خمس و متوليان مذهب شيعه! «1»

یکی از خصوصیات مذهب تشیع مسئله خمس است كه پیشوایان این مذهب در رساله های علمیه خود خمس را جزء فروع دین شمرده و هفت چیز را مشمول آن دانسته اند، كه شامل یك پنجم از كل درآمد مكاسب، معادن، كنوز، غواصی، مال حلال مخلوط به حرام و غنائم جنگی می باشد. و مقلدین خود را مكلف به پرداخت آن نموده اند ....

آن هم به نام حکم خدا و سنت رسول الله . و خودشان  از این راه ارتزاق نموده و نسل و ذریه خود را سیراب نموده و می نمایند.
مدتها فكر می كردم چگونه ممكن است پیامبری كه فرستاده  خدا و هدفش اعتلای كلمه حق و اجرای عدالت اجتماعی است چنین مالیات سنگینی را به خاطر سودجویی طبقه ای خاص وضع نموده باشد.

آیا این خمس خواری با دین مبین اسلام مطابقت دارد؟
بالاخره پس از سالها تحقیق در آیات قرآن و سیره نبی اكرم به مطالب روشن و دلایل قطعی دست یافتم كه خلاصه آن را در نوشتار زیر به طالبان حق و حقیقت تقدیم می دارم.
1 – در تمام قرآن تنها یك آیه در مورد خمس وجود دارد.  آن هم در سوره  انفال  آیه 41 آمده است .
﴿وَاعْلَمُواْ أَنَّمَا غَنِمْتُم مِّن شَیْءٍ فَأَنَّ لِلّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِی الْقُرْبَى وَالْیَتَامَى وَالْمَسَاكِینِ وَابْنِ السَّبِیلِ إِن كُنتُمْ آمَنتُمْ بِاللّهِ وَمَا أَنزَلْنَا عَلَى عَبْدِنَا یَوْمَ الْفُرْقَانِ یَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ وَاللّهُ عَلَى كُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ﴾
ترجمه  :  و بدانید آنچه در جنگ غنیمت گرفته اید محققاً یك پنجم آن متعلق به خداوند است و برای پیامبر و برای نزدیکان و یتیمان و مساکین و در راه ماندگان است. اگر به خدا و آنچه بر بنده خود (محمد صلی الله علیه و سلم) در روز فرقان روزی که دو سپاه روبرو شدند خدا نازل فرمود ایمان آورده اید و بدانید که خدا بر هر چیز تواناست.
اگر به خدا و آنچه كه بر بنده خود نازل کرده ایم،  در روز جدا شدن حق از باطل، روزی كه دو سپاه كفر و ایمان در مقابل یكدیگر قرار گرفتند نازل كرده ایم ایمان آورده اید و خدا بر همه چیز تواناست.

آیه فوق مربوط به غنایم جنگی است و هیچ ارتباطی به فاضل مؤونه و درآمدهای تجارت و كسب و زراعت و  .... ندارد و به اتفاق تمام مفسرین اعم از شیعه و سنی شأن نزول آیه شریفه را در مورد جنگ بدر ذكر نموده اند و آن هنگامی بود كه كفار شكست خورده، یا كشته شدند یا فرار کرده و اموالی از آنان به جا مانده بود كه تحت عنوان غنایم جنگی در اختیار مسلمین قرار گرفت و آیه فوق نازل شد و دستور آمد كه كلیه غنایم به پنج قسمت تقسیم گردد و (چهار پنجم) آن در اختیار مجاهدین و مابقی یعنی (یك پنجم ) را در راه خدا كه برای رسول خداو نزدیكان، یتیمان، مساكین و در راه ماندگان مصرف نمایند.
با توجه به آیه فوق، خمسی كه در قرآن آمده مخصوص غنایم (دارالحرب) است و اگر به متن آیه توجه كنیم سخن از (یَوْمَ الْفُرْقَانِ) است یعنی روزی كه میان حق و باطل فرق گذارده شده است و باز هم در آیه آمده (یَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ) روزی كه دو لشكر كفر و ایمان در مقابل یكدیگر قرار گرفتند.
پس معلوم می شود این حکم مربوط به  صحنه جنگ است و به كسب  و تجارت و كشاورزی ارتباطی ندارد. پس چگونه است كه متولیان مذهب تشیع به نام خدا  و قرآن آیات الهی را تحریف نموده و جریان فكری و اقتصادی جوامع اسلامی را كه شاهرگ حیاتی هر ملتی است به انحراف كشانده و بدعتی اینگونه عظیم را در جامعه ترویج می کنند.

