فضیلت خلفا

زبير بن بكّار از مطرف فرزند مغيرة بن شعبه نقل مى‏كند :
«من همراه پدرم ، مغيره به مسافرت شام رفتيم و بر معاويه وارد شديم (مغيره در آن
زمان فرماندار معاويه در كوفه بود ؛ احتمالاً دوستى اين دو از عصر جاهليّت بوده است) .
پدرم هر شب به مجلس شبانه معاويه مى‏رفت و مدّتى با او هم صحبت بود
و شب را به شب نشينى مى‏گذرانيد . او هر شب ، هنگامى كه به خانه باز مى‏گشت ، با
شگفتى فراوان از معاويه و فراست و كياست او نقل مى‏كرد . و با اين كه خود از داهيان
بنام عرب بود ، از آنچه از معاويه مى‏ديد با تعجّب فراوان ياد مى‏كرد . امّا يك شب پس از
اين كه از نزد معاويه به خانه بازگشت ، از غذا خوردن امتناع ورزيد ، و من او را سخت
پريشان و در هم ديدم . ساعتى درنگ كردم ، زيرا مى‏پنداشتم ناراحتى پدرم به خاطر
اعمالى مى‏باشد كه از ما سر زده ، و يا به خاطر حوادثى مى‏باشد كه در كار ما پيش آمده و
كم و كاستى كه در موقعيّت ما به وجود آمده است . بالاخره نتوانستم تحمّل كنم ؛ به پدرم
رو كرده و گفتم :

چرا در اين شب اين قدر ناراحت و پريشان هستى؟
گفت : فرزندم! من از نزد خبيث‏ترين و پليدترين مردم بازگشته‏ام .
گفتم : براى چه؟
(او هر شب در جلسات شب نشينى معاويه شركت مى‏كرد ، و با دهانى پر از تعريف و
ستايش از معاويه ، و عقل و زيركى و زرنگى وى به خانه باز مى‏گشت ، امّا آن شب چنين
گفت . من علّت را سؤال كردم : مگر چه شده است؟)
گفت : امشب مجلس معاويه خالى از اغيار بود ، و ما با هم خيلى خصوصى و با نهايت
صميميّت سخن مى‏گفتيم . من بدو اظهار داشتم : اى امير المؤمنين! تو به آرزوها و آمالت
رسيده‏اى ، حال اگر در اين سن ، به عدل و داد دست زنى و با ديگران به مهربانى رفتار
نمايى چه قدر بجاست . اگر به خويشاوندانت (بنى هاشم) با لطف برخورد كنى ، و با
ايشان صله رحم نمايى چه مانعى در پيش است؟ به خداى سوگند ، امروز اينان هيچ چيز
كه در تو ترس و واهمه برانگيزد ، ندارند ، اينها عمو زاده‏هاى تو هستند ، با آنها نيكى و
صله رحم بنما ، تا در روزگاران از تو نام نيكى به يادگار بماند .
معاويه جواب داد :
واى بر تو! اين آرزويى سخت دور از دسترس و انجام ناشدنى است . ابوبكر به
حكومت رسيد و عدالت ورزيد ، و آن همه زحمت‏ها تحمّل كرد . به خداى سوگند ، تا
مُرد نامش نيز به همراهش مرد . البته گاهى ممكن است كسى بگويد : ابو بكر!
آنگاه عمر به حكومت رسيد ، كوشش‏ها كرد و در طول ده سال رنج‏ها كشيد ، امّا چند
روزى از مرگش نگذشت كه هيچ چيز از او باقى نماند ؛ جز اين كه گاه و بى گاه گوينده‏اى
بگويد : عمر!
سپس برادر ما عثمان به خلافت رسيد . مردى از نظر نسب چون او نبود! و كرد آنچه
كرد ، و با او رفتار كردند آنچه كردند . امّا تا كشته شد ، به خداى سوگند ، نامش نيز مرد ، و
اعمال و رفتارش فراموش گشت!

در حالى كه نام اين مرد ، فرزند ابو كبشه (پيامبر اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله) را هر روز پنج بار در
سراسر جهان اسلام به فرياد بانگ مى‏زنند و به بزرگى ياد مى‏كنند : «أشهد أنّ محمّدا رسول
اللّه‏» . تو فكر مى‏كنى چه عملى در چنين شرايطى باقى خواهد ماند؟ و چه نام نيكى پايدار
است ، اى بى مادر؟
نه به خداى سوگند ، آرام نخواهم نشست ، مگر اين كه اين نام را دفن كنم ، و اين ذكر و
ياد را به خاك بسپارم!» (الاخبار الموفقیات،خبر375)

اولا دقت کنید این فقه و پیچیدگیهایش ربطی به عمر ندارد و جز نسبتی به بزرگان و سابقین نیست.

