دفاع از حضرت عمر در مقابل اتهام های شیعه

شیعه، پیرامون شخصیت حضرت عمر، شبهه های زیادی را مطرح کرده است، از نظر ما کینه شیعه به عمر، دلیلی ندارد جز اینکه، در دوران خلافت عمر فاروق، اسلام به عنوان یک دین جاودانی، جایگاه خود را در کره زمین تثبیت کرد. پیش از این نیز، خیلی از این شبهه ها را جواب دادیم و حالا چند شبهه دیگر پاسخ میگوییم:

شبهه اول شیعه:
مردم از تعیین عمر به خلافت توسط ابوبکر ناراضى بودند و توسط طلحه بن عبیداللّه نارضایتى خود را از یک فرد تندخو و خشنى همچون عمر، اظهار داشتند هنگامیکه ابوبکر وفات خود را نزدیک دید، عثمان را فراخواند تا وصیتش را درباره جانشین بنویسد ، اما قبل از گفتن وصیت بیهوش شد و عثمان نوشت عمر بن خطاب جانشین من است
ابوبکر بهوش آمد و گفت نوشتی؟ عثمان گفت گمان کردم خواهی مرد و عمر را قصد کردی، پس نام عمر را نوشتم زیرا از تفرقه ترسیدم!
ابوبکر گفت خوب کردی و اگر نام خودت را مینوشتی، نیز لیاقت این مقام را داشتی! در این وقت حضرت طلحه آمد پیش ابوبکر و گفت:
« شنیدم عمر را جانشین خود کردی من نماینده مردم دیگر هستم و تو میدانی که عمر تند خو سخت گیر است، در حضور تو دیدیم کارهایش را ، حالا که همه کاره شود چه خواهد کرد ؟ اگر کار خلافت را به دست او بسپاری الله از تو پرسش خواهد کرد، پس ببین داری چه کار میکنی؟!!» کنز العمّال

پاسخ اهل سنت:
شیعه روایت های مختلف در این باره را ننوشته، به ضعیف ترین بسنده کرده، ثانیا آنچه را که نوشته نیز تکمیل نکرده!!
در دنباله روایت ذکر شده که ابوبکر در جواب گفت:
بهترین شما را بر شما امیر کردم. کارها که بدستش بیافتد نرمخو میشود !
و شیعه ننوشته که ابوبکر این تصمیم را بعد از مشورت زیاد با دیگر اصحاب پیامبر گرفته است.
و ما میدانیم که حضرت عمر در طول خلافت خود حتی یک نفر را هم اعدام نکرد، و هرچند کارها کاملا در کنترل او بود اما سختگیر نبود.
ثانیا اگر مردم با انتخاب او مخالف میبودند پس چرا بیعت کردند؟!! اگر بیعت نمیکردند عمر چه میتوانست کند؟
سربازان عمر همانهای بودند که به گفته شما به ابوبکر توصیه کردند، عمر را انتخاب نکند!
این در همه جای دنیا معمول است که در وقت انتخاب رهبر، هرکس نظر خود را میگوید. این را نمیتوان به مخالفت تعبیر کرد، خیلی ها هم موافق بودند.
آری اگر حضرت طلحه و دیگر مخالفان، بعد از انتخاب خلیفه همچنان مخالف باقی میماندند، باز شیعه میتوانست رخنه ای در نظام خلافت ببیند، اما میدانیم که اینطور نیست، آنها همه از مشاوران حضرت عمر بودند، و هیچگونه اختلافی بینشان نبود.
حتی که وقت وفات عمر، ایشان همین طلحه را نامزد خلافت برای بعد از خود کرد، پس شیعه به دنبال چیست؟!!

شبهه دوم شیعه
حضرت على از مجالست و نشست و برخاست و رودر رویى با عمر بن الخطاب بشدت متنفر بود، به گونه اى که هر وقت ابوبکر درخواست نشستى با حضرت على مى کرد، حضرت به ایشان شرط مى کرد که کسى همراه او نباشد یعنى عمر همراه او نیاید، این نکته را بخارى در صحیح خود نوشته است.
با این نصوص و اسناد، چگونه ادعا مى کنیم که روابط اهل بیت پیامبر ـ صلى الله علیه و سلّم ـ با خلفاء حسنه بوده است؟

پاسخ اهل سنت:
بیشک شیعه دروغگو است اما با وجود اینهمه دروغ، هنوز حرفه ای نیست و زود خود را رسوا میکند!!
این نوشته بخاری مربوط به آغاز حکومت ابوبکر است، و مربوط به وقتی است که حضرت علی هنوز با خلیفه پیامبر بیعت نکرده بود و میخواست با خلیفه بیعت کند پس از ابوبکر خواست، تک و تنها به خانه اش بیایید، از این نباید نتیجه بگیریم که علی همیشه از عمر گریزان بود و این را یک کار دایمی علی بدانیم. اینجا را بخوانید: www.islamtxt.net/node/196
علی وزیر عمر بود و شما میدانید که به عمر گفت به جنگ ایرانیان نرو تا مبادا شهید شوی و مبادا که اسلام آسیب ببیند.
علی دخترش را به عمر داد. و شیعه با بریدن متن های صحیح ، نتیجه نادرست اخذ میکند که ارزشی ندارد و فقط باعث آبروریزی خودش میشود.

