اوربان موحد

جناب اوربان موحد آيا اين آيه شريفه 11 سوره جمعه خواندني نيست؛ اين آيه مي‌فرمايد: وَ إِذا رَأَوْا تِجارَةً أَوْ لَهْواً انْفَضُّوا إِلَيْها وَ تَرَكُوكَ قائِماً قُلْ ما عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ مِنَ اللَّهْوِ وَ مِنَ التِّجارَةِ وَ اللَّهُ خَيْرُ الرَّازِقِينَ. هنگامي كه تجارت يا سرگرمي و لهوي را ببينند، پراكنده مي‌شوند و به سوي آن مي‌روند و تو را ايستاده به حال خود رها مي‌كنند. بگو آنچه نزد خدا است بهتر از لهو و تجارت است و خداوند بهترين روزي دهندگان است. اين آيه براي كفار و يهود و نصاري نيست و براي همين صحابه است و در زمان حكومت پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) است و اواخر رسالت آن حضرت است.

جواب======================================

در آيه زير نيز آنها را به خاطر رها کردن پيامبر -صلي الله عليه وسلم- در وقت خطبه نماز جمعه بخاطر بازگشت کاروان تجارتشان آنها را نکوهش مي کند و مي فرمايد :

?وَإِذَا رَأَوْا تِجَارَةً أَوْ لَهْواً انفَضُّوا إِلَيْهَا وَتَرَكُوكَ قَائِماً قُلْ مَا عِندَ اللَّهِ خَيْرٌ مِّنَ اللَّهْوِ وَمِنَ التِّجَارَةِ وَاللَّهُ خَيْرُ الرَّازِقِينَ?. (جمعه : 11)

(برخي از اصحاب، در يکي از جمعه ها) هنگامي که تجارت و يا سرگرميي را ديدند از پيرامون تو پراکنده شدند، و تو را ايستاده (بر منبر، در حال خطبه) رها کردند! بگو : آنچه در پيش خدا (از فضل و ثواب) است، بهتر از سرگرمي و بازرگاني است، و خدا بهترين روزي رسان است».

جواب :

اول : بر هر فرد مسلماني لازم است که براي شناخت حقيقت، از تعصبات فکري، بپرهيزد و به قول خويش در نماز عمل کند که مي گويد : ?اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِيمَ? و از عقايد باطل هم اگرچه از فردي عالم يا شيخي که از او تقليد مي کند صادر مي شود دروي جويد، زيرا خداوند افراد مقلد متعصب را نمي پسندد که مي گويند:

?إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءنَا عَلَى أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَى آثَارِهِم مُّقْتَدُونَ?. (زخرف : 23)

«ما پدران و نياکان خود را بر آئيني يافته ايم (که بت پرستي را بر همگان واجب کرده اند) وما هم قطعاً بدنبال آنان مي رويم».

دوم : بايد بدانيم که اصحاب پيامبر -صلي الله عليه وسلم- از خطا و اشتباه معصوم نبوده و اسلام بود که آنان را از رذايل اخلاقي رايج در دوران جاهليت نجات داد.

و آنان نيز با شنيدن پيام پيامبر -صلي الله عليه وسلم- که به توحيد فرا مي خواند و با ديدن افعال و اعمال نيکوي او، ايمان آورده و از مفاسد و رذايل، آگاهانه و با اختيار کامل خويش دست کشيدند و خداوند نيز اين صداقت و راستي آنان را پذيرفت و به سوي خير و نيکي رهنمون ساخت و از محرمات و زشتيها نهي فرمود. و آنان را با عبارت زيباي : ?يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ? در قرآن کريم خطاب مي کرد.

آيا غير از اينست که در جواب مي گوييم اين آيات عصيان و نافرماني پيامبر را بيان نمي کنند بلکه به راهنمايي خداوند و تربيت پيامبر -صلي الله عليه وسلم- اشاره دارد تا دين خدا کامل و ملموس باشد و پيامبر -صلي الله عليه وسلم- نيز با فهم و درک صحيح و واضح آيات، بتواند به تبليغ آنها بپردازد. زيرا خداوند پيامبر -صلي الله عليه وسلم- را اينگونه مي خواهد که

?يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِداً وَمُبَشِّراً وَنَذِيراً?.

