آیا آیه (وَمِنَ النَّاسِ مَن يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّـهِ) دلالت بر امامت علی رضی الله عنه دارد.

شیعه میگوید: بله آیه در سوره بقره آیه 207  دلالت دارد بر امامت علی رضی الله عنه  دارد  میگویم بفرض که داشته باشد، این که دلیلی بر امامت  ایشان نمیشود. و اینک متن آیه ای که شیعه مدعی است  در حق  حضرت علی نازل شده: (وَمِنَ النَّاسِ مَن يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّـهِ ۗ)

«بعضى از مردم جان خود را به خاطر خشنودى خدا (با جهاد در راه او، و فرمان از اطاعت او) مى‏فروشند».

شیعه میگوید:

 این فقط ما نیستیم که این آیه را درباره علی علیه السلام میدانیم جناب ثعلبی  مفسر عظیم الشان اهل سنت  نیز گفته است: هنگامی که رسول خدا قصد هجرت کرد علی بن ابی طالب را برای پرداخت دیون و باز گرداندن امانت‌هایی که نزد وی بود در مکه باقی گذاشت، و شبی که به سمت غار خارج شد و مشرکان خانه او را محاصره کرده بودند، به علی دستور داد تا در بستر او بخوابد و به او گفت: ای علی ردای حضرمی سبزم را دور خود بپیچ، و بر بسترم بخواب که ان شاء الله آزاری از آنها به تو نرسد. و علی چنان کرد پس خداوند متعال به جبرئیل و میکائیل وحی کرد که اینک من میان شما دو فرشته‌ام برادری برقرار می‌کنم، و عمر یکی از شما را از عمر دیگری طولانی‌تر می‌سازم، حال کدام یک از شما زندگی طولانی‌تر را برای رفیقش ترجیح می‌دهد؟ و هر کدام‌شان زندگی خودش را ترجیح داد، پس خداوند به آن دو ملک دوباره وحی کرد که: چرا همانند علی بن ابی طالب نشدید، من میان او و محمد علیه الصلاه و السلام برادری برقرار کردم، پس او به جای محمد خوابید در حالی که جان خود را فدا و زندگی او را بر زندگی خود ترجیح داده بود؟ به زمین بروید و او را از دشمنانش محافظت کنید. پس آن دو پایین آمدند. جبرئیل کنار سر علی و میکائیل کنار پاهای او قرار گرفتند, جبرئیل ؛ گفت: به به و آفرین بر امثال تو ای فرزند ابوطالب!! که خداوند به تو بر ملائکه خویش مباهات می‌کند. پس خداوند متعال این آیه کریمه را بر پیامبرش که بسوی مدینه می‌رفت درباره علی بن ابی طالب فرستاد: (وَمِنَ النَّاسِ مَن يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّـهِ ۗ) (بقره/207)

و این فضیلتی است که برای غیر علی ثابت نشده و دلالت دارد که علی از بقیه صحابه افضل است. پس باید که امام نیز او باشد.

پاسخ اهل سنت:

1 - صرف نقل قول ثعلبی و امثال او  چیزی را ثابت نمیکند، چون این روایتی متأخر است و سندش هم ذکر نشده است. و این شخص (ثعلبی) در نقل‌های خود اسرائیلیات  و شبیه به اسراییلیات می‌آورد که همه می‌دانند روایت‌هایی باطل و نادرست هستند هر چند که او در آوردن کذب تعمدی هم نداشته باشد. 

2 -  این روایتی که وی نقل کرده با این صورتش به اتفاق اهل اطلاع از علوم حدیث و سیره و صاحبان مراجع و منابع معتبر، کذب وجعلی است. 

3  - این مثل روز روشن است که مشرکان به علی حتی بعد از اینکه در جای پیامبر خوابید چیزی نگفتند آنها برای سر مبارک  حضرت رسول  و ابوبکر جایزه تعیین کرده بودند، اگر به علی  اهمیتی میدادند او را میکشتند یا زندانی میکردند، اما رهایش کردند اصلا علی آنقدر تحت فشار نبود تا هجرت کند! البته خوابیدن در جای پیامبر فداکاری بود ، اما دیگر زیاده روی نکنید و برای همین یک کار او را مستحق خلافت ندانید، بر هر مومنی واجب است که از جان رسول الله دفاع کند و علی اولین و آخرین نبود.

4 – و مگر  ابوبکر که همراه پیامبر به تعطیلات تابستانی میرفت که کار او را پر خطر نمیدانید؟!بستری که علی بر روی آن خوابید  برای این خطرناک بود  که متعلق به رسول الله بود پس حساب کنید خطری که همراه رسول الله را تهدید میکرد را که چقدر بود!

