آیا قانون خمس شیعه ها، قانونی اسلامی است؟ یا قانونی شیطانی؟!!

پاسخ شیعه : فقهاى شیعه معتقدند یکى از موارد وجوب خمس، مالى است که از مخارج و هزینه هاى زندگى انسان در یک سال اضافه مانده است، خواه این مال از راه تجارت یا زراعت و کشاورزى و یا حقوق ماهیانه که دریافت مى شود، فقهاى شیعه براى اثبات وجوب خمس در سود کسب و تجارت به کتاب و سنّت استناد کرده اند که در ذیل به توضیح و شرح بعضی از آن ها مى پردازیم.

خداوند متعال مى فرماید:
(وَاعْلَمُوا أَنَّمَا غَنِمْتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِی الْقُرْبَى وَالْیَتَامَى وَالْمَسَاکِینِ وَابْنِ السَّبِیلِ إِنْ کُنْتُمْ آَمَنْتُمْ بِاللَّهِ وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَى عَبْدِنَا یَوْمَ الْفُرْقَانِ یَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ) (انفال/۴۱)

و بدانید هر گونه غنیمتى که به شما رسد، خمس آن براى خدا و براى پیامبر و براى نزدیکان و یتیمان و مسکینان و واماندگان در راه است، اگر شما به خدا و آن چه بر بنده خود در روز جدایى حق از باطل، روز درگیرى دو گروه (با ایمان و بى ایمان یعنى روز جنگ بدر) نازل کردیم، ایمان آورده اید و خداوند بر هر چیزى قادر است
درآیه شریفه برموضوع «غنیمت» حکم وجوب خمس را مترتب ساخته است،

پاسخ اهل سنت:
غنیمت از کفار در جنگ ها گرفته میشود، مال مفت باقی مانده از دشمن کافر،(مرده یا شکست خورده ) را غنیمت گویند، اما پولی که از تجارت یا زراعت بدست میاید مال مفت نیست، این غنیمت نیست و دهندگان آن کفار نیستند. گرفتن یک پنجم از این مال، یک مالیات نامعقول و بینهایت سنگین است.
خیلی از علمای شیعه،این قانون را تا قرن شیشم نمیشناختنمد. این قانون را علمای جبل عامل لبنان ساختند و همراه صفویان به کشور ما آوردند.
آیا علمای شیعه،ملت ایران را اسیر خود میدانند که با قانون صیغه، ناموس آنها و با قانون خمس من در آوردی، اموال آنها را به تاراج می برند؟
آخر این معامله (یعنی گرفتن زنان و اموال) را فقط دشمنان در جنگ با یکدیگر باید انجام گیرد.
و شما ببینید آیه ای هم که از خمس صحبت میکند ، درباره جنگ است:
(وَاعْلَمُوا أَنَّمَا غَنِمْتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِی الْقُرْبَى وَالْیَتَامَى وَالْمَسَاکِینِ وَابْنِ السَّبِیلِ إِنْ کُنْتُمْ آَمَنْتُمْ بِاللَّهِ وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَى عَبْدِنَا یَوْمَ الْفُرْقَانِ یَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ) (انفال/۴۱)

