islam99

7. قرآن در بازه زمانی بیست و سه سال کامل شد. دلایل نزول اکثریت آیات بحث و حل کردن مشکلاتی بود که در جامعه رخ می داد. بحث شرک، توحید، زنده به گور کردن، زنا، شرابخواری، استهزا، تخلف از جهاد، نمامی، غیبت، دروغ، جاسوسی و بسیاری از موارد دیگر که در جامعه رخ میداد و توسط وحی حل و فصل میشد.اینکه هر اتفاقی در زمان قبل از اتمام وحی رخ دهد و بدون توجه به موضع قرآن در آن رابطه و بدون توجه به عملکرد خاطیان پس از نزول وحی، خودمان تشکیل دادگاه داده و افراد را محاکمه کنیم، از عدالت تخطی کرده ایم و وارد حریم ظلم شده ایم.قرآن نیز تصریح دارد به این موضوع و تخطی و نافرمانی را پس از نزول حق و وحی زشت جلوه می دهد. خداوند قطع پیمان را بعد از عهد بستن حرام می داند نه قبل از آن. گمراهی و گناه را بعد از آمدن حق گناه میداند نه قبل از آن. جاء الحق و زهق الباطل. اول حق می آید بعد باطل میرود. پس اگر صحابی صدایش را روی پیامبر بلند کرد بعد آیه سوره حجرات نازل شد باید به عملکرد او بعد از آمدن حق نگاه کنیم و بدلیل عملکردش قبل از آمدن حق، او را طرد ننموده و باطلش ندانیم.
8. منظورم از ذکر مورد شماره هفت این بود که اهل تشیع را بسیار دیده ام که هر کار اشتباهی از اصحاب و همسران پیامبر را آن چنان جلوه می دهند که انگار دین تمام شده و وحی قطع شده و آموزه های پیامبر تمام شده آنگاه ایشان تخطی کرده و راه غیر عدالت را پیش گرفته اند. قرآن برای همین اشتباهات و غیر از آن نازل میشد تا جامعه ای سالم را پس از اتمام وحی تحویل دهد. پس اظهار نظر کردن در مورد افراد زمان پیامبر باید پس از فوت ایشان باشد نه قبل از اتمام و اکمال دین. اما تخطی کردنشان قبل از فوت پیامبر به عهده خود پیامبر و اصحاب باید باشد زیرا آنان در جریان دین نازل شده تا آن لحظه بودند نه ما که غیر از چند مورد معروف، از لحظه نزول اکثر آیات غافلیم. شاید بدانیم که هر آیه و عملکرد پیامبر برای چه موضوعی بوده است اما کسی پیدا نمیشود ادعا کند ترتیب تمامی مشکلات و عملکرد پیامبر و خطاهای صورت گرفته را می داند. پس تخطی پس از آمدن حق معنا دارد نه قبل از آن.
9. شماره های 7 و 8 کلی بودند و خاص موضوع مورد بحث نبود. پس بابت کلی گویی از شما پوزش می خواهم. نتیجه این می شود با توجه به دیگر احادیثی که در مورد مدح عایشه می آید، ابراز محبت پیامبر به ایشان، مواخذه نکردن عایشه توسط پیامبر بعد آن سخنان که چندین بار در طول حیاتشان رخ داد، مورد بحث نبودن فتنه گر بودن و حیله گر و مکار بودن عایشه در میان کنیزان و مومنان و منافقان معاصرش، آمدن مردان و زنان بسیار از تمام نقاط نزد عایشه پس از پیامبر. اینها همه تفسیری هستند از سخنان پیامبر به مادر مومنان و برخورد و رفتار پیامبر با ایشان. که اگر تفسیر تشیع درست میبود نباید با عایشه این طور برخورد میشد و نباید این جایگاه را در میان مومنان می داشت.
کلام آخر: و الذین جاء وا من بعدهم یقولون ربنا اغفر لنا و لاخواننا الذین سبقونا بالایمان و لا تجعل فی قلوبنا غلا للذین آمنو ربنا انک رءوف رحیم
النبی اولی بالمومنین من انفسهم و ازواجه امهاتهم
و من یتق الله یجعل له مخرجا