habib

یا وقتی پیامبر دین با ابزار دقیق و زنده وحی توفیق هدایت نیافت و جز تعدادی انگشت شمار که آنها هم مستثنای خلقت بودند همه مرتد و منافق ماندند.چه انتظاری از این دین و پیشوایان دست دومش می توان داشت؟

یا وقتی زیارت و توسل به قبور خاص ثوابهای به مراتب بالاتر از حج و عمره دارد این چه خدایی است که مخلوق خود را در کتاب منزلش از آن محروم کرده؟

اگر اشک ریختن بر حسین علیه السلام و سینه زنی و زنجیر و قمه زنی تا این حد گناهان را پاک می کند چرا با این همه توصیه به توبه و توسل به عمل خیر در قرآن اشاره ای به آن نشده؟

اگر سجده بر پادشاهان و تبرک به خاک پای و بوسیدن دست و چفیه و غیره تا این اندازه سبب رستگاری است چرا زحمت عبادات صریح در کتاب الله را تنها راه رستگاری خوانده و این همه به اهمیت تقوا و عمل صالح توصیه نموده.

اگر حرام محمد صلی الله علیه و آله و سلم حرام و حلالش حلال تا روز قیامت باشد چرا هر از چند گاهی حلال ها و حرام ها جا به جا می شوند.

اگر کسی این نمونه ها را آثار حماقت و نامسلمانی نمی داند پس باید به او گفت لکم دینکم و لی دین.

پرده های سیاه خرافه و جهل آنچنان بر دل برخی زده شده که در عین عمل به شرک آلود ترین اعمال دم از دیانت و تعقل می زنند و در کثافات گزارشات خائنانه تاریخ آنچنان غرقند که نوک بینی خود را نمی بینند و دم از بصیرت و ایمان می زنند.

امروزتان را ببینید و شمر و یزید و ابو لهب زمانتان را بشناسید.نه اینکه گوسفند وار اباطیل اخلافشان را نشخوار کنید.

والسلام علی من اتبع الهدی

السلام علی عبادالله الصالحین

از شاخه باطل به شاخه باطل دیگر پریدن هیچ باری از گناهان و ارتکابات خائنانه مدعی دروغین تشیع نخواهد کاست.و به روشنی دیدیم که در دست و پا زدنهای احمقانه خود بیش از پیش ادب و آموزه های اسلاف مفلوکشان رو می شود.و ناچار به شیوه جاهلان جدل می کنند و خود را مسخره می کنند.

بی ادب و جاهل و انگل هیچ دست آویزی جز آنچه او را به آن الصاق کرده اند ندارد.خواه این الصاق قومی باشد و خواه موروثی.

عدم پذیرش و نا دیدن مجاهدات علمای بزرگی چون ابن تیمیه و حتی دشمنی مدعیان با مجاهدان فی سبیل الله چنانچه می بینیم مبتنی بر تعصباتی است که این انگلان حتی در طریق و چگونگی تحمیل آن به خود جاهلند.و این واقعیتی است که بر همگان واضح و مبرهن است.

روش تحقیق و بررسی و تحلیل بر پایه هایی متعارف و معروف است که یک مقلد کور و منکر نعمت الهی بر اساس القائات تحمیل شده بر او خود را فاقد آنها می داند و با چون خود پنداری دیگران راهی جز توسل به بی نزاکتی های معمول بین خودشان ندارند.و به همین جهت است که رکن رکین آیین شان سب و لعن است و تقدم بی نزاکتی بر مدارا و ارعاب بر هم اندیشی و لعن بر سلام است.

عدم تقلید کور و اعتبار تعقل و توان درک حقیقت و تکلیف بشر و میزان و معیار درستی عمل فرد و اینکه هر کس به تنهایی پاسخ گوی عملکرد خویش است از بدیهیات معقول و مصرح در آیات کریمه است و اتباع کور در گذشتگان به روشنی نهی شده است.که با ابداع اصل امامت مفترض الطاعه،تبعات منفی و ضد توحیدی چون موارد مذکور ناگزیر پیش آمده و ادامه می یابد.