2 – آیه شریفه در سوره  انفال است و انفال در لغت به معنای عطیه و دستاوردهای مادی جنگ است از اول تا پایان این سوره مباركه سخن از جهاد فی سبیل الله و دفاع از جان و مال و ناموس مسلمین و مجاهدین است و سخن از پیروزی مؤمنین بر سپاه كفر و شرك بوده و شرایط موفقیت بر دشمنان را متذكر می گردد و شأن نزول آیات به اتفاق همه مفسرین مربوط به جنگ بدر است و هیچ ارتباطی با كسب و كار و زراعت ندارد.
اگر بگویند شأن نزول مخصص نیست می گوییم كاملاً صحیح است ولی عمومیت آن شامل جنگهایی است كه بین مسلمین و كفار واقع گردد و تا قیامت تعمیم دارد . بنابراین تعمیم آیه در مورد جنگ است شخص مسلمان نباید حكم خدای متعال را تابع منافع مادی و غیرقرآنی نموده و مردم را در جهل نگه دارد و به نام قرآن و خدا و دین اسلام از دسترنج زحمتكشان  ارتزاق  نماید.
كسبه عموماً در كوچه و بازار به كار مشغولند و كشاورزان در مزارع نه در میدان كارزار .
 تقوای الهی مانع از آن است كه كلام خداوند را تحریف نموده و آن را در دام تزویر قرار داده و از آن امرار معاش  نمایند.  

3 – در ابتدای آیه شریفه خداوند فرموده است  :  « وَاعْلَمُواْ » یعنی و بدانید . حال باید دید كه چه چیز را بدانیم،  باید به آیه قبل از آن توجه شود تا معنای « وَاعْلَمُواْ » مشخص گردد.  حرف «وَ» در اول آیه ی شریفه واو  عطف است و به آیه قبل از آن مرتبط می شود.
که فرموده ﴿وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لاَ تَكُونَ فِتْنَةٌ﴾ در آیه می گوید که این کفار همگی فتنه اند و فرموده با آنها بجنگید تا فتنه برداشته شود و بدانید آنچه می ماند غنیمت است پس مشاهده می شود كه آیات در سوره ی انفال همه مربوط به جنگ است. 
پس خمسی که خداوند در قرآن مقرر فرموده مربوط به غنایم جنگ است و هرگونه دستکاری در حکم خداوند بدعت بوده و باعث فساد و نابودی منابع مادی مسلمین شده و مستوجب عذاب آخرت است.

4 – در آیه شریفه بعد از فعل امر (وَاعْلَمُواْ) فرموده است (أَنَّمَا غَنِمْتُم مِّن شَیْءٍ) یعنی هر چیزی که بعد از جنگ برای شما باقی مانده از هر چه که باشد غنیمت است و یک پنجم آن متعلق به خداوند است . با توجه به این که بهترین راه  فهم کلام خدا،  تفسیر قرآن  به  خود قرآن است معنای غنیمت را در قرآن جستجو می کنیم :
در شش آیه از آیات قرآن کریم واژه (غَنِمْتُم) و مغانم در سوره انفال، /نساء / و فتح آمده است که تماماً مربوط به جنگ است.
حال برای کسانی که مایل به تحقیق می باشند آدرس سایر آیات را که واژه غنیمت را تفسیر می کند یادآور می شویم. که آیه اول در مورد (چهار پنجم) باقیمانده است که این آیه در مورد (چهار پنجم) باقیمانده كه سهم رزمندگان و مجاهدین است و می فرماید از آنچه غنیمت گرفتید بخورید كه حلال و طیب است بر شما.
سوره انفال آیه 69 :﴿فَكُلُواْ مِمَّا غَنِمْتُمْ حَلاَلاً طَیِّبًا﴾
در سوره نساء آیه94 فرموده برای به دست آوردن مال دنیا جهاد نکنید . غنایم را از خدا بخواهید  : ﴿ تَبْتَغُونَ عَرَضَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا فَعِندَ اللّهِ مَغَانِمُ كَثِیرَةٌ﴾
در سوره فتح آیه 19 فرموده: و غنیمت های بسیار که در جنگ خواهند گرفت (وَمَغَانِمَ كَثِیرَةً یَأْخُذُونَهَا وَكَانَ اللَّهُ عَزِیزًا حَكِیمًا)
آیاتی از سوره فتح در مورد جنگ است. که عده ای تخلف کرده در جهاد حاضر نشدند و اینها گفتند زمانی که شما به غنایم رسیدید ما می آییم.
سوره فتح آیه 15  می فرماید:  ﴿سَیَقُولُ الْمُخَلَّفُونَ إِذَا انطَلَقْتُمْ إِلَى مَغَانِمَ لِتَأْخُذُوهَا ذَرُونَا نَتَّبِعْكُمْ﴾
سوره فتح آیه 20  فرموده:  ﴿وَعَدَكُمُ اللَّهُ مَغَانِمَ كَثِیرَةً تَأْخُذُونَهَا﴾  خدا وعده داده است به شما که در جنگ غنایم بسیار به دست آورید.

