اسلام تکس بانک مقالات اسلامی و پاسخ به شبهات
توضیح سؤال : وقتی که فردی برای امام حسین گریه میکند بیشتر از روی دلسوزی و ناراحتی برای اتفاقات آن واقعه بزرگ است و از هیچ جهت نه الی الله است نه لله پس چطور است که سینه زدن گریه کردن وحتی شرکت کردن در این مجالس انسان را صاحب ثواب میکند.
پاسخ شیعه: یکی از مطالبی که در قرآن برای آن وعده ثواب داده شده و در آن شرط قربت نشده است حضور در اماکنی است که سبب خشم و غضب دشمنان دین می شود (اماکنی که حضور در آنها سبب فزونی شوکت مسلمانان و به اصطلاح زیاد شدن سیاهی لشکر ایشان می گردد)
بودند در لشکر یزید کسانیکه برای کشتن امام حسین علیه السلام نیامده بودند؛ بلکه به این علت آمدند که اگر بعد از این جنگ خواستند به لشکریان هدیه ای بدهند به ایشان هم برسد و نه تیری به سمت امام حسین علیه السلام انداختند و نه شمشیری کشیدند اما ایشان را مستحق عذاب می دانیم . زیرا سیاهی لشگر کفر شدند و جزو نماد ظلم قرار گرفتند .
از آن طرف عده ای هستند که در این عزاداری ها شرکت می کنند و چون این عزاداری ها نشانه مقابله با ظلم است خداوند به ایشان ثواب می دهد .
البته باید گفت این که شما دلسوزی و ناراحتی برای امام حسین علیه السلام را الی الله ولله ندانستید این درست نیست . بلکه اکثر کسانیکه برای امام حسین گریه می کنند از جنبه دینی برای ایشان گریه می نمایند و عزاداری می کنند ؛ وگرنه می توانستند برای کشته گان جنگ های جهانی اول و دوم و… گریه کنند . اما خود حضور در این عزاداری ها نشانگر جهت عزاداری ایشان و از روی عرق دینی انجام گرفتن آن است.
پاسخ اهل سنت:
اساسا فرض سوال غلط است! یعنی اهل سنت در بین عبادات، نماز را میشناسند روزه را میشناسند حج را میشناسند و نیکی به پدر مادر را میشناسند و هزار عبادت دیگر را میشناسند
و گریه ندامت بر گناهان، و گریه از خوف خدا را میشناسند، اما عبادتی برای گریه برای مردگان را نمیشناسند !
پس حتی اگر گریه شیعه برای حسین ، فقط از سر دلسوزی هم نباشد و برای راضی کردن الله نیز باشد، باز این روش نه در دین نیست و نه از دین…
اینکه شیعه در عاشورا بر سرو پای خود گل میمالد و تند روهای آنها با زنجیر و شمشیر بر سر و روی خودشان میزنند و در خیابانها داد و فریاد میکنند ،این عبادتی نیست که در اسلام شناخته شده باشد، نه در زمان حضرت محمد اینکار بود نه در زمان خلافت علی!
و تا آنوقت که آل بویه حکومت نحس خود را در زمان عباسیان ایجاد نکرده بود، مسلمانان این عبادت را نمیشناختند.
حضرت علی که شهید شد ،پسرش حسن ،که خلیفه وقت بود ،دسته جات سینه زنی براه نیاندخت. پس این عبادت قبلا نبود !
عبادت های اسلامی معلوم است
این یک بدعت زشت است، بدعتی بسیار زشت!!
حمزه شهید شد ،مثله شد، جگرش را خوردند اما رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم نه خودش حرکاتی از این دست کردند نه به مسلمانان دستور دادند که بر سر وروی خود بکوبند و در کوچه ها شام غریبان برپا کنند.
یا شما از رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم بهتر میدانید، یا رهبر شما رسول الله نیست بلکه شیطان را به رهبری خود انتخاب کرده اید .
کشته شدن حسین، اگر مصیبت بود (که بود) برای وقت معینی بود قاتلانش که از بین رفتند دیگر عزاداری چه معنی دارد ؟! حتی عزاداری قبل از انتقام هم معنی نداشت !
الله بما راهنمای ازاله مصیبت را در قرآن نشان داده است اینهم آیات درسوره بقره :
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اسْتَعِینُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَهِ إِنَّ اللّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ ﴿۱۵۳﴾. اى کسانى که ایمان آوردهاید از شکیبایى و نماز یارى جویید زیرا خدا با شکیبایان است
وَلاَ تَقُولُواْ لِمَنْ یُقْتَلُ فِی سَبیلِ اللّهِ أَمْوَاتٌ بَلْ أَحْیَاء وَلَکِن لاَّ تَشْعُرُونَ ﴿۱۵۴﴾. و کسانى را که در راه خدا کشته مىشوند مرده نخوانید بلکه زندهاند ولى شما نمىدانید
وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْءٍ مِّنَ الْخَوفْ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الأَمَوَالِ وَالأنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ ﴿۱۵۵﴾. و قطعا شما را به چیزى از [قبیل] ترس و گرسنگى و کاهشى در اموال و جانها و محصولات مىآزماییم و مژده ده شکیبایان را .
الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِیبَهٌ قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعونَ ﴿۱۵۶﴾[همان] کسانى که چون مصیبتى به آنان برسد مىگویند ما از آن خدا هستیم و به سوى او باز مىگردیم
أُولَئِکَ عَلَیْهِمْ صَلَوَاتٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَرَحْمَهٌ وَأُولَئِکَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ ﴿۱۵۷﴾ بر ایشان درودها و رحمتى از پروردگارشان [باد] و راهیافتگان [هم] خود ایشانند (۱۵۷)
به آیه آخر توجه کنید: الله کسانی را که در وقت مصیبت صبر میکنند را مهتدون یعنی هدایت یافته مینامد .پس مثل روز روشن شد که شیعه با این جزع و فزع و بی صبری که در مرگ حسین هر سال از خود نشان میدهد از جمله مهتدین و هدایت یافته گان نیست
