سؤال: اگر امام حسين (عليه السلام) مي دانست حركت و مسيري كه انتخاب كرده است سرانجامي جز مرگ ندارد و يا اگر علي (عليه السلام) در شب نوزدهم مي دانست كه اگر به مسجد برود، ضربت خواهد خورد و شهيد مي شود و اگر امام رضا (عليه السلام)... مي دانستند، پس چرا برخلاف علم خويش عمل كردند و اگر هم با علم به مرگ پيش رفتند، آيا اين نوعي - نعوذ بالله - انتخاب مرگ به دست خويش نيست و اگرهم نمي دانستند، آيا عدم علم ايشان با علم امامت تنافي ندارد؟
بايد گفت: از آن جايي كه پيامبر (صلي الله عليه و آله) و امام (عليه السلام) در جامعه ي انساني الگو و سرمشق بشر مي باشند و مردم از آنان به عنوان اسوه پيروي مي كنند، در مسائل عادي و امور فردي و اجتماعي موظف به استفاده از علم عادي بشر هستند
. علاوه بر اين، علم غيب به امر حتمي و تغييرناپذير تعلق مي گيرد. به عبارت ديگر، معصومان (عليه السلام) از طريق علم غيبي همان چيزي را مي دانند كه حتما واقع خواهد شد.اين طور نيست با وجود اينكه ميدانست كشته ميشود بتواند جلو واقعه رو بگيرد
از سوي ديگر،هرچند مي پذيرم كه معصوم (عليه السلام) در حادثه اي خاص مي داند كه اگر فلان كار را انجام دهد حادثه اي براي او رخ خواهد داد، اما ممكن است در حادثه اي خاص، مصالحي بزرگ براي دين و جامعه اسلامي وجود داشته باشد كه به دليل مصلحت مهم تر، حضرت معصوم (عليه السلام) حاضر شده است جان خويش را نثار احيا و بقاي دين كند، تا پرچم سرافراز اسلام همواره پاينده باشد. به عبارت ديگر، گاهي ممكن است تداوم و استمرار دين و حيات آن، نيازمند جان فشاني معصوم (عليه السلام) باشد.
پیوندها:
[1] http://islamtxt.net/OLD-islamtxt-drupall/?q=%D8%AA%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%B1-%D9%87%D8%A7/%D8%AA%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%B1-%DA%AF%D9%81%D8%AA%D9%85%D8%A7%D9%86/%D8%A7%D9%87%D9%84-%D8%A8%DB%8C%D8%AA