پرده ی تقیه دریده می شود: منکر امامت در دوزخ است! (2)

روایت هشتم: «مُحَمَّدُ بْنُ یحْیى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ الْحُسَینِ بْنِ نُعَیمٍ الصَّحَّافِ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ( علیه السلام ) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَمِنْكُمْ كافِرٌ وَ مِنْكُمْ مُؤْمِنٌ فَقَالَ عَرَفَ اللَّهُ إِیمَانَهُمْ بِوَلَایتِنَا وَ كُفْرَهُمْ بِهَا یوْمَ أَخَذَ عَلَیهِمُ الْمِیثَاقَ فِی صُلْبِ آدَمَ ( علیه السلام ) وَ هُمْ ذَرٌّ .» (الكافی ج 1 - ص 413 )
ترجمه مصطفوی:حسن بن نعیم صحاف گوید: از امام صادق علیه السلام راجع بقول خداى عز و جل «برخى از شما مؤمن و برخى كافرند- 2 سوره 64-» پرسیدم، فرمود: روزى كه مردم بصورت مور در صلب آدم علیه السلام بودند، خدا ایمان و كفر آنها را با ولایت ما شناخت (پس ولایت ما را در هر كس دید مؤمنش دانست و در آنكه ندید كافرش شناخت).
مجلسی می گوید: حسن (مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول ج5 ص10) هادی النجفی می گوید:الروایة صحیحة الإسناد . (موسوعة أحادیث أهل البیت (ع) ج 11 - ص 183)
 ای اهل تشیع پس چرا امروز با ما دم از وحدت می زنید؟
___________________
روایت نهم: مُحَمَّدُ بْنُ یحْیى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ الْحُسَینِ بْنِ نُعَیمٍ الصَّحَّافِ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ( علیه السلام ) عَنْ قَوْلِهِ فَمِنْكُمْ كافِرٌ وَ مِنْكُمْ مُؤْمِنٌ فَقَالَ عَرَفَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِیمَانَهُمْ بِمُوَالَاتِنَا وَ كُفْرَهُمْ بِهَا یوْمَ أَخَذَ عَلَیهِمُ الْمِیثَاقَ وَ هُمْ ذَرٌّ فِی صُلْبِ آدَمَ وَ سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّیتُمْ فَإِنَّما عَلى رَسُولِنَا الْبَلاغُ الْمُبِینُ فَقَالَ أَمَا وَ اللَّهِ مَا هَلَكَ مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ وَ مَا هَلَكَ مَنْ هَلَكَ حَتَّى یقُومَ قَائِمُنَا ( علیه السلام ) إِلَّا فِی تَرْكِ وَلَایتِنَا وَ جُحُودِ حَقِّنَا وَ مَا خَرَجَ رَسُولُ اللَّهِ ( صلى الله علیه وآله ) مِنَ الدُّنْیا حَتَّى أَلْزَمَ رِقَابَ هَذِهِ الْأُمَّةِ حَقَّنَا وَ اللَّهُ یهْدِی مَنْ یشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ .» (الکافی ج1 ص427)
ترجمه مصطفوی: نعیم صحاف گوید: از امام صادق علیه السلام آیه: «بعضى از شما كافر و بعضى مؤمنند- 2 سوره 64-» را پرسیدم. فرمود: خداى عز و جل ایمان و كفر مردم را با ولایت ما شناخت، روزى كه از ایشان پیمان گرفت و آنها بصورت مور در صلب آدم علیه السلام بودند، و نیز از آن حضرت این قول خداى عز و جل را پرسیدم! «خدا را اطاعت كنید و پیغمبر را اطاعت كنید، و اگر روى بگردانید، بر رسول ما تنها ابلاغ نمایانست- 2- سوره 64-» فرمود: هان بخدا سوگند، پیشینیان شما هلاك نشدند و هیچ كس هم تا زمان قیام قائم ما علیه السلام هلاك نشود، جز بسبب ترك نمودن ولایت ما و انكار حق ما، و رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله از دنیا نرفت، تا حق ما را بگردن این امت ثابت و لازم ساخت، و خدا هر كه را بخواهد براه راست هدایت كند.» مجلسی: صحیح (مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول ج5 ص91)
