بسم الله الرحمن الرحیم
- نوادر الراوندی باسناده عن جعفر بن محمد عن آبائه علیهم السلام قال : قال رسول الله صلى الله علیه وآله : أثبتكم على الصراط أشدكم حبا لاهل بیتی ولاصحابی ( 4 ) .
بحار الانوار جلد27 ص 133
امام صادق از پدرانش روایت می کند که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند ثابت قدمترین شما بر صراط کسانی هستند که بسیار اهل بیت واصحاب من را دوست دارند.
2 - ل : الهمدانی ، عن علی ، عن أبیه ، عن ابن أبی عمیر ، عن هشام بن سالم عن أبی عبدالله علیه السلام قال : كان أصحاب رسول الله صلى الله علیه وآله اثنی عشر ألفا : ثمانیة آلاف من المدینة .
وألفان من أهل مكة ، وألفان من الطلقاء ، لم یر فیهم قدری ولا مرجئ ولا حروری ولا معتزلی ولا صاحب رأی ، كانوا یبكون اللیل والنهار ویقولون : اقبض أرواحنا من قبل أن نأكل ( 2 ) خبز الخمیر : ( 3 ) .
بحار الانوار جلد22 باب فضل المهاجرین والانصار
امام صادق می فرماید اصحاب رسول الله صلی الله علیه وسلم 12 هزار نفر بودند هشت هزار نفر از مدینه و دوهزار نفر از مکه و دوهزار نفر از طلقاء ودر آنها اهل بدعت و قدر و مرجئی و خوارج و معتزلی وصاحب رای دیده نمی شد و شب وروز گریان بودند و از خداوند می خواستند جانشان را بگیرد قبل از اینکه بهترین نانها را بخورند.
3 - لى : أبی وابن المتوكل وماجیلویه وابن ناتانة جمیعا ، عن علی بن إبراهیم ، عن أبی هدبة ( 4 ) ، عن أنس قال : قال النبی صلى الله علیه وآله : طوبى لمن رآنی و طوبى لمن رأى من رآنی ، وطوبى لمن رأى من رأى من رآنی
بحار الانوار جلد 22 باب فضل المهاجرین والانصار
رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند .خوش به حال کسی که مرا دیده باشد و خوش بحال کسانی که آنهایی که مرا دیده اند را درک کرده است.
- ما : بإسناد المجاشعی عن الصادق ، عن آبائه عن علی علیهم السلام قال : اوصیكم بأصحاب نبیكم لا تسبوهم الذین ( 1 ) لم یحدثوا بعده حدثا ولم یؤووا محدثا ، فإن رسول الله صلى الله علیه وآله أوصى بهم .
همان آدرس قبلی
امام صادق از علی رضی الله عنه روایت می کند شما را به اصحاب پیامبرتان وصیت می کنم آنها را دشنام ندهید زیرا آنها بعد از رسول الله چیزی از دین کم وزیاد نکردند و رسول الله صلی الله علیه وعلی آله وصحبه وسلم مرا در مورد اصحابش وصیت نموده
ودر نهج البلاغه صفحه 129 خطبه 97
می فرماید (من اصحاب محمد را دیدم اما هیچ کدام از شماها را مانند آنها نمی بینم آنها صبح می کردند در حالی که موهای ژولیده و چهره های غبار آلود داشتند شب را تا صبح در حال سجده وقیام می گذراندند و پیشانی و گونه های خود را در پیشگاه خدا به خاک می ساییدند با یاد معاد چنان نا آرام بودند گویا بر روی آتش ایستاده اند بر پیشانی آنها از سجده های طولانی پینه بسته بود اگر نام خدا برده میشد چنان می گریستند که گریبان های آنان تر میشد و چون در خت در روز تند باد می لرزیدند از عقاب خداوند ترس داشتند ویا برای پاداش او امیدوار بودند.
آیا با این همه باز اصحاب رسول الله را لعن می کنید؟!
