سجده بر مهر بدعت يا سنت

4- از اين به بعد سني شبهه ايجاد مي کند که آخر شما شيعيان مهر را بوسه مي زنيد و به آن احترام مي گذاريد و اين شرک است.
پاسخ : سنگ اگر در بيابان باشد بي ارزش است اما زماني که بخشي از کعبه شد ديگر بي ارزش نيست ومسلمين به قصد تبرک به آن بوسه مي زنند و به دورش طواف مي کنند.حتي اگر دوباره از کعبه جدا شود باز يک سنگ معمولي نيست (کيست که آرزو نکند قطعه اي از سنگ کعبه را نداشته باشد)
سجده گاه پيامبر نيز به ظاهرحصيري بي ارزش بود ولي روايت زير را بخوانيد .
عَنْ عَائِشَةَ قَالَتْ قَالَ لِي رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ نَاوِلِينِي الْخُمْرَةَ مِنْ الْمَسْجِدِ قَالَتْ فَقُلْتُ إِنِّي حَائِضٌ فَقَالَ إِنَّ حَيْضَتَكِ لَيْسَتْ فِي يَدِكِ .
صحيح مسلم ، ج 1 ، ص 168.
از عائشه نقل شده است که گفت : رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم به من فرمودند به من خمرۀ ( حصير ) سجده را بده . گفتم که من عذر زنانه دارم حضرت پاسخ دادند که عذر تو به دستت مربوط نمي شود.
اين روايت ثابت مي کند که سجده گاه پيامبر آنقدر نزد ايشان با اهميت بود که عايشه گمان مي کرد نمي بايست در حالت حيض به آن دست بزند. عايشه احتمالا فقط براي قرآن وسجده گاه پيامبر اين عذر را مي آورد. مثلا اگر پيامبر کفش يا عمامه خود را مي خواست باز عايشه مي گفت "من حيضم"!
اصلا اين از ناداني است که گمان کنيم پيامبر سجده گاه خود را تکريم نمي کرد . جاييکه در آنجا اشک عبوديت مي ريخت و به معراج مي رفت.
و اما احترام به مهر نزد شيعه بخاطر اين هم است که از پاک ترين و با ارزشترين تربتهاست. تا حدي که جبرييل و رسول خدا به آن عنايت دارند.

حاكم نيشابوري در المستدرك ، ج3 ، ص176_177 مي‌نويسد :
عن أم الفضل بنت الحارث انها دخلت على رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم فقالت يا رسول الله اني رأيت حلما منكرا الليلة قال وما هو قالت إنه شديد قال وما هو قالت رأيت كأن قطعة من جسدك قطعت ووضعت في حجري فقال رسول الله صلى الله عليه وآله رأيت خيرا تلد فاطمة إن شاء الله غلاما فيكون في حجرك فولدت فاطمة الحسين فكان في حجري كما قال رسول الله صلى الله عليه وآله فدخلت يوما إلى رسول الله صلى الله عليه وآله فوضعنه في حجره ثم حانت منى التفاتة فإذا عينا رسول الله صلى الله عليه وآله تهريقان من الدموع قالت فقلت يا نبي الله بابي أنت وأمي مالك قال اتاني جبريل عليه الصلاة والسلام فأخبرني ان أمتي ستقتل ابني هذا فقلت هذا فقال نعم وأتاني بتربة من تربته حمراء .
ام الفضل دختر حارث محضر رسول الله(ص) رسيد وعرض کرد: ديشب خواب بدي ديدم ، فرمود: چگونه بود ؟ گفت : خيلي بد بود ، فرمود : برايم نقل کن . عرض کرد : درخواب ديدم قطعه اي از گوشت بدنت جدا شد و بر دامن من گذاشته شد . فرمود : تو خواب خوبي ديده اي ، به اميد خداوند فاطمه صاحب فرزندي مي شود که تو او را بردامن و آغوشت مي‌گيري .
ام الفضل مي گويد : فاطمه حسين را بدنيا آورد که من او را بردامنم مي گذاشتم همانگونه که پيامبر فرموده بود .
روزي محضرش رسيدم و حسين را بر زانوانش قرار دادم ، نگاهي به او نمود ، ديدم چشمانش پر از اشک است ، گفتم : پدر و مادرم به فدايت چه شده است ؟ فرمود : جبرئيل نزد من آمد و به من خير داد که افرادي از امتم اين فرزندم را خواهند کشت ، سپس خاکي سرخرنگ از محل شهادت حسين به من داد .
... ادامه دارد