خوراكى هاى شيعه به به

بسم الله الرحم الرحیم

السلام علیکم ورحمه الله وبرکاته

از تاریخ طبری نقل کردند

متن وسند حدیث بدین صورت می باشد

حدّثني عمر، قال: حدّثنا أبو الحسن، قال: حدّثنا أبو ليلى، عن أبي عكّاشة الهمدانيّ، عن رفاعة البجليّ، عن أبي البختريّ الطائيّ، قال: أطافت ضبّة والأزد بعائشة يوم الجمل، وإذا رجال من الأزد بعائشة يوم الجمل، وإذا رجال من الأزد يأخذون بعر الجمل فيفتّونه ويشمّونه، ويقولون: بعر جمل أمّنا ريحه ريح المسك؛

معنای حدیث مردانی از قبیله ارزد در جنگ جمل پشکل شتر حضرت عایشه را برمی داشتندوبعد

می شکافتند وبو می کردن ومی گفتن پشکل شتر مادرمان بوش بوی مسک است

و این مطلب در چند کتاب دیگر آمده که مهمترین از همه کتاب الکامل فی التاریخ ابن اثیر می باشد

که ایشان هم در مقدمه کتاب خود گفته است که اکثر ترجمه وروایات و داستانهای تاریخ طبری را در

کتابش نقل کرده است وهمه می دانیم طبری در کتابش صحیح وضعیف را جمع کرده است

راوی اول عبد الله بن ميسرة الحارثى ، أبو ليلى می باشد که ایشان ضعیف می باشد

قال أبو حاتم : ليس بشىء

قال النسائى : ضعيف

قال ابن حبان فى " الضعفاء " : لا يحل الاحتجاج بخبره

قال الحاكم أبو أحمد : ليس حديثه بمستقيم

قال الدارقطنى : ضعيف

رتبته عند ابن حجر : ضعيف

رتبته عند الذهبي : واه

راوی دوم أبو عكاشة الهمدانى الكوفی می باشد

الاسم :أبو عكاشة الهمدانى الكوفى

الطبقة : 6 : من الذين عاصروا صغارالتابعين

روى له : ق ( ابن ماجه )

رتبته عند ابن حجر : مجهول

رتبته عند الذهبي : لم يذكرها

روای اول ضعیف ودوم هم مجهول

همین خود جهت ضعف روایت کافی است اگر بقیه را هم برسی کنیم بدون شک در روایت

راوی ضعیف دیگری یا ارسال در روایت هم پیدا خواهیم کرد

حال به نظر شما صدور چنین امری جز طعنه زدن بر همسر گرانقدر رسول امت صلی الله علیه

نیست احتمالا روافض این روایت را نقل می کنند تا اعتقاد بزرگان خودشان مثل

ملا زين العابدين گلپايگانی که اعتقاد جالبی داشته را بپوشونند

ليس في بول الأئمة وغائطهم استخباث ولا نتن ولا قذارة بل هما كالمسك الأذفر، بل من شرب بولهم وغائطهم ودمهم يحرم الله عليه النار واستوجب دخول الجنة

در ادرار و مدفوع ائمه كثافت و بوي بد وجود ندارد بلكه مانند مشكي است كه بوي آن همه جا را پر مي كند و هر كس از ادرار و مدفوع و خون ائمه بخورد خداوند آتش دوزخ را بر وي حرام كرده و بهشت را بر او واجب مي گرداند

(انوار الولايه تاليف آية الله زين العابدين گلپايگاني ص440)