hamshahri

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

پیامبر حجت خداوند بر بندگان است

الكافي – الشيخ الكليني – ج 1 – ص 25
عن أبي عبد الله عليه السلام قال : حجة الله على العباد النبي ، والحجة فيما بين العباد وبين الله العقل .

********************************************************************

برخی از مصادیق حجه الله علی خلقه در اهل سنت

(( از اینکه برخی جوابهای حقیر بسیار عوامانه است ، عذر خواهی می کنم …. زیرا گفته اند : کلّم الناس علی قدر عقولهم ! ))

فيض القدير شرح الجامع الصغير – المناوي – ج 4 – ص 165
4762 – ( سيشدد هذا الدين برجال ليس لهم عند الله خلاق ) أي لاحظ لهم في الخير وهم أمراء السوء والعلماء الذين لم يلج العلم قلوبهم بل حظهم منه جريانه على ألسنتهم وقد دنسوه بأبواب المطامع وخادعوا الله في معاملته وأعدوا ذلك العلم الذي هو حجة الله على خلقه حرفة صيروها مأكلة وتوصلوا بها إلى تمكنهم من صدور المجالس وصحبة الحكام لما في أيديهم من الحطام فلينوا لهم القول طمعا فيما لديهم وداهنوهم رجاء نوالهم وزينوا لهم تجبرهم وجورهم
 

فيض القدير شرح الجامع الصغير – المناوي – ج 4 – ص 348
والعالم حجة الله على المنازع والمعارض في سائر الأقطار ، وبيده سلاح العلم
 

فيض القدير شرح الجامع الصغير – المناوي – ج 6 – ص 476
إذ العالم حجة الله على خلقه
 

أحكام القرآن – الجصاص – ج 1 – ص 108
ان الاجماع في أي حال حصل من الأمة فهو حجة الله عز وجل غير سائغ لأحد تركه ولا الخروج عنه
 

زاد المسير – ابن الجوزي – ج 2 – ص 211
والسلطان : الحجة الظاهرة ، وإنما قيل للأمير : سلطان ، لأنه حجة الله في أرضه
 

تفسير الرازي – الرازي – ج 18 – ص 53
والسلطان سمي سلطانا لأنه حجة الله في أرضه
 

الفصول في الأصول – الجصاص – ج 2 – ص 16
الاجماع حجة الله تعالى لا يجوز وقوع الخطأ فيه

آیا جا دارد که ما هم مانند هابیل عزیز سخن بگوییم ؟؟؟؟

بسم الله الرحمن الرحيم

سلام

جناب هابيل عزيز :

چرا زدي توي خاكي ؟

مگر بنده از سخنان علماي خودمان گفتم كه اين چنين هراساني ؟!!

شايد با علماي خودتان هم درگيري داريد ؟

بسم الله الرحمن الرحيم

سلام بر شما

جناب ابوبكر قشمي عزیز :

مشکل شما وهابی ها و اهل سنت این است که در ظواهر گیر کرده اید و اصل معنا را نمی فهمید …

هر شیعه ای می داند که منظور از " حجت الله " در مورد عقل با کاربرد " حجت الله " در مورد نبی و امام چه تفاوتی دارد …

وقتی هابیل عزیز ( که فعلا پشت سر شما مخفی شده است ) به شیعه طعنه می زند که : شیعه ، نبی الله را حجت الله نمی داند ولی امام معصوم را حجت الله می داند ، باید به وی همانند مطالب حقیر را بیان کرد که در نزد اهل سنت ، اجماع حجت الله است !!!

وقتی هابیل در ظاهر کلمه " حجت الله " گیر کرده و با مصداق حجت الله بودن اجماع حرفش را می توان نقض کرد ، اصل سوال بی پایه وی مردود است …

******************************

برسیم به کلام شما :

جهالت شما در قیاس مع الفارق " حجت الله " در روایت ( اگر زمین از حجت خداوند خالی بماند ، زمین اهلش را فرو می برد ) با " حجت " بودن عقل کاملا هویدا می باشد …

شاید اگر بیشتر وارد روایات شیعه شوید ، بفهمید که منظور از حجت خداوندی که نبودنش سبب فرو خوردن زمین است اهلش را ، چه کسی است ….

