اسلام تکس بانک مقالات اسلامی و پاسخ به شبهات
پاسخ های ارسال شده در انجمن
-
نوشته ها
-
جناب عبدالحسین.بنده هم گفتم ضمن اینکه سند روایت مشکلی ندارد مشابه همین روایت و نزاع به شکلی دیگر را هم مجلسی در جلاء العیون می آورد .ایشان چون عاجز از رد متن و سند می ماند بعد از ذکر مجموع روایات این چنینی یعنی همین روایت و روایت های دیگر می گوید :
در كارهاي بزرگان دين و مقربان درگاه رب العالمين تفكر نمي‌بايد نمود، و هر چه از ايشان رسيد در مقام تسليم و انقياد مي‌بايد بود، بسا باشد كه اين معارضه‌ها به حسب ظاهر قسمي نمايد، و در واقع مشتمل بر مصلحتهاي نامتناهي باشد و مي‌تواند بود كه براي آن باشد كه جلالت ايشان بر ديگران ظاهر مي‌گردد.خخخخخخخخخ
http://majlesi.net/elements/dlibrary/?part=ready&action=study&pagenum=15&id=674
حالا سردرگمی مجلسی در باب وجود چنین روایات صحیحی در کتب شیعه که منافی با اصل عصمت تراشی می باشد را ما مسئول جوابدهی به آنها نیستیم.
بله مجلسی چنین دست روایات را نه سندا ایراد گرفته و نه متنا.فقط گفته این دعواها مصلحتی داشته که ما از آنها بی اطلاع هستیم.
جل الخالق
اگر در عبارت این حدیث که شما به متن آن ایراد فرمودید حضرت فاطمه از حضرت علی شادمان شدند یعنی ” فَفَرِحَتْ فَاطِمَةُ ” اما در حدیث موجود در جلا ء العیون که نه متن آن ایراد دارد و نه سندش به رغم اینکه فاطمه (س) می فهمد غضب ایشان از علی(ع) بی مورد بوده ولی باز دل ایشان گواهی به رضایت نمی دهد چنانچه در فحوای کلام چنین بر می آید:حضرت رسول صلي الله عليه و آله و سلم فرمود كه: به شكايت علي آمده‌اي؟ گفت: بلي به رب كعبه، پس فرمود: برگرد بسوي علي و بگو: به رغم انف خود راضيم به آنچه كني، پس برگشت به خدمت علي عليه السلام و سه مرتبه گفت: به رغم انف خود راضيم به آنچه رضاي تو در آن است.
ضمن اینکه جناب خوئی حتی غضب فاطمه(س) را در هر امری موجب غضب خدا نمی داند ایشان می گوید:
(3) بل حتى ولو فرض كونه إيذاءً لها ، فإنّه لا دليل على حرمة الفعل المباح المقتضي لإيذاء المؤمن قهراً ، على ما ذكرنا في محلّه . وحيث إنّ المقام من هذا القبيل لأنّ التزوّج بالثانية أمر مباح في حدّ نفسه ، فمجرد تأذي فاطمة (عليها السلام) لا يقتضي حرمته .
http://www.al-khoei.us/books/?id=4785
مانند اینکه حضرت فاطمه چنان از دست حضرت علی در باب فدک ناراحت می شوند که از حد و حدود ادب خارج شده و علی رضی الله عنه را با عصبانیت مورد خطاب قرار می دهند.حالا آیا این غضب بی مورد موجب غضب خداست؟
خرجت عن حدود الآداب التي لم تخرج من حظيرتها مدة عمرها ، فقالت له : يا ابن ابيطالب افترست الذئاب وافترشت التراب
جنة الماوی-للکاشف الغطاء
http://rafed.net/booklib/view.php?type=c_fbook&b_id=862&page=61
نظر قزوینی و شیعه در مورد عبدالله بن سباء
آقاي ياسيني
آيا در کتب روائي شيعه، نامي از عبدالله بن سبأ ذکر شده است يا خير؟
استاد حسيني قزويني
بله، در کتب شيعه مطرح شده است؛ ولي به عنوان يک فرد مطرود و کذّاب و ملعون و غالي. مرحوم کَشّي در رجال خود نقل کرده است از أبان بن عثمان – از اصحاب اجماع که وثاقتش اجماعي است – که از امام صادق (عليه السلام) شنيدم فرمود:
لعن الله عبد الله بن سبإ، إنه ادعى الربوبية في أمير المؤمنين (عليه السلام) و كان والله أمير المؤمنين (عليه السلام) عبدالله طائعا، الويل لمن كذب علينا و إن قوما يقولون فينا ما لا نقوله في أنفسنا، نبرأ إلى الله منهم نبرأ إلى الله منهم.
خدا لعنت کند عبدالله بن سبأ را که ادعاي ربوبيت در اميرالمؤمنين (عليه السلام) کرد. اميرالمؤمنين (عليه السلام) بنده مطيع خدا بود. واي بر کسي که بر ما دروغ ببندد و بگويد چيزي را که ما نسبت به خودمان همچنين ادعايي نداريم و به خداي عالم از اينچنين گفتاري برائت مي‌جوييم.
رجال کشي، ج1، ص324، حديث172
جناب قزوینی به نقل از خوئی ادعا دارد که ابن سبا در حق مولانا علی رضی الله عنه فقط غلو الوهیت نداشته نه اعتقاد امامت.
معجم رجال الحديث للسيد الخوئي، ج11، ص207
این هم کلام به قول قزوینی استوانه علمی شیعه در باب ادعای امامت برای حضرت علی توسط ابن سباء.