_____________________________
روایت دهم: عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِی بْنِ النُّعْمَانِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ عَنْ فُضَیلِ بْنِ یسَارٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ( علیه السلام ) یقُولُ مَنْ مَاتَ وَ لَیسَ لَهُ إِمَامٌ فَمِیتَتُهُ مِیتَةُ جَاهِلِیةٍ وَ مَنْ مَاتَ وَ هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ لَمْ یضُرَّهُ تَقَدَّمَ هَذَا الْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّرَ وَ مَنْ مَاتَ وَ هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ كَانَ كَمَنْ هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِی فُسْطَاطِهِ . (الكافی ج 1 ص 371 – 372)
ترجمه بهبودی: شنیدم ابو جعفر باقر (ع) مى‏گفت: هر كس بمیرد و امام خود را نشناخته باشد بر كیش دوره جاهلیت مرده است كه مردم از وجود رهبران الهى بى‏خبر بودند و هر كس بمیرد و امام خود را شناخته باشد هیچ گونه خسارت و زیانى بر او وارد نخواهد شد كه پیروزى مكتب پیش افتد یا بتاخیر افتد: هر كس بمیرد و امام خود را شناخته باشد همردیف كسى است كه با قائم آل محمد و در خیمه مخصوص او باشد. بهبودی این روایت را صحیح می داند: (گزیده كافى، ج‏1، ص: 94)
میرزا محمد تقی الأصفهانی می گوید: «بسند صحیح عن فضیل بن یسار» (مكیال المكارم ج 2 - ص 97، میرزا محمد تقی الأصفهانی)
علی کورانی می گوید: «هذا الحدیث الشریف عن الإمام الباقر» (الحق المبین فی معرفة المعصومین (ع) ص 631- علی الكورانی)
اگر امام آن است که 1200 سال از ترس ذبح در فرار است! ترجیح می دهیم که چنین امامی را هیچ وقت نشناسیم!
_____________________
روایت یازدهم: أَحْمَدُ بْنُ إِدْرِیسَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ عَنْ صَفْوَانَ عَنِ الْفُضَیلِ عَنِ الْحَارِثِ بْنِ الْمُغِیرَةِ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ( علیه السلام ) قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ( صلى الله علیه وآله ) مَنْ مَاتَ لَا یعْرِفُ إِمَامَهُ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیةً قَالَ نَعَمْ قُلْتُ جَاهِلِیةً جَهْلَاءَ أَوْ جَاهِلِیةً لَا یعْرِفُ إِمَامَهُ قَالَ جَاهِلِیةَ كُفْرٍ وَ نِفَاقٍ وَ ضَلَالٍ . (الكافی ج 1  ص 377)
بهبودی: به ابو عبد اللَّه صادق (ع) گفتم: آیا رسول خدا (ص) گفته است كه: «هر كس بمیرد و بى‏امام باشد بر كیش جاهلیت مرده است»؟ گفت:بلى. گفتم: جاهلیت خالص یا جاهلیت از حیث امام و رهبر؟ گفت:جاهلیت كفر و نفاق و ضلالت. مجلسی(مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول ج4 ص220) و بهبودی (گزیده كافى، ج‏1، ص: 98) این روایت را صحیح می دانند!از اهل جاهلیت شدیم کافر و منافق هم شدیم ، ولی هنوز مسلمانیم!!!!