(احزاب : 45)

«اي پيغمبر! ما تو را به عنوان گواه و مژده رسان و بيم دهنده فرستاديم».

و دستوراتي هم که در آيات مختلف قرآن به پيامبر -صلي الله عليه وسلم- داده شده نيز همين مفهوم را دارند، مانند آيات زير :

?يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ جَاهِدِ الْكُفَّارَ وَالْمُنَافِقِينَ وَاغْلُظْ عَلَيْهِمْ?. (تحريم: 9).

«اي پيغمبر! با کافران و منافقان جهاد و پيکار کن (تا ايشان را از کفر و نفاق بدور داري) و بر آنان سخت بگير».

و

?يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُل لِّأَزْوَاجِكَ وَبَنَاتِكَ وَنِسَاء الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِن جَلَابِيبِهِنَّ?. (احزاب : 59)

«اي پيغمبر! به همسران و دختران خود و زنان مؤمنان بگو که رداهاي خود را جمع و جور بر خويش فرو افکنند».

صحيح البخاري لمحمد بن اسماعيل البخاري، ج 6، ص 63، ح 4899، كتاب التفسير، باب «وَ إِذَا رَأَوْا تِجَارَةً»اين چيست؟ چه مسئله‌اي بود؟ اين چه لهو و لعبي بود؟ چه تار و تنبور و طبل و شيپوري بود كه صحابه به طرف آن رفتند و خطبه نماز جمعه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) را رها كردند؟! ابن حجر توضيح جالبي داده است و ميگويد حالا شما خيلي اشکال نگيريد که نماز را رها کردند ، اول نماز که حاضر بودند حالا آخر نماز رها کردند « تَفَرَّقُوا فِي أَثنَاءِ الصَّلاَۀِ فَأَتَمَّ بِهِم الصَّلاَۀَ الجُمُعَۀ فَإِنَّ الإِستِداَمَۀ يُقتَفَرُ فِيهَا مَا لاَ يُقتَفَرُ في الإبتداء : اينها وسط نماز متفرق شدند و پيغمبر هم با همان افراد باقي مانده نماز جمعه اش را کامل کرد و حالا در ادامه اگر يک اشکالاتي پيش بيايد اشکالي ندارد مهم اين است که در آن اول اشکالي پيش نيايد » نماز جمعه پيامبر اکرم به حد نصاب رسيد و پيغمبر هم نماز جمعه را بر قرار کرد و تا الله اکبر را گفت اينها رفتند .فتح الباري ـ جلد 5 ـ صفحه 316.

جواب================================

نمیدانم از نقل قیچی شده و موافق میلت در فتح الباری شرح بر صحیح بخاری خجالت نمی کشی

دوستان عزیزم من متن را میدهم به طور کامل تا خودتان دقیق به جریان این حدیث پی ببری و سفاهت این رافضی را دریایبد

بنظرتان در فتح الباری درمورد این حدیث چه می گذرد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

ابن حجر رحمه الله چنین شرح داده و داستان اصلا با این تعبیر باطنی رافضی جهت متهم نمودن صحابه به نفاق کاملا فرق دارد .

حَدَّثَنَا مُعَاوِيَةُ بْنُ عَمْرٍو قَالَ حَدَّثَنَا زَائِدَةُ عَنْ حُصَيْنٍ عَنْ سَالِمِ بْنِ أَبِي الْجَعْدِ قَالَ حَدَّثَنَا جَابِرُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ

بَيْنَمَا نَحْنُ نُصَلِّي مَعَ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذْ أَقْبَلَتْ عِيرٌ تَحْمِلُ طَعَامًا فَالْتَفَتُوا إِلَيْهَا حَتَّى مَا بَقِيَ مَعَ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِلَّا اثْنَا عَشَرَ رَجُلًا فَنَزَلَتْ هَذِهِ الْآيَةُ