و بدانید هر چیزی را که به غنیمت گرفتید، یک پنجم از آن براى خدا و براى پیامبر و براى نزدیکان و یتیمان و مسکینان و واماندگان در راه است، اگر شما به خدا و آن چه بر بنده خود در روز جدایى حق از باطل، روز درگیرى دو گروه (با ایمان و بى ایمان یعنى روز جنگ بدر) نازل کردیم، ایمان آورده اید و خداوند بر هر چیزى قادر است
همانطور که مشاهده میکنید آیه درباره اولین جنگ بین مسلمانان و کفار است، در این جنگ مسلمانان پیروز شدند، و غنایمی بدست آوردند و آیه به آنها میگوید که اگر مومن هستید پس حق ندارید تمامی غنیمت را برای خود بردارید، باید یک پنجم آنرا تحویل رهبر دهید و چهار پنجم به خودتان تعلق میگیرد.
آیات قبل و بعد نیز درباره جنگ است، بلکه همه آیات سوره انفال درباره جنگ است، پس تعجبی ندارد که اگر اهل سنت خمس را یکی از احکام جهاد میدانند،
اما شیعه برای هر قانون خود، آیات بی ربط به موضوع را شاهد میاورد! چرا؟
من نمیدانم چرا در هر قانونی که اختصاص به شیعه دارد، از عزاداری گرفته تا صیغه کردن و و خمس از در آمد مردم گرفته تا امامت و ولایت و قبر سازی و هر چیز دیگر، شیعه قادر نیست یک آیه صریح و آشکار بیاورد و سعی میکند با بازی با کلمات معنی آیات را به مقصود خود نزدیک کند.
مثلا شیعه برای عزاداری کردن، عمل حضرت سارا را شاهد میاورد، یعنی این آیه را:
(فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِی صَرَّهٍ فَصَکَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِیمٌ) «الذاریات/۲۹» در این هنگام سارا جلو آمد در حالی که (از خوشحالی و تعجب) فریاد می‌کشید به صورت خود زد و گفت: «آیا پسری خواهم آورد در حالی که) پیرزنی نازا هستم؟!»
یعنی سارا زن ابراهیم وقتی مژده (بچه دار شدن در پیری ) را از فرشتگان شنید و در همان حال حیض شد، از خوشحالی به صورت خود زد و شیعه همین را دلیل بر عزاداری برای حسین میگیرد!!!
حالا اینجا هم الله دارد تکلیف غنایم بدست آمده از کفار در جنگ بدر را تعیین میکند و آخوند شیعه این را دلیل میگیرد و از مقلد و پیرو بیچاره خود غنیمت میخواهد!! از مال تجارت غنیمت میخواهد !!!!
این هم آیه ای دیگر در همان سوره که دارد از جنگ و اسیر و پولی که از اسیر میگیرند سخن میگوید:
(فَکُلُوا مِمَّا غَنِمْتُمْ حَلَالًا طَیبًا وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ) «الأنفال/۶۹»
«از آنچه به غنیمت گرفته‌اید، حلال و پاکیزه بخورید؛ و از خدا بپرهیزید؛ خداوند آمرزنده و مهربان است»
و این هم آیات دیگر در قرآن ….. هر جا و همه جا وقتی صحبت از غنیمت می شود، منظور قرآن غنایم جنگی است:
(أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا ضَرَبْتُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَتَبَینُوا وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ أَلْقَى إِلَیکُمُ السَّلَامَ لَسْتَ مُؤْمِنًا تَبْتَغُونَ عَرَضَ الْحَیاهِ الدُّنْیا فَعِنْدَ اللَّهِ مَغَانِمُ کَثِیرَهٌ کَذَلِکَ کُنْتُمْ مِنْ قَبْلُ …… ) «النساء/۹۴»

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! هنگامی که در راه خدا گام می‌زنید (و به سفری برای جهاد می‌روید)، تحقیق کنید! و بخاطر اینکه سرمایه ناپایدار دنیا (و غنایمی) به دست آورید، به کسی که اظهار صلح و اسلام می‌کند نگویید: «مسلمان نیستی» زیرا غنیمتهای فراوانی (برای شما) نزد خداست.

(سَیقُولُ الْمُخَلَّفُونَ إِذَا انْطَلَقْتُمْ إِلَى مَغَانِمَ لِتَأْخُذُوهَا ذَرُونَا نَتَّبِعْکُمْ ) «الفتح/۱۵»
هنگامی که شما برای به دست آوردن غنایمی حرکت کنید، متخلفان (حدیبیه) می‌گویند: «بگذارید ما هم در پی شما بیائیم،

(وَمَغَانِمَ کَثِیرَهً یأْخُذُونَهَا وَکَانَ اللَّهُ عَزِیزًا حَکِیمًا) «الفتح/۱۹»
و (همچنین) غنایم بسیاری که آن را به دست می‌آورند؛ و خداوند شکست ناپذیر و حکیم است!

(وَعَدَکُمُ اللَّهُ مَغَانِمَ کَثِیرَهً تَأْخُذُونَهَا فَعَجَّلَ لَکُمْ هَٰذِهِ) «الفتح/۲۰»
خداوند غنایم فراوانی به شما وعده داده بود که آنها را به دست می‌آورید، ولی این یکی را زودتر برای شما فراهم ساخت؛

از سوی دیگر، الله سود تجارت را غنیمت نمیداند سود تجارت را ربح مینامد، این هم یک آیه در این باره:
(أُولَئِکَ الَّذِینَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَهَ بِالْهُدَى فَمَا رَبِحَتْ تِجَارَتُهُمْ وَمَا کَانُوا مُهْتَدِینَ) «البقره/۱۶» آنان کسانی هستند که «هدایت» را به «گمراهی» فروخته‌اند؛ و (این) تجارت آنها سودی نداده؛ و هدایت نیافته‌اند.