در ضمن  گویا شما همین روایتی را که بیان کردم را دقیق نخواندید …

اول روایت می گوید که نبی ، حجت الله است …

بحث ما هم بر سر همین است که نبی نیز حجت الله است …

آیا متن روایت شاذ است یا شما خیلی با روایات ما آشنا نیستید ؟؟

حجت بودن عقل در میان خدا و بنده اش ، مطلبی است که با روایات متظافر اثبات می شود و جابر از ضعف سند است و نیاز به بررسی سندی ندارد ..

******************

البته بنده در ابتدای جوابم عرض کردم که ، چون شبهه صاحب تاپیک عوامانه و جاهلانه است ، لذا ما هم بر سبیل ( کلّم الناس علی قدر عقولهم ) تنها به ظواهر کتب اهل سنت اشاره کردیم …

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

جناب سجاد عزیز :

باز هم برای شما تکرار می کنم .

در این آیه هم باز اصل مطلب در مورد " یدعو من دون الله  " می باشد !!!!

آیا هر گونه خواندن در نزد شما شرک است ؟؟ اگر هست بفرمایید تا مصادیق شرک برخی از بزرگان شما را بیان کنم !! حتی ابن تیمیه !!!

اگر هم نیست ، پس کمی تعقل کنید و بفهمید که طلب درخواست از کسی اصلا به مثابه عبادت او نیست !!!

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

جناب هاشمی حسنی عزیز :

کجایی رفیق شفیق !!!

دلتنگتان بودم …

چرا این همه دست و پا می زنید !!!

ما از شما خواستیم که برای ما آیه ای  از قران را که در آن به نام " مولایتان ابی بکر " صراحت شده را بیاورید !!!

اگر قرار باشد که شما برای ما از روایت سخن بگویید که سخن مولای دیگرتان عمر بن خطاب زیر سوال می رود زیرا قرار است : حسبنا کتاب الله باشد و نه چیز دیگر !!!!

**********************

در مورد واقعه غدیر اگر بخواهم از مداکر خودتان برایتان مدرک بیاورم که باید سایت را تخته کنید و بروید سر کلاسهای خودتان !!!

بهتر است خیلی وقت را تلف ننماید و آیه ای را که در آن به نام ابی بکر تصریح شده را بیان نمایید !!!

به هر حال باید بدانیم که یار غار بودن ابی بکر در کجای قران تصریح شده است که منکرین آن کافر می شوند !!!!

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

جناب هاشمی حسنی عزیز :

اول : استاد ما بیان کردند که معاویه کاتب وحی نبوده است و کاتب مراسلات بوده است ….

این شما وهابی ها و اهل سنت هستید که می خواهید برای مولایتان فضیلت سازی نمایید …

معاویه ای که ملعون زبان پیامبر است ، با این فضیلت سازی ها ، کارش درست نمی شود !!!

دوم : واقعا تا حالا مفتی های شما به شما یاد ندادن که در احادیث شما اصلا برای شیعه ارزش ندارد و به اندازه پشیزی نمی ارزد که برای ما از مسلم و بخاری و غیره دلیل می آورید ؟؟!!!!

سوم :بد نیست که روایتی را که جناب هاشمی از مسلم نقل کرده را بررسی کنیم .