{ وَإِذَا رَأَوْا تِجَارَةً أَوْ لَهْوًا انْفَضُّوا إِلَيْهَا وَتَرَكُوكَ قَائِمًا }

884 –

وَزَادَ فِيهِ أَنَّهَا أَقْبَلَتْ مِنْ اَلشَّامِ ، وَمِثْله لِمُسْلِمٍ مِنْ طَرِيقِ جَرِير عَنْ حُصَيْن ، وَوَقَعَ عِنْدَ اَلطَّبَرِيِّ مِنْ طَرِيقِ اَلسُّدِّيِّ عَنْ أَبِي مَالِك وَمُرَّةَ فَرْقُهُمَا أَنَّ اَلَّذِي قَدِمَ بِهَا مِنْ اَلشَّامِ دِحْيَة بْن خَلِيفَة اَلْكَلْبِيّ ، وَنَحْوُهُ فِي حَدِيثِ اِبْن عَبَّاس عِنْدَ اَلْبَزَّارِ ، وَلِابْن مَرْدَوَيْهِ مِنْ طَرِيق اَلضَّحَّاك عَنْ اِبْن عَبَّاس ” جَاءَتْ عِيرٌ لِعَبْد اَلرَّحْمَن بْن عَوْف ” وَجُمِعَ بَيْنَ هَاتَيْنِ اَلرِّوَايَتَيْنِ بِأَنَّ اَلتِّجَارَةَ كَانَتْ لِعَبْد اَلرَّحْمَن بْن عَوْف وَكَانَ دِحْيَة اَلسَّفِير فِيهَا أَوْ كَانَ مُقَارِضًا . وَوَقَعَ فِي رِوَايَةِ اِبْنِ وَهْبٍ عَنْ اَللَّيْثِ أَنَّهَا كَانَتْ لِوَبَرَة اَلْكَلْبِيّ ، وَيُجْمَعُ بِأَنَّهُ كَانَ رَفِيق دِحْيَة .

قَوْله : ( فَالْتَفَتُوا إِلَيْهَا )

فِي رِوَايَةِ اِبْنِ فُضَيْلٍ فِي اَلْبُيُوعِ ” فَانْفَضَّ اَلنَّاس ” وَهُوَ مُوَافِقٌ لِلَفْظِ اَلْقُرْآنِ وَدَالٌّ عَلَى أَنَّ اَلْمُرَادَ بِالِالْتِفَاتِ اَلِانْصِرَاف ، وَفِيهِ رَدٌّ عَلَى مَنْ حَمَلَ اَلِالْتِفَات عَلَى ظَاهِرِهِ فَقَالَ : لَا يُفْهَمُ مِنْ هَذَا اَلِانْصِرَافُ عَنْ اَلصَّلَاةِ وَقَطْعهَا ، وَإِنَّمَا يُفْهَمُ مِنْهُ اِلْتِفَاتهمْ بِوُجُوهِهِمْ أَوْ بِقُلُوبِهِمْ ، وَأَمَّا هَيْئَةُ اَلصَّلَاة اَلْمُجْزِئَةُ فَبَاقِيَة . ثُمَّ هُوَ مَبْنِيٌّ عَلَى أَنَّ اَلِانْفِضَاضَ وَقَعَ فِي اَلصَّلَاةِ ، وَقَدْ تَرَجَّحَ فِيمَا مَضَى أَنَّهُ إِنَّمَا كَانَ فِي اَلْخُطْبَةِ ، فَلَوْ كَانَ كَمَا قِيلَ لَمَا وَقَعَ هَذَا اَلْإِنْكَارُ اَلشَّدِيدُ ، فَإِنَّ اَلِالْتِفَاتَ فِيهَا لَا يُنَافِي اَلِاسْتِمَاع ، وَقَدْ غَفَلَ قَائِلُهُ عَنْ بَقِيَّةِ أَلْفَاظِ اَلْخَبَرِ . وَفِي قَوْلِهِ ” فَالْتَفَتُوا ” اَلْحَدِيث اِلْتِفَات لِأَنَّ اَلسِّيَاقَ يَقْتَضِي أَنْ يَقُولَ فَالْتَفَتْنَا ، وَكَأَنَّ اَلْحِكْمَةَ فِي عُدُولِ جَابِر عَنْ ذَلِكَ أَنَّهُ هُوَ لَمْ يَكُنْ مِمَّنْ اِلْتَفَتْ كَمَا سَيَأْتِي .