پس اگر قرآن میفرمود:
(وَاعْلَمُوا أَنَّمَا ربحتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ)…………..
انوقت میتوانستیم حق به شیعه ها بدهیم
اما قرآن میگوید
(وَاعْلَمُوا أَنَّمَا غَنِمْتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ)
مقصود قرآن کاملا واضح است، اما مشکل اساسی بیسوادی عوام شیعه و بیحیایی علمای شیعه است.
علمای شیعه چون در تاریخ خود، جهاد بر علیه کفار نداشتند و ندارند پس از غنیمت محروم بودند و هستند!
اما چون علاقه به غنیمت گرفتن دارند؛ ولی جرات و همت مقابله با کفار را ندارند،؛ پس از مال پیروان و مقلدان ساده لوح خود، غنیمت جنگی میگیرند!! هم دشمن جان و ایمان آنهانند و هم دشمن مال آنها و بیشرمانه آن را قانون اسلام جلوه میدهند.
علمای شیعه، چون خودشان هم دیدند، آیه چندان کمکی به آنها نمیکند، بسراغ کتب لغت رفتند تا شاید در آنجا دلیلی برای این قانون عجیب خود بیابند،

شیعه میگوید:
در این جا باید دید که مقصود از غنیمت چیست؟ آیا مقصود غنیمت جنگى است یا هر فائده اى است که انسان به دست مى آورد؟ تردیدى نیست که براى فهم این واژه مى بایست به لغت شناسان مراجعه کرد تا از آن راه علم به معناى لغات قرآن و سنّت حاصل گردد.
با مراجعه به لغت معلوم مى شود که غنیمت به معناى مطلق فائده اى است که انسان به دست مى آورد و اختصاصى به غنیمت جنگى ندارد و در ذیل به ذکر کلمات برخى از لغت شناسان مى پردازیم :
خلیل فراهیدى می‌گوید :
الغنم الفوز بالشى فى غیر مشقه و الاغتنام انتهاز الغنم.
العین: ماده غنم.
غنیمت بدست آوردن چیزی است بدون سختی واغتنام به معنی استفاده از غنیمت است .
غنم در لغت معناى وسیع ترى از غنیمت جنگى دارد و به معناى مطلق فائده اى است که انسان بدون مشقت و سختى به دست آورده باشد ولى بعدها پس از نزول قرآن به خاطر جنگ هایى که پیش آمد غنیمت بیشتر در معناى اموالى استعمال شد که از مشرکان گرفته مى شد. بنابراین لفظ غنیمت در آیه بر همان معناى لغوى آن حمل مى شود مگر این که قرینه قطعى وجود داشته باشد که مقصود از آن غنیمت جنگى باشد.

پاسخ اهل سنت:
اولا بعد از آنهمه آیات دیگر نیازی به کتاب های لغت نبود، قرآن خودش خودش را تفسیر میکند
دوما : اگر این آیه درباره درآمدها باشد نه درباره غنیمت جنگی، پس سزاوار میبود که الله آن را شرح و بسط میداد و آیه ها در آن باره میبود نه اینکه به این سرعت و سرسری ازآن رد میشد.
سوما: ای آخوند شیعه در همین نقل قول از خلیل فراهیدی هم تقلب کردی!! و (انتهاب )را (انتهاز) نوشتی!! و معنیش را هم نوشتی (استفاده کردن) در حالیکه انتهاب از نهب است یعنی غارت کردن،
آخر آدم بشما شیعه ها چه بگوید که از دروغ گویی و تقلب نه خجالت میکشید و نه خسته میشوید؟!!!
چهارما :در همین کتاب العین( کتاب خلیل فراهیدی) هرجا که کلمه غنیمت آمده منظورش مال جنگی است نه سود تجارت بفرما اینهم چند جمله از همان کتاب:
والفیء: الغنیمه،…… والفعل منه أفاء، قال جل وعزّ: " ما أفاء الله على رسوله "
والصَّفیُّ: ما کانَ رسولُ الله – صلّى اللهُ علیه وعلى آله وسلَّم – یَصطَفیه لنفسه أی یختاره من الغَنیمه بعد الخمس قبلَ أن یَقسِمَ.
والمِرباعُ :کانت العرب إذا غزت أخذ رئیسُهم رُبْعَ الغنیمهِ، وقَسَمَ بینهم ما بقی.
نهب: النَّهْبُ: الغَنیمهُ،
و در همین کتاب ( العین ) برای سود تجارت کلمه ربح آمده باور نداری برو خودت ببین!!
پس نتیجه اینکه نه قرآن بتو کمک کرد نه کتابهای لغت!!
اما آخوند شیعه نامید نمیشود به سراغ کتب اهل سنت میرود تا از کتابهای ما خمس بر در آمد و زراعت را ثابت کند ؟!!:

