حق با سنی است یا با شیعه؟ بیایید، قرآن قضاوت میکند!(2)

صحنه دوم از رسوایی علمای شیعه درسوره انفال: اگر من بگوییم: دوستان! بیاد بیاورید وقتی را که در دبیرستان البرز درس می‌خواندید و شاگرد تنبلی بودید و می‌ترسیدید که رفوزه شوید، طبعاً مقصودم افراد خاصی هستند که در مدرسه البرز درس می‌خواندند و تنبل بودند.
بعد از آن اگر من بگوییم: ای دانش آموزان بعد شماها توبه کردید، و درس خواندید و نمره بیست گرفتید! و من از شما راضی شدم. حالا با این جملات آشکار کسی می‌تواند بگوید دانش‌آموزان مذکور رفوزه شده‌اند؟
بر این اساس هنگامی که قرآن در آیه 26 انفال مى‏گوید: «به خاطر بیاورید آن زمان را كه شما گروهى كوچك و ناتوان بودید و در چنگال دشمنان گرفتار بودید،و آنها شما را به ضعف و ناتوانى كشانده بودند»! (وَ اذْكُرُوا إِذْ أَنْتُمْ قَلِیلٌ مُسْتَضْعَفُونَ فِی الْأَرْضِ)
«و حتی مى ترسیدید مردم شما را بربایند» (تَخافُونَ أَنْ يَتَخَطَّفَكُمُ النَّاسُ) یقیناً منظور قرآن در این‌جا، افراد خاصی هستند آن‌ها چه کسانی بودند؟ شیعه باید بگوید این افراد چه کسانی بودند یا حرف ما را قبول کنند.
شیعه هم قبول دارد که این آیات، وصف حال مسلمانان در مكّه و قبل از هجرت است که در برابر مشركان نیرومند قرار داشتند و ضعیف و ترسان بودند.

بله آن‌ها مهاجرین مکه بودند، یعنی وصف حال عمر و ابوبکر و سعد و عثمان و طلحه و ابوعبیده و زبیر و انصار و... است! یعنی این آیه دارد خاطرات گذشته افراد مذکور را به یادشان می‌آورد.
و الله نیز در ادامه خطاب به ابوبکر و عمر و عثمان و بقیه می‌فرماید :
1- «پس خداوند شما را پناه داد» (فَآواكُمْ).
2- «و با یارى خود شما را تقویت كرد» (وَ أَيَّدَكُمْ بِنَصْرِهِ).
3- «و از روزی‌هاى پاكیزه شما را بهره‏مند ساخت» (وَ رَزَقَكُمْ مِنَ الطَّيِّباتِ).
 یعنی این‌ها جوایزی بود که به ابوبکر و عمر و عثمان و سعد و طلحه و زبیر و... داد.
آیا ممکن است این الطاف خاص الله، شامل مردمی شده باشد که شیعه آن‌ها را منافق و مرتد می‌داند؟
 آیه می‌گوید: ( شما را یاری و نصرت دادم).

آیا الله به منافق یاری می‌رساند و نصرتش می‌دهد؟
پس خودتان ببینید که قرآن به نفع کدام گروه رای صادر می‌کند؟ به نفع سنی، یا به سود شیعه؟
صحنه سوم رسوایی شیعه در سوره انفال:
(آیه 31)- می‌گوید: «و چون آیات ما بر آنان خوانده شود، مى‌گویند: به خوبى شنیدیم (اما چیز مهمّى نیست) اگر مى‌خواستیم، قطعاً ما نیز همانند این را مى‌گفتیم». (وَ إِذا تُتْلى‏ عَلَيْهِمْ آیاتُنا قالُوا قَدْ سَمِعْنا لَوْ نَشاءُ لَقُلْنا مِثْلَ هذا).
 «این‌ها (كه محتواى مهمى ندارد) همان افسانه‏هاى پیشینیان است»! (إِنْ هذا إِلَّا أَساطِیرُ الْأَوَّلِینَ).
(آیه 32)- به خاطر بیاور «هنگامى را كه (دست به دعا برمى‏داشتند و) مى‏گفتند: خداوندا! اگر این (آیین و این قرآن) حق و از ناحیه توست بارانى از سنگ از آسمان بر سر ما فرود آورد!» (وَ إِذْ قالُوا اللَّهُمَّ إِنْ كانَ هذا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِنْدِكَ فَأَمْطِرْ عَلَيْنا حِجارَةً مِنَ السَّماءِ).
«یا به عذاب دردناك (دیگرى) ما را گرفتار كن» (أَوِ ائْتِنا بِعَذابٍ أَلِیمٍ).

