چه كسى با رسول الله هجرت كردند در قرآن

بسم الله الرحمن الرحیم

اگر در قرآن جستجو كنیم در داستان پیامبران الهى مى بینیم كه اگر سفر و هجرتشان كسى از یاران نزدیكشان با آنها همراه بوده

به عنوان مثال:

موسى ویوشع علیهم السلام

{ وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِفَتَاهُ لاۤ أَبْرَحُ حَتَّىٰ أَبْلُغَ مَجْمَعَ ٱلْبَحْرَیْنِ أَوْ أَمْضِیَ حُقُباً }

و [یاد كن] هنگامى را كه موسى به جوان [همراه] خود گفت دست بردار نیستم تا به محل برخورد دو دریا برسم هر چند سالها[ى سال] سیر كنم

موسى علیه السلام وخضر

{ فَوَجَدَا عَبْداً مِّنْ عِبَادِنَآ آتَیْنَاهُ رَحْمَةً مِّنْ عِندِنَا وَعَلَّمْنَاهُ مِن لَّدُنَّا عِلْماً }

تا بنده‏اى از بندگان ما را یافتند كه از جانب خود به او رحمتى عطا كرده و از نزد خود بدو دانشى آموخته بودیم

موسى علیه السلام وهمسرش

{ فَلَمَّا قَضَىٰ مُوسَى ٱلأَجَلَ وَسَارَ بِأَهْلِهِ آنَسَ مِن جَانِبِ ٱلطُّورِ نَاراً}

و چون موسى آن مدت را به پایان رسانید و همسرش را [همراه] برد آتشى را از دور در كنار طور مشاهده كرد به خانواده خود گفت [اینجا] بمانید كه من آتشى از دور دیدم شاید خبرى از آن یا شعله‏اى آتش برایتان بیاورم باشد كه خود را گرم كنید

ابراهیم علیه السلام ولوط علیه السلام

{ وَنَجَّیْنَاهُ وَلُوطاً إِلَى ٱلأَرْضِ ٱلَّتِی بَارَكْنَا فِیهَا لِلْعَالَمِینَ }

و او و لوط را [براى رفتن] به سوى آن سرزمینى كه براى جهانیان در آن بركت نهاده بودیم رهانیدیم (۷۱)

و رسول الله صلى الله علیه وسلم با صدیق اكبر ابوبكر رضى الله عنه

{ إِلاَّ تَنصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ ٱللَّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ ٱلَّذِینَ كَفَرُواْ ثَانِیَ ٱثْنَیْنِ إِذْ هُمَا فِی ٱلْغَارِ إِذْ یَقُولُ لِصَاحِبِهِ لاَ تَحْزَنْ إِنَّ ٱللَّهَ مَعَنَا فَأَنزَلَ ٱللَّهُ سَكِینَتَهُ عَلَیْهِ وَأَیَّدَهُ بِجُنُودٍ لَّمْ تَرَوْهَا وَجَعَلَ كَلِمَةَ ٱلَّذِینَ كَفَرُواْ ٱلسُّفْلَىٰ وَكَلِمَةُ ٱللَّهِ هِیَ ٱلْعُلْیَا وَٱللَّهُ عَزِیزٌ حَكِیمٌ }

اگر او [پیامبر] را یارى نكنید قطعا خدا او را یارى كرد هنگامى كه كسانى كه كفر ورزیدند او را [از مكه] بیرون كردند و او نفر دوم از دو تن بود آنگاه كه در غار [ثور] بودند وقتى به همراه خود مى‏گفت اندوه مدار كه خدا با ماست پس خدا آرامش خود را بر او فرو فرستاد و او را با سپاهیانى كه آنها را نمى‏دیدید تایید كرد و كلمه كسانى را كه كفر ورزیدند پست‏تر گردانید و كلمه خداست كه برتر است و خدا شكست‏ناپذیر حكیم است

از كتب امامیه : ابوبكر الصدیق علیه السلام با رسول الله صلى الله علیه وسلم بودند
۱. تفسیر الأصفى فی تفسیر القرآن / ج 1 ص ۴۶۷

( إلا تنصروه فقد نصره الله ) : فسینصره كما نصره ( إذ أخرجه الذین
كفروا ثانی اثنین ) : لم یكن معه إلا رجل واحد ( إذ هما فی الغار ) : غار ثور ، وهو جبل
فی یمنى مكة على مسیرة ساعة . ( إذ یقول لصاحبه ) وهو أبو بكر ( لا تحزن ) :
لا تخف ( إن الله معنا ) بالعصمة والمعرفة . ورد : ( إن رسول الله صلى الله علیه وآله وسلم أقبل
یقول لأبی بكر فی الغار : أسكن فإن الله معنا

۲.تفسیر طباطبائی المیزان : تفسیر المیزان / ج 9 صفحه ۲۹۱

بحث روائی) فی الدر المنثور: فی قوله تعالى الا تنصروه فقد نصره الله الایه: اخرج ابن مردویه وابو نعیم فی الدلائل عن ابن عباس قال: لما خرج رسول الله ص من اللیل لحق بغار ثور - قال وتبعه أبو بكر - فلما سمع رسول الله ص حسه خلفه - خاف ان یكون الطلب فلما راى ذلك أبو بكر تنحنح - فلما سمع ذلك رسول الله ص عرفه - فقام له حتى تبعه فاتیا الغار -.

