تحدی بزرگ در اثبات شکستن پهلوی فاطمه (2)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

راوی دیگر

در کتب اربعه و دیگر کتب شیعه هیچ روایتی وجود ندارد که عبد الله بن سنان از ابن مسکان روایت کرده باشد و تنها در کتاب دلائل الامامه چنین آمده است و همانطور که در قبل بررسی کردیم کتاب دلائل الامامه کتابی جعلی و تحریف شده میباشد

میرزا جواد تبریزی  فقیه مقدس استاد فقها و مجتهدین و یکی از استوانه های علمی شیعه در دروس خارج فقه / نجاسات/میته / درس ۹ : میتُه ما لا نَفسَ له طاهرةٌ در روایتی که ابن سنان در سند آن آمده است میگوید:

«ظاهراً محمد بن سنان است. به قرینه مرویّ عنه که ابن مسکان است. به حسب تتبع، روایتی پیدا نکردیم که عبدالله بن سنان از ابن مسکان نقل کرده باشد. لذا روایت بواسطه محمد بن سنان، ضعیف می شود

به حسب تتبّع ، محمد بن سنان از ابن مسکان روایت دارد و عبدالله بن سنان از ابن مسکان روایت ندارد. لذا به قرینه مرویّ عنه ( ابن مسکان) می فهمیم که محمد بن سنان است و روایت هم ضعیف خواهد شد»

http://fa.tabrizi.org/1390/07/03/2346/

 حال نمیدانم آیا شیعه ای حاضر است از استاد فقها و مجتهدین خودش پیشی بگیرد و بگوید او اشتباه کرده است و میتواند روایتی پیدا کند که عبد الله بن سنان از ابن مسکان روایت کرده باشد؟

بنده فقیر الی الله و مجاهد دین میگویم: شیعه که عبد الرحمن بن بحر را به عبد الرحمن بن ابی نجران تغییر داد حال چه دلیلی وجود دارد که محمد بن سنان را نیز به عبد الله بن سنان تغییر نداده باشد؟ پس به قطع و یقین به این نتیجه خواهیم رسید که راوی اصلی محمد بن سنان بوده است و این روایت نیز از اعتبار ساقط و موضوع میباشد

 

اما بیایید و فرض کنیم که عبد الله بن سنان صحیح است و کسی سند این روایت را تحریف و تغییر نداده است اما متوجه میشویم که عبد الله بن سنان زود تر از ابن مسکان وفات کرده است

خوئی در معجم رجالش میگوید

لا إشكال في بقاء عبد الله بن سنان إلى زمان موسى بن جعفر (عليه السلام) بشهادة البرقي، والكشي، والشيخ، والنجاشي على كونه على خزائن المهدي بعد المنصور، بل ذكر النجاشي أنه كان خازنا للهادي والرشيد أيضا.

 

اشکالی در بقای عبد الله بن سنان تا زمان موسی بن جعفر ( تولد 128 وفات 183 هجری) وجود ندارد به شهادت برقی و کشی و شیخ و نجاشی.

نام کتاب : معجم رجال الحديث نویسنده : السيد أبوالقاسم الخوئي    جلد : 11  صفحه : 227

 

عبد الله بن سنان زمان محمد باقر (تولد 57 وفات 114 هجری) و ابا عبد الله امام جعفر صادق (تولد 80 وفات 148 هجری) و علیهما السلام را درک کرده و از آنها روایت کرده است و بعضی از علمای شیعه میگویند اشکالی ندارد که زمان موسی بن جعفر علیه السلام ( وفات 183) را نیز درک کرده باشد

 

حال اگر فرض کنیم پنج سال از زمان موسی کاظم را درک کرده باشد زمان وفات او میشود (153 هجری).

 

ابن مسكان نیز به گفته نجاشي در رجالش صفحه 215 زمان امامت امام کاظم را درک کرده یعنی قبل از 183 هجری وفات یافته است

به طور تقریبی متوجه می شویم که عبد الله ابن سنان حدود 30 سال زود تر از عبد الله ابن مسکان وفات یافته است.

و محمد بن سنان نیز 220 هجری وفات یافته است و خوئی در معجم رجالش جلد 1 صحفه 138 میگوید

محمد بن سنان المعروف - وهو الظاهري - مات سنة 220 .

 

پس به قطع و یقین خواهیم فهمید که عبد الله بن سنان از ابن مسکان نمیتواند روایت بکند چون قبل از او وفات یافته است و در اصل محمد بن سنان میباشد كه نظر علمای شیعه رأی بر تضعیف او می باشد.

 

پس این روایت نیز به علت وجود راویان مجهول و ضعیف و عدم اتصال سند ضعیف و بی ارزش می باشد و قابل استناد نیست.

همانطور که مشاهده میکنید سازندگان این داستان، دروغگو و ضعیف و مجهول الحال و فاسد المذهب بودند و در پایان این بنده فقیر الی الله مجاهد دین به شیعیان دلپاک و حقیقت جو میگویم که چرا باید اتهام به این بزرگی را از چنین افراد کذابی قبول بکنیم؟ آیا وقت آن نرسیده است که تجدید نظری در عقاید موروثی خود انجام بدهیم؟ آیا طعنه و تکفیر و دشنام دادن یاران مخلص رسول خدا باعث رضایت رسول خدا صلی الله علیه وسلم میشود؟ آیا میتوان تصور کرد که فاطمه رضی الله عنها توسط عمر فاروق کشته شود ولی شوهرش مثل کودکان بدون اختیار، در کنج خانه بنشیند و شاهد ماجرا باشد؟ وبا طنانب در گردن کشان کشان به بیعت کردن برده شود؟ آیا پذیرفتن این داستان توهین به علی فاتح خیبر نیست؟ آیا معقول است دختر علی و فاطمه با عمر رضی الله عنهم قاتل مادر خودش ازدواج کند؟ و سپس علی رضی الله عنه اسم فرزندانش را عمر اکبر و عمر اصغر بگذارد؟ آیا قابل قبول است که رسول خدا که به اعتقاد شیعه علم غیب میداند پست ترین و دشمن ترین انسان ها را در نزد خود جمع کند و به آنها مسئولیت بدهد و از آنها دختر بگیرد و دختر بدهد؟ آیا قبول کردن خرافه شهادت فاطمه به معنی طعنه زدن به خود رسول خدا نیست که نتوانست راست و چپ خود را تشخیص دهد و دوست و دشمنش را شناسایی کند؟ آیا معقول است خداوند در آیه 100 سوره توبه بگوید من از اصحاب راضی شده ام و وعده بهشت به آنها بدهد سپس همین افراد که در اسلام آوردن از همه پیشی گرفتند بیایند و چنین جنایاتی بکنند؟ یعنی خدا هم نمیدانست؟ رسول خدا هم ندانست؟ اما مجوسی های ایران در لباس محبت اهل بیت با سپر کردن علی و فاطمه برای انتقام از اسلام دانستند؟؟؟ والسلام علیکم ورحمة الله وبرکاته