و در صورت اثبات هر نوع فقه یا اجتهاد از آنجایی که تبعیت و تعصب نسبت به اجتهادات فقها امری مرفوض است و هر فردی مسئول قبول يا رد اجتهاد هر فقيهيست .

برخلاف عالم تشيع كه تقليد را بجاي تفقه و ادراك قرار دادند !

راستي لطف كنيد آن 94 حلالى كه عمر حرامش كرده را هم نام ببريد تا دوباره حلالش كنيم!!

کسی که خداوند و رسولش به وجود پر برکتش مباحات میکنند،کسی که در هنگامی که برخی از ترس در خانه پنهان میشدند در شبی که کفار قصد جان پیامبر را کرده بودند با شجاعت تمام در بستر رسول اکرم خوابید و کسی که مسیحیانی مانند جرج جورداق و دکتر ولف آلمانی از وجود این همه فضایل در وجودش اظهار شگفتی میکنند نیازی به این ندارد که امثال من و شما بخواهیم از او تعریف کنیم و یا کابوس این را داشته باشیم که مبادا بگویند فلان کس از او بهتر است،چون پس از رسول اکرم کسی وجود ندارد که در فضیلت و مردانگی و شجاعت به گرد پای او هم برسد و اما دم زدن ما از مولی علی (ع)بخاطر اینست که رسول الله سفارش کرده و نور وجود پر برکتش چراغیست برای بهتر شناختن راه از بیراهه

در پایان نصیحتی مشفقانه به شما تقدیم می دارم:

خوبی و بدی افراد شامل احوال فردی خودشان است و در همه ی احوال کسی ملزم به تبعیت کورکورانه نیست.
نباید منتظر ماند تا امامی بگوید : فلان کنید تا به بهشت روید! بلکه باید خود با تحقیق و تدبر قرآن راه های بهشت را جستجو کنید.

خوبی یا بدی علی و عمر و ابوبکر نه فایده ای برای ما و شما دارد و نه اعمال آنان به ما ربطی دارد.

اگر علی سر مویی ظلم کرده به خودش مربوط است و اگر سر مویی خوبی کرده هم به خودش.
اگر برایمان قسم هم بخورید و تمامی اندوخته های فکری و مذهبی تان را جمع کنید و بگویید ک عمر و ابوبکر و عثمان و تمامی هوادارانشان کافر بوده اند!

به شما با کمال یقین خواهم گفت: کافر بودن ( البته بدانید نسبت کفر به اهل بهشت ضرر و آسیبی به آنان نخواهد زد و میزان اعمال بدست خداوند متعال است نه بندگان ) تمامی خلفای راشدین مایه ی نجات شما نخواهد شد!
زیرا روز قیامت شکایت رسول خدا از هجرت قرآن است و نه از هجرت پسرعمویش یا عدم ذکرش !!!

و میزان اعمال هم ربطی به خوبی صحابه ندارد چون خوبی آنان در کتاب خودشان ثبت است و این ما هستیم که بایستی کتاب خود را با صالحات ختم کنیم.

آقای حمزه خوب دقت فرمایید.

عادت شما " تزکیه " و مدح علی پسرعموی پیامبر است و چون اساس تدین تان بر این نام تعبد می شود پس تصور می کنید بایستی این شوهر دختر پیامبر بهترین باشد.

شما هنوز نمی دانید که " تزکیه " ی آدمها کار و وظیفه ی آفریدگار آنان است و قرار نیست ما و شما الآن بنشینیم به مردان و زنان 1400 سال پیش نمره ی قبولی یا مردودی بدهیم!

الله تعالی فرماید:
... ولولا فضل الله علیکم ورحمته ما زکا منکم من احد ابدا ولکن الله یزکی من یشاء والله سمیع علیم ﴿21﴾ نور

الم تر الی الذین یزکون انفسهم بل الله یزکی من یشاء ولا یظلمون فتیلا ﴿49﴾ النساء
وقتى رسول خداوند متعال نمى داند چه کسی را تزکیه کند و چه کسی بهتر است شما می دانید!؟

وما یدریک لعله یزکی ﴿3﴾ او یذکر فتنفعه الذکری ﴿4﴾ اما من استغنی ﴿5﴾ فانت له تصدی ﴿6﴾ وما علیک الا یزکی ﴿7﴾ عبس