______________________
روایت دوازدهم: عَلِی بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ وَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الصَّلْتِ جَمِیعاً عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَى عَنْ حَرِیزِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ( علیه السلام ) قَالَ بُنِی الْإِسْلَامُ عَلَى خَمْسَةِ أَشْیاءَ عَلَى الصَّلَاةِ وَ الزَّكَاةِ وَ الْحَجِّ وَ الصَّوْمِ وَ الْوَلَایةِ قَالَ زُرَارَةُ فَقُلْتُ وَ أَی شَی ءٍ مِنْ ذَلِكَ أَفْضَلُ فَقَالَ الْوَلَایةُ أَفْضَلُ لِأَنَّهَا مِفْتَاحُهُنَّ وَ الْوَالِی هُوَ الدَّلِیلُ عَلَیهِنَّ قُلْتُ ثُمَّ الَّذِی یلِی ذَلِكَ فِی الْفَضْلِ فَقَالَ الصَّلَاةُ ... ثُمَّ قَالَ ذِرْوَةُ الْأَمْرِ وَ سَنَامُهُ وَ مِفْتَاحُهُ وَ بَابُ الْأَشْیاءِ وَ رِضَا الرَّحْمَنِ الطَّاعَةُ لِلْإِمَامِ بَعْدَ مَعْرِفَتِهِ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یقُولُ مَنْ یطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطاعَ اللَّهَ وَ مَنْ تَوَلَّى فَما أَرْسَلْناكَ عَلَیهِمْ حَفِیظاً أَمَا لَوْ أَنَّ رَجُلًا قَامَ لَیلَهُ وَ صَامَ نَهَارَهُ وَ تَصَدَّقَ بِجَمِیعِ مَالِهِ وَ حَجَّ جَمِیعَ دَهْرِهِ وَ لَمْ یعْرِفْ وَلَایةَ وَلِی اللَّهِ فَیوَالِیهُ وَ یكُونَ جَمِیعُ أَعْمَالِهِ بِدَلَالَتِهِ إِلَیهِ مَا كَانَ لَهُ عَلَى اللَّهِ جَلَّ وَ عَزَّ حَقٌّ فِی ثَوَابِهِ وَ لَا كَانَ مِنْ أَهْلِ الْإِیمَانِ ثُمَّ قَالَ أُولَئِكَ الْمُحْسِنُ مِنْهُمْ یدْخِلُهُ اللَّهُ الْجَنَّةَ بِفَضْلِ رَحْمَتِهِ . (الکافی ج2 ص18-19)
ترجمه مصطفوی: امام باقر علیه السّلام فرمود: بناى اسلام روى پنج چیز است؟ نماز و زكاة و حج و روزه و ولایت. زراره گوید بحضرت عرضكردم: كدامیك از اینها برتر است؟ فرمود: ولایت برتر است. زیرا ولایت كلید آنهاست و شخص والى دلیل و راهنماى آنهاست (ائمه علیهم السّلام راهنماى نماز و زكاة و حج و روزه میباشند و این اعمال بدون راهنمائى آنها درست نیست).
عرض كردم: سپس كدامیك برترى دارد؟ فرمود: نماز....سپس فرمود: بالاترین مرتبه امر دین و كلیدش و در همه چیز و مایه خرسندى خداى رحمان، اطاعت امام است، بعد از شناسائى او، همانا خداى عز و جل میفرماید: هر كه پیغمبر را فرمان برد خدا را فرمان برده است و هر كه پشت كند، ما ترا بنگهبانى آنها نفرستاده‏ایم، 80 سوره 4» همانا اگر مردى شب‏ها را بعبادت بپا خیزد و روزها را روزه دارد و تمام اموالش را صدقه دهد و در تمام دوران عمرش بحج رود، و امر ولایت ولى خدا را نشناسد تا از او پیروى كند و تمام اعمالش با راهنمائى او باشد، براى او از ثواب خداى جل و عز حقى نیست و او از اهل ایمان نباشد، سپس فرمود: خدا نیكوكاران از ایشان (اهل ولایت یا مستضعفین از مخالفین) را بفضل رحمت خود داخل بهشت كند.» مجلسی این روایت را صحیح می داند (مرآة العقول ج7 ص102) همینطور مرجع تقلید شیعیان " سید محمد صادق روحانی" می گوید: « كصحیح زرارة»  (فقه الصادق (ع) - السید محمد صادق الروحانی - ج 9 - شرح ص 212)
می گویم: نماز،روزه،صدقه و حج یک میلیارد و پانصد میلیون مسلمان به زعم شیعه برای خدا یک ذره هم ارزشی ندارد که هیچ ، تازه یک چیزی هم بدهکار می شویم آخر منکر ولایت هستیم  و آن دنیا باید جواب پس بدهیم!
