمن اینکه این نوشته خود را بدون بررسی سندی ارائه داده اید و در حالی است که در مقابلش روایت صحیح موجود است که رفتار با جنازه عثمان چگونه بوده است.

شما از وسط بحث اومدی و متوجه نشدی که رفیقتان چی نوشته.

من به کسی توهین نکردم. نوشتم ” اما در مقابل من با افرادی طرفم که حتی ارزش ندارند به اسامی آنها فکر کنم چه رسد به اینکه با مادر مرده ای مثل فرعون مقایسه شان کنم. ” شما این را ندیدی. چرا؟ من برای چی نوشتم؟ رفیق شما مقایسه ای انجام داد که من نخواستم وارد آن بشوم چرا که برای این کار لازم می آمد خصائص افرادی که برای او مقدس هستند را عینا بنویسم. یعنی نیاز به قیاس نبود چرا که آنها خودشان اصل جنس هستند. اما بنده وارد نشدم. فقط تذکری دادم تا رفیق شما که اصرار دارد از من لفظ ناصبی را هدیه بگیرد حساب کار دستش بیاید. شما هم مثل ایشان حواستان باشد. من قید هر چیزی را می زنم اما جواب بی احترامی به ائمه خود را رها نخواهم نمود.

.

شما هم معنای تعریف را نمی دانید؟ مصداق با تعریف فرق دارد. شرک درجه بندی دارد؟ اکبر و اصغر از کجا آمد؟ دلیل درجه بندی آن چیست؟ این سوالات برای این پیش می آید که تعریفی از شرک ندارید.

من نپرسیدم که شرک به چه عملی گفته میشود که شما اعمالی را ردیف کنید و بگویید که اینها شرک هستند. بلکه شرک بما هو شرک را می خواهم بدانم چیست. می دانید؟ بنویسید. یعنی چه می شود که عملی شرک می شود. یعنی چرا یه قول شما خواندن خدا شرک نیست اما خواندن غیر او شرک هست. علتش چیست؟ چه چیزی باعث این تفاوت می شود؟

در مورد 169 آل عمران من نوشته بودم؛

”

در مورد 169آل عمران؛

آیا خداوند متعال در این آیه کیفیت احیا بودن را معلوم نموده اند؟ آیا در آیه فرموده اند که نزد خدا زنده هستند یا نزد خدا روزی دارند؟ برای هر جوابی که می دهید لطفا دلیلی هم ارائه کنید. ”

شما اگر دلیلی دیدید ما هم دیدیم.

بعد من هم تعیین کیفیت نکردم. دقت کنید نوشته بودم که لا تشعرون هم در آیه هست. دیدید؟ اما رفیق شما تعیین کرده بود. همین که نوشته اید برزخی است این خودش یک کیفیت است. دلیلش چیست؟

بعد کلی ایراد به مطلب اولیه رفیقتان وارد شده بود. بقیه چه میشود؟ البته این هم که هنوز مانده.

نوشته شده که؛

” س: ما هي السور التي لا يجوز قرائتها في أثناء الصلاة؟ وإذا حدث وقد قام أحد بقرائتها فما حكم هذه الصلوات؟
ج) لا تجوز قراءة ما يفوت الوقت بقراءته من السور الطوال. فلو قرأها سهواً وتذكر أثناء الصلاة عدل إلى غيرها مع سعة الوقت. ولا يجوز قراءة سور العزائم الاربع. فلو قرأها ساهياً فإن تذكّر قبل بلوغ آية السجدة وجب عليه العدول إلى سورة اخرى. وسورة «الفيل» و «الايلاف» سورة واحدة وكذلك سورة «الضحى» و«الم نشرح» فلا تجزي واحدة منها بل لا بدّ من الجمع بينهما مرتباً مع البسملة الواقعة في البين. ”

شما کجا را رنگی کردی؟ جایی که به مذاق شرف نداشته شما خوش می آید.

