پيشوای من ......

خدایا! من در جستجوی پیشوایی هستم که قبل از هر چیز، بنده تو باشد[1] و پس از آن، بشری باشد از جنس ما [2]. نه مثل تو باشد و نه حتی قابل مقایسه با تو. نه فرشته باشد و نه خارق‌العاده. خدایا، من پیشوایی می‌خواهم با سرشت بشری که هم شاد شود و هم اندوهگین.مانند دیگران هم بخورد و هم بیاشامد، هم بیمار و گرسنه شود و به جای طلب حاجت از قبر و گنبد در همه حال، فقط تو دوای درد او باشی [3].

خدایا من به جای نوری آسمانی، پیشوایی زمینی با لقب ابوتراب را ترجیح می دهم: خودمانی، قابل فهم و قابل پیروی. به دور از عناوین من‌درآوردی، جعلی و دور از دسترس. خدایا من نمی خواهم سخنان و کردار این پیشوا مانند ذات مقدس تو بدون ذره‌ای خطا و اشتباه باشد![6]

من نمی‌خواهم ای خدا چون تو، علم غیب بداند و نمی‌خواهم مانند تو بر زمین و زمان، ولایت تامه داشته باشد. زیرا این چنین پیشوایی، دیگر انسان نیست و بیشتر شبیه تو است تا شبیه به من!! پس برای من، قابل پیروی نخواهد بود، همانگونه که در این 14 قرن، برای مدعیانش نیز قابل پیروی نبوده است. خدایا ایکاش هموطنان من می فهمیدند که شیرینی و جذابیت دنیا در همین آزمایش ها و خطاها، دانستن‌ها و ندانستن‌ها و سختی ها و  پیروزی ها و شكست هاست. و خدایا ایکاش معجزه ای می شد تا هموطنان من از این خواب سنگین قرنها خرافات مذهبی، بیدار می شدند تا نور توحید را می دیدند و تا اینهمه بدبختی آنها و اینهمه تفرقه و غم و اندوه آنها به پایان می رسید.

خداوندا من در جستجوی الگو و پیشوایی هستم که نه تنها خودش پشت نقاب دین پنهان نمی شود بلکه هر گاه کسانی همچون خوارج خواستند پشت نقاب دین پنهان شوند، از پیشانی پینه بسته و زمزمه قرآن و چهره های نورانی آنها نترسد و با آنها مقابله کند! که اگر مدعیان پیروی از او هم اینک به اندازه یک گنجشک عقل داشتند، شمشیر بر می داشتند و حکومتی که پشت دین پنهان شده را علی وار به زیر می کشیدند! ولی افسوس که شیعه شورشی و منتقد در همیشه تاریخ، اینک فقط یک مترسک مطیع ولایت، باقی مانده! ولایتی که پشت قرآن و دین پنهان شده است! و این است اوج بصیرت شیعیانی که در حمایت دشمن علی و در مخالفت با آزادیخواهان و منتقدان به حکومت به خیابان ها می ریزند و تاریخ دوباره تکرار می شود و حق دوباره به مسلخ مذهب شرک می رود!