شبهه سوم شیعه:
عمر بن الخطاب و حفصه به تورات، گرایش فوق العاده اى داشتند و آنرا ـ همانند قرآن ـ قرائت مى کرده، و در فراگیرى آن تلاش مى کردند؟
چنانچه در کتاب مصنف عبد الرزاق آمده که عمر بر مردی گذر کرد که کتاب میخواند ساعتی شنید خوشش آمد و خرید و آمد پیش پیامبر و روبروی ایشان شروع به خواندن کرد. صورت پیامبر از غضب سرخ شد، مردی از انصار عمر را زد و گفت ای عمر! مادرت به عزایت بنشیند ، چهره غضبناک رسول الله را نمیبینی که به خواندن ادامه میدهی؟ در اینجا رسول الله فرمود: من مبعوثم برای شروع و برای اتمام! بمن بهترین کلمات داده شده است…. و سرگرداننان باعث هلاکت شما نشوند. . المصنف ۶: ۱۱۳ و ۱۰۱۶۳ ـ و ج ۱۱ ص ۱۱۱:  و در مدینه منوره منطقه اى است به نام مسکه، معروف است که عمر در این مکان تورات را مى آموخت.

پاسخ اهل سنت:
اولا این حدیث ضعیف است و شیخ آلبانی آن را در بین احادیث ضعیف جا داده و سند حدیث را منقطع دانسته و روایتهای مشابه را باطل ارزیابی نموده است.
دوما: شیعه از این حدیث ضعیف فقط آن قسمتش را نقل کرده که ذم و عیب عمر است و حدیث را تا آخر نقل نمیکند!!
دنباله روایت آمده که عمر بعد از دیدن چهره غضبناک رسول الله فورا گفت :فقال عمر: رضیت بالله ربا، وبالاسلام دینا، وبمحمد صلى الله علیه وسلم نبیا. منصف عبد الرزاق جزء ۶ صفحه ۱۱۲
پس عمر گفت: راضی شدم به اینکه الله ربم و اسلام دینم و محمد نبیم باشد. و شیعه حدیث بعدی را ندیده که میگوید: «عمر شنید مردی در کوفه کتاب دانیال را میخواند او را به مدینه فرا خواند تا شلاق بزند»
البته اکثر این روایات سند درستی ندارد، خواندن کتب دیگر در اسلام منع و حرام نیست
اما اینجا مقصود ما نشان دادن عمق کینه شیعه به عمر است که در یک کتاب یک روایت را میبیند و روایت بعدی را نمیبیند
بلکه از این بیشتر، یک خط از روایت را میبنید و خط دوم همان روایت را نقل نمیکند!!!
این نوع نقل قول توهین به مخاطب است یعنی توهین به عوام شیعه است.
وانگهی، آخوند شیعه حالا چه چیز را میخواهد ثابت کند؟
اگر در دوران حکمرانی عمر، یهود و نصارا قدرت میافتند باز شیعه میتوانست بهانه ای از این روایت بتراشد!
اما وقتی عمر،کمر ابر قدرت روم را شکست و بیت المقدس را فتح نمود و یهود و نصارا را از شبه جزیره عربستان بیرون کرد، باز میتوانیم به او مشکوک باشیم؟! و او را طرفدار یهود و نصارا بدانیم ؟!!
والله در حیرتم که شیعه با این عقلش ،آخر چطور توانست مذهب بسازد؟

شبهه چهارم شیعه :
درباره حفصه دختر عمر نیز چنین مطلبى نقل شده است، که او در محضر پیامبر ـ صلى الله علیه و آله سلّم ـ کتاب امت هاى قبل را مى خواند. و پیامبر ـ صلى الله علیه و آله سلّم ـ نیز بسیار ناراحت شده به گونه اى که رنگ مبارکش تغییر کرده و فرمود: اگر حضرت یوسف امروز این کتاب را بیاورد و از او پیروى کنید گمراه مى شوید.
پاسخ اهل سنت:
این حدیث هم منقطع است، ولی اگر صحیح باشد نیز طعنه به عمر و حفصه نیست، خواندن از روی کتابی آسمانی ظاهرا گناه نیست،
اما وقتیکه رسول الله صلی الله علیه و سلم نپسندید، آنها باز نخواندند آنها که غیب نمیدانستند.
وقتی رسول الله منع کرد آیا آنها تکرار کردند؟
اگر با وجود منع دوباره تلاوت میکردند، باز شیعه حق داشت این بهانه های مسخره آمیز را مطرح کند.
در این داستان یک نکته جالب وجود دارد و آن اینکه در زمانی که اعراب به دختران خود هیچ اهمیتی نمیدادند و در عصری که حتی مردان باسواد انگشت شمار بودند، حضرت عمر به دختر خود خواندن و نوشتن را آموخت، که این خود نیز صفتی از صفات نیک این ابر مرد است

