پرده ی تقیه دریده می شود: منکر امامت در دوزخ است! (۲)

روایت هشتم: «مُحَمَّدُ بْنُ یحْیى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ الْحُسَینِ بْنِ نُعَیمٍ الصَّحَّافِ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ( علیه السلام ) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَمِنْکُمْ کافِرٌ وَ مِنْکُمْ مُؤْمِنٌ فَقَالَ عَرَفَ اللَّهُ إِیمَانَهُمْ بِوَلَایتِنَا وَ کُفْرَهُمْ بِهَا یوْمَ أَخَذَ عَلَیهِمُ الْمِیثَاقَ فِی صُلْبِ آدَمَ ( علیه السلام ) وَ هُمْ ذَرٌّ .» (الکافی ج ۱ – ص ۴۱۳ )
ترجمه مصطفوی:حسن بن نعیم صحاف گوید: از امام صادق علیه السلام راجع بقول خداى عز و جل «برخى از شما مؤمن و برخى کافرند- ۲ سوره ۶۴-» پرسیدم، فرمود: روزى که مردم بصورت مور در صلب آدم علیه السلام بودند، خدا ایمان و کفر آنها را با ولایت ما شناخت (پس ولایت ما را در هر کس دید مؤمنش دانست و در آنکه ندید کافرش شناخت).
مجلسی می گوید: حسن (مرآه العقول فی شرح أخبار آل الرسول ج۵ ص۱۰) هادی النجفی می گوید:الروایه صحیحه الإسناد . (موسوعه أحادیث أهل البیت (ع) ج ۱۱ – ص ۱۸۳)
 ای اهل تشیع پس چرا امروز با ما دم از وحدت می زنید؟
___________________
روایت نهم: مُحَمَّدُ بْنُ یحْیى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ الْحُسَینِ بْنِ نُعَیمٍ الصَّحَّافِ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ( علیه السلام ) عَنْ قَوْلِهِ فَمِنْکُمْ کافِرٌ وَ مِنْکُمْ مُؤْمِنٌ فَقَالَ عَرَفَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِیمَانَهُمْ بِمُوَالَاتِنَا وَ کُفْرَهُمْ بِهَا یوْمَ أَخَذَ عَلَیهِمُ الْمِیثَاقَ وَ هُمْ ذَرٌّ فِی صُلْبِ آدَمَ وَ سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّیتُمْ فَإِنَّما عَلى رَسُولِنَا الْبَلاغُ الْمُبِینُ فَقَالَ أَمَا وَ اللَّهِ مَا هَلَکَ مَنْ کَانَ قَبْلَکُمْ وَ مَا هَلَکَ مَنْ هَلَکَ حَتَّى یقُومَ قَائِمُنَا ( علیه السلام ) إِلَّا فِی تَرْکِ وَلَایتِنَا وَ جُحُودِ حَقِّنَا وَ مَا خَرَجَ رَسُولُ اللَّهِ ( صلى الله علیه وآله ) مِنَ الدُّنْیا حَتَّى أَلْزَمَ رِقَابَ هَذِهِ الْأُمَّهِ حَقَّنَا وَ اللَّهُ یهْدِی مَنْ یشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ .» (الکافی ج۱ ص۴۲۷)
ترجمه مصطفوی: نعیم صحاف گوید: از امام صادق علیه السلام آیه: «بعضى از شما کافر و بعضى مؤمنند- ۲ سوره ۶۴-» را پرسیدم. فرمود: خداى عز و جل ایمان و کفر مردم را با ولایت ما شناخت، روزى که از ایشان پیمان گرفت و آنها بصورت مور در صلب آدم علیه السلام بودند، و نیز از آن حضرت این قول خداى عز و جل را پرسیدم! «خدا را اطاعت کنید و پیغمبر را اطاعت کنید، و اگر روى بگردانید، بر رسول ما تنها ابلاغ نمایانست- ۲- سوره ۶۴-» فرمود: هان بخدا سوگند، پیشینیان شما هلاک نشدند و هیچ کس هم تا زمان قیام قائم ما علیه السلام هلاک نشود، جز بسبب ترک نمودن ولایت ما و انکار حق ما، و رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله از دنیا نرفت، تا حق ما را بگردن این امت ثابت و لازم ساخت، و خدا هر که را بخواهد براه راست هدایت کند.» مجلسی: صحیح (مرآه العقول فی شرح أخبار آل الرسول ج۵ ص۹۱)