پس تكرار می كنیم به اعتبار تفسیر قرآن به قرآن غنایم فقط و فقط مربوط به جنگ است و به كسب و كار و  تجارت و زراعت هیچگونه ربطی ندارد.
در قرآن آمده است « وَآتُوا الزَّكَاةَ » ولی  در هیچ جای قرآن «اتوالخمس» نداریم.
علت آن است که آن یك پنجم كه مال خداست را نمی گوید بدهید چون فعل بدهید یعنی از مال خودتان بپردازید ولی  در مورد خمس می فرماید : «آن را تصرف نكنید و به مصارفی كه شارع مقدس مشخص كرده است برسانید.»
 كلمه «غَنِمْتُمْ » غیر از واژه كسبتم است عموم مردم باید زكات را بپردازند بدین جهت می فرماید «وَآتُوا الزَّكَاةَ» اما چون اموالی که از جنگ به دست آمده مال شما نیست و مال خداست تصاحب نكنید و به مصارفی كه خداوند متعال تعیین كرده است برسانید.

5 – بررسی واژه غنمتم از نظر لغوی
برای بهتر روشن شدن واژه غنمتم پس از دلایل قرآنی نگاهی به كتب لغت می اندازیم . در كتاب المنجد آمده است  : غنایم جمع غنیمت است و می نویسد: (ما یأخذ من المحاربین ) غنایم چیزهایی است كه در جنگ از محاربین گرفته می شود .
قاموس می گوید: غنایم آن است كه بعد از جنگ از دشمن گرفته شود و  فییء  آن است كه قبل از جنگ و بدون درگیری به  دست آید.
مفردات می گوید: آنچه از دشمنان در دسترس قرار گیرد غنایم است . در مجمع البحرین آمده:  ما اخذ من الكفار ان كان من غیر قتال فهو فیء و  ان كان مع القتال فهو غنیمه.
آنچه از كفار بدون درگیری و جنگ به دست آید فیء است و آنچه با قتل و درگیری باشد غنیمت است.
بعضی هم گفته اند : (المكسب عموماً) و هر فایده و سودی را غنیمت شمرده اند و آن را به غنایم نسبت داده اند.
حال اگر معنای هر لغت را بدون توجه به حقیقت شرعیه آن در نظر بگیریم از صراط مستقیم كتاب و سنت خارج می شویم.
مثال  :  واژه ( صلوة) را در نظر بگیرید اگر  بخواهیم به  معنای  لغوی آن  عمل كنیم.  ( صلوة)  یعنی دعا  ولی نمی توان به جای نمازی که مشخص شده در سیره نبی كه «حقیقت شرعیه» دارد. فقط دعا خواند.  یا آن كه (زكوة)  به معنای پاك نمودن است و اگر كسی مثلاً دست و صورت و لباس خود را بشوید آیا به حكم زكوة  عمل نموده است ؟ و آیا قصد شارع همین بوده است؟  و اینگونه برداشت آیا مسخره كردن شریعت نیست؟
و همچنین در معنای لغوی غنیمت می گویند وقت را باید غنیمت شمرد حال آیا وقت هم شامل خمس می شود و تاكنون چه كسی گفته كه خمس وقت را بپردازید؟
جای تعجب است از پیشوایان مذهب تشیع. چگونه خمسی را كه مختص غنایم جنگی است به ارباح مكاسب و فاضل مؤونه و مال حرام و غیره توسعه داده اند  آیا از چه مبنائی غیر از قرآن  استفاده کرده اند ؟   اگر مقصود آنها قرآن است كه قرآن خمس را فقط در غنایم جنگ می داند. بسیار جای تعجب است از این که علما و مراجع مذهب تشیع  متفقاً در رساله های خود معنای غنیمت را اینگونه نوشته اند .

