چرا حضرت علی در زمان خلافتش فدک را پس نگرفت؟

شماره سؤال:

484

نویسنده:

علی حسین امیری

چنانچه از مدعیان تشیع سوال کنید که چرا حضرت علی در زمان خلافتش فدك را پس نگرفت؟ جواب می دهند: فدک مال حضرت زهرابود که ابوبکر و عمر غصبش کردند و حال آنکه در زمان خلافت امام علی هم ظالم(نعوذبالله یعنی حضرت ابوبکر و حضرت عمر) و هم مظلوم(حضرت زهرا) در پیشگاه خدا حاضر بودند و حساب اخروی ایشان انجام شده بود!!! ضمن اینکه اگر حضرت علی فدک را پس می گرفت مردم می گفتند از قدرتش سوء استفاده میکنه!!!

و اما پاسخ:

1- برای افشای حق و چهره ظالمان لازم است حداقل حقیقت گفته شود و مگر احقاق حق توسط شخص اولی الامر، سوء استفاده از قدرت محسوب می شود؟!! در ضمن چطور است که شما چنین فکری را در مورد بخشش فدک به فاطمه نمی کنید؟ چطور در آنجا مردم نمی گفتند که پیامبر صلي الله عليه وسلم دارد از موقعیت و قدرت خویش سوء استفاده می کند و مزرعه فدک را به دختر خویش می بخشد؟!!!

2- چگونه است که حضرت علی صبح اول خلافتشان در مدینه می فرمایند: به خدا قسم اگر از اموال بیت المال کسانی کابین زنانشان هم قرار داده باشند من به گذشته رجوع می کنم و آنها را پس می گیرم؟

3- فدک به وراث می رسیده که امام حسن و امام حسین بوده اند و مگر حضرت علی حق دارد قانون شرع را به هر بهانه ای تعطیل کند؟! حکومت مال حق ارثی را باید به ورثته پس بدهد.(چگونه جمهوری اسلامی اموال طرفداران شاه را به هر بهانه ای مصادره می کرد؟!)

4- چنانچه به زعم شما ظالم و مظلوم در پیشگاه خدا حاضرند و حساب اخروی ایشان انجام می شود، پس چگونه است که شما موضوع خلافت و حق الهی حضرت علی را رها نمی کنید و مدام از آن صحبت می کنید؟! اگر بهانه شما منحرف شدن امت اسلامی به خاطر غصب خلافت است و معتقدید که حق می بایست به جایگاه اصلی خویش بازگردد، خوب همین دلایل برای باز پس گرفتن فدک و اجرای دستور پیامبر صلي الله عليه وسلم نیز صدق می کند.

5- از قدیم گفته اند که دروغگو کم حافظه است، چطور شما در جاهای دیگر دائم به حدیثی از صحیح مسلم اشاره می کنید[1] که علی و عباس بخاطر مسئله فدک مشاجره داشتند و برای دادخواهی نزد عمر آمدند؟!! در آن زمان که حضرت فاطمه رحلت کرده بودند، پس چرا بر خلاف نظر شما حضرت علی برای دادخواهی نزد عمر رفته است؟

-------------------------------------------------------------------
1-صحيح مسلم ج 5 ص 152، (ص 728 ح 1757) كتاب الجهاد باب 15 حكم الفئ حديث 49، فتح الباري ج 6 ص 144.