کینه ها و تشدید آن و تحریک احساسات قومی و میهنی و نژادی و فرقه ای مهمترین و قوی ترین حربه ای است که در دست رهبران کفر و نفاق و تفرقه می گردد و لزوم تشکل باطل فرقه خود را با چنین القائاتی توجیه می کنند.و از فهم بطلان فرقه گرایی در دین خالص الله متعال عاجز می مانند.

والسلام علی من اتبع الهدی

السلام علی عبادالله الصالحین

برتری یا فضیلت و درجه نزدیکی بشر تنها و تنها به میزان تقواست و بس.ان اکرمکم عندالله اتقاکم.

از اینکه گاهی صحت سند و عقلانی بودن و مطابق با نص بودن روایات از طرف برخی که اساس آیینشان بر روایات مجعول و مفتری بر اهل بیت علیهم السلام استوار است مطرح می شود،هر چند در وحله اول عجیب به نظر برسد ولی نباید از تاثیرات فضای باز ایجاد شده چون تالارهای گفتمان را در دنیای مجازی نادیده گرفت.

امید که گام اول اصلاح و بازگشت به راه راست شان باشد.و ملالی نیست اگر بر اساس تلقینات رهبران منحرف شیطان کیششان به ابزاری چون متلک و تمسخر و نمایش بی خردی خود تمسکاتی هم داشته باشند.

هدف و امید ما هدایت خود و دیگران است و یک موحد از طعن و لعن نابخردان اندوهی به دل نخواهد گرفت.و در مقابل در عقلانی کردن فضای گفتگو آنچه در توان دارد به کار می بندد.

چنانچه مشاهده فرمودید حدیث مذکور اخیر از کتب مدعیان آورده شده بود که خودشان بر باطل بودنش و مسخره بودن آن اقرار داشتند.و این شروع خوبی است و به شخصه به ایشان تبریک می گویم.

والسلام علی من اتبع الهدی

السلام علی عبادالله الصالحین

با این سماجت و تکیه شما بر اباطیل تحمیلی که خود گرفتار بوده ام چاره ای جز فرض محال درستی ادعای تحمیلی و باطل، در راستای گریز از تسلسل نیست.

اگر تضمینی باز تاکید می کنم “بر فرض محال” بر اطاعت مطلق از من دون الله باشد،این من دون الله مفترض الطاعه کجاست؟و چگونه می توان به صحت منقولات منتسب به او اطمینان یافت؟

یا اگر یک شیر خام خورده ضد دینی بخواهد بدعتی و یا طریقی مخالف شریعت را در جماعت قائل به این اطاعت مطلق القا کند و بخوراند آیا ساده تر از این ترفند راهی برایش ممکن است؟

به اصل منظور توجه کنید و در نظر داشته باشید که علی الخصوص در جوامع مدعی تشیع اساس باور و میزان صحت اعمال درانطباق با امر امام مفترض الطاعه است و امر ائمه از طریق روایات است که در دست ایشان می چرخد و امام زمانشان هم غایب است و معاف از هدایت تا زمان فرج.و در برگه سفید هر چه منظور است می توان نوشت.

بیایید کمی در درستی ادعا ها بیندیشیم و القائات شیطانی و احمقانه را بشناسیم تا دچار فتنه و گناه نگردیم.البته پذیرش و رد هر فرقه مستلزم پذیرش و رد فرقه ای دیگر نیست.که راه راست واحد است و فرقه ها گرد آن متفرق.و تقوا پیشه کسی است که تنها به حقیقت گرایش دارد و به علایق دنیوی و فرقه ای وابسته نیست.و البته از ظرفیت های موجود در راه رسیدن به حق استفاده می کند.

والسلام علی من اتبع الهدی

السلام علی عبادالله الصالحین

شما فرض محال و یا ممکن بفرمایید که اولی الامر دستوری خلاف دستور خدا بدهد.آنوقت تکلیف باز اطاعت مطلق است؟

عدم اطاعت مطلق از غیر خدا موکد و صریح است.و رسول مطاع است چرا جز امر و وحی خدا را فرمان نداده ونفرموده.

