اسلام تکس بانک مقالات اسلامی و پاسخ به شبهات
پاسخ شیعه: عزادارى بر حضرت فلسفه هاى سازنده و تربیتى متعددى دارد، از جمله:
۱ – حفظ مکتب و شریعت: زنده داشتن یاد و تاریخ پرشکوه نهضت حسینى، که الهام بخش روح انقلابى و ستم ستیزى است. یعنى احیا و زنده داشتن نهضت عاشورا موجب زنده نگهداشتن و ترویج دائمى مکتب قیام و انقلاب در برابر طاغوتها و تربیت کننده و پرورش دهنده روح حماسه و ایثار است.
۲ – پیوند عمیق عاطفى بین امت و الگوهاى راستین: عزادارى نوعى پیوند محکم عاطفى با مظلوم انقلابگر و اعتراض به ستمگر است و به تعبیر استاد مطهرى: گریه بر شهید شرکت در حماسه اوست».
۳ – اقامه مجالس دینى در سطح وسیع و آشنا شدن تودهها با معارف دینى:
۴ – پالایش روح و تزکیه نفس: گریه بر امام حسین علیه السلام و حزن و اندوه، بر مصائب آن حضرت موجب تحول درونى گشته و به دنبال آن عامل رشد روحانى انسان مىگردد و پس از آن مقدمات تقوا و نزدیکى آدمى را به خدا فراهم مىسازد.
۵ – اعلام وفادارى نسبت به مظلوم و مخالفت با ظالم: مردم از طرفى با انعقاد پیمان ناگسستنى با مظلومى که مرگ در راه عقیده را سعادت و سازش با ستمگر را مایه ننگ مىداند وفادارى خود را در عدم سازش با ظالمان و مبارزه بى امان با هرگونه مظاهر استبداد اعلام مىکنند.
و همین وفادارىها است که ملتها را در برابر طمع استعمار گران بیمه مىکند و راه نفوذ استثمارى را براى همیشه مسدود مىسازد
۶ – وحدت هماهنگى میان امت اسلامى: امام خمینى قدس سره میفرماید: ما ملّتِ گریه سیاسى هستیم که با همین اشک، سیل جریان میدهیم و خرد میکنیم سدهایى که در مقابل اسلام ایستاده است.
همین گریه است که کارها را پیش برده است، همین اجتماعات است که مردم را بیدار مىکنند.
همه روضه بخوانند، همه گریه بکنند، از این هماهنگتر چه؟ شما در کجا سراغ دارید که یک ملّتى این طور هماهنگ بشود؟ کِى اینها را هماهنگ کرده؟ اینها را سیّد الشهداء علیه السلام هماهنگ کرده است… در کجاى عالم سراغ دارید مردم این طور هماهنگ باشند… این هماهنگى را از دست ندهید.
صحیفه نور ج ۱۰ ص ۲۱۷٫
پاسخ اهل سنت:
اگر نیک بنگریم،۶ قایده ای که آخوند شیعه برای گریه کردن برشمرده، و آنها را مهم ترین فواید دیده، چیزی نیست جز بهانه و پرده انداختن بر نیت اصلی شیعه ها. اما پیش از آنکه منظور اصلی آنها از عزاداری را برملا و آشکار کنیم بد نیست نخست، ادعا هایشان را در ترازوی عقل نهیم و بررسی کنیم:
شیعه در فایده اول، میگوید: (با گریه مکتب و شریعت حفظ میشود!!! )
اما خود شیعه نیز قبول دارد که رسول الله صلی الله علیه وسلم برای حفظ دین، این شیوه را بکار نبردند. بلکه کتاب های اهل سنت گواهی میدهند که رسول الله صلی الله علیه وسلم، عزاداری جاهلی ( همان عزاداری به سبک شیعیان امروزی) را ناپسند دانسته و و امت خود را از آن برحذر داشته اند.
علی رضی الله عنه نیز برای حفظ دین از این روش عجیب کمک نگرفت، یعنی هرگز بنی هاشم در سالروز وفات ( به ادعای شیعه شهادت ) فاطمه رضی الله عنها، زنجیر به پشت ،و مشت به سینه خود نزدند .
