آیا روابط عمر و ابوبکر رضی الله عنهما با یکدیگر حسنه نبود؟

از کشفیات جدید شیعه ها، یکی هم این است که میگویند: «حضرت ابوبکر و حضرت عمر بایکدیگر خوب نبودند! »
ما میگوییم اگر این ادعای خود را قبول دارید، پس نگویید که آنها برضد علی دست به یکی کرده و کودتا و توطئه نمودند. یا رومی روم باشید یا زنگی زنگ!

اما حالا قبل از پاسخگویی به شبهه آنها، اول متن شبهه را بخوانیم:
شبهه شیعه:
عمر و ابوبكربا هم روابط حسنه اى نداشتند و يك بار در محضر پيامبر با هم درگير شده و با صداى بلند با هم برخورد كردند و سپس آيه
(لَا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ) (حجرات: آيه 2) در نكوهش آنان نازل گرديد؟! بخارى ج 3: 190

پاسخ اهل سنت:
دعوای لفظی عمر و ابوبکر رضي الله عنهما به این صورت در صحیح بخاری آمده است:
»عن ابن أبي مليكة قال : كاد الخيران أن يهلكا أبو بكر وعمر لما قدم على النبي صلى الله عليه و سلم وفد بني تميم أشار أحدهما بالأقرع
بن حابس الحنظلي أخي بني مجاشع وأشار الآخر بغيره فقال أبو بكر لعمر إنما أردت خلافي فقال عمر ما أردت خلافك فارتفعت أصواتهما عند النبي صلى الله عليه و سلم فنزلت { يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ- إلى قوله - عظيم }
قال ابن أبي مليكة قال ابن الزبير فكان عمر بعد - ولم يذكر ذلك عن أبيه يعني أبا بكر - إذا حدث النبي صلى الله عليه و سلم بحديث حدثه كأخي السرار لم يسمعه حتى يستفهمه»
معنی : ابن ابی الملکه میگوید : نزدیک بود دو آدم خوب هلاک شوند (یعنی عمر و ابوبکر رضي الله عنهما)

به این صورت که وقتی نمایندگان قبیله بنی تمیم به پیش گاه رسول الله صلي الله عليه وسلم آمدند، ابوبکر رضي الله عنه از میان آنها به اقرع بن حابس اشاره کرد که سخن بگو، در همین وقت عمر به کسی دیگری از آن گروه اشاره کرد که تو سخن بگو
ابوبکر به عمر گفت: قصد مخالفت با من را داشتی عمر گفت :قصدم این نبود سرو صدایشان بلند شد و آیه نازل شد:
« يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ وَلَا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ أَن تَحْبَطَ أَعْمَالُكُمْ وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ ﴿٢﴾ إِنَّ الَّذِينَ يَغُضُّونَ أَصْوَاتَهُمْ عِندَ رَسُولِ اللَّـهِ أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ امْتَحَنَ اللَّـهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوَىٰ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ عَظِيمٌ ﴿3﴾»(حجرات: آيه 2/3)
{ای کسانی که ایمان آورده‌اید! صدای خود را فراتر از صدای پیامبر نکنید، و در برابر او بلند سخن مگویید (و داد و فریاد نزنید) آن گونه که بعضی از شما در برابر بعضی بلند صدا می‌کنند، مبادا اعمال شما نابود گردد در حالی که نمی‌دانید آنها که صدای خود را نزد رسول خدا کوتاه می‌کنند همان کسانی هستند که خداوند دلهایشان را برای تقوا خالص نموده، و برای آنان آمرزش و پاداش عظیمی است}

دنباله حدیث آمده که آز آن پس عمر هر وقت میخواست با رسول الله صلي الله عليه وسلم سخنی را بگوید آهسته میگفت! درست مثل آهسته گفتن صاحب سری که نمیخواهد همگان از آن راز باخبر شوند! آنقدر آهسته که گفته میشد :واضح تر بگو!

حالا نتیجه ای که شیعه از این حدیث گرفته، این است که ابوبکر و عمر رضي الله عنهما با هم بد بودند!
بله بین دو نفر اختلاف می افتد و بعد آشتی نموده و فراموش میکنند و این داستان عمر و ابوبکر رضي الله عنهما است.
اما اگر شیعه این حدیث را قبول دارد ( و ظاهرا قبول دارد ) پس باید بداند که از این حدیث،نتایج زیر نیز حاصل میشود:

1 -«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا » خطاب است به ابوبکر و عمر رضي الله عنهما پس آنها مومن بودند.
2 –معلوم میشود آندو در مجلس پیامبر صلي الله عليه وسلم دارای حق امر ونهی بودند و این نشانه نزدیکی و تقرب آندو به رسول الله است.
3– آشکار میشود :که آنها پس علم به این موضوع که نباید در پیش رسول الله صلي الله عليه وسلم با صدای بلند سخن گویند،کاملا دستور را رعایت کردند و این نشانه ایمان است.

