آیا آیه «يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَسْبُكَ اللَّـهُ وَمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ »هم در باره حضرت علی است؟!!

شیعه میگوید این مهم نیست که نام علی  رضی الله عنه در قرآن نست،  بلکه مهم این است که خیلی از آیات درباره شان ایشان نازل شده است!!  مثلا این آیه:«يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَسْبُكَ اللَّـهُ وَمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ» ﴿الأنفال: ٦٤﴾«اى پيامبر! خداوند براى حمايت تو و مؤمنانى كه از تو پيروى مى‏كنند، كافى است».

شیعه میگوید: علاوه بر ما سنی ها نیز همین نظر ما را دارند، مثلا ابونعیم روایت کرده که این  آیه درباره علی نازل شده است، و این فضیلتی است که از میان اصحاب فقط برای علی احراز شده، پس او امام بر حق است.

پاسخ اهل سنت:
آیه بصراحت میگوید ای نبی برای حمایت از تو ، الله و  پیروان مومن تو، ترا بس هستند! و شیعه میگوید ای پیامبر الله و  علی ترا کافیست!
ای خواننده گرامی!
 یک راه رسوا کردن علمای شیعه  در تاویل هایشان  این است  که شما آیات قبل و بعد را ببینید و اینجا نیز چنین میکنیم و آیات قبل و بعد را بیایید با هم تلاوت کنیم:
«وَإِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ» (الأنفال/61)
و اگر مشرکان تمايل به صلح نشان دهند، تو نيز از در صلح درآی؛ و بر خدا توکل کن، که او شنوا و داناست!
«وَإِنْ يرِيدُوا أَنْ يخْدَعُوكَ فَإِنَّ حَسْبَكَ اللَّهُ هُوَ الَّذِي أَيدَكَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِينَ» (الأنفال/62)
و اگر بخواهند تو را فريب دهند، خدا براي تو کافي است؛ او همان کسي است که تو را، با ياري خود و مؤمنان، تقويت کرد.
«وَأَلَّفَ بَينَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنْفَقْتَ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا مَا أَلَّفْتَ بَينَ قُلُوبِهِمْ وَلَكِنَّ اللَّهَ أَلَّفَ بَينَهُمْ إِنَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ» (الأنفال/63)
و دلهاي مومنان را با هم، الفت داد! اگر تمام آنچه را روي زمين است صرف مي‌کردي که ميان دلهاي آنان الفت دهي، نمي‌توانستي! ولي خداوند در ميان آنها الفت ايجاد کرد! او توانا و حکيم است!

پس میبنید که صبحت از مومنان است نه علی و میبینید که میگوید قلب های مومنان را با هم الفت دادم! پس منظور فقط علی نیست کسی که اندک خردی داشته باشد این را در میابد!
حالا میرسیم به آیه ای که شیعه ادعا میکند در حق علی است:
«يا أَيهَا النَّبِي حَسْبُكَ اللَّهُ وَمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ» (الأنفال/64)
اي پيامبر! خداوند و مؤمناني که از تو پيروي مي‌کنند، براي حمايت تو کافي است (؛فقط بر آنها تکيه کن)!

پس اینجا منظور از مومنین همانهای هستند که در دو آیه قبل وصف شدند یعنی همانهای که رسول الله را یاری دادند و  و همانهای که الله در قلب هایشان نسبت به یکدیگرمحبت را قرار داد و حالا قرآن  دارد نتیجه گیری میکند که همیشه همین مومنان ترا بسند، ولی  یک دفعه ملای شیعه پابرهنه و قیچی بدست دویده بین آیات و میگوید آیه مال علی است  و فرق بین کلمه جمع و مفرد را هم تشخیص نمیدهد!!
حالا آیات بعد از آیه مورد نظر را ببینید:
 « يا أَيهَا النَّبِي حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى الْقِتَالِ إِنْ يكُنْ مِنْكُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ يغْلِبُوا مِائَتَينِ وَإِنْ يكُنْ مِنْكُمْ مِائَةٌ يغْلِبُوا أَلْفًا مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يفْقَهُونَ» (الأنفال/65)
اي پيامبر! مؤمنان را به جنگ (با دشمن) تشويق کن! هرگاه بيست نفر با استقامت از شما باشند، بر دويست نفر غلبه مي‌کنند؛ و اگر صد نفر باشند، بر هزار نفر از کساني که کافر شدند، پيروز مي‌گردند؛ چرا که آنها گروهي هستند که نمي‌فهمند!