_____________________________
روایت دهم: عِدَّهٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِی بْنِ النُّعْمَانِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ عَنْ فُضَیلِ بْنِ یسَارٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ( علیه السلام ) یقُولُ مَنْ مَاتَ وَ لَیسَ لَهُ إِمَامٌ فَمِیتَتُهُ مِیتَهُ جَاهِلِیهٍ وَ مَنْ مَاتَ وَ هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ لَمْ یضُرَّهُ تَقَدَّمَ هَذَا الْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّرَ وَ مَنْ مَاتَ وَ هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ کَانَ کَمَنْ هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِی فُسْطَاطِهِ . (الکافی ج ۱ ص ۳۷۱ – 372)
ترجمه بهبودی: شنیدم ابو جعفر باقر (ع) مى‏گفت: هر کس بمیرد و امام خود را نشناخته باشد بر کیش دوره جاهلیت مرده است که مردم از وجود رهبران الهى بى‏خبر بودند و هر کس بمیرد و امام خود را شناخته باشد هیچ گونه خسارت و زیانى بر او وارد نخواهد شد که پیروزى مکتب پیش افتد یا بتاخیر افتد: هر کس بمیرد و امام خود را شناخته باشد همردیف کسى است که با قائم آل محمد و در خیمه مخصوص او باشد. بهبودی این روایت را صحیح می داند: (گزیده کافى، ج‏1، ص: ۹۴)
میرزا محمد تقی الأصفهانی می گوید: «بسند صحیح عن فضیل بن یسار» (مکیال المکارم ج ۲ – ص ۹۷، میرزا محمد تقی الأصفهانی)
علی کورانی می گوید: «هذا الحدیث الشریف عن الإمام الباقر» (الحق المبین فی معرفه المعصومین (ع) ص ۶۳۱- علی الکورانی)
اگر امام آن است که ۱۲۰۰ سال از ترس ذبح در فرار است! ترجیح می دهیم که چنین امامی را هیچ وقت نشناسیم!
_____________________
روایت یازدهم: أَحْمَدُ بْنُ إِدْرِیسَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ عَنْ صَفْوَانَ عَنِ الْفُضَیلِ عَنِ الْحَارِثِ بْنِ الْمُغِیرَهِ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ( علیه السلام ) قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ( صلى الله علیه وآله ) مَنْ مَاتَ لَا یعْرِفُ إِمَامَهُ مَاتَ مِیتَهً جَاهِلِیهً قَالَ نَعَمْ قُلْتُ جَاهِلِیهً جَهْلَاءَ أَوْ جَاهِلِیهً لَا یعْرِفُ إِمَامَهُ قَالَ جَاهِلِیهَ کُفْرٍ وَ نِفَاقٍ وَ ضَلَالٍ . (الکافی ج ۱  ص ۳۷۷)
بهبودی: به ابو عبد اللَّه صادق (ع) گفتم: آیا رسول خدا (ص) گفته است که: «هر کس بمیرد و بى‏امام باشد بر کیش جاهلیت مرده است»؟ گفت:بلى. گفتم: جاهلیت خالص یا جاهلیت از حیث امام و رهبر؟ گفت:جاهلیت کفر و نفاق و ضلالت. مجلسی(مرآه العقول فی شرح أخبار آل الرسول ج۴ ص۲۲۰) و بهبودی (گزیده کافى، ج‏1، ص: ۹۸) این روایت را صحیح می دانند!از اهل جاهلیت شدیم کافر و منافق هم شدیم ، ولی هنوز مسلمانیم!!!!
______________________
روایت دوازدهم: عَلِی بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ وَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الصَّلْتِ جَمِیعاً عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَى عَنْ حَرِیزِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ زُرَارَهَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ( علیه السلام ) قَالَ بُنِی الْإِسْلَامُ عَلَى خَمْسَهِ أَشْیاءَ عَلَى الصَّلَاهِ وَ الزَّکَاهِ وَ الْحَجِّ وَ الصَّوْمِ وَ الْوَلَایهِ قَالَ زُرَارَهُ فَقُلْتُ وَ أَی شَی ءٍ مِنْ ذَلِکَ أَفْضَلُ فَقَالَ الْوَلَایهُ أَفْضَلُ لِأَنَّهَا مِفْتَاحُهُنَّ وَ الْوَالِی هُوَ الدَّلِیلُ عَلَیهِنَّ قُلْتُ ثُمَّ الَّذِی یلِی ذَلِکَ فِی الْفَضْلِ فَقَالَ الصَّلَاهُ … ثُمَّ قَالَ ذِرْوَهُ الْأَمْرِ وَ سَنَامُهُ وَ مِفْتَاحُهُ وَ بَابُ الْأَشْیاءِ وَ رِضَا الرَّحْمَنِ الطَّاعَهُ لِلْإِمَامِ بَعْدَ مَعْرِفَتِهِ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یقُولُ مَنْ یطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطاعَ اللَّهَ وَ مَنْ تَوَلَّى فَما أَرْسَلْناکَ عَلَیهِمْ حَفِیظاً أَمَا لَوْ أَنَّ رَجُلًا قَامَ لَیلَهُ وَ صَامَ نَهَارَهُ وَ تَصَدَّقَ بِجَمِیعِ مَالِهِ وَ حَجَّ جَمِیعَ دَهْرِهِ وَ لَمْ یعْرِفْ وَلَایهَ وَلِی اللَّهِ فَیوَالِیهُ وَ یکُونَ جَمِیعُ أَعْمَالِهِ بِدَلَالَتِهِ إِلَیهِ مَا کَانَ لَهُ عَلَى اللَّهِ جَلَّ وَ عَزَّ حَقٌّ فِی ثَوَابِهِ وَ لَا کَانَ مِنْ أَهْلِ الْإِیمَانِ ثُمَّ قَالَ أُولَئِکَ الْمُحْسِنُ مِنْهُمْ یدْخِلُهُ اللَّهُ الْجَنَّهَ بِفَضْلِ رَحْمَتِهِ . (الکافی ج۲ ص۱۸-۱۹)
ترجمه مصطفوی: امام باقر علیه السّلام فرمود: بناى اسلام روى پنج چیز است؟ نماز و زکاه و حج و روزه و ولایت. زراره گوید بحضرت عرضکردم: کدامیک از اینها برتر است؟ فرمود: ولایت برتر است. زیرا ولایت کلید آنهاست و شخص والى دلیل و راهنماى آنهاست (ائمه علیهم السّلام راهنماى نماز و زکاه و حج و روزه میباشند و این اعمال بدون راهنمائى آنها درست نیست).
عرض کردم: سپس کدامیک برترى دارد؟ فرمود: نماز….سپس فرمود: بالاترین مرتبه امر دین و کلیدش و در همه چیز و مایه خرسندى خداى رحمان، اطاعت امام است، بعد از شناسائى او، همانا خداى عز و جل میفرماید: هر که پیغمبر را فرمان برد خدا را فرمان برده است و هر که پشت کند، ما ترا بنگهبانى آنها نفرستاده‏ایم، ۸۰ سوره ۴» همانا اگر مردى شب‏ها را بعبادت بپا خیزد و روزها را روزه دارد و تمام اموالش را صدقه دهد و در تمام دوران عمرش بحج رود، و امر ولایت ولى خدا را نشناسد تا از او پیروى کند و تمام اعمالش با راهنمائى او باشد، براى او از ثواب خداى جل و عز حقى نیست و او از اهل ایمان نباشد، سپس فرمود: خدا نیکوکاران از ایشان (اهل ولایت یا مستضعفین از مخالفین) را بفضل رحمت خود داخل بهشت کند.» مجلسی این روایت را صحیح می داند (مرآه العقول ج۷ ص۱۰۲) همینطور مرجع تقلید شیعیان " سید محمد صادق روحانی" می گوید: « کصحیح زراره»  (فقه الصادق (ع) – السید محمد صادق الروحانی – ج ۹ – شرح ص ۲۱۲)
می گویم: نماز،روزه،صدقه و حج یک میلیارد و پانصد میلیون مسلمان به زعم شیعه برای خدا یک ذره هم ارزشی ندارد که هیچ ، تازه یک چیزی هم بدهکار می شویم آخر منکر ولایت هستیم  و آن دنیا باید جواب پس بدهیم!
نمی دانم وقتی نماز،روزه،صدقه و حج یک آدم قبول نشه اون وقت چطور میشه مسلمان؟ بعد چطور میشه با این آدم متحد شد؟ بعد چطور میشه با این فرد ازدواج کرد؟
نکتۀ جالب: این روایت اشاره دارد به این دو شعر معروفی که مداحان می خوانند:
چرا سنی نمی خواهد بداند … وضوی بی ولایت آب بازیست
یا این بیت:    به منکر علی بگو نماز خود قضا کند … نماز بی ولای او عبادتیست بی وضو
بعد علمای شیعه می گویند حرف های مداحان نماینده مذهب شیعه نیست ولی ظاهراً که همین مداحان شما عقیده ی واقعی شیعۀ صفوی را نشان می دهند که با سند صحیح در کتبتان آمده است!
