چه روزگار غریبی....

چه روزگار غریبی، شبهه شده مذهب و مذهب شده دین، اما اگر کسی از اصل دین بپرسد به او می گویند: شبهه گر!!! چه روزگار غریبی، کاهنان و دکانداران مذهب که بزرگترین دشمنان پیامبر بوده اند دوباره در مسند دین قرار گرفته اند.

چه روزگار غریبی، کسی در ایران مدعی جانشینی علی است که تمام رفتار و کردار او با علی در تضاد است. چه روزگار غریبی، در مملکتی که کوس مذهبی بودنش گوش فلک را کر کرده، اگر کسی بگوید: فقط خدا، می شود وهابی و سنی . . . . .

چه روزگار غریبی، کسانی که تهمت زدن را بالاترین گناه می دانند صبح تا شب به هر نغمه خداپرستی و نفی واسطه تراشی انگ وهابی می زنند و مقلدان گوسفند صفتانه پیروی می کنند!!

و چه روزگار متعفن و چندش آوری که اگر کسی بگوید: فقط خدا، می شود کافر و وهابی، ولی اگر کسی صبح تا شب دست به دامان اموات و استخوانهای پوسیده و گنبد و قبر و ضریح شود، می شود مومن خداپرست موحد که جایش ناف بهشت است!!

چه روزگار غریبی، علی و فرزندانش که به خاطر توحید و نفی واسطه تراشی و مبارزه با ظلم به شهادت رسیدند، اکنون قبر و گنبد و نام آنها شده وسیله ای برای شرک و واسطه تراشی و ظلم به مردم و ترویج خرافات!! چه روزگار غریبی که اگر تو ای هموطن شیعه از خواب جهل و خرافه بیدار شوی دیگر غریب نخواهد بود و موحدان در آن غریبانه بالای دار نخواهند رفت. . . . . .

چه روزگار غریبی، شیعه ای که قرنها داعیه ی مبارزه با ظلم و برقراری عدالت را داشت، اکنون زیر یوغ ظلم و نابرابری زندگی می کند و دم بر نمی کشد!!! چه روزگار غریبی، خوارجی که علی بزرگترین دشمن آنها بود، اکنون زیر پوشش دین و بنام علی در ایران قدرت را به دست گرفته اند.