همراه بودن ابوبکر با رسول الله صلي الله عليه وسلم در غار ثور ، فضیلت است

ادعاي شيعه
به فرض اینکه ابوبکر خلیفه اول شما همراه پیامبر در غار بوده است آیه 40 سوره توبه هیچ فضیلتی برای اونیست . اگر منظور "ان الله معنا" "خدا با ماست" که هیچ دلیلی نیست که این معیت معیت خاصه باشد چرا که در آیه 8سوره مجادله آمده که "آیا ندیدی وندانستی که آنچه در آسمانها وزمین است خدا بر آن آگاه است اگر چنانچه سه نفربا هم راز گویند خدا چهارمین آنهاست... وهرکجا که باشند خدا با آنهاست" همانطورکه معلوم شد خدا با همه است چه افراد خوب وچه افراد بد)
واگر منظور از معیت در اینجا کمک کردن وهمراهی ونصرت باشد که خداوند آن را مخصوص پیامبر کرده است مگر نزول سکینه وآرامش از نتایج معیت خاص نیست خوب آنرا هم که خدا مخصوص پیامبر (در آن شرائط خاص) کرده وفرموده سکینه وآرامش را بر او یعنی پیامبر صلی الله علیه وسلم نازل کرده است واینکه گفته شده لازمه معیت خدا با بنده این است که آرامش وسکینه را بر او بفرستد باید گفت که مطمئنا این آرامش مخصوص پیامبر است چرا که هدف اصلی مشرکین یافتن پیامبر بود نه ابوبکر واصلا خدا می بایست پیامبرش را حفظ می کرد تا دینش باقی بماند نه ابوبکر را ولذا لزومی نداشت ابوبکر را مخصوصا یاری کند چرا که اگر پیامبر را حفظ میکرد بقیه هم طفیلا در امان می ماندند مگر وقتی که حضرت موسی به یارانش گفت خدا با من است خداوند یاران او را از بلا نجات نبخشید همانطور هم در اول آیه آمده است"اگر او را یاری نکنید خداوند اورا (پیامبر) را یاری می کند)لذا اگر اندکی از تعصب خویش دست بردارید می دانید که از عقل به دور است که در اول آیه از یاری فرد به خصوصی صحبت شود وآنگاه در توضیح آن، سخن از یاری کردن کس دیگر به میان آید!!

پاسخ اهل سنت:
شیعه بیچاره برای کم رنگ کردن نقش ابوبکر در هجرت رسول الله، تب کرده و به هذیان گویی پرداخته است!
این درست است که الله با همه است با مسلمان هم هست و کافر هم ، اما بودن داریم تا بودن !
و روال جمله بما میگوید که منظور از همراه بودن الله با بنده اش چیست.
در سوره توبه آیه مربوطه را دوباره ببنید :
إِلا تَنصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كَفَرُواْ ثَانِيَ اثْنَيْنِ إِذْ هُمَا فِي الْغَارِ إِذْ يَقُولُ لِصَاحِبِهِ لاَ تَحْزَنْ إِنَّ اللّهَ مَعَنَا فَأَنزَلَ اللّهُ سَكِينَتَهُ عَلَيْهِ وَأَيَّدَهُ بِجُنُودٍ لَّمْ تَرَوْهَا وَجَعَلَ كَلِمَةَ الَّذِينَ كَفَرُواْ السُّفْلَى وَكَلِمَةُ اللّهِ هِيَ الْعُلْيَا وَاللّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ ﴿40﴾
اگر او [پيامبر] را يارى نكنيد قطعا خدا او را يارى كرد هنگامى كه كسانى كه كفر ورزيدند او را [از مكه] بيرون كردند و او نفر دوم از دو تن بود آنگاه كه در غار [ثور] بودند وقتى به همراه خود مى‏گفت اندوه مدار كه خدا با ماست.
پس خدا آرامش خود را بر او فرو فرستاد و او را با سپاهيانى كه آنها را نمى‏ديديد تاييد كرد و كلمه كسانى را كه كفر ورزيدند پست‏تر گردانيد و كلمه خداست كه برتر است و خدا شكست‏ناپذير حكيم است (40)
در آیه، قبل از آنکه رسول الله صلی اله علیه وسلم به ابوبکر بگوید الله با ماست جمله ای میگوید که شیعه نمیخواهد آنرا ببیند یعنی این جمله را :
«إِذْ يَقُولُ لِصَاحِبِهِ لاَ تَحْزَنْ»
«وقتى به همراه خود مى‏گفت اندوه مدار»
قبل از آنکه رسول الله به رفیقش بگوید الله با ماست، میگوید غم نخور چرا غم نخور ؟ چون الله با ماست !