عدم انحراف و امانت رسول توسط خداوند تضمین و تاکید شده و اطاعت از وی به همین دلیل عین اطاعت از خداوند است.و امر اطاعت از رسول مصرح است و اطاعت از اولی الامر مقید به انطباق با امر خدا که رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم ابلاغ فرموده است.و اینکه نبی مکرم هیچ امری را از روی میل شخصی نگفته و تمام گفته هایش فرمان الله و وحی منزل است.

شما برای اثبات پیش فرض خود چشم و گوش خود را جز بر القائات رهبران محرف آیین تان بسته ای و توضیح روشن و منطقی را جواب مقنع نمی دانی.

اطاعت کور و بی چون چرا مراد این آیه نیست چرا که دراین صورت آیات فراوان امر و توصیه به تعقل و تفکر و تدبر و عبرت از عاقبت امر چنین اندیشانی نمی شد.

متاسفانه در جوامع بسته با توجه به القای دروغها و افترائات بزرگ به غیر خودی های غالبا” به دور از دسترس حتی تصور حسن نیت کسی جز اربابانشان را نمی کنند.

و نوع برخورد عبد الحسین هم مستثنی نیست و از همان توجیهات نخ نما بهره می برد.

زهی تاسف که گذشتگانمان را با قتل و ارعاب و تجاوز و خفقان از دین خدا و راه هدایت منحرف کردند و مجبور به فراموشی های سهمگینی کردند که امثال جناب عبدالحسین با شعار دانایی حتی الفبای منطق قرآنی و اسلامی را بی بهره است.

بارها عرض شد و سروران گرامی با دلیل و آیات پاسخ صریح و قاطع را بیان کردند.

کافی است که گوش شنوایی باشد و قوه تشخیص بر اساس فطرت الهی نه موهومات کلیشه ای مراجع تحریف مدعی دروغین تشیع به فعلیت برسانی.

والسلام علی من اتبع الهدی

السلام علی عبادالله الصالحین

توضیحات بنده در جهت بیان تفاوت حق مطلق و حقوق اعتباری بوده که شما با توجه به گرایش فرقه ای متوجه منظور نشده اید و نخواهید شد.

اختلافات حقوقی بین مردم امری عادی و واقعیتی انکار ناپذیر است.و این اختلافات با انکار حق مطلق و خروج از ایمان کاملا” متمایز است.چنانچه در کلام الله صراحتا” رفع اختلافات بین دو گروه مومن را تکلیف دانسته.

از آنجا که فرقه متبوعه سرکار شخصیت محور است حق را در اشخاص منطبق می کنید و هر گونه انتقاد و اختلاف ایشان با دیگران را نشانه کفر و ناحق بودن طرف مقابل تصور و توهم می کنید.

این شیوه نه معقول است و نه مشروع.

معقول نیست چرا که بشر ممکن الخطا است و باتوجه به گزارشی بودن وقایع گذشته احتمال نادرستی نقل می رود.و اختلافات حقوقی در بین امت وبین علما و بین مسئولین نه عجیب است و نه می توان تمام حق را بر کسی و تمام جرم را بردیگری نسبت داد.و حالات مختلف و درجات محکومیت و حاکمیت متناسب با میزان انحراف از قانون رابطه مستقیم دارد

مشروع نیست چون در مورد اختلافات بین مسلمین شرع مقدس است که ملاک داوری است و هیچ کدام از طرفین از تمکین به آن نمی توانند و در این مورد مذکور نخواسته اند که سر باز زنند.و اختلافات و سهو و خطا و حاکم و محکوم شدن در چنین جلساتی را نمی توان و نباید مطلق کرد و چنانچه در سیره علما و پیشوایان دینی مشاهده می شود و انتظار می رود و توصیه قرآنی به آن است همواره سعی در حسن ختام بوده و نه در تداوم مناقشه و فتنه.

السلام علی عبادالله الصالحین

خداوند حق مطلق است و فرستاده اش بیم دهنده و بشارت دهنده از سوی اوست.

صراحت این کلام الهی را دقت کنید که: هیچ کلامی از روی هوی از وی صادر نمی شود و هر چه می گوید وحی است از جانب من.