مسلم در صحیح خود چنین می گوید :

” حدثني عَبَّاسُ بن عبد الْعَظِيمِ الْعَنْبَرِيُّ وَأَحْمَدُ بن جَعْفَرٍ الْمَعْقِرِيُّ قالا حدثنا النَّضْرُ وهو بن مُحَمَّدٍ الْيَمَامِيُّ حدثنا عِكْرِمَةُ حدثنا أبو زُمَيْلٍ حدثني بن عَبَّاسٍ قال كان الْمُسْلِمُونَ لَا يَنْظُرُونَ إلى أبي سُفْيَانَ ولا يُقَاعِدُونَهُ فقال لِلنَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم يا نَبِيَّ اللَّهِ ثَلَاثٌ أَعْطِنِيهِنَّ قال نعم قال عِنْدِي أَحْسَنُ الْعَرَبِ وَأَجْمَلُهُ أُمُّ حَبِيبَةَ بِنْتُ أبي سُفْيَانَ ازوجكها قال نعم قال وَمُعَاوِيَةُ تَجْعَلُهُ كَاتِبًا بين يَدَيْكَ قال نعم قال وَتُؤَمِّرُنِي حتى أُقَاتِلَ الْكُفَّارَ كما كنت أُقَاتِلُ الْمُسْلِمِينَ قال نعم قال أبو زُمَيْلٍ وَلَوْلَا أَنَّهُ طَلَبَ ذلك من النبي صلى الله عليه وسلم ما أَعْطَاهُ ذلك لِأَنَّهُ لم يَكُنْ يُسْأَلُ شيئا إلا قال نعم . “

( ابن عباس مي‌گويد : مسلمانان به ابوسفيان اعتنا نمي‌كردند و از همنشيني با وي اكراه داشتند ، به پيامر عرض كرد : از شما سه تقاضا دارم كه آن را به من عنايت كنيد ، رسول خدا قبول فرمود . نيكوترين و زيباترين دختر عرب ، ام حبيبه ، نزد من است او را به همسري شما در مي آورم ؛  معاويه از نويسندگان وحي باشد ؛ فرمانده باشم تا با كفار بجنگم همانگونه كه با مسلمانان جنگيدم . رسول خدا پذيرفت .

ابو زُميل مي گويد : اگر ابو سفيان خواسته‌هايش را مطرح نمي‌كرد هيچگاه به آن نمي رسيد ؛ زيرا رسول خدا تقاضاها را رد نمي‌كرد .)

( صحيح مسلم ، ج 4 ص 1945 ،اسم المؤلف:  مسلم بن الحجاج أبو الحسين القشيري النيسابوري ، دار النشر : دار إحياء التراث العربي – بيروت ، تحقيق : محمد فؤاد عبد الباقي  )

این قیم ( شاگرد ابن تیمیه ) این روایت را به صراحت رد می کند و در شرح این روایت در ” جلاء الافهام ” چنین می گوید ( کما اختصرناه) :

“وقد أشكل هذا الحديث على الناس فإنّ أم حبيبة تزّوجها رسول الله صلى الله عليه وسلم قبل إسلام أبي سفيان كما تقدم. زوّجها إيّاه النجاشي ، ثم قَدِمَت على رسول الله صلى الله عليه وسلم قبل أن يسلم أبوها فكيف يقول بعد الفتح أزوّجك أم حبيبة .

فقالت طائفة : هذا الحديث كذب لا أصل له. قال ابن حزم: كذبه عكرمة بن عمار وحمل عليه .

واستعظم ذلك آخرون وقالوا : أنّى يكون في صحيح مسلم حديث موضوع وإنما وجه الحديث أنه طلب من النبي (ص) أن يجدد له العقد على ابنته ليبقى له وجه بين المسلمين وهذا ضعيف؛ فإنّ في الحديث أن النبي (ص) وعده وهو الصادق الوعد ولم ينقل أحد قط أنه جدّد العقد على أم حبيبة. ومثل هذا لو كان، لنقل ولو نقل واحد عن واحد فحيث لم ينقله أحد قط، علم أنّه لم يقع ولم يزد القاضي عياض على استشكاله فقال: والذي وقع في مسلم من هذا غريب جدّاً عند أهل الخبر وخبرها مع أبي سفيان عند وروده إلى المدينة بسبب تجديد الصلح ودخوله عليها مشهور .