خود جناب حسین رضی الله عنه نیز در شهادت پدر یا برادرش، گربیان چاک نکرد .
امام صادق که در زمان نابودی بنی امیه زندگی میکرد از فرصت به میان آمده؛یعنی از دشمنی بنی عباس با بنی امیه؛ بهره نگرفت و مراسم عزاداری را برپا ننمود.
بی تردید بنی عباس چون با بنی امیه بد بودند، بدگویی از یزید را میپسندیدند .
حتی امام رضا که ولیعهد مامون شد و قدرت امر و نهی و فرمان دهی داشت، (با آنکه به ادعای شیعه ها در انجام مراسم دینی تقیه نمیکرد ،مثلا نماز عید را همانطور خواند که باید میخواند .)
با این همه، نشنیدیم که ایشان مجلس عزایی برای حسین، دایر کرده باشند.
پس آیا رسول الله صلی الله علیه وسلم و تمام نامبردگان دیگر، روش حفظ دین را نمیدانستند ؟! و فقط آیت الله های شیعه میدانند!
اما فایده دوم ادعایی شیعه، یعنی (ادعای پیوند بیشتر بین مردم و الگو های راستین با گریه) ، نیز یک حرف باطل و بی ارزش است
پیوند بوسیله گریه ،دیگر چه صیغه ای است؟
اگر گریه پیروان حسین را چون حسین میکند، پس باید تخم یزیدیان از جهان تا حالا کنده میشد ، در حالیکه بر عکس است و شیعه درطول تاریخ، همواره متحد ستمگران بوده و بعد از ظهور اسلام، شیعه ها چند دولت کوچک داشته اند . ولی این حکومت ها به دلیل ستمکاری و تبه کاری همیشه بعد از تشکیل نیز درجا زده و هرگز پیشرفت و دوام نداشته اند
اما فایده سوم یعنی این حرف که آخوند مدعی شده (عزاداری سبب گردهمآیی مومنین و برپایی مجالس دینی میشود و مردم با معارف دینی آشنا میشوند)
هم سخنی ناسنجیده است
ما مسلمانان روز ۵ بار برای نماز گرد میاییم، و حلقه های درس در مساجد داریم هر هفته خطبه نماز جمعه داریم، آیا اینها کافی نیست
وانگهی چرا این فکر بکر ، یعنی فکر انتقال علوم دینی از طریق برپا داشت مجالس عزاداری، به ذهن مبارک رسول الله صلی الله علیه وسلم و حضرت علی و خود حسن و حسین خطور نکرد؟چرا حسن در مرگ دلخراش پدرش ، چنین مجالس مسخره عزاداری را برپا نکرد تا مردم با معارف دین ( گریه ) اشنا شوند؟
سود چهارمیکه شیعه در عزاداری دیده یعنی (تزکیه نفس!! )هم از اون حرفهای است که درقوطی هیچ عطاری پیدا نمیشود، آیا گریه باعث رشد معنوی انسان میشود؟ پس باید زنان و گودکان، تبدیل به اولیاء الهی شده باشند !
بعد اینکه گریستن شما از ترس الله نیست .شما گریه را بزور به خود تحمیل میکنید، و خود را میزنید و صحنه های دروغین را با صدای سوزناک ترسیم میکنید تا اشکتان در آید! این به تحول درونی چه ربطی دارد؟ این مثل گاز اشک آور است.
در فایده پنجم شیعه میگوید (گریه اعلان وفاداری به مظلوم است )در فایده شیشم مدعی است که( عزاداری باعث وحدت امت اسلامی شده است!!)
این سخنان حتی ارزش جواب دادن را ندارند و کاملا آشکار است که آخوند شیعه مثل بچه های دبستانی انشاء ای نوشته و فقط خواسته صفحه را پر کرده و جوابی گفته باشد و اصلا نخواسته نیت اصلی خود ،از گریه کردن را بگوید!
اما هدف شیعه از عزاداری چیست؟
اهدافی ۶ گانه ای که اخوند شیعه برشمرده، هرگز با گریه کردن و عزاداری به دست نمی آیند .
هدف آخوند شیعه چیز دیگریست ، علمای شیعه با عزاداری میخواهند روح کینه را بین امت اسلام روشن و شعله ور نگه دارند. این هدف اصلی آنهاست.