«الْآنَ خَفَّفَ اللَّهُ عَنْكُمْ وَعَلِمَ أَنَّ فِيكُمْ ضَعْفًا فَإِنْ يكُنْ مِنْكُمْ مِائَةٌ صَابِرَةٌ يغْلِبُوا مِائَتَينِ وَإِنْ يكُنْ مِنْكُمْ أَلْفٌ يغْلِبُوا أَلْفَينِ بِإِذْنِ اللَّهِ وَاللَّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ» (الأنفال/66)
هم اکنون خداوند به شما تخفيف داد، و دانست که در شما ضعفي است؛ بنابراين، هرگاه يکصد نفر با استقامت از شما باشند، بر دويست نفر پيروز مي‌شوند؛ و اگر يکهزار نفر باشند، بر دو هزار نفر به فرمان خدا غلبه خواهند کرد! و خدا با صابران است!
این آیات از نظر شیعه نمیتواند درباره علی باشد چون او نیازی نداشته تا برای جهاد تشویق شود، او که معصوم بوده  و دوما الله میگوید ای مومنان در شما ضعف دیدم و شیعه معاذ الله کی قبول کند علی دچار ضعف شده باشد!! پس آیات اصلا از دید شیعه درباره علی نیست، اما  علمای شیعه برخلاف قواعد مسلم خودشاشان میگویند در حق هیچکس نیست الا علی!! یعنی برعکس میگویند!!
پس دیدید آیات قبل و بعد چگونه تاویل شیعه را باطل میکند پس هر وقت تاویلی از این دست شنیدید، فورا قرآن را باز کنید و آیات پیش رو  پشت سر را بخوانید !
 اما روایت ابونعیم به اتفاق محدثان جعلی و موضوع است.

و گفتیم که روایت ابونعیم هرگز برای اهل سنت دلیل و حجت نیست. مگر آنکه محدثان سخنش را تایید کنند
 و این مسأله هرگز بر خردمند پنهان نمی‌ماند،  که علی به تنهایی برای رسول خدا  کافی نبود و اگر  بفرض جز علی کسی با رسول الله همراه نمی بود دین هم استوار نمی‌گشت. چونکه  علی خودش با وجود همراهی اکثریت سپاه اسلام با او نتوانست بر معاویه غلبه کند و در آن جنگ معاویه و سپاه شام یا برابر علی بودند و یا غالب بر سپاه او، حال چه از لحاظ توان و زور و بازوی جنگی، و چه از لحاظ قدرت حیله و خدعه، چرا که جنگ جز خدعه نیست.
پس علی چطور می‌توانست به تنهایی پیامبر را در صدر اسلام (با وجود  آن همه دشمن نیرومند و مشرک و منافق ) یاری کند در حالی که خودش را  نتوانست بعد از ظهور و گسترش اسلام و گرویدن اکثر مردم به آن یاری کند و  بر دشمن خود( معاویه) غلبه نماید؟ حال اگر گفته شود. علی از آن رو بر معاویه و سپاه او غلبه نکرد چون سپاهش از او فرمانبرداری نمی‌کرد و افرادش از سخنانش سرپیچیدند.
می‌گوییم: اگر مسلمانان همراهش از او اطاعت نمی‌کردند پس چطور کفاری که پیامبر و پروردگار علی را قبول نداشتند از او اطاعت می‌کردند؟

و روشن است که مردم بعد از اسلام آوردن حق پذیر‌تر از زمان جاهلیت بودند، پس کسی که در اقامه دین محمد به یاری خدا شتافته تا کفار را مقهور کرده و مردم را به اسلام گروانده است، چگونه همین نصرت و یاری را برای شکست دادن دسته‌ای طغیانگر و شورشی که تعداد و شوکت‌شان از تعداد و شوکت کفار صدر اسلام کمتر است، از خود بروز نمی‌دهد؟!
پس اینهم دلیلی دیگر که آیه فقط  درباره حضرت علی نیست و ایشان تنها یاری دهنده پیامبر نبوده است و  اینهم دلیلی دیگر برای شیعه ها! تا  از پیروی علمای خود دست بردارند ، آیا نمیبنند که این علما بطور مستقیم و چهارنعل بطرف دروازه جهنم رهسپارند ؟! 
پس دنبال آنها به کجا میروید آخر؟!