وقالت طائفة لم يتفق أهل النقل على أنّ النبي (ص) تزّوج أم حبيبة رضي الله تعالى عنها وهي بأرض الحبشة بل قد ذكر بعضهم أن النبي (ص) تزّوجها بالمدينة بعد قدومها من الحبشة حكاه أبو محمد المنذري وهذا من أضعف الأجوبة لوجوه :

أحدها : أنّ هذا القول لا يعرف به أثر صحيح ولا حسن ولا حكاه أحد ممن يعتمد على نقله .

الثاني: أن قصة تزويج أم حبيبة وهي بأرض الحبشة قد جرت مجرى التواتر كتزويجه (ص) خديجة بمكة وعائشة بمكة وبنائه بعائشة بالمدينة وتزويجه حفصة بالمدينة وصفية عام خيبر وميمونة في عمرة القضية ومثل هذه الوقائع شهرتها عند أهل العلم موجبة لقطعهم بها فلو جاء سند ظاهره الصحة يخالفها عَدُّوه غلطا ولم يلتفتوا إليه ولا يمكنهم مكابرة نفوسهم في ذلك .

الثالث: أنه من المعلوم عند أهل العلم بسيرة النبي (ص) وأحواله أنه لم يتأخر نكاح أم حبيبة إلى بعد فتح مكة ولا يقع ذلك في وهم أحد منهم أصلا .

الرابع: أن أبا سفيان لما قدم المدينة دخل على ابنته أم حبيبة فلما ذهب ليجلس على فراش رسول الله (ص) طَوَتْه عنه، فقال: يا بنية ما أدري أرغبت بي عن هذا الفراش؟ أم رغبت به عني؟ قالت: بل هو فراش رسول الله (ص). قال: والله لقد أصابك يا بنية بعدي شرّ.  وهذا مشهور عند أهل المغازي والسير.

الخامس: أن أم حبيبة كانت من مهاجرات الحبشة مع زوجها عبيد الله بن جحش ثم تَنَصَّر زوجها وهلك بأرض الحبشة ثم قدمت هي على رسول الله (ص) من الحبشة وكانت عنده ولم تكن عند أبيها ، وهذا مما لا يشك فيه أحد من أهل النقل ومن المعلوم أن أباها

لم يسلم إلا عام الفتح فكيف يقول: عندي أجمل العرب أُزوّجك إياها؟ وهل كانت عنده بعد هجرتها وإسلامها قط؟ فإن كان، قال له هذا القول قبل إسلامه، فهو محال؛ فإنها لم تكن عنده ولم يكن له ولاية عليها أصلا وإن كان قاله بعد إسلامه فمحال أيضا؛ لأن نكاحها لم يتأخر إلى بعد الفتح … .

وقال أبو الفرج بن الجوزي: في هذا الحديث هو وهم من بعض الرواة لا شك فيه ولا تردد وقد اتهموا به عكرمة بن عمار راوي الحديث.

قال: وإنما قلنا إن هذا وهم؛ لأن أهل التاريخ أجمعوا على أن أم حبيبة كانت تحت عبيد الله بن جحش وولدت له وهاجر بها وهما مسلمان إلى أرض الحبشة ثم تنصر وثبتت أم حبيبة على دينها فبعث رسول الله (ص) إلى النجاشي يخطبها عليه فزوجه إياها وأصدقها عن رسول الله (ص) أربعة آلاف درهم وذلك في سنة سبع من الهجرة وجاء أبو سفيان في زمن الهدنة فدخل عليها فثنت بساط رسول الله (ص) حتى لا يجلس عليه ولا خلاف أن أبا سفيان ومعاوية أسلما في فتح مكة سنة ثمان ولا يعرف أن رسول الله (ص) أمر أبا سفيان آخر كلامه…

وقالت طائفة منهم البيهقي والمنذري رحمهما الله تعالى يحتمل أن تكون مسألة أبي سفيان النبي (ص) أن يزوجه أم حبيبة وقعت في بعض خرجاته إلى المدينة وهو كافر حين سمع نعي زوج أم حبيبة بأرض الحبشة والمسألة الثانية والثالثة وقعتا بعد إسلامه فجمعها الراوي .