نمی دانم وقتی نماز،روزه،صدقه و حج یک آدم قبول نشه اون وقت چطور میشه مسلمان؟ بعد چطور میشه با این آدم متحد شد؟ بعد چطور میشه با این فرد ازدواج کرد؟
نکتۀ جالب: این روایت اشاره دارد به این دو شعر معروفی که مداحان می خوانند:
چرا سنی نمی خواهد بداند ... وضوی بی ولایت آب بازیست
یا این بیت:    به منکر علی بگو نماز خود قضا کند ... نماز بی ولای او عبادتیست بی وضو
بعد علمای شیعه می گویند حرف های مداحان نماینده مذهب شیعه نیست ولی ظاهراً که همین مداحان شما عقیده ی واقعی شیعۀ صفوی را نشان می دهند که با سند صحیح در کتبتان آمده است!
_______________________
روایت سیزدهم: «أَبُو عَلِی الْأَشْعَرِی عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِی الْكُوفِی عَنْ عَبَّاسِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ فُضَیلِ بْنِ یسَارٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ( علیه السلام ) قَالَ بُنِی الْإِسْلَامُ عَلَى خَمْسٍ عَلَى الصَّلَاةِ وَ الزَّكَاةِ وَ الصَّوْمِ وَ الْحَجِّ وَ الْوَلَایةِ وَ لَمْ ینَادَ بِشَی ءٍ كَمَا نُودِی بِالْوَلَایةِ فَأَخَذَ النَّاسُ بِأَرْبَعٍ وَ تَرَكُوا هَذِهِ یعْنِی الْوَلَایةَ »(الكافی ج 2 ص 18)
ترجمه مصطفوی:امام باقر علیه السّلام فرمود: اسلام روى پنج پایه نهاده شده: نماز و زكاة و روزه و حج و ولایت. و بچیزى مانند ولایت فریاد زده نشد، مردم آن چهار را گرفتند و- این- یعنى ولایت- را رها كردند.مجلسی می گوید: موثق كالصحیح
منکر نماز کافر است منکر ولایت چطور؟
________________________
روایت چهاردهم: «مُحَمَّدُ بْنُ یحْیى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنِ الْحُسَینِ بْنِ سَعِیدٍ عَنِ ابْنِ الْعَرْزَمِی عَنْ أَبِیهِ عَنِ الصَّادِقِ ( علیه السلام ) قَالَ قَالَ أَثَافِی الْإِسْلَامِ ثَلَاثَةٌ الصَّلَاةُ وَ الزَّكَاةُ وَ الْوَلَایةُ لَا تَصِحُّ وَاحِدَةٌ مِنْهُنَّ إِلَّا بِصَاحِبَتَیهَا .»
ترجمه مصطفوی:امام صادق علیه السّلام فرمود: پایه‏هاى اجاق اسلام سه چیز است: نماز و زكاة و ولایت، هیچ یك از آنها جز بهمراه دو تاى دیگر درست نباشد (پیداست كه نماز و زكاة بدون ولایت مقبول نباشد). (الكافی ج 2 ص 18)بهبودی می گوید: صحیح (گزیده كافى، ج‏1، ص: 150) مجلسی در شرح این حدیث می گوید: «ولا ریب فی كون الولایة شرطا لصحة الأخریین» (بحار الأنوار ج 65  ص 330)