دین الله سبحانه و تعالی نامش اسلام است و مذاهب شاخه ها و نحله های فکری اند و جز فرق متکثره مدعی تشیع که راهشان را از امت واحده اسلام جدا کرده اند همه در اصول اعتقادی متفق و متحد هستند.و این امت واحده را وعده و بشارت رستگاری رسول اکرم پشتیبانی می کند.

شما 72 فرقه باقی را اگر علاقه مندی در فرق منحرف و مبدع چون صوفیه و مدعیان تشیع احصا بفرمائید.

اگر کمی در آنچه در جوامع بسته این فرق متکثره از جمله جماعت مبتلا به خودمان یعنی مدعیان تشیع اثنی عشری غور و اندیشه کنید به تناقضات و اباطیل بنیادی و ضد دینی پی خواهید برد.

پیشنهاد می کنم دنبال کنید که چرا مبلغین این مذهب به دروغ جماعت مسلمین را دشمن اهل بیت معرفی می کنند.و چرا فهم قرآن را جز از طریق اهل بیت محال می دانند.و چرا تا این اندازه بر خواب و کرامت در القای اباطیل خود تکیه می کنند.چرا های دیگری هم هست و بنده با توجه به قرار داشتن درشرایطی همسان شما اطمینان دارم چنین تردیداتی در ذهن شما وجود دارد.بیایید به آنها احترام بگذارید و میزان صداقت مبلغین این مذهب را با مبانی اصیل دینی خاصه قرآن کریم بسنجید.

در صورت اخلاص تردیدی ندارم به خبث وجود مبلغین و تبلیغات پیرامون خود پی خواهید برد.

و السلام علی من اتبع الهدی

السلام علی عبادالله الصالحین

یک حق داریم و آن الله متعال است ولی باطل کثیر است.

اینکه انبیا و ائمه را مهدی می نامند از این باور نشئت می گیرد که هادی یا هدایتگر مطلق الله متعال است و باقی عبد اویند و در صورت قرار گرفتن در مسیر هدایت الهی رستگار می شوند و در غیر اینصورت دچار کثرت و باطل.

هدایت مطلق منحصر در ذات احدیت است و امامت متقین پس از هدایت شدن است که ممکن می گردد.

اطاعت از الله واجب مطلق است و اطاعت از رسول همان اطاعت از الله است چرا که جز امر اورا نگفته است و نه اینکه در امر هدایت شریک خداوند باشد.آن گونه که مدعیان تشیع در مورد ائمه اهل بیت ادعا دارند.

مهتدین هم چون متقین و مومنین به شکل جمع می آید و از این روی است که ائمه و مبلغین هم به صورت جمع می تواند باشد.و رهروان راه راست به دلیل هدف واحد موحد خوانده می شوند و امکان کثرت نگرش در آنها ممکن و معقول است.

پس الله حق مطلق است و واحد و یگانه هادی است.

عباد در تکثرند و با توجه عظمت حق و نقصان مهتدی نمی توان ایشان را علیرغم شان والایشان به طور مطلق حق دانست و بر این اساس ولی مطلق.بلکه ایشان به عنوان مجاهدین فی سبیل الله و راسخون در علم و تقوا و دانششان مستحق امامت مومنین می توانند باشند.و استنباط عالمین به غیب و شراکت تامه در صفات خدا اشتباه و گاه عمدی است که صورت می گیرد و قائلین به آن جاهل و یا متجاهلند.

سیره بزرگواران هم جز این نبوده و همواره علیرغم تقوا و دانش بیشترشان با امت و گروه مومنین مشورت و تعاون داشته اند.و به هیچ وجه خود را آنچنان که منحرفین غالی افترا می زنند معرفی نکرده اند.

حق مطلق و واحد است و در عالم کثرت میزان درک،تجربه و قرب انسان متغیر است و رسیدن به حقیقت محض با توجه به محدود بودن نوع بشر در این دنیا محال است.و به همین سبب است که کلماتی چون حرکت الی الله و صراط مستقیم و نیت قرب الهی و مجاهدت فی سبیل الله به عنوان صفات متقین و صدیقین و صالحین معین شده است.

این همان واقعیتی است که منحرفین با غفلت از آن سبب هلاکت خود و تابعینشان خواهند شد.

والسلام علی من اتبع الهدی