مسئله شماره 1828 -اگر مسلمانان به امر امام علیه السلام با کفار جنگ کنند و چیزهائی در جنگ به دست آورند . به آنها غنیمت گفته می شود.
حال اگر چنانچه به حكم قرآن خمس در غنایم است و تعریف غنایم همین است كه در رساله های خود نوشته اید پس بفرمایید آن موارد 6 گانه خلاف قرآن را از كجا آورده اید؟
برای فهم حقیقت واژه ها و الفاظ باید در سیره و سنت رسول خدا تحقیق نمود.

6 – سنت رسول خدا ؛
به حكم قرآن، پیامبر مؤظف است تمام احكام اسلام كه در قرآن آمده است عملاً آموزش دهد.  مثلاً خدا در قرآن فرموده  : «اقم الصلوة» حال چگونه باید نماز را اقامه کرد؟  چون قرآن امر به نماز          می فرماید، پیغمبر مؤظف است بگوید  «صلوا کما رأیتمونی اصلی»  یعنی اینگونه که من اقامه می کنم شما هم اقامه کنید. و دیگر احكام هم به همین شكل عمل می شود.
 خداوند می فرماید:
﴿یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَیْكَ مِن رَّبِّكَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللّهُ یَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللّهَ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الْكَافِرِینَ﴾     (سوره مائده  آیه 67)
ای پیامبر آنچه از جانب خدا به تو وحی شده است ابلاغ کن .  بلغ تأكید در ابلاغ است و اگر ابلاغ رسالت نکردی از نبوت معزولی، خدا تو را از مردم حفظ می کند.
و به حكم قرآن، ما مسلمین مؤظفیم  به سیره پیامبر عمل كنیم و آنچه مسلم است این است که  پیامبر در طول 23 سال   رسالت و نبوت خویش هیچ واجب و مستحبی را ترك نكرد.
پس چگونه است كه یك چنین حكمی (خمس) را در طول 23 سال عملی نفرمود و یك درهم و دینار  از کسی هم نگرفت.

پیامبر خمس غنایم جنگی را گرفت و به اهلش رسانید ولی از كاسب و زارع و  .... درهم و دیناری نگرفت و روح پیامبر و اصحابش از چنین خمسی  با خبر نبوده است.
خمسی که در رساله های علمیه مشاهده می شود خلاف سنت رسول خداست و بدعت بوده است.
بعضی از خمس خواران که پاسخی برای سنت رسول خدا ندارند،  به انواع هذیان و اکاذیب متوسل می شوند، مثلاً می گویند در زمان پیامبر همه مردم فقیر بودند و هیچکس وجود نداشت که مختصر مالی داشته باشد تا مشمول خمس شود و از این جهت رسول خدا از کسی خمس نگرفته است.
پیامبر زكات را از اغنیای جامعه می گرفت پس این حرف ناروایی است كه گفته می شود مردم زمان رسول الله فقیر و ضعیف بوده اند .
در اینجا بعضی از آیاتی که نشانگر وضعیت دارائی مردم زمان پیغمبر است را یادآور می شویم :
آل عمران  186 :  ﴿لَتُبْلَوُنَّ فِی أَمْوَالِكُمْ وَأَنفُسِكُمْ﴾  حتماً شما در اموالتان و جانهای خود آزمایش خواهید شد. 
منافقون 9 :   ﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُلْهِكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ عَن ذِكْرِ اللَّهِ وَمَن یَفْعَلْ ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ﴾  ای اهل ایمان اموال و اولادتان شما را از یاد خدا غافل نسازد.
نساء  5 :  ﴿وَلاَ تُؤْتُواْ السُّفَهَاء أَمْوَالَكُمُ الَّتِی جَعَلَ اللّهُ لَكُمْ قِیَاماً﴾  اموالی را که خدا برای قیام شما قرار داده به کم خردان ندهید.
انفال 28 :  ﴿وَاعْلَمُواْ أَنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلاَدُكُمْ فِتْنَةٌ وَأَنَّ اللّهَ عِندَهُ أَجْرٌ عَظِیمٌ﴾  بدانید اموال و اولاد شما سبب آزمایش شما هستند.
بقره 264 : ﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تُبْطِلُواْ صَدَقَاتِكُم بِالْمَنِّ وَالأذَى﴾ ای اهل ایمان صدقات خود را با منت نهادن و آزار رساندن باطل نکنید.
همزه 2 :  ﴿وَیْلٌ لِّكُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ الَّذِی جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ﴾  وای  بر هر عیبجوی بد زبان . آنان که مال جمع می کنند و در حال ازدیاد شمارش هستند.
بقره  155 : ﴿وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَیْءٍ مِّنَ الْخَوفْ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الأَمَوَالِ وَالأنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ﴾   و حتماً می آزماییم  شما را  به چیزی از ترس و گرسنگی و نقصان اموال  و جان ها و نتایج آن  و مژده   ده صابران را.