_____________________
روایت پانزدهم: مُحَمَّدُ بْنُ یحْیى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ یحْیى عَنْ عِیسَى بْنِ السَّرِی أَبِی الْیسَعِ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ( علیه السلام ) أَخْبِرْنِی بِدَعَائِمِ الْإِسْلَامِ الَّتِی لَا یسَعُ أَحَداً التَّقْصِیرُ عَنْ مَعْرِفَةِ شَی ءٍ مِنْهَا الَّذِی مَنْ قَصَّرَ عَنْ مَعْرِفَةِ شَی ءٍ مِنْهَا فَسَدَ دِینُهُ وَ لَمْ یقْبَلِ [اللَّهُ] مِنْهُ عَمَلَهُ وَ مَنْ عَرَفَهَا وَ عَمِلَ بِهَا صَلَحَ لَهُ دِینُهُ وَ قَبِلَ مِنْهُ عَمَلَهُ وَ لَمْ یضِقْ بِهِ مِمَّا هُوَ فِیهِ لِجَهْلِ شَی ءٍ مِنَ الْأُمُورِ جَهْلُهُ فَقَالَ شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ الْإِیمَانُ بِأَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ ( صلى الله علیه وآله ) وَ الْإِقْرَارُ بِمَا جَاءَ بِهِ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ حَقٌّ فِی الْأَمْوَالِ الزَّكَاةُ وَ الْوَلَایةُ الَّتِی أَمَرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهَا وَلَایةُ آلِ مُحَمَّدٍ ( صلى الله علیه وآله ) قَالَ فَقُلْتُ لَهُ هَلْ فِی الْوَلَایةِ شَی ءٌ دُونَ شَی ءٍ فَضْلٌ یعْرَفُ لِمَنْ أَخَذَ بِهِ قَالَ نَعَمْ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْكُمْ وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ( صلى الله علیه وآله ) مَنْ مَاتَ وَ لَا یعْرِفُ إِمَامَهُ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیةً وَ كَانَ رَسُولَ اللَّهِ ( صلى الله علیه وآله ) وَ كَانَ عَلِیاً ( علیه السلام ) وَ قَالَ الْآخَرُونَ كَانَ مُعَاوِیةَ ثُمَّ كَانَ الْحَسَنَ ( علیه السلام ) ثُمَّ كَانَ الْحُسَینَ ( علیه السلام ) وَ قَالَ الْآخَرُونَ یزِیدَ بْنَ مُعَاوِیةَ وَ حُسَینَ بْنَ عَلِی وَ لَا سِوَاءَ وَ لَا سِوَاءَ قَالَ ثُمَّ سَكَتَ ثُمَّ قَالَ أَزِیدُكَ فَقَالَ لَهُ حَكَمٌ الْأَعْوَرُ نَعَمْ جُعِلْتُ فِدَاكَ قَالَ ثُمَّ كَانَ عَلِی بْنَ الْحُسَینِ ثُمَّ كَانَ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِی أَبَا جَعْفَرٍ وَ كَانَتِ الشِّیعَةُ قَبْلَ أَنْ یكُونَ أَبُو جَعْفَرٍ وَ هُمْ لَا یعْرِفُونَ مَنَاسِكَ حَجِّهِمْ وَ حَلَالَهُمْ وَ حَرَامَهُمْ حَتَّى كَانَ أَبُو جَعْفَرٍ فَفَتَحَ لَهُمْ وَ بَینَ لَهُمْ مَنَاسِكَ حَجِّهِمْ وَ حَلَالَهُمْ وَ حَرَامَهُمْ حَتَّى صَارَ النَّاسُ یحْتَاجُونَ إِلَیهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا كَانُوا یحْتَاجُونَ إِلَى النَّاسِ وَ هَكَذَا یكُونُ الْأَمْرُ وَ الْأَرْضُ لَا تَكُونُ إِلَّا بِإِمَامٍ وَ مَنْ مَاتَ لَا یعْرِفُ إِمَامَهُ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیةً وَ أَحْوَجُ مَا تَكُونُ إِلَى مَا أَنْتَ عَلَیهِ إِذْ بَلَغَتْ نَفْسُكَ هَذِهِ وَ أَهْوَى بِیدِهِ إِلَى حَلْقِهِ وَ انْقَطَعَتْ عَنْكَ الدُّنْیا تَقُولُ لَقَدْ كُنْتُ عَلَى أَمْرٍ حَسَنٍ .