و این سوال را پاسخ دهید : آیا خطری که شخص  خوابیده بر (بستر) را تهدید میکرد بیشتر بود یا خطری که همسفر و همدست  و همراه (صاحب بستر) را تهدید میکرد ، زیادتر بود؟! http://www.islamtxt.net/question/194 [1]

اگر منصف باشید، جواب این سوال  معلوم است!

4 – کار حضرت علی نوبر نبود که امامش کردید!افراد متعددی از میان صحابه جان خود را در میدان‌های جنگ و کارزار فدای پیامبر کردند. برخی از آنان در جلو دیدگان حضرتش کشته شده‌اند، و بعضی دستشان را از دست داده‌اند همچون طلحه بن عبیدالله، و این  دفاع از پیامبر بر همه مؤمنین واجب بود. بنابراین اگر کار علی از جان گذشتگی بوده، مطمئناً این از فضیلت‌های مشترک برای او و تعداد دیگری از اصحاب است، 

4-  در این حدیث دلائل کاملاً آشکاری بر کذب بودنش وجود دارد، مثلا ًدر مورد ملائکه، هیچ بیمی هم بر جان يكى از آن دو نبوده تا آن دیگری جان خود را به خاطرش به خطر اندازد، مواخات و برادری بین ملائکه هم اصل و اساسی ندارد، و ما نشنیدیم ملایکه از مرگ بیمی دشته باشند! اونها که انسان نیستند تا از عقاب  بترسند یا بخاطر لذایذ دنیوی مرگ را دوست نداشته باشند ! عجب احمقی بوده جاعل حدیث!! 

5- از  نشانه ای دیگر دروغ بودن این روایت،  یکی هم این است که  پیامبر نه با علی، و نه با هیچ کس دیگر پیوند برادری نبست، و هر چه در این خصوص روایت شده کذب و دروغ است.  و بفرض اگر مواخاتی بوده ( که هرگز نبوده ) باز این در مدینه بسته شده  نه در مکه!!  جاعل حدیث زمان را گم کرده این به این میماند که کسی دروغی درباره قرن 19 بسازد و در دروغش کلمه موبایل بیایید! آنوقت که موبایل نبوده!

6 - اگر قرار بود جبرئیل و میکائیل برای محافظت از یکی از افراد امت نزول کنند مطمئناً برای حفظ پیامبر و همراه صدیقش پایین می‌آمدند چرا که دشمنان از هر سو در تعقیبشان بودند، و دیه هر یک از آن دو را در جهت دستگیری و قتلشان هزینه کرده بودند و نسبت به آن دو سیاه‌ترین کینه‌ها و شدیدترین خشونت‌ها را اعمال می‌کردند. 

7 -  این آیه در سوره بقره است که در مدنی بودن آن اختلافی نیست، آیه در مدینه و بعد از هجرت پیامبر به این شهر نازل شده است، نه در زمان هجرت ایشان، 

8-  شان نزول آیه هجرت  صهیب بود او دارایی خود را در ازای آزادی‌اش به مشرکانی که سد راه وی شده بودند پرداخت کرد سپس به مدینه آمد. آنگاه پیامبر در مورد کار او گفت: «ای ابو یحیی معامله‌ی پر سودی کردی». 

9-  اهمیت کار ابوبکر بیشتر از کار علی است زیرا آلله درباره کار ابوبکر آیه دارد و  به کار علی بی توجه بوده است ایه این است:

 (إِلَّا تَنصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّـهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كَفَرُوا ثَانِيَ اثْنَيْنِ إِذْ هُمَا فِي الْغَارِ إِذْ يَقُولُ لِصَاحِبِهِ لَا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّـهَ مَعَنَا) (التوبه: 40).

«اگر او را يارى نكنيد، خداوند او را يارى كرد; (و در مشكلترين ساعات، او را تنها نگذاشت;) آن هنگام كه كافران او را (از مكه) بيرون كردند، در حالى كه دومين نفر بود (و يك نفر بيشتر همراه نداشت); در آن هنگام كه آن دو در غار بودند، و او به همراه خود مى‏گفت: «غم مخور، خدا با ماست».

10 = اصولا قران کتاب هدایت است و این درست است که برخی از  آیات بر اساس وقایعی نازل شده اما این دلیل نمیشود که اگر آیه ای در حق کسی نازل شد ما او را امام کنیم مگر درحق عایشه آیات نداریم ؟ ما از آیاتی که در حق عایشه نازل شده نتیجه میگیریم که ایشان پاکدامن بوده، و  نتیجه نمیگیریم جانشین رسول الله باید باشد چون پاک دامن است !!

پس حتی اگر آیه در حق علی نازل شده  باشد (که نشده)  بازهم حق ندارید نتیجه ای غیر عادی از آن بيرون بكشيد.

(با اقتباس از استدلال های کوبنده شیخ الاسلام ابن تیمیه رحمه الله)