آيا اولين كسى كه مراسم عزاداری به راه انداخت ام مومنان عايشه بود؟!

يك شگرد تاریخی و سابقه دار علمای شیعه برای دلگرم کردن پیروان خود این بود و هست که برای درست جلوه دادن گمراهی های خود دلیل از رفتار اهل سنت میاورند
شکی نیست که یکی از جاهلانه ترین کارهای شیعه ها سینه زنی و زنجیر زنی است
حالا روحانیون شیعه عینک مکر را به چشم زده و در کتابهای ما روایتی پیدا کردند که بر مبنای آن روایت اولین کسی که عزاداری کرد حضرت عایشه رضی اله عنها بود.!!
اینگونه ادعای آنها این جوان شیعه را فریفته
و میگوید:
اولين كسى كه در عزادارى، مراسم سينه زنى به راه انداخت عايشه بود. آنجا كه ايشان مى گويد: كه چون احساس كردم پيامبرـ صلى الله عليه و آل و سلّم ـ رحلت كرد: زنان را جمع كرده و بر سينه و صورت مى زدم.
عن عبّاد: سمعت عائشة تقول: مات رسول الله ـ صلى الله عليه و سلّم ـ ثم وضعتُ رأسه على و سادة و قمت أَلتدم ـ اي أضرب صدري ـ مع النساء و أضرب وجهي

پاسخ اهل سنت:
من مجبورم اين حقيقت تلخ را بشما بگويم كه علماي شما حديث هاي ما را با امانت داری بشما نمیرسانند بلکه حقیقت تلخ تر اینکه سعی میکنند که معنی را عوض کنند
همین حدیث که شما آوردید را من دوباره برایتان مینویسم تا ببینید علمای شما چه چیزی را از شما مخفی کردند
عن أبيه عباد قال : سمعت عائشة تقول : ( مات رسول الله صلى الله عليه وسلم بين سحري ونحري وفي دولتي لم أظلم فيه أحدا فمن سفهى وحداثة سنى أن رسول الله صلى الله عليه وسلم قبض وهو في حجري ثم وضعت رأسه على وسادة وقمت أندب مع النساء وأضرب وجهى أخرجه أحمد 6/274

من جمله اي را كه حذف کردند را برجسته کردم عایشه میگوید بخاطر اینکه سفیه و نادان بودم و جوان سال،به این دو دلیل، وقتی رسول الله صلى الله عليه وسلم وفات یافت، سرش را بر بالش گذاشتم و بلند شدم و با زنان شیون و گریه کردیم و من بصورتم زدم ( اضرب وجهی ) به صورتم سلی زدم زنان دیگر نزدند فعل مفرد است و شما هم در ترجمه نوشتید فقط عایشه زد
پس عزاداری در کار نبود عایشه به اعتراف خودش از سر نادانی چنین کرده است
وانگهی حالا اگر ام مومنان عایشه رضی الله عنها خودش نمیگفت هم که کارم غلط و از روی نادانی بود، باز ما میگفتیم کارش اشتباه بود زیرا پیامبر صلی الله علیه وسلم منع کرده از زدن بصورت و کندن موی و کار عایشه در مقابل دستور رسول اهمیتی ندارد.
البته از نظر ما گریه و شیون بی اختیار در زمان مصیبت عیبی ندارد.
و حتی در این حدیث دست کاری شده هم سودی برای شیعه ندارد و باز کار عایشه سندی برای شیعه نیست زیرا در سالهای بعد عایشه و دیگر زنان، سالروز وفات پیامبر صلی الله علیه وسلم را عزاداری نکردند و نه گریه کردند پس تکرار گریه سالانه شیعه سند ندارد.
از عمل بزرگان .
گاهی شیعه گریه یعقوب را برای ما دلیل میاورد.
اما حضرت یعقوب هم برای زخمی مستمر گریه میکرد او احتمال میداد پسرش برده شده و میدانست برده چه زندگی سختی دارد.
بعد از پیدا شدن یوسف سالروز گم شدن او را بزرگ نشمرد و عزاداری نکرد پیامبر صلی الله علیه وسلم برای حمزه گریه کرد اما هر سال نکرد و شما هرسال میکنید و من سر و راز اینکار را نمیدانم و برایم نامعقول و عجیب است و یک قوم متمدن نباید چنین کند چون بسیار بی معنیست.
یک نکته عجیب اینکه شیعه همیشه از داستانها برداشت مفید ندارد!
مثلا روحانیون شیعه،از عزاداری عایشه باید در میافتند که ایشان چقدر رسول الله صلی الله علیه وسلم را دوست میداشت اما شیعه دنبال این حرفها نیست، در پی رسیدن به مقصود خود ( گمراه کردن مردم) است.
و چرا شیعه از داستان گریه یعقوب درس گریه را میگیرد و این درس را نمیگیرد که انبیاء غیب نمیدانند یعنی وقتی یک نبی زنده از حال پسر خود در فاصله ای نه چندان دور کاملا بی خبر است یک امام مرده مدفون در کربلا چرا باید از حال خلبان هواپیمای در حالت سقوط با خبر باشد که این خلبان در لحظه سقوط در تهران داد میزمد یا حسییییییییییییییییییییییین ادرکنی !!                                                   

                                                                                                              سجودی