أَبُو عَلِی الْأَشْعَرِی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ عَنْ صَفْوَانَ عَنْ عِیسَى بْنِ السَّرِی أَبِی الْیسَعِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ( علیه السلام ) مِثْلَهُ .» (الکافی ج2 ص19-20)
 ترجمه مصطفوی:«عیسى بن سرى گوید: بامام صادق علیه السّلام عرض كردم: اركان اسلام را بمن خبر ده، آن اركان كه براى هیچ كس كوتاهى در شناسائى آنها روا نیست و كسى كه در شناسائى آنها كوتاهى كند، دین خود را تباه ساخته و خدا كردار او را نپذیرد و هر كه آن اركان را بشناسد و بآنها عمل كند: دینش شایسته گشته و كردارش پذیرفته شده و با روشى كه دارد (كه اركان اسلام را میداند و بآنها عمل میكند) ندانستن هیچ امر دیگر، براى او تنگى و فشار نیاورد؟ فرمود گواهى دادن به یكتائى خدا و اینكه محمد صلى اللَّه علیه و آله فرستاده خداست و اقرار بآنچه او از جانب خدا آورد و اینكه زكاة اموال حق است و ولایتى «1» كه خداى عز و جل بدان امر فرموده است و آن ولایت آل محمد صلى اللَّه علیه و آله است.
عرض كردم: آیا نسبت بامر ولایت دلیل مخصوصى براى كسى كه ادعاء آن فضیلت كند میباشد كه بآن شناخته شود؟ [آیا نسبت بولایت بیان و برهان مخصوصى رسیده است كه متمسك بآن شناخته شود؟] فرمود آرى، خداى عز و جل فرماید: «كسانى كه ایمان آورده‏اید! اطاعت كنید خدا را و اطاعت كنید پیغمبر و والیان امر از خودتان را، 59 سوره 4» و رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله فرمود: هر كه بمیرد و امام و پیشواى خود را نشناسد بمرگ دوران جاهلیت مرده است. و امام و پیشواى مردم پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله بود و على علیه السّلام و دیگران گفتند: معاویه امام بوده است، سپس حسن علیه السّلام بود و بعد از او حسین علیه السّلام‏ و دیگران گفتند. یزید بن معاویة [و حسین بن على‏] ولى برابر نباشند، برابر نباشند (پر واضح است كه معاویه در برابر على علیه السّلام و یزید در برابر حسین علیه السّلام قابلیت امامت ندارند) سپس سكوت نمود و باز فرمود:
برایت زیادتر بگویم؟ حكم اعور عرض كرد: آرى قربانت گردم، فرمود: سپس على بن الحسین امام بود و بعد از او ابو جعفر محمد بن على، و شیعیان پیش از ابو جعفر مناسك حج و حلال و حرام خود را نمیدانستند، چون ابو جعفر آمد، در علم را گشود و مناسك حج و حلال و حرام مردم را بیان فرمود، تا آنجا كه مردمى كه شیعه بآنها محتاج بودند (در امر مناسك و حلال و حرام) خود محتاج شیعه گشتند، و امر امامت این گونه میباشد، زمین بى‏امام باقى نماند و هر كه بمیرد و امامش را نشناسد، بمرگ جاهلیت مرده است، و زمانى كه از همه بیشتر احتیاج دارى بروشى كه دارى (عقیده تشیع) زمانى است كه نفست باینجا برسد- با دست اشاره بگردنش فرمود- و دنیا از تو بریده شود، خواهى گفت: عقیده خوبى داشتم (یعنى هنگام جاندادن عظمت و فضیلت ولایت خویش را میفهمى).» مجلسی گوید: صحیح بسندیه (مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول ج7 ص108)
به قول علامه برقعی ششصد سال بین حضرت عیسی و حضرت محمد امامی روی زمین نبود ولی اتفاقی نیفتاد ، حتماً اون زمان، زمین ناصبی بوده که بدون امام نابود نشده!
