آل البیت شیعه در قرآن وجود ندارد

« عن امّ سلمه أن النبي صلى اللَّه عليه و سلم كان في بيتها فأتته فاطمة رضي اللَّه عنها بِبُرْمَة فيها خَزِيرة فدخلت بها عليه فقال لها: ادعي لي زوجك و ابنيك، قالت: فجاء علي و الحسن و الحسين فدخلوا فجلسوا يأكلون من تلك الخَزِيرَة، و هو على مَنَامَةٍ له، و كان تحته كساء خَيْبَرِي قالت: و أنا في الحجرة أَصلي، فأنزل اللَّه تعالى هذه الآية: إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً قالت: فأخذ فَضْل الكساء فَغَشَّاهم به، ثم أخرج يديه فَأَلْوَى بهما إلى السماء ثم قال: اللهم هؤلاء أهل بيتي و خاصتي [و حاميتي] فأذهب عنهم الرجس و طهِّرهم تطهيراً. قالت: فأدخلت رأسي البيت فقلت: و أنا معكم يا رسول اللَّه، قال: إنك إلى خَيْرٍ إنك إلى خَيْرٍ. ـــــ امّ سلمه گفت: در يكى از روزها كه رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله در منزل من بود، حضرت فاطمه زهرا عليها السّلام با ظرفى از حريره وارد شد، رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله فرمود: هم اكنون همسر و دو فرزندت را به منزل من دعوت كن. حضرت زهرا عليها السّلام به دستور پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله، به خانه خود رفت و على و حسنين را به حضور پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله دعوت نمود. طولى نكشيد هر چهار تن بحضور پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله شرفياب شدند، به دستور رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله، به تناول حريره پرداختند و اين در حالى بود كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله بر روى كساى خيبرى خود، به استراحت پرداخته بود. «امّ سلمه» گويد: در آنحال كه ميهمانان وارد شدند و من در حجره ديگر مشغول نماز بودم، آيه ی تطهير نازل شد پس از نزول آيه ی تطهير، پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله قسمتى از عباى خويش را بر سر على و فاطمه و حسنين افكند و دستهاى خود را به سوى آسمان برداشت و فرمود: پروردگارا! اينان اهل بيت من و از مخصوصان من مىباشند، پليدى را از اينان ببر و آنها را پاكيزه گردان. «امّ سلمه» گويد: در خواستى را كه پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله از خداى تعالى داشت شنيدم، در حجره را گشوده و سر در درون حجره بردم و عرض كردم: يا رسول الله! من هم، با شما و از اهل بيت شمايم؟ فرمود: سرانجام تو به خير منتهى مىشود. » (مسند احمد حنبل ، ج6 ، ص292)
حاصل کلام اینکه:
اوّلاً طبق پاسخ شماره 1 ، اثبات شد که مراد از تعبیر « یرید الله … » در آیه ی تطهیر ، اراده ی تکوینی است نه تشریعی ؛ و لازمه ی این امر نیز عصمت اهل بیت (ع) می باشد. چون رجس ، هر آن چیزی است که خلاف حقّ باشد ؛ و هر گناهی ، چه صغیره و چه کبیره خلاف حقّ است. کما اینکه خطا و سهو و نسیان نیز نقص بوده اموری غیر حقّ می باشند. لذا در حدّ خود رجس می باشند. همچنین تطهیر شامل پاکی از هر گونه عیب و نقصی می شود ، و چون رجس و طهارت در آیه مطلق است نه مقیّد ؛ لذا شامل تمام مصادق خود می شوند.
ثانیاً طبق پاسخ شماره 2 اثبات شد که تنها مصداق اهل بیت در زمان رسول خدا ، خود آن حضرت و علی (ع) و فاطمه (س) و امام حسن و امام حسین بوده است و در این که اینها مشمول اهل بیت می باشند بین شیعه و سنّی اتّفاق نظر وجود دارد. امّا در مورد دخول غیر این افراد در زمره ی اهل بیت ، نه تنها دلیل موجّهی وجود ندارد بلکه دلائل متعدّدی بر عدم دخول آنها موجود می باشد که پاره ای از آنها ذکر شد.