وهذا أيضا ضعيف جدا فان أبا سفيان إنما قدم المدينة آمنا بعد الهجرة في زمن الهدنة قبيل الفتح وكانت أم حبيبة إذ ذاك من نساء النبي (ص) ولم يقدم أبو سفيان قبل ذلك إلا مع الأحزاب عام الخندق ولولا الهدنة والصلح الذي كان بينهم وبين النبي (ص) لم يقدم المدينة فمتى قدم وزوج النبي (ص) أم حبيبة فهذا غلط ظاهر .

وأيضا فإنه لا يصح أن يكون تزويجه إياها في حال كفره إذ لا ولاية له عليها ولا تأخر ذلك إلى بعد إسلامه لما تقدم فعلى التقديرين لا يصح قوله أزوجك أم حبيبة

وأيضا فإن ظاهر الحديث يدل على أن المسائل الثلاثة وقعت منه في وقت واحد وانه قال ثلاث أعطنيهن الحديث ومعلوم أن سؤاله تأميره واتخاذ معاوية كاتبا إنما يتصور بعد إسلامه فكيف يقال بل سأل بعض ذلك في حال كفره وبعضه وهو مسلم وسياق الحديث يرده … .

وبالجملة فهذه الوجوه وامثالها مما يعلم بطلانها واستكراهها وغثاثتها ولا تفيد الناظر فيها علما بل النظر فيها والتعرض لابطالها من منارات العلم والله تعالى اعلم بالصواب

فالصواب أن الحديث غير محفوظ بل وقع فيه تخليط والله اعلم .    “

( اين حديث يراي مردم مشكل ساز شده است ؛ زيرا ام حبيبه قبل از مسلمان شدن ابو سفيان با رسول خدا ازدواج كرد و اين موضوع در حبشه و به وسيله نجاشي صورت گرفت ؛ پس چگونه بعد از فتح مكه ابو سفيان مي گويد : دخترم را به عقد تو در آوردم .

گروهي گفته‌اند : اين حديث از اساس دروغ است ، ابن حزم مي‌گويد : عكرمه بن عمار آن را ساخته است .

اما گروهي ديگر از آن دفاع كرده و گفته‌اند : در صحيح مسلم حديث جعلي نيست و لذا آن را توجيه كرده و گفته‌اند : ابوسفيان از رسول خدا در خواست نمود تا عقد ازدواج را با دخترش تجديد نمايد تا اعتباري براي وي نزد مسلمين باشد ؛ ولي اين توجيه نادرست است ؛ زيرا رسول خدا خواسته ابو سفيان را پذيرفت و آن حضرت وعده‌اش راست بود و هيچ كس نگفته است كه عقد را تجديد كرد ، و ا گر چنين چيزي بود نقل مي‌شد ؛ پس معلوم مي شود كه واقعيت ندارد .

گروهي گفته‌اند : محدثان و مورخان ازدواج رسول خدا را با ام حبيبه كه در حبشه بود قبول ندارند ؛ بلكه پس از بازگشت از حبشه و در مدينه با وي ازدواج كرد ، اين سخن را ابو محمد منذري نقل كرده است كه البته به چند دليل از ضعيف‌ترين پاسخ‌ها در توجيه حديث است :

1 . اين پاسخ و توجيه در جايي ديده نشده و كسي كه مورد اعتماد باشد نقل نكرده است ؛

2 . داستان ازدواج ام حبيبه در حبشه مانند ازدواج با خديجه و عائشه در مكه و باحفصه و صفيه و ميمونه در مدينه در حد تواتر است و به اندازه‌اي مشهور است كه به مرحله قطع و يقين رسيده است و اگر مدركي بر خلاف آن ديده شود آن را غلط و اشتباه دانسته و به آن توجهي نمي‌كنند ؛