حالا کجا باید پررنگ و رنگی شود؟ جایی که به مذاق شرف نداشته شما خوش نمی آید؛

س: ما هي السور التي لا يجوز قرائتها في أثناء الصلاة؟ وإذا حدث وقد قام أحد بقرائتها فما حكم هذه الصلوات؟
ج) لا تجوز قراءة ما يفوت الوقت بقراءته من السور الطوال. فلو قرأها سهواً وتذكر أثناء الصلاة عدل إلى غيرها مع سعة الوقت. ولا يجوز قراءة سور العزائم الاربع. فلو قرأها ساهياً فإن تذكّر قبل بلوغ آية السجدة وجب عليه العدول إلى سورة اخرى. وسورة «الفيل» و «الايلاف» سورة واحدة وكذلك سورة «الضحى» و«الم نشرح» فلا تجزي واحدة منها بل لا بدّ من الجمع بينهما مرتباً مع البسملة الواقعة في البين.

.

خب علتش چیست؟ برخی از فقها و علما پیوستگی بین این سوره ها قائل هستند. بر چه اساس؟ تحقیق کنید متوجه میشوید.

دلیل نخواندن سوره سجده هم ” لما تضمنته هذه السور المباركة من ايات يجب السجود حال قرائتها او استماعها فاذا عمل المكلف بواجبه وسجد لها في اثناء الصلاة كانت من زيادة في الصلاة فتبطلها “. متوجه شدید؟

شما نوشته اید حرام بودن قرائت سوره. در کجایش را هم نوشته اید؟ نه. چرا؟ به جهت شرف نداشته….

اگر برای طرف ثابت شود که آن دو نفر برتری ندارند و افضلیت منحصر در امیرالمومنین سلام الله علیه است، اما او همچنان آنها را برتر بداند، حکمش چیست؟

کسی که آن دو را ولی بداند و خود را مولی علیه آنها، بر چه اساسی این کار را کرده؟ یعنی برای آن دلیلی از کتاب و سنت دارد؟ اگر دلیل دیگری آمد و آن را نقض کرد ولی طرف همچنان عناد داشت باید چه کرد؟

اگر کفر کسی ثابت شد و کس دیگری آمد و گفت که من با علم به کفر او، وی را دوست دارم شما او را چه کار می کنید؟

.

دقت کنید که قصد اثبات ندارم. بلکه سوال می کنم که نقش علم+عمد چه میشود؟ روایاتی که عموم را از این دایره خود ساخته شما خارج میکند چه میشود؟

.

یه مقدار حیف شد که من نسبت به شما دیرتر به این سایت آمدم و حضور شما را درک نکردم.

خب من امشب بیکار بودم و نشستم و تمام نوشته های شما را یکبار دیگر خواندم. بعد دیدم که راه حل موضوع اینست که تک تک موارد ادعایی شما را بیاورم و جواب های خودم را هم بیاورم. بعد ما که دیدیم اما ملتی که شما و طیف شما فکر میکنید نمیبینند یا نمی فهمند یا هنوز در زمان حجر و مجر هستند ببینند و در پایانش عاقلان دانند.

سایت اینطور نوشته؛

” پيش از ورود به اصل بحث، بى‌فايده نخواهد بود كه داستانى را از زبان على بن يونس عاملى نقل كنيم تا بحث روشن‌تر شود.

ابن جوزي و سلوني:

أَنَّ ابْنَ الْجَوْزِيِّ قَالَ يَوْماً عَلَى مِنْبَرِهِ سَلُونِي قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِي، فَسَأَلَتْهُ امْرَأَةٌ عَمَّا رُوِيَ أَنَّ عَلِيّاً عَلَيْهِ السَّلَامُ سَارَ فِي لَيْلَةٍ إِلَى سَلْمَانَ فَجَهَّزَهُ وَ رَجَعَ فَقَالَ رُوِيَ ذَلِكَ، قَالَتْ فَعُثْمَانُ ثَمَّ ثَلَاثَةَ أَيَّامِ مَنْبُوذاً فِي الْمَزَابِلِ وَ عَلِيٌّ عَلَيْهِ السَّلَامُ حَاضِرٌ. قَالَ نَعَمْ. قَالَتْ فَقَدْ لَزِمَ الْخَطَأُ لِأَحَدِهِمَا. فَقَالَ إِنْ كُنْتِ خَرَجْتِ مِنْ بَيْتِكِ بِغَيْرِ إِذْنِ زَوْجِكِ فَعَلَيْكِ لَعْنَةُ اللَّهِ، وَ إِلَّا فَعَلَيْهِ. فَقَالَتْ خَرَجَتْ عَائِشَةُ إِلَى حَرْبِ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلَامُ بِإِذْنِ النَّبِيِ‏ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أَوْ لَا فَانْقَطَعَ وَ لَمْ يُحِرْ جَوَاباً.

