پرستش را می توان به دو بخش تقسیم کرد که فعلا در مقاله اول به یاری خداوند به بخش اول آن به طور خلاصه اشاره می کنم.ودر زمانهای آتی به بخش دوم آن می پردازم
پرستش فقط مخصوص خداست
بخش اول آن شامل حمداست که فقط مخصوص خداست
قل الحمدلله بگو حمد مخصوص خداست حمد ، شکر ، ستایش ومدح مخصوص خداست که نمی توان کسی را با خدا در آن شریک دانست برای وضوح مطلب به مثالی اشاره می کنم زمانیکه سلیمان تخت بلقیس را جلو خودش حاضر دید آنرا به آورنده نسبت نداد بلکه بلافاصله فرمود هذا من فضل ربی لیبلونی ءاشکر ام اکفر این از فضل پروردگار من است تا بیازماید مرا که آیا شکر میگویم یا می پوشانم یا بعبارتی آیا آنرا به خالق نسبت می دهم یا به مخلوق
با وجودیکه آن مخلوق گفت من آنرا در یک چشم بر هم زدن حاضر می سازم واین کار را هم کرد ولی سلیمان حمد خدا را گفت وحتی از آن مخلوق تشکر هم نکرد چون چشم نفسش بینا بود وحق رامیدید
یا در آیات دیگر می فرماید واذا مسکم الضر فی البحر ضل من تدعون الا ایاه فلما نجیکم الی البراعرضتم وکان الانسان کفورا وچون مس کند شما را ضرری در دریا گم می شود کسی راکه می خوانید غیر خدا پس چون نجاتتان داد بسوی خشکی روی گردان شدید وباشد انسان پوشاننده حق(کافر) مثلا در سختی ها برایمان مشکلی پدیدار می شود خالصانه خدا را می خوانیم واز اویاری می طلبیم وقتی خداوند مارا به ساحل نجات رسانید آنرا به اسبابش نسبت می دهیم وکافر می شویم مثلا می گوییم فلان دکتر اگر نبود بچه ام مرده بود یا در دریا اگر فلان کشتی ما را ندیده بود ما غرق شده بودیم به همین راحتی خدا را حذف می کنیم تازه اگر خیلی خوب باشیم می گوییم اول خدا دوم این دکتر مارا خوب کرد وشریک برای او قائل می شویم وشفا را به غیر خدا نسبت می دهیم خداوند برای حل مشکلات ، خودش مستقیما بر بندگان ظاهر نمی شود چون تحمل ما کم است
همانطور که بنی اسرائیل تحمل دیدن خدارا نداشتند وما چون ماده ایم از وسایل مادی برای کمک به ما استفاده می کند ولی ما چون فقط ماده را میبینیم آنرا به غیر او نسبت می دهیم ودر شفا دادن ، دکتر ودر نجات ، کشتی را می بینیم وآنها را شریک خدا قرار می دهیم و مدح وستایش غیر خدا را انجام می دهیم که همه اینها شرک است وپرستش غیر خداست
اگرخدا بخواهد بخش بعدی پرستش را به بعد موکول می نمایم .
- اهل بیت [1]