3 . كساني كه با تاريخ زندگي و روش رسول خدا آشنا هستند ، مي‌دانند كه ازدواج با ام حبيبه بعد از فتح مكه نبوده و اصولا به ذهن كسي هم خطور نمي‌كند ؛

4 . ابو سفيان به مدينه آمد و بر دخترش ام حبيبه وارد شد ؛ اما وقتي كه خواست بر مسند رسول الله بنشيند دخترش آن را جمع كرد ، گفت :  دخترم ، نمي دانم آيا اين فرش را شايسته نشستن براي من نمي‌بيني ؟ و يا من شايستگي اين فرش را ندارم ؟ گفت : اين فرش زير پاي رسول الله است (كنايه از اين كه چون تو كافري نبايد بر محل نشستن آن حضرت بنشيني ) . گفت : پس از من گرفتار شرّ و بدي خواهي شد ؛  

5 . ام حبيبه با همسرش عبد الله بن جحش از مهاجران به حبشه بود و چون شوهرش از اسلام خارج و نصراني شده بود و در همانجا هم از دنيا رفت ام حبيبه پس از بازگشت به مدينه نزد رسول خدا رفت و در خانه پدرش نبود ، در اين داستان هيچ كس شك و شبهه‌اي ندارد ، و از طرفي ابوسفيان در سال فتح مكه مسلمان شد ؛ بنابراين چرا در اين حديث مي گويد : ابوسفيان به پيامبر گفت : نيكوترين و زيباترين دختر عرب نزد من است كه دوست دارم همسر تو باشد ؟ و آيا ام حبيبه بعد از هجرت و مسلمان شدن پدرش نزد وي بود ؟ اگر قبل از مسلمان شدنش پيشنهاد كرده باشد كه محال است ؛ چون دخترش نزد وي نبود و بر وي ولايت نداشت ، و اگر بعد ار مسلمان شدن گفته باشد باز هم محال است ؛ چون ازدواجش قبل از فتح مكه بوده و ابو سفيان در فتح مكه مسلمان شد .  

ابن جوزي گفته است : اين روايت بدون شك اشتباهي است از بعضي راويان حديث و آن عكرمه بن عمار است .

و اما اينكه گفتم اشتباهي است از راويان ؛ زيرا مورخين همه اجماع دارند كه ام حبيبه همسر عبد الله بن جحش بود و از وي فرزند داشت و به حبشه هجرت كردند ؛ ولي عبد الله مسيحي شد و ام حبيبه مسلمان باقي ماند ، رسول خدا به نجاشي پيغام داد تا ام حبيبه را به همسري آن حضرت در آورد و چهار هزار درهم مهريه او قرار داد ، اين واقعه در سال هفتم هجرت اتفاق افتاد ؛ ولي ابوسفيان در زمان صلح وارد مدينه شد و به خانه دخترش رفت كه فرش رسول الله را از زير پاي پدرش جمع كرد تا بر آن ننشيند ، مسلمان شدن ابو سفيان و معاويه بدون هيچ اختلافي در سال هشتم و در فتح مكه بوده است و هيچ مدركي بر امارت و فرمانده قرار دادن وي وجود ندارد .

گروهي ديگر مانند بيهقي و منذري گفته‌اند : احتمال دارد كه داستان پيشنهاد ازدواج با ام حبيبه از طرف ابو سفيان در يكي از سفر هاي وي به مدينه و پس از شنيدن خبر مرگ شوهرش در حبشه باشد ، و دو پيشنهاد ديگرش پس از مسلمان شدنش باشد كه راوي آن را به اينگونه جمع و نقل كرده است .

