آیا بوسیدن کعبه شبیه به بوسیدن بچه است؟

شیعه میگوید: چگونه ممکن است که بوسیدن فرزند و همسر و پدر و مادر مجاز و پسندیده است ولی بوسیدن خانه خدا و حرم پیامبر را شرک عظیم و حرامی غیر قابل بخشش است؟ آیا جوانان آنها میتوانند این مسایل را با عقل خویش سازگار سازند؟

پاسخ اهل سنت:
اولا: بوسیدن خانه خدا و حرم پیامبر به خودی خود شرک نیست که بدعت است،  آنوقت شرك ميشود كه شما از آنها، به بهانه اینکه مقدسند، حاجت بخواهید یا آنها را ضرر زننده و نفع دهنده بدانید، یعنی مثل اعراب زمان جاهلی که مجسمه لات و  یا عزی یا هبل را مرتبط به ارواح افراد مقدس دانسته و این مجسمه ها را فایده دهنده و ضرر زننده و مقدس میدانستند و آنها را لمس میکردند و میبوسیدند  و از سنگ و آهن برکت میخواستند.
دوما: این مقایسه ها بسیار زشت است که بگوییم بچه خود را میبوسم پس حق دارم  کعبه یا قبر پیامبر را هم ببوسم !! يا بچه خود را میزنم پس حق دارم یهودی را  هم بزنم!!! یا بگوییم اگر حق دارم برای خود  خانه میسازم ، پس حق دارم برای جسد  و مرده امام رضا هم قصر بسازم!
 همانطور که ساخته اید بهترین قصر دنیا را با درهای طلایی  برای امام رضا ساخته اید و حجت شما هم این است که میخواهید به ایشان اظهار محبت کنید.
یک خانمی بود بنام سیما، ایشان وقتی در خانه نماز میخواند بی حجاب و با سربرهنه میخواند و میگفت، جلوی برادرم سربرهنه میشینم جلوی خدایم چرا ننشینم؟ این چه معنی دارد که من جلوی خالقم که آشکار و نهان من را میداند حجاب به سر کنم؟!!
اینها همه قیاس های باطل است!
اين چیزها هيچ ربطی بهم ندارند،اظهار محبت یا نفرت یا اظهار عبودیت، همه  باید طبق دستور شرع باشد، پیامبر کعبه را طواف کردند، اما  خاک کعبه را وقتی که مریض بودند، هرگز نخوردند،ام مومنین عایشه در خلوت هم چادر بسر، نماز میخواند.
حرف شیعه به این شبیه است که بگوییم:
 چگونه ممکن است که خوردن دوا و شربت و قرص و  عسل برای درمان بیماریها مجاز و پسندیده است ولی خوردن خاك  خانه خدا و  تربت حرم پیامبر و كربلا ، شرک عظیم و حرامی غیر قابل بخشش است؟
این قیاس  های بیجاست، اینها بازی های کلامی برای فریب دادن عوام است اینها ربطی بهم ندارند
ما اين چیزها را نه در قرآن خوانده ایم و  نه در سنت پیامبر دیده ایم
آری دیده ایم که حجر الاسود را بوسیدند و به پیروی از ایشان ما نیز میبوسیم، تازه این بوسیدن هم نباید با این نیت باشد که آنرا نافع یا ضرر زننده بدانیم.
حضرت عمر جلوی حجر الاسود ایستاد و گفت: تو پیش من سنگ سیاهی بیش نیستی، نه نفع میرسانی نه ضرر ، اما چون پیامبر ترا بوسید من هم میبوسم.
(لَّقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّـهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ) «الأحزاب/21»
«مسلما برای شما زندگی رسول خدا سرمشق خوبی است»
پس ما نباید تصورات و قیاس های خود را چراغ زندگی خود کنیم بهترین چراغ فرا سوی راه زندگی، عمل رسول الله است.
رسول الله نیز فرزند خود را میبوسیدند، اما کعبه را نبوسیدند و مثل شما قیاس های عجیب نکردند
و در میزان عقل هم قیاس شما باطل است:
روش اظهار محبت انسان به همسرش، نمیتواند مبنای محبت آدمی با مادرش باشد، پس مجبت به کعبه این است که آنرا طواف کنیم  نه اینکه پرده اش را بخوریم!!

                                                                                                                                                              محمد باقر سجودى