پاسخ به مقاله" آیا در بین اجداد حضرت علی هیچکس بر شرک نمرده بود؟"

پاسخ به مقاله" آیا در بین اجداد حضرت علی هیچکس بر شرک نمرده بود؟"به قلم جناب سجودي
الف) بسي تاسف از اينکه علماى عامه ، عقيده دارند كه ابوسفيان و همسرش هند جگرخوار مسلمان بودند و آنها را با دعاى «رضى الله عنه » ياد مى‏كنند، ولى مى‏گويند ابوطالب حامى پيغمبر و مدافع اسلام، به خدا و پيغمبر ايمان نياورد و مشرك از دنيا رفت!
ب‌) جالب اينکه روايت مى‏كنند ابوطالب در اشعار خود خطاب به قريش گفته است: آيا نمى‏دانيد كه ما ديده‏ايم نام محمد مانند موسى در كتب آسمانى پيشين آمده است كه هر دو پيغمبر بوده‏اند؟( به نقل عبدالوهاب نجار استاد نامى جامع الازهر مصر - در حاشيه كامل ابن اثير جلد 2 صفحه 62 اصل شعر ابوطالب اين است: الم تعلموا انا وجدنا محمدانبيا كموسى خط فى اول الكتب؟)
ج‌) رواياتي که علماء اهل سنت براي بي ايماني ابوطالب ، نقل مي کنند بقدري ضعيف و جعلي است که جناب سجودي در مقاله خود ترجيح داد آنها را مطرح نکند تا به چالش کشيده نشود.(نظير: آيه نأى- آيه نهى از استغفارِ مشرك- حديث ضحضاح) و در مقاله خود به آيه 86 سوره شعرا استناد کرده ، لذا بنده هم در مورد اين آيه بحث خواهم کرد.

1- در هیچ یک از منابع تاریخی، اسم پدر حضرت ابراهیم، آزر گفته نشده بلکه (تارح ) يا (تارخ)ناميده شده است، و اتفاقا تورات هم اين معنا را تاييد مى كند.

2- از پیامبر حدیثی نقل شده که همواره خداوند مرا از صلب پدران پاک به رحم مادران پاک منتقل می ساخت و هرگز مرا به آلودگیهای جاهلی (شرک و بت پرستی) آلوده نساخت.
می دانیم که حضرت ابراهیم از اجداد پیامبر محسوب می شود و بنابراین آزر نمی تواند پدر ابراهیم باشد.

3- قرآن کریم می فرماید: مسلمانان حق ندارند برای مشرکان استغفار کنند اگر چه بستگان و نزدیکان آنها باشد. (سوره توبه 113) در جايی که ابراهیم به آزر می گوید: من برای تو استغفار خواهم کرد. برای اینکه کسی دستاویز نداشته باشد می فرماید: استغفار ابراهیم برای آزر فقط به خاطر وعده ای بود که به او داده بود(به امید اینکه با این وعده دلگرم شود و از بت پرستی برگردد) اما هنگامی که او را در راه بت پرستی مصمم و لجوج دید دست از استغفار برایش برداشت و از او بیزاری جست.به عبارتي حضرت ابراهیم پس از مأیوس شدن از آزر، دیگر هیچگاه برای او طلب آمرزش نکرد و شایسته نیز نبود

4- از طرف دیگر در اواخر عمر و پس از بنای کعبه، حضرت ابراهیم برای پدرش از خداوند طلب آمرزش می نماید و مي فرمايد: "رب اغفرلی و لوالِدَیَّ و للمؤمنین یوم یقوم الحساب" اين موضوع اثبات مي کند آزر نمي توانست پدر ابراهيم باشد.
از طرفي آنچه در زبان عربی مختص به معنای پدر است، لفظ والد است و می بینیم که در این آیه لفظ والد که مختص به معنای پدر است به کار رفته است.

5- در ساير آياتى هم كه اسم آزر برده شده از او به أ ب تعبير كرده است. پس به خوبى روشن است كه آزر پدر حقيقى ابراهيم نبوده بلکه در او عنوانى بوده است كه به خاطر آن او را پدر خطاب كرده است، چون در لغت، بعضى از اوصاف و عناوين وجود دارد كه اطلاق پدر دربر دارنده آن است، از آن جمله جد، عمو، پدرزن و هر كسى است كه زمام امور آدمى را در دست دارد يا بزرگ و فرمانرواى قوم است. و اين گونه اطلاقات مجازى منحصر در لغت عرب نيست، و كنايه و مجازاتى است كه ساخته و پرداخته ذوق لطيف و تفنن در بيان است.
6- امام صادق(ع) فرمود: «همانا مَثَل ابوطالب مانند اصحاب كهف است كه ايمان خود را پنهان كرده و شرك را آشكار ساختند و لذا خداوند دوباره به آنان اجر داده است.»
و نيز امام علي(ع) فرمود: «به خدا سوگند كه ابوطالب بن عبدالمطلب بن عبد مناف، مؤمنِ مسلمانى بود كه ايمانش را كتمان مي‏نمود....»
ما مي‏توانيم دريابيم كه سرّى بودن ايمان ابوطالب(ع) ضرورتى غيرقابل انكار بوده است، زيرا دعوت پيامبر(ص) نيازمند شخصيتى اجتماعى و نيرومند بود تا آن را پشتيبانى كند، و رهبر آن را از دشمنان حفظ نمايد و خود نيز در ظاهر در هيچ يك از دو طرف نزاع نباشد. اگر ابوطالب، كه شخصيتى بزرگ و سرشناس در ميان قريش بود، ايمانش را كتمان نمي‏كرد نمي‏توانست امر خود را پيش ببرد و از پيامبر(ص) دفاع كند؛ دفاعى كه در حقيقت به خاطر اعتقاد و ايمان به نبوت حضرت بود، اگرچه مشركين مي‏ پنداشتند كه به خاطر آن كه پسر برادر او است، از او پشتيبانى مي‏كند.
7- حال مي خواهيد بدانيد هدف از طرح چنين شبهاتي چيست ؟ برخي از علماي منصف اهل سنت بدان پاسخ داده اند از جمله زينى دحلان، مفتى مكه (متوفاى سال 1304ه‍ (مي‌ گويد: «بايد انصاف داد كه هدف از طرح اين مسئله جز طعن در فرزندان ابوطالب و بالاخص اميرالمؤمنين چيز ديگرى نيست.»

والسلام