(السبئية قالوا بإمامة علي وأنـها فرض من الله عز وجل وهم أصحاب عبد الله بن سبأ، وكان ممن أظهر الطعن على أبي بكر وعمر وعثمان والصحابة وتبرأ منهم وقال: “إن علياً عليه السلام أمره بذلك” فأخذه عليّ فسأله عن قوله هذا، فأقر به فأمر بقتله فصاح الناس إليه: يا أمير المؤمنين أتقتل رجلاً يدعو إلى حبكم أهل البيت وإلى ولايتك والبراءة من أعدائك؟ فصيره إلى المدائن.
وحكى جماعة من أهل العلم أن عبد الله بن سبأ كان يهودياً فأسلم ووالى علياً وكان يقول وهو على يهوديته في يوشع بن نون بعد موسى عليه السلام بـهذه المقالة، فقال في إسلامه في علي بن أبي طالب بمثل ذلك، وهو أول من شهر القول بفرض إمامة علي عليه السلام وأظهر البراءة من أعدائه ..فمن هنا قال من خالف الشيعة: إن أصل الرفض مأخوذ من اليهودية
) فرق الشيعة)، (32-44).اينكه فرموید::(ما انها را شفیع و وسیله برای رسیدن به خدا قرار میدهیم چون ما انسانها گناهکاریم و ممکن است به اون زودی حاجتمان بر اورده نشود ما انها را شفیع قرار میدهیم چون اعتقاد داریم انها نزد پروردگار خیلی عزیز وگرامیند و خداوند به خاطر انها حاجتمان را زودتر بر اورده میکند).بله شما در دعا به نزد خدا به چنین چیزی اعتقاد دارید.اما صرف نظر از اعتقاد خود بنده راجع به توسل که چه هست می خواستم عرض کنم چنین حالاتی در دعا بدرگاه خدا در نهج البلاغه رد شده است.حضرت علی در نهج البلاغه می فرماید:
وَاعْلَمْ اءَنَّ الَّذِي بِيَدِهِ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَالْاءَرْضِ قَدْ اءَذِنَ لَكَ فِي الدُّعَاءِ وَ تَكَفَّلَ لَكَ بِالْإِجَابَةِ، وَ اءَمَرَكَ اءَنْ تَسْاءَلَهُ لِيُعْطِيَكَ، وَ تَسْتَرْحِمَهُ لِيَرْحَمَكَ وَ لَمْ يَجْعَلْ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُ مَنْ يَحْجُبُهَ عَنْكُ، وَ لَمْ يُلْجِئْكَ إِلَى مَنْ يَشْفَعُ لَكَ إِلَيْهِ، وَ لَمْ يَمْنَعْكَ إِنْ اءَسَأْتَ مِنَ التَّوْبَةِ
بدان، خدايى كه گنجهاى آسمان و زمين در دست اوست، به تو اجازه درخواست داده، و اجابت آن را بعهده گرفته است، تو را فرمان داده كه از او بخواهى تا عطا كند، درخواست رحمت كنى تا ببخشايد، و خداوند بين تو و خودش كسى را قرار نداده تا حجاب و فاصله ايجاد كند، و تو را مجبور نساخته كه به شفيع و واسطه اى پناه ببرى
http://www.ghadeer.org/nahj/nameh/n2000004.htm#link31
http://library.tebyan.net/newindex.aspx?LANGUAGE=1&PageSize=1&BOOKID=18401&PageIndex=241&PID=19667
خلاصه دوستان مال غصبی یا دزدی به امام معصوم برسه امام هر کاری دلش بخاد با این مال می کنه.حالا می خواد پول باشه ماشین باشه یا زن.
معصوم می شینه رو مال دزدی حالشو می بره.
دزدی رو یکی دیگه می کنه حالشو معصوم می بره.
عبدالحسین فرمودند:حالا ابتدائا باید ثابت کنید که ایشان با زن مورد نظر به عنوان اسیر جنگی رابطه داشته است. یعنی زن را به عنوان کنیز گرفته است. و البته نفی نمایید که با آن زن ازدواج ننموده و او را به عنوان کنیزی که غنیمت جنگی بوده در اختیار گرفته است.
برادر قطعا ایشون اسیر در جنگی که به زعم شما جنگ مشرکین با مشرکین بوده است شده.فلذا این خانم در این جنگ اسیر شده است. حالا به زعم شما افتاده دست معصوم.خب تکلیفش چیهبنا به حدیث شیعه؟(و ان لم يكونوا قاتلوا عليها المشركين كان كل ما غنموا للامام يجعله حيث أحب) این خانم غنیمت هست معصوم هر کاری بخواد با این غنیمته می کنه.زن غنیمتی=کنیز.پس دیگه نگین آراد بوده.
حالا یک عده دزد و حرامی و مشرک برن جنگ مال دزدی و غارتگری اونها که در واقع حق الناس هست بیفته دست معصوم .معصوم هم هر کار دلش بخاد با این اموال دزدی می کنه.مثلا زن دزدیده شده حاصل از مال مردم رو غنیمت می گیره حالشو می بره.
مال مردم خوری از معصوم ندیده بودیم که دیدیم
ههههههههههه
اولا:سندش کاملا صحیحه و رجالش همه از ثقات هستند.
دوما:این که روایت شما با عصمت ناسازگار هست را باید شما جواب بدهید نه ما.
ثالثا:مشابه همین روایت و مناقشه بین حضزات فاطمه و علی رضوان الله علیهما را مجلسی در جلا العیون با سند معتبر نقل می کند و با روش خاص خود بدون رد سند ماست مالی می کند.فلذا شما هم بجای قصه حسن کرد شبستری می رفتید ماست مالی علامه مجلسی را کامنت می زدید.