قَوْله : ( فَنَزَلَتْ هَذِهِ اَلْآيَةُ )

ظَاهِر فِي أَنَّهَا نَزَلَتْ بِسَبَبِ قُدُومِ اَلْعِيرِ اَلْمَذْكُورَةِ ، وَالْمُرَادِ بِاللَّهْوِ عَلَى هَذَا مَا يَنْشَأُ مِنْ رُؤْيَةِ اَلْقَادِمِينَ وَمَا مَعَهُمْ . وَوَقَعَ عِنْدَ اَلشَّافِعِيِّ مِنْ طَرِيقِ جَعْفَر بْن مُحَمَّد عَنْ أَبِيهِ مُرْسَلًا ” كَانَ اَلنَّبِيُّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَخْطُبُ يَوْم اَلْجُمُعَةِ ، وَكَانَتْ لَهُمْ سُوق كَانَتْ بَنُو سَلِيمٍ يَجْلِبُونَ إِلَيْهَا اَلْخَيْلَ وَالْإِبِلَ وَاَلسَّمْن ، فَقَدِمُوا فَخَرَجَ إِلَيْهِمْ اَلنَّاسُ وَتَرَكُوهُ ، وَكَانَ لَهُمْ لَهْوٌ يَضْرِبُونَهُ فَنَزَلَتْ ” وَوَصَلَه أَبُو عَوَانَةَ فِي صَحِيحِهِ وَالطَّبَرِيّ بِذِكْرِ جَابِر فِيهِ ” أَنَّهُمْ كَانُوا إِذَا نَكَحُوا تَضْرِبُ اَلْجَوَارِي بِالْمَزَامِيرِ فَيَشْتَدُّ اَلنَّاس إِلَيْهِمْ وَيَدْعُونَ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَائِمًا فَنَزَلَتْ هَذِهِ اَلْآيَةُ ” وَفِي مُرْسَلِ مُجَاهِدٍ عَنْ عَبْد بْن حُمَيْدٍ ” كَانَ رِجَال يَقُومُونَ إِلَى نَوَاضِحِهِمْ ، وَإِلَى اَلسَّفَرِ يَقْدَمُونَ يَبْتَغُونَ اَلتِّجَارَة وَاللَّهْو ، فَنَزَلَتْ ” وَلَا بُعْدَ فِي أَنْ تَنْزِلَ فِي اَلْأَمْرَيْنِ مَعًا وَأَكْثَرَ ، وَسَيَأْتِي اَلْكَلَام عَلَى ذَلِكَ مُسْتَوْفًى مَعَ تَفْسِيرِ اَلْآيَةِ اَلْمَذْكُورَةِ فِي كِتَابِ اَلتَّفْسِيرِ إِنْ شَاءَ اَللَّهُ تَعَالَى . وَالنُّكْتَةُ فِي

قَوْله : ( اِنْفَضُّوا إِلَيْهَا )

دُونَ قَوْلِهِ إِلَيْهِمَا أَوْ إِلَيْهِ أَنَّ اَللَّهْوَ لَمْ يَكُنْ مَقْصُودًا لِذَاته وَإِنَّمَا كَانَ تَبَعًا لِلتِّجَارَةِ ، أَوْ حُذِفَ لِدَلَالَةِ أَحَدِهِمَا عَلَى اَلْآخَرِ . وَقَالَ اَلزَّجَّاجُ : أُعِيدَ اَلضَّمِير إِلَى اَلْمَعْنَى ، أَيْ اِنْفَضُّوا إِلَى اَلرُّؤْيَةِ أَيْ لِيَرَوْا مَا سَمِعُوهُ .