پس این حدیث دارد از اول تا آخر، شیخین را مدح میگوید و شیعه در پیرامون حدیث، نمیدانم به دنبال چه میگردد؟!!
بدیهی است که الله، آیات قرآن را برای تعلیم نازل کرده و ابوبکر و عمر رضي الله عنهما در سایه عمل به این تعلیمات، به آن مقام رفیع رسیدند، اما شیعه میگوید آنها باید خودشان قبل از نزول وحی از همه چیز با خبر میبودند، این یک توقع بی جا و عجیب است!!

شیعه میگوید:
يك بار در دوران خلافت ابوبكر، او سند مالكيت زمينى را به دو نفر داده و آنرا امضاء كرده بود و عمر در آن نامه و روى امضاء ابوبكر آب دهان انداخته و آنرا پاره كرد. كتاب التفسير الحجرات. الدر المنثور 3: 252

پاسخ اهل سنت:
در کتاب فوق چنین چیزی را ندیدم، اما اگر باشد و اگر بعد از بودن، اگر سندش هم صحیح باشد،؛
باز این دلیل بر دشمنی بین آندو شخص بزرگ نیست، سیاست و نظر ابوبکر و عمر، گاهی با هم فرق داشت،
بفرض که عمر نامه ابوبکر را پاره کرده و ابوبکر چیزی به او نگفته، پس این خود دلیل است که ابوبکر خلیفه ای آزاد اندیش بوده و به مخالفان اجازه ابراز عقیده را میداده و مثل شیعه نبوده که بخاطر پاره کردن عکسی بی جان ( عکس خمینی) یک جوان مسلمان زنده را، بعد از شکنجه بکشد !!!
این چیزی که میگویی عیب نیست که حسن و خوبی حکومت خلفای راشدین است،
و باز این خود دلیلی است که عمر و ابوبکر با هم هماهنگ نبودند برای خوردن حق علی!
و بدانید اگر من با رهبرم دریک موضوع مخالفت شدم این دلیل نمیشود که بطور کلی با او مخالفم، نه او را دوست دارم اما از یک حرکتش خوشم نماید
اما شیعه علاقه عجیبی به این دارد که از کاه،کوه بسازد!!
اصحاب پیامبر صلي الله عليه وسلم معنی ولایت فقیه را نمیدانستند و هرکس رای خود را میگفت و بخاطر همین( داشتن رهبری دست جمعی)، در کمتر از دو دهه، آقای کره زمین شدند

اما شما!!
رهبر تان گفت با عراق میجنگیم طوطی وار گفتید میجنگیم، تا گفت صلح میکنیم طوطی وار گفتید صلح میکنیم و دست آخر یک ملت انقلابی، به خاطر ولایت فقیه، از مرد حقیری چون صدام شکست خورد .
ابوشریف که روزگاری رییس سپاه پاسداران و یک شیعه دو آتشه است، در مرحله ای از جنگ ایران و عراق( بعد از آزادی خرمشهر ) گفت باید پیشنهاد صلح صدام را بپذیریم، کاسه لیسان گفتند ای وای بر تو!! امام میگوید جنگ کنیم، تو میگویی صلح کنیم ؟!!
گفت: امام نظرش را میگوید من هم نظرم را!!

گفتند: ای وای بیشتر بر تو، روی نظر ولی فقیه نظر میدهی و او طرد شد!!
زمان شاه هم یک بار کابینه دولت، در حضور او در رامسر تشکیل شد در اثنای سخن وزیری گفت: رای من این است که......
شاه دستور برکناری او را داد که چرا گفت (رای من این است ) و نگفت (رای اعلی حضرت درباره این سخن چیست)
حالا شیعه بخاطر اینکه ابوبکر و عمر، چون شاه و خمینی به ولایت مطلقه اعتقادی نداشتند به ما طعنه میزند!!!!

شیعه میگوید:
نظر عمر اين بود كه حسد ده جزء است، نُه جزء آن در ابوبكر و يك جزء ديگر آن در تمامى قريش است و ابوبكر در آن جزء نيز شريك است
(شرح ابن أبي الحديد 1:30)

پاسخ اهل سنت:
اما نوشته های ابن ابی الحدید معتزلی شیعه مذهب، ربطی به اهل سنت ندارد، و دروغ های او مثل بقیه دروغ های کتب شیعه است
و شیعه بیهوده سعی میکند ابن ابی الحدید را بعنوان سنی شاهد بیاورد ! او سنی نیست که شیعه است!! و دروغگویی و افترا زدن از عادت های شیعه است و حضرت عمر رضي الله عنه هرگز درباره ابوبکر چنین سخنی نگفته بلکه به شهادت کتب ما، عمر هرچه درباره ابوبکر گفته، مدح و تعریف و ستایش است، نه ذم و بدگویی!