روزى ابن جوزى بر روى منبر گفت: هر چه مى‌خواهيد از من سؤال كنيد، قبل از آن كه مرا از دست بدهيد؛ زنى از او سؤال كرد از اين روايت كه على (عليه السلام) شبانه (از مدينه به مدائن) پيش سلمان آمد،‌ او را تجهيز (كفن و دفن) كرد و سپس برگشت. ابن جوزى گفت: بلى، اين روايت نقل شده است. آن زن سؤال كرد: آيا عثمان سه روز در زباله‌دانى بقيع ماند؛ در حالى كه على (عليه السلام) در آن جا حاضر بود؟ ابن جوزى گفت: بلى. آن زن گفت: پس لازم مى‌آيد كه على در يكى از اين دو مورد اشتباه كرده باشد. ابن جوزى گفت: اگر شما بدون اجازه شوهرت خارج شدي؛ پس بر تو لعنت و گر نه بر او لعنت. آن زن گفت: آيا عائشه براى جنگ با على عليه السلام با اجازه پيامبر صلى الله عليه وآله خارج شد يا بدون اجازه آن حضرت؟ ابن جوزى ساكت شد و جوابى نداشت.

العاملي النباطي، الشيخ زين الدين أبي محمد علي بن يونس (متوفاى877هـ) الصراط المستقيم إلى مستحقي التقديم، ج 1، ص218، تحقيق: محمد الباقر البهبودي، ناشر : المكتبة المرتضوية لإحياء الآثار الجعفرية، الطبعة الأولى، 1384هـ ؛

المجلسي، محمد باقر (متوفاى 1111هـ)، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج 29، ص 647 – 648، تحقيق: محمد الباقر البهبودي، ناشر: مؤسسة الوفاء – بيروت – لبنان، الطبعة: الثانية المصححة، 1403هـ – 1983م.”

……

اما مورد بعدی؛

در 25/5 نوشتید؛

” خمینی هم بعد از دو روز دفن شد….” و ” … شهادت امام حسین(ع) و اصحابش در دهم محرم سال ۶۱(ه. ق)، بوده است و دفن بدن مطهر آنحضرت(ع) و اجساد مطهر شهدای کربلاء در پایان روز دوازدهم…. “.

ما چه نوشتیم؟ این ” در مورد مرحوم خمینی، روشن است که دو قضیه کاملا متفاوت را مانند هم انگاشته اید. اینکه کسی را نگه دارند تا همه از راه برسند و او را تشییع کنند کجا و اینکه طرف را در محلی به نام حش کوکب(یا کناسه بنی فلان) رها کنند کجا.

در مورد سید الشهدا سلام الله علیه و اصحاب گرامی ایشان هم به خطا رفته اید. چه کسی در آن محدوده بود که بیاید و اجساد مطهر ایشان را دفن کند؟ شمر؟ ابن سعد؟ سنان؟ زنان و بچه هایی که به کوفه برده شدند؟ سعی کنید در مقایسه ای که میکنید اجزای یک قیاس را رعایت کنید. دلایل هر کار را ببینید و بسنجید و نتیجه بگیرید “.

خب بعدا شما در جواب این جوابی که به مثلا ایراد شما داده شد چه نوشته اید؟ من که چیزی ندیدم. اگر می بینید که چیزی نوشته اید و من ندیده ام، مدیون هستید اگر که نگویید.