(آیه 34)- در این آیه میگوید این ها استحقاق عذاب الهى را دارند: «چرا خداوند آنها را عذاب نكند و حال آن كه مانع از رفتن مؤمنان به مسجد الحرام مى‏شوند» (وَ ما لَهُمْ أَلَّا يُعَذِّبَهُمُ اللَّهُ وَ هُمْ يَصُدُّونَ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ).
کاملا واضح است که آیه، درباره ناباوران به قرآن، و درباره آن‌هایی است که راه مسجد حرام را بر مومنان بسته بودند، یعنی درباره مشرکین مکه است.
 آن مشرکانی که می‌گفتند قرآن کتابی معمولی است و ما هم می‌توانیم مثل آن را بیاوریم، و بعد برای تاکید به درست بودن عقیده‌شان گفتند:
 خداوندا اگر قرآن راست است بر ما سنگ بباران، اما شیعه می‌گوید این آیه درباره مسئله انتخاب شدن حضرت علی به عنوان جانشین پیامبر است!!!
ببینید آیت الله خمینی در این باره چه میگوید؟ ایشان در کتاب کشف الاسرار صفحه 136-137 می‌گوید: در آیه اول سوره معارج آمده (سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ)؛ نعمان بن حرث چون شنید پیغمبر روز غدیر، امیرالمومنین را به امامت نصب کرد پیش پیغمبر آمد و گفت تو ما را از جانب خدا امر کردی که شهادت به وحدانیت خدا و رسالت تو دهیم و امر به جهاد و حج و روزه و نماز کردی و ما نیز قبول کردیم بعد از این راضی نشدی تا آن‌که این بچه را برای امامت نصب کردی. گفتی که هرکس که من مولی او هستم علی هم هست این گفته را از خود آوردی یا از طرف خدا است؟ پیغمبر سوگند خورد از طرف خدا است، نعمان بن حرث روی برگرداند و گفت: خدایا اگر این راست است از آسمان به سر من سنگ ببار ناگهان خدایا سنگی بر سر او زد و او را کشت و این آیه نازل شد. پس خودتان ببینید که قرآن سخن کدام گروه را تایید میکند؟ حرف سنی، یا حرف شیعه را؟

صحنه چهارم رسوایی علمای شیعه در سوره انفال:
(آیه 37)- الله مى‏فرماید: این حسرت و شكست و بدبختى «براى آن است كه خداوند مى‏خواهد ناپاك را از پاك جدا سازد» (لِيَمِیزَ اللَّهُ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّيِّبِ).
این یک سنت الهى است كه براى همیشه «پاك و ناپاك» «مخلص و ریاكار» «مجاهد راستین و دروغین» «كارهاى الهى و شیطانى» «برنامه‏هاى انسانى و ضد انسانى» ناشناخته نمى‏مانند، بلكه سر انجام صفوف از یكدیگر مشخص مى‏گردد، و حق جلوه خود را نشان خواهد داد.
و در سوره احزاب نیز الله می‌فرماید: (الْخَبِیثَاتُ لِلْخَبِیثِینَ وَالْخَبِیثُونَ لِلْخَبِیثَاتِ وَالطَّیبَاتُ لِلطَّیبِینَ وَالطَّیبُونَ لِلطَّیبَاتِ أُولَئِكَ مُبَرَّءُونَ مِمَّا یقُولُونَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِیمٌ) «زنان ناپاک از آن مردان ناپاکند، و مردان ناپاک نیز به زنان ناپاک تعلق دارند؛ و زنان پاک از آن مردان پاک، و مردان پاک از آن زنان پاکند! اینان از نسبت‌های ناروایی که به آنان می‌دهند مبرا هستند؛ و برای آنان آمرزش و روزی پرارزشی است!» (النور/26)
اما بر خلاف این فرموده قرآن، شیعه می‌گوید: صف پاک پیامبر و علی، هرگز از صف (به زعم آن‌ها) ناپاک عایشه و حفصه و ابوبکر و عمر جدا نشد؟
پس خودتان ببینید که قرآن به نفع کدام گروه حرف میزند؟ به نفع سنی، یا به سود شیعه؟