فاصبحت قریش فی طلبه فبعثوا إلى رجل من قافه بنى مدلج - فتبع الاثر حتى انتهى إلى الغار - وعلى بابه شجره فبال فی اصلها القائف - ثم قال ما جاز صاحبكم الذى تطلبون هذا المكان - قال فعند ذلك حزن أبو بكر - فقال له رسول الله ص لا تحزن ان الله معنا -.

قال فمكث هو وابو بكر فی الغار ثلاثه ایام - یختلف إلیهم بالطعام عامر بن فهیره وعلى یجهزهم - فاشتروا ثلاثه اباعر من ابل البحرین - واستاجر لهم دلیلا فلما كان بعض اللیل من اللیله الثالثه - اتاهم على بالابل والدلیل فركب رسول الله ص راحلته - وركب أبو بكر اخرى فتوجهوا نحو المدینة - وقد بعثت قریش فی طلبه وفیه اخرج ابن سعد عن ابن عباس وعلى وعائشة بنت ابى بكر وعائشة بنت قدامه وسراقه بن جعشم دخل حدیث بعضهم فی بعض قالوا ": خرج رسول الله ص و القوم جلوس على بابه - فاخذ حفنه من البطحاء فجعل یذرها على رؤوسهم

التبیان فی تفسیر القرآن / ج 5 المؤلف : الشیخ الطوسی

إلا تنصروه فقد نصره الله إذا أخرجه الذین كفروا تانی اثنین إذ هما فی الغار إذ یقول لصاحبه لا تحزن إن الله معنا فأنزل الله سكینته علیه وأیده بجنود لم تروها وجعل كلمة الذین كفروا السفلى وكلمة الله هی العلیا والله عزیز حكیم (41) آیة.

===============

(221)

قرأ یعقوب وجده " وكلمة الله هی العلیا " بالنصب على تقدیر وجعل كلمة الله هی العلیا ومن رفع استأنف، وهو أبلغ لانه یفید أن كلمة الله العلیا على كل حال.

وهذا ایضا زجر آخر وتهدید لمن خاطبه فی الایة الاولى بانهم إن لم ینصروا النبی (صلى الله علیه وآله) ولم یقاتلوا معه ولم یجاهدوا عدوه " فقد نصره الله " أی قد فعل الله به النصر حین اخرجه الكفار من مكة " ثانی اثنین ". وهو نصب على الحال ای هو ومعه آخر، وهو ابوبكر فی وقت كونهما فی الغار من حیث " قال لصاحبه " یعنی ابا بكر " لاتحزن " ای لا تخف. ولا تجزع " ان الله معنا " أی ینصرنا. والنصرة على ضربین: احدهما - یكون نعمة على من ینصره. والاخر - لایكون كذلك، فنصرة المؤمنین تكون إحسانا من الناصر إلى نفسه لان ذلك طاعة لله ولم تكن نعمة على النبی (صلى الله علیه وآله) . والثانی - من ینصر غیره لینفعه بما تدعوا الیه الحكمة كان ذلك نعمة علیه مثل نصرة الله لنبیه (صلى الله علیه وآله) ومعنى " ثانی اثنین " أحد اثنین یقولون هذا ثانی اثنین، وثالث ثلاثة، ورابع أربعة، وخامس خمسة، لانه مشتق من المضاف الیه. وقد یقولون خامس اربعة أی خمس الاربعة بمصیره فیهم بعد أن لم یكن

وهمینطور در تفسیر -small;"> : الشیخ محسن الفیض الكاشانی حِلد۲ صفحه ۳۴۵

نتیجه: خداوند در قرآن از سفر وهجرت انبیا الله با همسر یا یاران نزدیكشان سخن مى گوید و از هجرت رسول الله وابوبكر الصدیق هم سخن مى آورد و همراه بودن ابوبكر همانقدر فضل دارد كه براى یوشع ولوط و بقیه صالحان داشته

و ایمان ابوبكر الصدیق ثابت مى شود چون جایى از قرآن نیامده كه انبیا الله با كفار ومنافقین سفر یا هجرت كرده باشند
یعنى كفار آنها را از بلادشان خارج كرده باشند و آنها هم با كافرى دیگر هجرت كنند چنین چیزى در قرآن نیامده بلكه بالعكس همیشه با مومنین از بلاد كفر هجرت مى كردند