مورد دیگر؛

در 25/5 ادعا نمودید که ” پاسخ:لطفا با دلیل و مدرک ادعایتان را ثابت کنید در ضمن فقط علی نبود که دفاع کرد در روز آخر محاصره­ خانه‌، شورشیان تصمیم گرفتند به خانه عثمان هجوم برند و خلیفه را به شهادت رسانند اما جوانانی چون حسن بن علی، عبدالله بن زبیر، محمد بن طلحه، مروان بن حکم، سعید بن عاص و تنی چند از فرزندان صحابه در مقابل آنان مقاومت کردند. عثمان چون این صحنه نبرد را دید آنان را فرا خواند و به آنان گفت: که هیچ کس نباید خود را موظف به دفاع از من بداند و جان خود را به خطر اندازد. او حتی از مقاومت غلامان خود در برابر شورشیان جلوگیری به عمل آورد و آنان را از درگیر شدن با معترضان منع نمود. البدایة و النهایة (7/190).
در آن روز سرنوشت‌ ساز چهار نفر از جوانان قریش که عبارت بودند از حسن بن علی، عبدالله بن زبیر، محمد بن حاطب و مروان بن حکم، در طول نبرد مجروح می‌شوند (تاریخ الطبری (5/404)) و دلیر مردانی نیز به شهادت رسیدند. اینان عبارت بودند از مغیره بن اخنس، نیار بن عبدالله اسلمی و زیاد فهری (البدایة و النهایة (7/196)
حالا متوجه شدی فقط علی و فرزندانش نبودند “.

البته بدون بررسی سند. چرایش را نمی پرسم چون می دانم. اما برای ملت بنویسید تا آنها هم بدانند.

مورد بعدی؛

نوشته اید ” پاسخ: کسانی باید میت را غسل داده و تدفین کنند که جزو اقارب و خانواده او باشند علی جز مقارب بود؟؟ ”

ما نوشته بودیم ” رابعا با توجه به اینکه شیعه به استناد کلام خداوند و سولش، امیرالمومنین سلام الله علیه را معصوم می داند، لطف کنید و بفرمایید که وقتی ایشان کسی را دفن نمی کنند، یعنی کسی که 3 روز روی زمین مانده را دفن نمی کنند، معنای عملشان چیست؟ ”

خب سوال اول اینست که حضرتش از اقارب نبوده قبول. چرا حتی در مقام حاکم نیز به جنازه توجهی نمی کند. چرا؟ سوال دوم اینست که چرا متن من را ناقص نوشتید؟ آیا برای صعود الی الله بوده که نقص وارد کرده اید؟ برای سوال اول لازم است که بر مبنای عقیده شیعه جواب دهید. چرا؟ چون من نوشتم که ایشان را معصوم می دانم. لذا بر مبنای عصمت باید جواب دهید. بسم الله.

مورد بعدی؛

در 25/5 نوشته بودید ”
پاسخ:عثمان رضی الله عنه در باغی بنام “حش کوکب” در شمال شرقی بقیع دفن شده است، ….”

ما چه نوشته بودیم؛

” ثالثا حش کوکب کجاست؟ مسلمان را در آنجا دفن می کنند؟ ”

اینجا شما بد متوجه شده اید. بنده منظورم محل حش بوده نه معنای آن. حالا فرض کنیم که معنای حش همانی باشد که شما نوشته اید(محل مناقشه من نیست). گیر اینجاست که آیا یک مسلمان را در حش کوکب دفن می کنند؟ در این مورد من میتوانم بر سبیل کار شما رفتار کنم. یعنی شما از طبری همینجوری و کیلویی متن می آورید و بدون بررسی. اما در مقابل اگر کسی از او چیزی بیاورد می نویسد ” در تمام این نوع روایات که از تفکر رافضی‌گری نشأت گرفته‌اند صحابه رضی الله عنهم خود، علیه عثمان رضی الله عنه توطئه می‌کنند و مردم را بر ضد او می‌شورانند. بدون شک، تمام این روایات، دروغ و باطل می‌باشند ” . حالا من مثل شما از طبری مطلبی می آورم بدون توجه به سند و صحت و سقم موضوع. فقط این را لحاظ می کنم که باید مثل شما بود و تنها مطلبی را آورد که باب میل خودمان است.

متن طبری ” ….. وهم يريدون بِهِ حائطا بِالْمَدِينَةِ، يقال لَهُ حش كوكب، كَانَتِ اليهود تدفن فِيهِ موتاهم ……فلما ظهر مُعَاوِيَة بن أَبِي سُفْيَانَ عَلَى الناس، أمر بهدم ذَلِكَ الحائط، حَتَّى أفضى بِهِ إِلَى البقيع، فأمر الناس أن يدفنوا موتاهم حول قبره حَتَّى اتصل ذَلِكَ بمقابر الْمُسْلِمِينَ. “