وَأَيْضًا فَقَدْ فَرَّقَ كَثِير مِنْ اَلْعُلَمَاءِ بَيْنَ اَلِابْتِدَاءِ وَالدَّوَامِ فِي هَذَا فَقِيلَ : إِذَا اِنْعَقَدَتْ لَمْ يَضُرَّ مَا طَرَأَ بَعْدَ ذَلِكَ وَلَوْ بَقِيَ اَلْإِمَامُ وَحْدَهُ . وَقِيلَ : يُشْتَرَطُ بَقَاء وَاحِد مَعَهُ ، وَقِيلَ اِثْنَيْنِ ، وَقِيلَ يُفَرَّقُ بَيْنَ مَا إِذَا اِنْفَضُّوا بَعْد تَمَامِ اَلرَّكْعَةِ اَلْأُولَى فَلَا يَضُرُّ بِخِلَافِ مَا قَبْلَ ذَلِكَ ، وَإِلَى ظَاهِرِ هَذَا اَلْحَدِيثِ صَارَ إِسْحَاق بْن رَاهْوَيْهِ فَقَالَ : إِذَا تَفَرَّقُوا بَعْدَ اَلِانْعِقَادِ فَيُشْتَرَطُ بَقَاء اِثْنَيْ عَشَر رَجُلًا . وَتُعُقِّبَ بِأَنَّهَا وَاقِعَةُ عَيْنٍ لَا عُمُومَ فِيهَا ، وَقَدْ تَقَدَّمَ أَنَّ ظَاهِرَ تَرْجَمَةِ اَلْبُخَارِيّ تَقْتَضِي أَنْ لَا يَتَقَيَّدَ اَلْجَمْع اَلَّذِي يَبْقَى مَعَ اَلْإِمَامِ بِعَدَدٍ مُعَيَّنٍ ، وَتَقَدَّمَ تَرْجِيح كَوْنِ اَلِانْفِضَاض وَقَعَ فِي اَلْخُطْبَةِ لَا فِي اَلصَّلَاةِ ، وَهُوَ اَللَّائِقُ بِالصَّحَابَةِ تَحْسِينًا لِلظَّنِّ بِهِمْ ، وَعَلَى تَقْدِيرِ أَنْ يَكُونَ فِي اَلصَّلَاةِ حُمِلَ عَلَى أَنَّ ذَلِكَ وَقَعَ قَبْلَ اَلنَّهْي كَآيَة ( لَا تُبْطِلُوا أَعْمَالَكُمْ ، وَقَبْلَ اَلنَّهْيِ عَنْ اَلْفِعْلِ اَلْكَثِير فِي اَلصَّلَاةِ . وَقَوْلُ اَلْمُصَنِّفِ فِي اَلتَّرْجَمَةِ ” فَصَلَاة اَلْإِمَامِ وَمَنْ بَقِيَ جَائِزَة ” يُؤْخَذُ مِنْهُ أَنَّهُ يَرَى أَنَّ اَلْجَمِيعَ لَوْ اِنْفَضُّوا فِي اَلرَّكْعَةِ اَلْأُولَى وَلَمْ يَبْقَ إِلَّا اَلْإِمَامُ وَحْدَهُ أَنَّهُ لَا تَصِحُّ لَهُ اَلْجُمُعَة ، وَهُوَ كَذَلِكَ عِنْدَ اَلْجُمْهُورِ كَمَا تَقَدَّمَ قَرِيبًا . وَقِيلَ تَصِحُّ إِنْ بَقِيَ وَاحِد ، وَقِيلَ إِنْ بَقِيَ اِثْنَانِ ، وَقِيلَ ثَلَاثَة ، وَقِيلَ إِنْ كَانَ صَلَّى بِهِمْ اَلرَّكْعَةَ اَلْأُولَى صَحَّتْ لِمَنْ بَقِيَ ، وَقِيلَ يُتِمُّهَا ظُهْرًا مُطْلَقًا . وَهَذَا اَلْخِلَافُ كُلّه أَقْوَال مُخَرَّجَة فِي مَذْهَبِ اَلشَّافِعِيِّ إِلَّا اَلْأَخِير فَهُوَ قَوْلُهُ فِي اَلْجَدِيدِ ، وَإِنْ ثَبَتَ قَوْلُ مُقَاتِلِ بْن حَيَّان اَلَّذِي أَخْرَجَهُ أَبُو دَاوُد فِي اَلْمَرَاسِيل أَنَّ اَلصَّلَاةَ كَانَتْ حِينَئِذٍ قَبْلَ اَلْخُطْبَةِ زَالَ اَلْإِشْكَال ، لَكِنَّهُ مَعَ شُذُوذِهِ مُعْضِل . وَقَدْ اِسْتَشْكَلَ اَلْأَصِيلِي حَدِيث اَلْبَابِ فَقَالَ : إِنَّ اَللَّهَ تَعَالَى قَدْ وَصَفَ أَصْحَاب مُحَمَّد صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِأَنَّهُمْ ( لَا تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اَللَّهِ ثُمَّ أَجَابَ بِاحْتِمَالِ أَنْ يَكُونَ هَذَا اَلْحَدِيث كَانَ قَبْلَ نُزُولِ اَلْآيَةِ . ا