________________________
روایت هفدهم: «عَلِی بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ صَالِحِ بْنِ السِّنْدِی عَنْ جَعْفَرِ بْنِ بَشِیرٍ عَنْ أَبِی سَلَمَةَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ( علیه السلام ) قَالَ سَمِعْتُهُ یقُولُ نَحْنُ الَّذِینَ فَرَضَ اللَّهُ طَاعَتَنَا لَا یسَعُ النَّاسَ إِلَّا مَعْرِفَتُنَا وَ لَا یعْذَرُ النَّاسُ بِجَهَالَتِنَا مَنْ عَرَفَنَا كَانَ مُؤْمِناً وَ مَنْ أَنْكَرَنَا كَانَ كَافِراً وَ مَنْ لَمْ یعْرِفْنَا وَ لَمْ ینْكِرْنَا كَانَ ضَالًّا حَتَّى یرْجِعَ إِلَى الْهُدَى الَّذِی افْتَرَضَ اللَّهُ عَلَیهِ مِنْ طَاعَتِنَا الْوَاجِبَةِ فَإِنْ یمُتْ عَلَى ضَلَالَتِهِ یفْعَلِ اللَّهُ بِهِ مَا یشَاءُ .» (الكافی ج 1  ص 187)
ترجمه مصطفوی: امام صادق علیه السلام میفرماید: مائیم كه خدا اطاعت ما را واجب ساخته، مردم راهى جز معرفت ما ندارند و بر نشناختن ما معذور نباشند. هر كه ما را شناسد مؤمن است و هر كه انكار كند كافر است و كسى كه نشناسد و انكار هم نكند گمراهست تا زمانى كه بسوى هدایتى كه خدا بر او واجب ساخته و آن اطاعت حتمى ماست برگردد و اگر بهمان حال گمراهى بمیرد خدا، هر چه خواهد با او كند.
در مورد سند آن:العلامة الفقیه آیة الله العظمى السید محمد علی الموحد الأبطحی!! سند این حدیث را صحیح می داند. (تهذیب المقال فی تنقیح كتاب رجال النجاشی ج 4 شرح ص 360-361، السید محمد على الأبطحی _ قم)
________________________
روایت هجدهم: «الْحُسَینُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشَّاءِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِی حَمْزَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ( علیه السلام ) یقُولُ إِنَّ عَلِیاً ( صلوات الله علیه ) بَابٌ فَتَحَهُ اللَّهُ مَنْ دَخَلَهُ كَانَ مُؤْمِناً وَ مَنْ خَرَجَ مِنْهُ كَانَ كَافِراً .» (الكافی ج 2  ص 388)
ترجمه مصطفوی: ابو حمزه گوید: شنیدم از امام باقر علیه السّلام كه مى‏فرمود: همانا على علیه السلام درى است كه خداوند (براى مردمان) گشود، هر كه داخل آن گردد مؤمن است، و هر كه از آن بیرون رود كافر است. مجلسی می گوید: ضعیف على المشهور و معتبر عندی. (مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول ، ج 11، ص: 122 مجلسی)الشیخ هادی النجفی می گوید: الروایة صحیحة الإسناد . (موسوعة أحادیث أهل البیت (ع) - ج 9 - ص 374 ، الشیخ هادی النجفی _ بیروت)
_________________________________
روایت نوزدهم: یونُسُ عَنْ مُوسَى بْنِ بَكْرٍ عَنْ أَبِی إِبْرَاهِیمَ ( علیه السلام ) قَالَ إِنَّ عَلِیاً ( علیه السلام ) بَابٌ مِنْ أَبْوَابِ الْجَنَّةِ فَمَنْ دَخَلَ بَابَهُ كَانَ مُؤْمِناً وَ مَنْ خَرَجَ مِنْ بَابِهِ كَانَ كَافِراً وَ مَنْ لَمْ یدْخُلْ فِیهِ وَ لَمْ یخْرُجْ مِنْهُ كَانَ فِی الطَّبَقَةِ الَّتِی لِلَّهِ فِیهِمُ الْمَشِیئَةُ .» (الكافی ج 2 ص 389)