حالا شیعه برای کم کردن نقش و اهمیت ابوبکر میگوید اینکه مهم نیست چون الله با همه است و این آیه را از سوره مجادله شاهد آورده است:
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ مَا يَكُونُ مِن نَّجْوَى ثَلَاثَةٍ إِلَّا هُوَ رَابِعُهُمْ وَلَا خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سَادِسُهُمْ وَلَا أَدْنَى مِن ذَلِكَ وَلَا أَكْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَيْنَ مَا كَانُوا ثُمَّ يُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ﴿7﴾
آيا ندانسته‏اى كه خدا آنچه را كه در آسمانها و آنچه را كه در زمين است مى‏داند هيچ گفتگوى محرمانه‏اى ميان سه تن نيست مگر اينكه او چهارمين آنهاست و نه ميان پنج تن مگر اينكه او ششمين آنهاست و نه كمتر از اين [عدد] و نه بيشتر مگر اينكه هر كجا باشند او با آنهاست آنگاه روز قيامت آنان را به آنچه كرده‏اند آگاه خواهد گردانيد زيرا خدا به هر چيزى داناست (7)
و شيعه از این آیه نتيجه میگیرد :چون الله با همه است، پس (با ابوبکر بودن) امتیازی برای خلیفه اول حساب نمیشود و ابوبکر در این صفت تنها نیست!
به این مجادله گران بی نهایت نادان میگوییم:
پس وقتی الله میفرماید (غم نخور چون الله با ماست) آیا باید نتیجه بگیری که پس هرکس الله با اوست باید غم نخورد ؟؟!
پس آن مجرمانی که با تعقیب رسول الله ، ابوبکر را بوحشت انداخته بودند نیز باید غم نخورند ؟!! به این حجت که الله با اونها هم هست!
هان ؟ با استدلال شما هیچکس باید غم نخورد !!!
پس دیدی ای نادان که دشمنی با ابوبکر ،ترا کور کرده و فرق وسیاه و سفید را نمیبنی !
و اینرا درست گفتی که الله با همه هست، اما باید دید که با رحمتش است یا با خشمش
و چگونه می فهمیم که با رحمتش است یا با غضبش "؟ این آسان است
جمله قبلی بما میفهماند
اگر الله بگوید وای بحالت من حرف ترا شنیدم و با تو و مراقب تو هستم
از این (وای بحالت )درمیابی که الله با غضبش همراه توست
اما وقتی با مهربانی میگوید غم نخور من با توام
«اذْ يَقُولُ لِصَاحِبِهِ لاَ تَحْزَنْ» وقتى به همراه خود مى‏گفت اندوه مدار
.....................
این را دیگر هرکس که ، اندکی انصاف داشته باشد تعبیر به این میکند که الله با رحمتش با ماست چون میگوید غم نخور
و کلمه (صاحبه) ایضا رهگشا است اما نه برای کوردلان شیعه
وقتى به (همراه خود )مى‏گفت اندوه مدار
معمولا در سفر، دوست (همراه)انسان ميباشد نه دشمن
اکر شیعه مجادله گر بگوید که گاهی ممکن است دشمن همراه وهمسفر ، انسان باشد ، در جواب، صحبت را دراز نمیکنیم و فقط میگوییم در این حالت به دشمن نمیگوییم غم نخور بلکه میگوییم غم بخور
آفرین به حوصله شیعه! آفرین به پررویش!و افرین به امیدش، هیچ دلیلی ندارد اما از رو نمیرود و همیشه هم در حالت حمله است!! انا لله و انا الیه راجعون
پس موضوع خیلی روشن است ، نیازی به توضیح اضافی نیست ، اما شیعه هرگز نمیتواند سخن حق را بپذیرد ، چون برای قبول کردن حق، اول باید قبر مذهب خود را بکند و آن را دفن نماید، اما گویا رسوا شدن و جان کندن برای شیعه آسانتر است تا رها کردن مذهب باطل ! پس بازهم : انا لله و انا الیه راجعون