پاسخ به شبهات ملحدین درباره قرآن کریم (بخش اول)

تا به حال کم و بیش شنیده اید که نا باوران، به وجود خدا و قیامت و بهشت و جهنم اعتقادی ندارند و در این راستا با توسل به دروغگویی و فریب دادن مردم سعی در ضعیف کردن ایمان مردم دارند. در این باره زنادقه به قرآن کریم ایراد گرفته و سعی در متناقض نشان دادن بعضی آیات قرآن با بعضی دیگر آن و یا متناقض نشان دادن مطالب قرآن با علم هستند و شبهاتی را در این باره مطرح میکنند که بنده در ادامه به شبهات آنان پاسخ داده ام و مشاهده خواهید کرد که تا چه اندازه دروغ گو و فریب کار هستند. و با خواندن شبهاتشان نه تنها ایمان ما به قرآن کم نمیشود بلکه نیز افزوده  نیز میشود.

قبل از شروع نکته مهمی در مورد این شبهات این است که شبهه پردازان در اکثر موارد متن اصلی قران را نمی آوردند بلکه معنی تحریف شده و در اکثر موارد برداشت شخصی را از آیه ذکر میکنند.عقیده اهل سنت و جماعت درباره قرآن این میباشد که قرآن کلام خداوند است و مخلوق نمیباشد بلکه از صفات خداوند میباشد. خداوند دارای صفت تکلم است همانطور که با موسی تکلم کرد ﴿وَکَلَّمَ اللَّهُ مُوسَی تَکْلِیمًا﴾ (‏ نساء ۱۶۴‏).یعنی: «و خداوند حقیقتا با موسی سخن گفت». یا میفرماید ‏﴿ إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴾ (‏16 نازعات)معنی: « بدان گاه که پروردگارش او(موسی) را در زمین مقدّس طُوی ندا زد.»
الله تعالی می فرماید: ﴿أَلا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ﴾ « آگاه باشید که تنها او می‌آفریند و تنها او فرمان می‌دهد » خداوند در این آیه خلق کردن و امر کردن را یکسان ندانسته است و قرآن از امر است و جدا از خلق می باشد همان گونه که الله تعالی می فرماید: ﴿ وَکَذَلِکَ أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنَا﴾ شوری ۵۲ « همان گونه که به پیغمبران پیشین وحی کرده‌ایم، روحی از امر خود را (که همان قرآن است) نیز بر تو وحی کردیم»
و هرکس صفات خداوند را مخلوق بداند سخن او کفر صریح میباشد پس قرآن کلام خداست و از سوی الله پاک بر قلب پیامبرش نازل شده است الله تعالی میفرماید: (إِنَّهُ لَقَوْلُ رَ‌سُولٍ کَرِ‌یمٍ ﴿۴٠﴾ وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ‌ ۚ قَلِیلًا مَّا تُؤْمِنُونَ ﴿۴١﴾ وَلَا بِقَوْلِ کَاهِنٍ ۚ قَلِیلًا مَّا تَذَکَّرُ‌ونَ ﴿۴٢﴾ تَنزِیلٌ مِّن رَّ‌بِّ الْعَالَمِینَ ﴿۴٣﴾ وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِیلِ ﴿۴۴﴾ لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْیَمِینِ ﴿۴۵﴾ ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِینَ ﴿۴۶﴾ فَمَا مِنکُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِینَ ﴿۴٧﴾ وَإِنَّهُ لَتَذْکِرَ‌هٌ لِّلْمُتَّقِینَ ﴿۴٨﴾ وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنکُم مُّکَذِّبِینَ ﴿۴٩﴾ وَإِنَّهُ لَحَسْرَ‌هٌ عَلَى الْکَافِرِ‌ینَ ﴿۵٠﴾ وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْیَقِینِ ﴿۵١﴾ فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَ‌بِّکَ الْعَظِیمِ ﴿۵٢﴾) سوره الحاقه.
«این گفتاری است از پیغمبر بزرگوار. و سخن هیچ شاعری نیست شما کمتر ایمان می‌آورید . ‏و گفته هیچ غیبگو و کاهنی نیست اصلاً شما کمتر پند می‌گیرید. از جانب پروردگار جهانیان نازل شده است. ‏ اگر پیغمبر پاره‌ای سخنان را به دروغ بر ما می‌بست. ‏‏ ما دست راست او را می‌گرفتیم . ‏‏ سپس رگ دلش را پاره می‌کردیم. و کسی از شما نمی‌توانست مانع او شود. ‏ مسلّماً قرآن پند و اندرز پرهیزگاران است.‏‏ ما قطعاً می‌دانیم که برخی از شما تکذیب می‌کنند.‏‏ آخر قرآن ، مایه حسرت و سبب اندوه کافران است.‏‏ قرآن، یقینِ راستین است.‏‏ حال که چنین است  با ذکر نام پروردگار بزرگوار خود ، خدا را تسبیح و تقدیس کن». ‏