آیا در بین اجداد حضرت علی هیچکس بر شرک نمرده بود؟؟؟

شیعه در راستای غلو اصرار دارد که ثابت کند در اجداد  حضرت علی هیچ شخص  مشرکی وجود نداشته است. اما حدیث  های ما واضح میگویند که پدر حضرت علی _ ابوطالب _ بر شرک مرده ، ولی این برای شیعه مشكل ساز نیست زیرا میتواند براحتی منکر حدیث شود و خودش حدیث جعلی بسازد، مبنی بر اینکه ابوطالب مومن بود،
اما  شیعه با قرآن چکار کند؟!!
قرآن بوضوح میگوید حداقل یک نفر از اجداد علی مشرک بود  یعنی آزر- پدر  ابراهیم- بر شرک مرد، قرآن از زبان او میفرماید:(وَاغْفِرْ لِأَبِی إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّینَ) « سوره الشعراء آیه 86»  {ابراهیم گفت:بارالها  پدرم را بیامرز، که او از گمراهان بود}
 
شیعه اینجا نمیتواند آیه قرآن را تحریف کند، پس چنگ به  تاویل  میزند  و میگوید مقصود از پدر اینجا عمو است!!
اولا اگر ابراهیم برای عمویش  مشرکش دعا کند بطریق اولی باید برای پدر مومنش هم دعا کند، در حالیکه در این باره چیزی نیست، آیا پدر مهمتر است یا عمو؟ یا شاید فکر میکنید مومن  فوت شده ، به دعای پسرش نیازی ندارد؟!!
دوما:
درحالیکه هرکس میداند، عمو عمو است، و عمه عمه است، دایی دایی ، پدر پدر است ،
اما شیعه برای قبر پرستی و شخصیت پرستی، نیاز دارد که غلو کند، پس برای تاویل، به استدلالی عجیب چنگ میزند و به این آیه استناد نموده و میگوید:
أَمْ كُنْتُمْ شُهَدَاءَ إِذْ حَضَرَ یعْقُوبَ الْمَوْتُ إِذْ قَالَ لِبَنِیهِ مَا تَعْبُدُونَ مِنْ بَعْدِی قَالُوا نَعْبُدُ إِلَهَكَ وَإِلَهَ آبَائِكَ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ إِلَهًا وَاحِدًا وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ« بقره آیه 133»
آیا هنگامی که مرگ یعقوب فرا رسید، شما حاضر بودید؟! در آن هنگام که به فرزندان خود گفت: «پس از من، چه چیز را می‌پرستید؟» گفتند: «خدای تو، و خدای پدرانت، ابراهیم و اسماعیل و اسحاق، خداوند یکتا را، و ما در برابر او تسلیم هستیم
شیعه بعد نتیجه میگیرد: در این آیه پسران و نوه های یعقوب، اسماعیل را پدر یعقوب نامیدند، در حالیکه اسماعیل عموی حضرت یعقوب بود، و بنابراین  تعجبی ندارد اگر ما  پدر را ترجمه کنیم به عمو!! و لفظ اب را ترجمه کنیم به عمو!! و بگوییم عموی ابراهیم مشرک بود نه پدر ابراهیم !
و با این حساب  ،عقیده شیعه  با قرآن در تضاد نیست !! و  از اجداد  حضرت علی، هیچکس مشرک نبود!!
 اما جواب این است که اگر در آیه دقت کنید  میبینید که آباء لفظ جمع است آیه میگوید پدرانت و هر کس میداند که یک آدم دو پدر ندارد یعنی تخصیص نبوده لفظ جمع بکار رفته است و عمو و پدر و پدر بزرگ جمعا شده پدران
 و قبول داریم در لفظ عرب میتوان عمو را  پدر خطاب کرد.
ولی بغیر نیاز، این کار درست نیست مثال ما نمیتوانیم بگوییم : یعقوب بن اسماعیل بن ابراهیم! یا حسین بن محمد بن عبدالله. در زبان عربی اگر بگوییم( یعقوب به پدرش گفت ...) واضح است که شنونده در میابد به اسحاق گفت نه  به عمویش اسماعیل!
و اگر بگوییم (یعقوب به پدرش اسماعیل  گفت...) واضح است که شنونده در میابد که اسماعیل پدرش است، زیرا با وجود موجود  بودن لفظ  عمو، نیازی ندارد که بگوییم( به پدرش  اسماعیل گفت...) در حالیکه مقصود عمو باشد براحتی باید بگوییم (به عمویش اسماعیل گفت...)
زیرا اینجا تخصیص و فرد معینی مقصود است و لفظ جمع نیست
پس وقتی قرآن میگوید: وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ لِأَبِیهِ آَزَر
و وقتیکه ابراهیم به پَدرش آَزَر گفت.......
واضح است که آَزَر پدر ابراهیم است!
و این آیه را هم ببینید: لَیسَ عَلَى الْأَعْمَى حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْأَعْرَجِ حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْمَرِیضِ حَرَجٌ وَلَا عَلَى أَنْفُسِكُمْ أَنْ تَأْكُلُوا مِنْ بُیوتِكُمْ أَوْ بُیوتِ آبَائِكُمْ أَوْ بُیوتِ أُمَّهَاتِكُمْ أَوْ بُیوتِ إِخْوَانِكُمْ أَوْ بُیوتِ أَخَوَاتِكُمْ أَوْ بُیوتِ أَعْمَامِكُمْ أَوْ بُیوتِ عَمَّاتِكُمْ أَوْ بُیوتِ أَخْوَالِكُمْ أَوْ بُیوتِ خَالَاتِكُمْ أَوْ مَا مَلَكْتُمْ مَفَاتِحَهُ أَوْ صَدِیقِكُمْ «النور/61»
بر نابینا و افراد لنگ و بیمار گناهی نیست (که با شما هم غذا شوند)، و بر شما نیز گناهی نیست که از خانه‌های خودتان [=خانه‌های فرزندان یا همسرانتان که خانه خود شما محسوب می‌شود بدون اجازه خاصی‌] غذا بخورید؛ و همچنین خانه‌های پدرانتان، یا خانه‌های مادرانتان، یا خانه‌های برادرانتان، یا خانه‌های خواهرانتان، یا خانه‌های عموهایتان، یا خانه‌های عمه‌هایتان، یا خانه‌های داییهایتان، یا خانه‌های خاله‌هایتان، یا خانه‌ای که کلیدش در اختیار شماست، یا خانه‌های دوستانتان، بر شما گناهی نیست.
ملاحظه فرمودید ؟ اینجا عمو و پدر را جمع نزده زیرا اگر میگفت خانه پدر، هیچکس نمیفهمید که مقصود خانه عمو هم هست.
وانگهی دلیل دیگری که ثابت میکند ، شیعه بر حق نیست، همانا شهادت تاریخ است !
تاریخ به خبر یقین بما میگوید که نه علی، نه حسن، نه حسین، نه سجاد، نه باقر، نه صادق، رضی الله عنهم، هیچکدام  آز انها، نام ابوطالب را  حتی بر روی  یک فرزند خود ننهاده اند، در حالیکه بارها، نام  عایشه و ابوبکر و عمر و عثمان را برای اولاد خود پسندیده اند پس اگر واقعا  ابوطالب آنطور که شیعه میگوید مومن بود ، پس جواب این  معما چیست؟