شیعه میگوید:
اهل سنت روایات بسیارى از پیامبر اکرم نقل نموده اند که ایشان به اصحاب خویش دستور گرفتن خمس داده اند :
(لما وقد عبدالقیس لرسول الله فقالوا: ان بیننا و بینک المشرکین و انا لا نصل الیک الاّ فى اشهر الحرم خمرنا بجمل الامره ان عملنا به دخلنا الجنه و ندعو الیه من ورائنا. قال: آمرکم باربع و انهاکم عن اربع، آمرکم بالایمان بالله و هل تدرون ما الایمان؟ شهاده ان لااله الاّالله و اقام الصلاه و ایتاء الزکاه و تعطوا الخمس من المغنم.)صحیح البخارى، ج ۴، ص ۲۵۰ و صحیح مسلم، ج ۱، ص ۳۵ .
در این حدیث پیامبر از اهالى عبدالقیس نخواسته است که غنیمت هاى جنگى را پرداخت نمایند زیرا آنان از خوف مشرکین نمى توانستند نزد پیامبر بیایند بنابر این جنگى در کار نبوده تا مقصود از غنیمت در حدیث غنیمت جنگى باشد.
۲٫ ممکن است مقصود غنائم جنگى باشد که مسلمانان از طریق جنگ و جهاد به دست آورده اند این احتمال نیز باطل است؛ زیرا اولاً، جنگ و جهاد بدون اذن پیامبر جایز نبوده است و معلوم هم نیست که از حضرت اذن گرفته باشند، خصوصاً اهالى عبدالقیس که امکان ارتباط با پیامبر را جز در ماه هاى حرام نداشتند، علاوه بر این که پیامبر خودش غنائم جنگى را تقسیم مى کرد و معنا نداشته که پیامبر از آنان بخواهد که این تقسیم را انجام دهند .
۳٫ احتمال سوم این که مقصود از غنیمت، کسب و تجارت باشد؛ یعنى در همه موارد فوق پیامبر دستور داده که مردم از مازاد بر کسب و تجارت خود خمس پرداخت نمایند.

پاسخ اهل سنت:
ما نظر علمای شیعه را بصورت کامل نوشتیم تا شما ببیند آنها چگونه برای اثبات نظرات خود هذیان میگویند
این حدیث بخاری درباره نمایندگان قومی است که مسلمان شده بودند، اما بین آنها از بین سرزمین مسلمانان فاصله زیادی داشت و از این بدتر در سر راه کفار حربی قرار داشتند و آنها فقط میتوانستند در شهرهای حرام سفر کنند، لذا از پیامبر خواستند به آنها دستورات جامعی بدهد و رسول الله در ضمن این دستورات فرمودند یک پنجم غنیمت را باید بدهید
و این که شیعه میگوید آنها در جنگی در گیر نبودند تا این دستور داده شود میگویم چرا نبودند، مگر در حدیث نیامده بین آنها و کفار دشمنی بود و نمیتوانستند آزادانه حرکت کنند دشمنی یعنی جنگ
و بفرض محال که درگیر جنگ نبودند هم دلیل نمیشود که از قانون خمس بی خبر باشند، کی ضمانت داده که این قبیله تا قیامت با همه در حالت صلح باشند ؟!
پس آخوند شیعه دارد چرند میگوید و تعبیر شیعه بینهایت رکیک بود!!
این حدیث هیچ ربطی به خمس از درآمد و زراعت و تجارت ندارد
اگر میداشت حتما از عصر رسول الله و خلفای راشدین داستانها درباره خمس تجارت میداشتیم اما یک حدیث هم نداریم
پس ثابت شد که قانون خمس شیعه ها، یک قانون شیطانیست و علمای شیعه برای پر کردن جیب گشاد خود آنرا اختراع کرده اند