دلایلی داریم که ادعای ما را ثابت میکنند:
اولا شیعه همیشه از ظلمی که بر حسین رفته سخن میگوید اما درباره سرنوشت شوم قاتلان او ساکت است قاتلان حسین در کمتر از ۷ سال بعد از جنایت هولناک خود، همگی به بدترین وضع کشته شده اند و بسزای اعمال خویش رسیدند.
دوما، شیعه های ساده لوح از سخنان علمای شیعه اینطور میفهمند که سنی ها دشمن حسین هستند! درست است که آخوندهای شیعه این دروغ را آشکارا نمیگویند اما آنرا ماهرانه القاء میکنند.
درخردسالی شنیده بودم که سنی ها در روز عاشورا شادی میکنند ، فورا این شادی را به قتل حسین ربط دادم و نتیجه گرفتم سنی با حسین بد است !امسال نیز در روز های عاشورا، سایت دولتی و پر بیننده تابناک، مقاله ای به نشر رساند که بطور وسیعی در سایت های دیگر شیعه باز نمایش داده شد
این مقاله حاوی عکسی از یکی از خیابانهای کویت بود و تابلویی را نشان میداد که بر آن نوشته شده بود:
عاشورا روز شادی و سرور است!!
این ها چرا این خبر و بی ارزش را که نویسنده ها یا انجام دهنده گانش ، هیچ طیفی از اهل سنت را تشکیل نمیدهند را برجسته میکنند ؟
هدف مشخص است آنها در پی القاء چیزی به پیروان خودهستند .انها میخواهند مسلمانان را قاتل حسین معرفی کنند ، تا شیعه ها نسبت به آنها کینه داشته باشند . گرنه کینه به یزید که دیگر سودی ندارد یزید که پیرو یا مداحی ندارد. یزید که زنده نیست.
اهل سنت البته هرگز؛مانند شیعه؛ به خاطر شهادت یاران و اهل بیت پیامبر، بر سر و سینه خود نمی کویند، زیرا اگر قرار باشد برای هر مرده مقدسی روز از سال را اختصاص دهیم و بر بر سر و سینه بکوبیم آنوقت باید هرروز چنین کنیم. و دست از کار و زندگی خود برداریم!
اما اهل سنت حسین را دوست دارند و دشمنش را دشمن خود میدانند ولی شیعه این را نمیخواهد بشنود ، او فقط تابلویی در کویت را میبیند که شاید خود شیعه ها نصب کرده باشند.
مثال زیر میتواند بخوبی نیت اصلی علمای شیعه از برپایی مجالس عزاداری را بیان کند :
اگر تمام مردم دنیا از خامنه ای بد بگویند و فقط یک جاروکش ونزولایی از او تعریف کند تمام دروبین ها و سایت ها و روزنامه های دولت ایران متوجه همان یک نفر میشوند و درباره نظرات دیگران خود را به کری میزنند
و بعد نتیجه میگیرند که آیت الله خامنه ای محبوب همه مستضعفان جهان است.
چرا؟ چون هدف اول رسانه های دولتی ، خوش خدمت به خامنه ای و کسب آبرو و حیثیت برای اوست.
حالا همه سنی های دنیا حسین را دوست دارند و یزید را دوست ندارند .
اما اگر یک سنی فقط یک سنی ،تابلوی به دیوار بزند و بنویسد عاشورا را روز سرور و شادی است. تمام دروبین ها و سایت ها و روزنامه های دولت ایران متوجه همان یک نفر میشوند و درباره نظرات علمای سنت ، خود را به کری میزنند .
و بعد نتیجه میگیرند که اهل سنت دشمن حسین هستند.
و با و با برگزاری عزاداری سعی میکنند این زخم را همیشه خونین نگه دارند
چرا؟ چون هدف اول رسانه های شیعه ،ضربه زدن به اهل سنت و بی آبرو و بی حیثیت کردن سنی هاست.
پس هدف اصلی عزاداری اختلاف انداختن بین امت است
بنا بر این تنها سود ( در حقیقت ضرر) عزاداری شیعه ها برای حسین رضی الله عنه همین است که گفتیم
اما علمای شیعه نیت اصلی خود را پنهان میکنند