ترجمه مصطفوی:حضرت موسى بن جعفر علیهما السّلام فرمود: بدرستى كه على علیه السّلام درى از درهاى بهشت است هر كس از این در در آید مؤمن است، و هر كه از آن بیرون رود كافر است، و هر كه نه درآید و نه بیرون رود در آن طبقه‏اى باشد كه كارشان با خدا است (و هر چه خواهد در باره آنان همان كند). مجلسی می گوید: ضعیف كالموثق و قد مر مضمونه. (مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، ج 11 ص 124)
________________________
روایت بیستم: عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشَّاءِ عَنْ دَاوُدَ الْحَمَّارِ عَنِ ابْنِ أَبِی یعْفُورٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ( علیه السلام ) قَالَ سَمِعْتُهُ یقُولُ ثَلَاثَةٌ لَا یكَلِّمُهُمُ اللَّهُ یوْمَ الْقِیامَةِ وَ لَا یزَكِّیهِمْ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ مَنِ ادَّعَى إِمَامَةً مِنَ اللَّهِ لَیسَتْ لَهُ وَ مَنْ جَحَدَ إِمَاماً مِنَ اللَّهِ وَ مَنْ زَعَمَ أَنَّ لَهُمَا فِی الْإِسْلَامِ نَصِیباً .» (الكافی ج 1 ص 373)
ترجمه بهبودی: شنیدم ابو عبد اللَّه صادق (ع) گفت: در روز رستاخیز خداوند عزت با سه فرقه سخن نگوید و از آلودگى تطهیرشان نكند، و آنان گرفتار شكنجه‏اى پر درد باشند: اول: هر كس بناحق ادعاى امامت كند. دوم: هر كس امام بر حق را انكار كند. سوم: هر كس كه تصور كند دو فرقه اول از اسلام محمدى نصیب و بهره‏اى دارند.
بهبودی این روایت را صحیح می داند. (گزیده كافى، ج‏1 ص95)
طبق این حدیث اهل سنت از گروه دوم هستند و شکنجه خواهند شد – ولی علمای شیعه ای که دم از وحدت می زنند و با تقیه ما را مسلمان می خوانند از گروه سوم هستند و از این شکنجه بی نصیب نخواهند شد!
__________________
در این نوشتار بیست روایت از کتب دسته اول شیعه نقل شد که اکثر آن از "الکافی" بود که نزد شیعه معتبرترین کتاب است (که اضافه بر این نیز هست) ؛ تمام روایاتی که نقل شد توسط علمای شیعه توثیق یا تصحیح شده اند پس ما به روایات ضعیف استناد نکرده ایم ، از طرفی حتی اگر این روایات ضعیف بودند! به خاطر طرق مختلف آن از لحاظ "معنی" مستفیض محسوب می شدند چرا که به قول خوئی: وإن كانت كلها ضعیفة السند، إلا أنها مستفیضة (معجم رجال ج14 ص100) و همینطور به قول "خمینی" که در مورد همین روایات گفته بود: «منها روایات مستفیضة دلت على كفرهم ، كموثقة الفضیل بن یسار عن أبی جعفر علیه السلام قال: " إن الله تعالى نصب علیا..... » (كتاب الطهارة ج 3  ص 316، خمینی _قم) که در روایت ششم به آن اشاره شد.
پس فهمیدیم که در کتب شیعیان بالغ بر 20 روایت صحیح السند وجود دارد که کفر ما اهل سنت را ثابت می کند اما در حیرتم که چگونه علمای متاخر شیعه چه علمای اصولی و چه اخباری این احادیث را نادیده گرفته و اهل سنت را مسلمان می دانند و دم از وحدت با آنان می زنند!!!
آیا با وجود این همه روایت صحیح در کتبشان آن هم از قول ائمه باز هم می توان قبول کرد که علمای شیعه قلباً ما اهل سنت را مسلمان می دانند؟؟ آیا فکر نمی کنید که این همه که دم از وحدت می زنند همش عوام فریبی و ریاکاری است؟
البته بگذریم از اینکه، این چه وحدتی است که یک طرف از طرفین حق حرف زدن ندارد ، حق کتاب نوشتن، حق سایت داشتن حق سخنرانی کردن، حق شبکه داشتن و.... ندارد و اگر کسی تلاش کند حرف بزند یا بنویسید یا سخنی بگوید ، بلافاصله سر از محکمه و زندان در می آورد!