کوتاهی ریش

امامت کسيکه ريشش تراشيده باشد صحيح است ؟ آيا کسيکه ريشش تراشيده باشد فاسق است؟ و اگر شخصي ريشش تراشيده فاسق نباشد حکم براي شخص که فتوا داده چيست؟
الحمدلله،علماء در مورد حكم گذاشتن ريش و يا كم كردن و تراشيدن آن اختلافاتى دارند بشرح زير:
1- رأى جمهور و اكثريت علماء و رأى راجح بر اينست كه ريش را نبايد دست زد بلكه بحالت خودش بايد رها كرد زيرا پيامبر صلى الله عليه و سلم فرموده است كه: ""خالفوا المشركين، وفروا اللحى، وأحفوا الشوارب" يعنى: "با مشركين مخالفت ورزيد، ريش بگذاريد، و سبيلها را بچينيد" (صحيح بخارى) و ميگويند كه تيغ زدن ريش حرام ميباشد و فاعل آنرا گناهكار ميدانند، و بعضى از اين علماء فاعل آنرا فاسق ميدانند و اگر بطور مستمر ريش را بتراشد او را مرتكب گناه كبيره ميدانند.

2- رأى بعضى از علماء اينست كه به اندازه يك قبضه دست، چيدن ريش جائز است ولى بيشتر از آن جائز نيست زيرا از عبد الله ابن عمر وارد شده است كه پس از حج كردن ريش خود را قبضه ميكرد و اضافه و اطراف آنرا ميچيد (روايت صحيح از ابو داوود)

3- بعضى ديگر بر اين باورند كه كمتر از يك قبضه نيز ميتوان كوتاه كرد تا اندازه اى كه بتوان اسمش را ريش گذاشت ولى نه به اندازه اى كه مانند تيغ زدن و يا تراشيدن بنظر برسد.

4- بعضى ديگر مانند "عياض" تيغ زدن ريش را مكروه ميداند (كتاب "فتح البارى" نوشته ابن حجر عسقلانى)

5- بعضى از علماى معاصر نظرشان بر اينست كه ريش داشتن سنت است و كوتاه كردن و يا تراشيدن و تيغ زدن مباح ميباشد به حجت اينكه بايست رسم و رسوم و عادات اين زمان كه ريش تراشيدن نمونه پاكى و تميزى است را مراعات كرد و ميتوان آنرا تراشيد، كه البته اين رأى كاملا باطل است زيرا اولا دليلى از قرآن و سنت ندارند و ثانيا اسلام با گذشت زمان فرسوده نميشود و براى همه ملتها و همه زمانها ميباشد.

ولى بطور خلاصه ريش داشتن از قديم الزمان رسم و رسوم مردم بوده، و در اديان آسمانى نيز ريش داشتن رواج بوده، مثلا خداوند در قرآن در قصه موسى عليه السلام ميفرمايد: " قال يبنؤم لا تأخذ بلحيتي ولا برأسي " يعنى: " (هارون به موسى) گفت اي‌ پسر مادرم‌ نه‌ ريش‌ مرا بگير و نه‌ سرم‌ را" (سوره طه ايه 94). پس اين نشان ميدهد كه هارون عليه السلام نيز داراى ريش بوده و در اديان گذشته مرسوم بوده است، و حتى احبار يهود و رهبان نصاراى اين زمان نيز ريش ميگذارند هر چند در مجتمعشان يكنوع عيب و نقص بشمار ميرود، ولى از آنجاييكه در اديانشان رواج بوده، علمايشان آنرا معمولا رعايت ميكنند.