شبهه پنجم شیعه:
کعب الاحبار یهودى که بسیار مورد اعتماد حکومت در دوران خلیفه دوم و حکومت امویان بود، پس از اظهار اسلام، بر قراءت تورات و ترویج آن مداوم بوده است. او یکى از متّهمان اصلى نفوذ اسرائیلیات در تفسیر قرآن بوده است، چنانچه ابن کثیر تفسیر القرآن العظیم ۳: ۳۷۹و دیگران به این حقیقت تلخ اشاره کرده اند. ذهبى مى گوید: براى صحابه از کتابها و روایات إسرائیلیات ـ که معمولا کذب و خلاف واقع است ـ نقل مى کرد. سیر اعلام النبلاء ۳: ۴۸۹٫

پاسخ اهل سنت:
اولا کعب الاحبار در زمان خلافت عثمان وفات یافت و هرگز دولت امویان را ندید
ثانیا ایمان آوردن بزرگان یهود نه گناه است و نه عجیب، بلکه بر اساس آیه قرآن آنها بیشتر از مسلمان که ریشه در شرک داشتند اجر میگیرند:
(الَّذِینَ آتَینَاهُمُ الْکِتَابَ مِنْ قَبْلِهِ هُمْ بِهِ یؤْمِنُونَ ) کسانی که قبلا کتاب آسمانی به آنان داده‌ایم به آن [ قرآن‌] ایمان می‌آورند!

(وَإِذَا یتْلَى عَلَیهِمْ قَالُوا آمَنَّا بِهِ إِنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّنَا إِنَّا کُنَّا مِنْ قَبْلِهِ مُسْلِمِینَ)  و هنگامی که بر آنان خوانده شود می‌گویند: «به آن ایمان آوردیم؛ اینها همه حق است و از سوی پروردگار ماست؛ ما پیش از این هم مسلمان بودیم!»
(أُولَئِکَ یؤْتَوْنَ أَجْرَهُمْ مَرَّتَینِ بِمَا صَبَرُوا)  آنها کسانی هستند که بخاطر شکیباییشان، اجر و پادششان را دو بار دریافت می‌دارند؛
«القصص/۵۲ الی ۵۴»
با وجود این آیات روشن ما باید به مقام کعب غبطه بخوریم نه اینکه به او طعن بزنیم،
چهارما چه بسا دیده ایم که کسی از مذهب نصارا به اسلام بگرود به خاطر شوق و جذبه بیشتر از یک مسلمان عادی به اسلام خدمت کند. یا شیعه ای سنی شود و بیشتر از یک سنی عادی بر علیه مذهب سابق خود بشورد.
شیعه نمیدانم چرا از طعنه زدن به حضرت کعب الاحبار در خود احساس شرم نمیکند؟

و سخن آخر در این رابطه
آیا کعب لطمه ای به اسلام زد؟ که شما به او مشکوکید! اینکه میگویید ابن کثیر گفته داستانهای بنی اسراییل را نقل میکرد، آیا این گناه است؟!! اگر گناه است پس شما درب همه سایت ها و روزنامه ها و مجلات خود را باید ببندید و در تلویزیون اخبار خارجی را نگویید چون از اسرایلیات کمتر نیست.

حضرت کعب الاحبار، علم خود را نقل کرده ،چیزهای که از یهود در جاهلیت شنیده بود را بازگو کرده و امثال ابن کثیر نپذیرفتند، پس خلل در کجاست؟
آیا ما اسرایلیات کعب را قبول داریم یا تفسیر ابن کثیر را؟ شما بگویید.
خود کعب به نقل کرده خویش، ایمان نداشته، اگر ایمان به تورات تحریف شده میداشت که مسلمان نمیشد.
آیا آخوند شیعه قبل از اشکال وارد کردن براهل سنت نباید کمی بیاندیشد؟
بعد از همه اینها گذشته، گناه حضرت عمر در این میان چیست که اسلام آوردن کعب را عیب دانستید! و این عیب را به حساب عمر نوشتید ؟!!