توبه 24 :   ﴿وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا﴾  و گنج هایی که روی همدیگر انبار می كنند و تجارتی كه می ترسید كساد شود و خانه هایی كه از آن راضی هستید .
آیا این همه آیات قرآن و نظایر آن کفایت نمی کند ما را که بفهمیم در آن زمان مردم دارای مال و مکنت بوده اند و توان پرداخت هر گونه وجوهاتی را داشته اند و مع الوصف پیامبر از آنان خمسی دریافت نکرده است؟  این آیات پاسخ دندان شکنی است برای کسانی که می گویند علت این که پیامبر از کسی خمس نگرفته این است که مردم استطاعت پرداخت نداشته اند !!!
خدا بر تمام افراد بشر اطاعت از پیامبر را واجب فرموده (اطیعوالله و اطعیوا الرسول)  و نوزده بار امر کرده که از رسول اطاعت کنید .
 خداوند در قرآن فرموده :  ﴿لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ﴾   سوره احزاب  آیه 21
خداوند ما را مكلف فرموده كه به بهترین نحو به رسول او اقتدا كنیم .

با قاطعیت تمام می گوییم در هیچ كتابی هیچ حدیثی وجود ندارد كه پیامبر خدا یك درهم  از مردم به عنوان خمس ارباح مکاسب گرفته باشد یا دستور پرداخت داده باشد و چیزی كه از سنت پیامبر نیست بدعت است.
در تمام کتب شیعه از جمله کتاب كافی – وافی – من لا یحضره الفقیه  - حدائق – بحارالانوار – وسایل الشیعه یك حدیث جعلی هم وجود ندارد که رسول خدا از ارباح مکاسب خمس گرفته باشد.
پیامبر اسلام مكلف بود به ابلاغ ما انزل الله که تمام واجبات را ابلاغ کند. پیامبر حتی مستحبات را هم ترك نمی فرمود.  چگونه ممکن است واجبات را عمل نکرده باشد؟
تأخیر البیان عن الحكیم فی موضع الحاجة  قبیح و ممتنع بل محال
یعنی وظیفه پیامبر از طرف خدای حکیم است که تمام احکام را عملاً آموزش داده و ابلاغ کند و بسیار قبیح و محال است که یک حکم را فراموش کند تا 200 سال بعد از آن حضرت وکلای ائمه آن را زنده کنند.
حكم خمس از طرف خدای حکیم است.   رسول خدا هم پیام آور خدای حکیم است و اگر احکام الهی  شرطی داشته باشد باید همانجا شرط آن را بیان كند.
 اینگونه كه پیشوایان مذهبی ادعا می كنند چگونه ممکن است پیامبر در زمان ابلاغ حكم در باب خمس فراموش كرده باشد كه بگوید خمس به ارباح مكاسب و كشت و زرع و  .... تعلق می گیرد.
آیا این نقض حكم خداوندی نیست؟