اما در جایی این جواب را هم دیدم که منطقی بود

در صحیح بخاری و در دیگر کتب آمده است که ، رسول خدا صلی الله علیه وسلم ایستاده و خطبه جمعه می گفتند و در همان موقع قافله ای از قافله های تجار به مدینه آمد و اصحاب چون صدای طبل های قافله را شنیدند به سوی قافله رفتند و خطبه را ترک کردند الا 12 نفر و یا 10 نفر که در بین آنها ابوبکر صدیق و عمر فاروق نیز بودند…. و سپس آیۀ مورد اشاره ( جمعه :11) نازل شد.
در توضیح باید گفت ، که اصحاب که اکثریت آنها را در آن دوران (اوائل هجرت) اهل مدینه و انصار تشکیل می دادند تازه مسلمان بوده و از سویی دیگر به خاطر مخالفت قریش از لحاظ اقتصادی تحریم شده و در وضعیت سختی به سر میبردند به شکلی که صحابه مجبور بودند به شکن خود سنگ ببندند و ام المؤمنین عائشه نیز می فرمایند ، به گونه ای بود که هفته ها غذایی که با آتش طبخ شود در خانه نبود. قافله ای نیز که به مدینه آمده بود به قولی قافلۀ عبدالرحمن بن عوف و به قولی قافلۀ دحیه بن خلیفه بود و گفته شده که بار آن قافله خوراکی و طعام بوده است به همین خاطر ، صحابه از سر گرسنگی این اشتباه را کرده و به سوی قافله حرکت کردند. «وكانت العير لعبد الرحمن بن عوف رضي الله تعالى تحمل طعاماً ، وكان قد أصاب أهل المدينة جوع وغلاء سعر» (تفسیر روح المعانی ج21 ص 14 ، آلوسی) اما نباید این نکته را فراموش کنیم که صحابه معصوم نبوده اند و از سویی این حرکت آنان باعث کفر آن بزرگان نشده و نمی شود چرا که در صدر آیات خداوند آنها را مؤمن معرفی کرده و خطاب می کند : یا ایها الذین آمنوا ….
معمولاً شیعه این داستان را شاهد می آورند و به صحابه طعن میزنند و البته توجیه آن همان بود که گذشت ، اما نکته ای که در جواب شیعه باید به آن توجه کرد این است ، که شیعه به خاطر سختی نمازهای پنجگانه (بزعمهم) نماز را سه وعده می خوانند تا مبادا از کسب و کار و تجارت غافل بمانند! حال چگونه شرم و حیا را به کناری گذاشته و صحابه را که فقط یک بار آنهم در آن وضع شدید ، خطبه را ترک کردند ، ملامت می کنند و آنها را غیر قابل بخشش می دانند آنهم در صورتی که خداوند بارها بار از آن اظهار رضایت کرده و آنها را عفو نموده است.
برای اینکه بی شاهد سخن نگفته باشم ، این گفتۀ مکارم شیرازی را از کتاب “شیعه پاسخ می گوید” نقل می کنم ، وی می نویسد: «

(شیعه پاسخ می گوید ، ص:161 ؛ مکارم شیرازی _ نشر برگزیده)