اشتباهات مربوط به آخرین روز رمضان و سه روز عید

۵۸- بعضی از مردم در مورد سنت تکبیر در عید سهل انگاری می‌کنند. سنت این است که از غروب روز قبل از عید ـ ۲۹ یا ۳۰ رمضان ـ تکبیر عید آغاز شود. برخی از صحابه برای یادآوری تکبیر به مردم در بازارها می‌گشتند و با صدای بلند تکبیر می‌گفتند و مردم نیز با تکبیر آنان تکبیر می‌گفتند. الله متعال به تکبیر امر نموده و فرموده است:
 (وَلِتُکْمِلُوا الْعِدَّهَ وَلِتُکَبِّرُوا اللَّـهَ عَلَىٰ مَا هَدَاکُمْ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ) [بقره: ۱۸۵] (تا تعداد [معین] را تکمیل کند و الله را به پاس آنکه هدایتتان کرده است به بزرگی ستایش کنید و باشد که شکرگزاری کنید).
صیغه‌ی بیان تکبیر چنین است: «اللَّهُ أَکْبَرُ، اللَّهُ أَکْبَرُ، لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ، وَاللَّهُ أَکْبَرُ، اللَّهُ أَکْبَرُ، وَلِلَّهِ الْحَمْدُ» مردان هر جا که باشند تکبیر را به صدای بلند می‌گویند و زنان نیز در خانه به بلند تکبیر می‌گویند. در نشر سنت با یکدیگر همکاری کنیم.

۵۹- برخی روزه‌داران در مورد زکات فطر سهل‌انگاری می‌کنند به طوری که یا آن را به غیر مستحق می‌دهند و یا شخصی را موکل به ادای آن می‌کنند که به این کار اهتمام نمی‌ورزد. مثلا بعضی فرزند خود را موکل به ادای زکات فطر می‌کنند سپس پی‌گیر او نمی‌شوند و چه بسا فرزند این کار را سر وقت انجام ندهد در حالی که بر اساس سنت وقت زکات فطر ما بین نماز صبح روز عید تا نماز عید است، و می‌توان آن را یک یا دو روز زودتر از عید ادا کرد. ابن عمر ـ رضی الله عنهما ـ می‌گوید: «رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ یک صاع از گندم یا جو را فرض نمود…» و هر صاع تقریبا دو کیلو و چهارصد گرم هست. (زکات فطر باید بر اساس غذای غالب سرزمینی باشد که در روزه‌دار در آن زندگی می‌کند. مثلا برنج در سرزمین‌های ما).

۶۰- برخی از مردم بدون آنکه چیزی بخورند برای رفتن به نماز عید فطر عجله می‌کنند، یا تنها کمی آب می‌نوشند. سنت این است که انسان پیش از خارج شدن برای نماز عید سه یا پنج یا هفت دانه خرما بخورد، چنانکه پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ انجام می‌داد.
۶۱- اشتباه برخی مردم این است که روز عید را با همان لباس معمولی به نماز عید می‌روند و پس از بازگشت از مسجد تازه غسل می‌کنند و لباس زیبا می‌پوشند و برای عید دیدنی بیرون می‌روند! این کار اشتباه و خلاف سنت است، زیرا سنت چنین است که انسان با بهترین لباس و زینت کامل و خوش بویی به نماز عید برود تا این شعیره‌ی اسلامی آشکار و علنی گردد.

۶۲- بعضی از مردم در مورد بیدار کردن فرزندان و خانواده برای نماز عید و آوردن آنان به نماز عید سهل‌انگاری می‌کنند در حالی که پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ به همه‌ی مردم ـ زنان و مردان و کودکان و دختران ـ دستور می‌داد تا در نماز عید شرکت کنند، و حتی به زنانی که عذر شرعی داشتند امر می‌کرد تا در نزدیک مصلی حضور یابند و به خطبه گوش دهند. بنابراین برای اجرای سنت باید همه‌ی مردم را برای خروج به نماز عید تشویق کنیم.
۶۳- برخی از مردم در روز عید نسبت به فرزندان خود بخیلی می‌ورزند، حال آنکه بخل در همه‌ی روزهای سال بد است چه رسد به روز عید که روز شادی و سرور است، و سنت است در این روز با سخاوتمندی برای خانواده خرج شود. همینطور رد و بدل شدن هدایا و بازی و تفریح و دیگر کارهایی که سلف انجام می‌دادند.

۶۴- برخی از مردم تا پیش از رمضان در بسیاری از مسائل شرعی دچار تقصیر و کوتاهی هستند و در طاعات سهل‌انگاری می‌کنند اما با آمدن رمضان توبه نموده و راه صلاح را در پیش می‌گیرند و رابطه‌ی خود را با خداوند اصلاح می‌نمایند که این کار خوبی است، اما همین که رمضان به پایان رسید دوباره به همان سهل‌انگاری در امر نماز و انجام گناهان باز می‌گردند! واجب آن است که مسلمان رمضان را سکویی قرار دهد برای آغاز دوباره‌ی طاعات، نه صرفا یک استراحتگاه برای عبادت و دوباره به همان وضعیت پیشین بازگردد! چنین مردمی گویا رمضان را می‌پرستند و از این ماه اطاعت می‌کنند و با رفتن رمضان دوباره همان آش می‌ماند و همان کاسه! در حالی که الله در همه حال و همه جا از آنان آگاه و مطلع است.

۶۵- برخی از مردم به اشتباه گمان می‌کنند روزه‌ی شش روز از شوال باید حتما پشت سر هم ادا شود. بدون شک مسلمان باید نسبت به این روزه توجه نشان دهد زیرا طبق حدیث هر که رمضان را روزه گیرد و سپس آن را با روزه‌ی شش روز از شوال پیگیری نماید مانند آن است که همه‌ی سال را روزه گرفته است، اما با این وجود واجب نیست که این روزه را پشت سر هم انجام دهد.

                                                               به قلم محمد بن عبدالرحمن العریفی

 *******************  
 دانلود کتاب: (اشتباهات روزه داران) http://www.aqeedeh.com/book/download/1998/pdf  

مقاله پیشنهادی

راز هستی من در این جهان چیست؟!

راز هستیِ من در این جهان چیست؟! برای چه اینجا آمده‌ام؟! پس از مرگ به …