اين سخن نيز ضعيف و بي‌اساس است ؛ زيرا ابو سفيان در زمان صلح و آرامش و پس از هجرت و قبل از فتح مكه به مدينه آمد كه ام حبيبه در آن تاريخ در خانه پيامبر و از همسران او بود و قبل از آن ابو سفيان به مدينه نيامده بود مگر در جنگ احزاب .   

از طرفي ابو سفيان چون كافر بود نمي توانست دختر مسلمان شده‌اش را شوهر دهد ؛ زيرا كافر بر مسلمان ولايت ندارد ؛ پس اين تقاضاي ابوسفيان كه دخترم را به همسريت درمي‌آورم دروغ و باطل است .

علاوه بر اين ظاهر حديث مي‌گويد كه اين سه خواسته همزمان مطرح و واقع شده است ، و از سويي ديگر در خواست فرمانده شدن و كتابت وحي براي معاويه بايد پس از مسلمان شدن آنان باشد و حال آنكه گفته‌اند برخي از خواسته ها در حال كفر بوده است ، آيا اين مطالب قابل جمع است ؟

در نتيجه تمام آنچه كه در توجيه اين حديث گفته شده باطل و بي‌ارزش است و از نظر علمي منفعتي ندارد و درست آن است كه بگوئيم :

اشتباه در اين حديث زياد است .  )

( جلاء الأفهام في فضل الصلاة على محمد خير الأنام ، ج 1 ص 243- 249 ، اسم المؤلف:  محمد بن أبي بكر أيوب الزرعي أبو عبد الله ، دار النشر : دار العروبة – الكويت – 1407 – 1987 ، الطبعة : الثانية ، تحقيق : شعيب الأرناؤوط – عبد القادر الأرناؤوط  )

گذشته از اینکه نووی شارح صحیح مسلم نیز به اشکال این روایت اشاره نموده است .

ابن جوزی نیز ردی بر این روایت دارد …. بسیاری از دیگر علمای شما نیز بر این روایت ردیه نوشته اند و عکرمه را عامل نقص این روایت می دانند !!!!

**************************

اصولا معاویه ( خان دایی اهل سنت و وهابیت ) اصلا فضیلتی ندارد که پیروان وی بخواهند به آن بنازند ..

این سخنی است که سیوطی در ” اللآلی المصنوعه ” بیان کرده است …

حتی بخاری ناصبی نیز نتوانسته برای معاویه فضیلت پیدا کند و لذا در کتابش چنین نوشته است : باب ذکر معاویه !!

شارحین صحیح بخاری همانند ابن حجر و عینی نیز بیان کرده اند که چون معاویه دارای مناقب نبوده است ، پس بخاری نام ” مناقب معاویه ” را برداشته و  ” باب ذکر معاویه ” را نوشته است .

راستی شافعی معتقد است که معاویه ” خال المومنین ” یعنی ” خان دایی مومنان !! ” نیست !!!

نظر شما چیست ؟؟؟؟

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

جناب هاشمی حسنی عزیز :

اتفاقا هم ما شیعیان و هم شما اهل سنت و وهابیت بر واقعه غدیر اتفاق نظر داریم …

تا جایی که بدخشی در " نزل الابرار " ص 21 چنین می گوید :

" حديث صحيح مشهور ولم يتكلّم في صحّته إلا متعصّب جاحد لا اعتبار بقوله    "

( حدیث غدیر حدیث مشهوری است که هیچکس مگر متعصب انکار کننده در صحت آن سخن نمی گوید و اعتباری به کلام این افراد نیست )

پس فکر کنم تکلیف شما معلوم است ….

****************************

سخن ما در این تاپیک بر این است که در کجای آیه 40 سوره توبه نامی از ابی بکر آمده است که اهل سنت و وهابیت مدعی هستند که این آیه در مورد همراهی ابوبکر نازل شده است ؛ نا جایی که منکر آن را کافر می دانند ؟؟؟؟!!!!

پس بهتر است دوباره تکرار کنم که :

به قول یکی از کاربران صاحب قلم :  طلب ما آیه صریح و محکم و واضح است در مورد ( می گویم : نام ابی بکر در مورد همراهی وی در غار ) .نه سفسطه نه مغلطه ونه فلسفی ونه انشاء . آیه صریح و واضح

بسم الله الرحمن الرحيم

سلام

در سند روایت 2 راوی وجود دارد که از اهل جماعت هستند به نامهای ” حسین بن علوان ” و ” عمرو بن خالد ” !!!

***********************

البته این دست و پا زدن ها برای این است که اهل سنت در مقابل نص صریح قرآنی که ناظر بر مسح پا می باشد عاجز مانده اند و لذا دست به دامن مشتی قوانین شده اند که علمای خودشان هم آن را رد می کنند !!!

گذشته از اینکه اصلا بر اساس شواهد تاریخی و روایی ، از زمان عثمان به بعد وضو تحریف شد و حتی ابی بکر و عمر بن خطاب نیز پاها را مسح می کردند !!!

بسیاری از علمای عامه نیز شهادت داده اند که بر اساس آیه قرآنی ( یعنی نص صریح ) باید پاها را مسح نمود .

ابن حزم اندلسی در ” المحلی ”  چنین می گوید :

“ 200 مَسْأَلَةٌ وأما قَوْلُنَا في الرِّجْلَيْنِ فإن الْقُرْآنَ نَزَلَ بِالْمَسْحِ

) وَامْسَحُوا برؤوسكم  وَأَرْجُلَكُمْ ( وَسَوَاءٌ قرىء  بِخَفْضِ اللاَّمِ أو بِفَتْحِهَا هِيَ على كل حَالٍ عَطْفٌ على الرؤوس إمَّا على اللَّفْظِ وإما على الْمَوْضِعِ لاَ يَجُوزُ غَيْرُ ذلك لأنه لاَ يَجُوزُ أَنْ يُحَالَ بين الْمَعْطُوفِ وَالْمَعْطُوفِ عليه بِقَضِيَّةٍ مُبْتَدَأَةٍ وَهَكَذَا جاء عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ نَزَلَ الْقُرْآنُ بِالْمَسْحِ يَعْنِي في الرِّجْلَيْنِ في الْوُضُوءِ
وقد قال بِالْمَسْحِ على الرِّجْلَيْنِ جَمَاعَةٌ من السَّلَفِ منهم عَلِيُّ بن أبي طَالِبٍ وابن عَبَّاسٍ وَالْحَسَنُ وَعِكْرِمَةُ وَالشَّعْبِيُّ وَجَمَاعَةٌ وغيرهم    “

( اما دیدگاه ما در باره پاها این است که قرآن مسح را واجب کرده است. خداوندفرموده است: «و امسحوا برؤوسکم و ارجلکم». کلمه «ارجلکم»را چه مجرور بخوانیم و چه مفتوح، در هر صورت بر «رؤوس» عطف شده است، یعنى اگر مجرور بخوانیم، بر لفظ «رؤوس» عطف شده و اگر منصوب بخوانیم، بر محل «رؤوس» عطف شده است و غیر این جایز نیست .زیرا جایز نیست که بین معطوف و معطوف علیه فاصله بیفتد . واین چنین است که از قول ابن عباس آمده است که قرآن بر اساس مسح نازل شده است یعنی مسح دو پا در وضو .

و گروهی از جماعت سلف نیز قائل به مسح پاها بودند مانند علی بن ابی طالب و ابن عباس و حسن و عکرمه و شعبی .)

( المحلى ،ج 2 ص 56 ، اسم المؤلف:  علي بن أحمد بن سعيد بن حزم الظاهري أبو محمد الوفاة: 456 ، دار النشر : دار الآفاق الجديدة – بيروت ، تحقيق : لجنة إحياء التراث العربي    )

فعلا همین را بیابید تا بعد !!!!