_______________________
روایت سیزدهم: «أَبُو عَلِی الْأَشْعَرِی عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِی الْکُوفِی عَنْ عَبَّاسِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ فُضَیلِ بْنِ یسَارٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ( علیه السلام ) قَالَ بُنِی الْإِسْلَامُ عَلَى خَمْسٍ عَلَى الصَّلَاهِ وَ الزَّکَاهِ وَ الصَّوْمِ وَ الْحَجِّ وَ الْوَلَایهِ وَ لَمْ ینَادَ بِشَی ءٍ کَمَا نُودِی بِالْوَلَایهِ فَأَخَذَ النَّاسُ بِأَرْبَعٍ وَ تَرَکُوا هَذِهِ یعْنِی الْوَلَایهَ »(الکافی ج ۲ ص ۱۸)
ترجمه مصطفوی:امام باقر علیه السّلام فرمود: اسلام روى پنج پایه نهاده شده: نماز و زکاه و روزه و حج و ولایت. و بچیزى مانند ولایت فریاد زده نشد، مردم آن چهار را گرفتند و- این- یعنى ولایت- را رها کردند.مجلسی می گوید: موثق کالصحیح
منکر نماز کافر است منکر ولایت چطور؟
________________________
روایت چهاردهم: «مُحَمَّدُ بْنُ یحْیى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنِ الْحُسَینِ بْنِ سَعِیدٍ عَنِ ابْنِ الْعَرْزَمِی عَنْ أَبِیهِ عَنِ الصَّادِقِ ( علیه السلام ) قَالَ قَالَ أَثَافِی الْإِسْلَامِ ثَلَاثَهٌ الصَّلَاهُ وَ الزَّکَاهُ وَ الْوَلَایهُ لَا تَصِحُّ وَاحِدَهٌ مِنْهُنَّ إِلَّا بِصَاحِبَتَیهَا .»
ترجمه مصطفوی:امام صادق علیه السّلام فرمود: پایه‏هاى اجاق اسلام سه چیز است: نماز و زکاه و ولایت، هیچ یک از آنها جز بهمراه دو تاى دیگر درست نباشد (پیداست که نماز و زکاه بدون ولایت مقبول نباشد). (الکافی ج ۲ ص ۱۸)بهبودی می گوید: صحیح (گزیده کافى، ج‏1، ص: ۱۵۰) مجلسی در شرح این حدیث می گوید: «ولا ریب فی کون الولایه شرطا لصحه الأخریین» (بحار الأنوار ج ۶۵  ص ۳۳۰)
_____________________
روایت پانزدهم: مُحَمَّدُ بْنُ یحْیى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ یحْیى عَنْ عِیسَى بْنِ السَّرِی أَبِی الْیسَعِ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ( علیه السلام ) أَخْبِرْنِی بِدَعَائِمِ الْإِسْلَامِ الَّتِی لَا یسَعُ أَحَداً التَّقْصِیرُ عَنْ مَعْرِفَهِ شَی ءٍ مِنْهَا الَّذِی مَنْ قَصَّرَ عَنْ مَعْرِفَهِ شَی ءٍ مِنْهَا فَسَدَ دِینُهُ وَ لَمْ یقْبَلِ [اللَّهُ] مِنْهُ عَمَلَهُ وَ مَنْ عَرَفَهَا وَ عَمِلَ بِهَا صَلَحَ لَهُ دِینُهُ وَ قَبِلَ مِنْهُ عَمَلَهُ وَ لَمْ یضِقْ بِهِ مِمَّا هُوَ فِیهِ لِجَهْلِ شَی ءٍ مِنَ الْأُمُورِ جَهْلُهُ فَقَالَ شَهَادَهُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ الْإِیمَانُ بِأَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ ( صلى الله علیه وآله ) وَ الْإِقْرَارُ بِمَا جَاءَ بِهِ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ حَقٌّ فِی الْأَمْوَالِ الزَّکَاهُ وَ الْوَلَایهُ الَّتِی أَمَرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهَا وَلَایهُ آلِ مُحَمَّدٍ ( صلى الله علیه وآله ) قَالَ فَقُلْتُ لَهُ هَلْ فِی الْوَلَایهِ شَی ءٌ دُونَ شَی ءٍ فَضْلٌ یعْرَفُ لِمَنْ أَخَذَ بِهِ قَالَ نَعَمْ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ( صلى الله علیه وآله ) مَنْ مَاتَ وَ لَا یعْرِفُ إِمَامَهُ مَاتَ مِیتَهً جَاهِلِیهً وَ کَانَ رَسُولَ اللَّهِ ( صلى الله علیه وآله ) وَ کَانَ عَلِیاً ( علیه السلام ) وَ قَالَ الْآخَرُونَ کَانَ مُعَاوِیهَ ثُمَّ کَانَ الْحَسَنَ ( علیه السلام ) ثُمَّ کَانَ الْحُسَینَ ( علیه السلام ) وَ قَالَ الْآخَرُونَ یزِیدَ بْنَ مُعَاوِیهَ وَ حُسَینَ بْنَ عَلِی وَ لَا سِوَاءَ وَ لَا سِوَاءَ قَالَ ثُمَّ سَکَتَ ثُمَّ قَالَ أَزِیدُکَ فَقَالَ لَهُ حَکَمٌ الْأَعْوَرُ نَعَمْ جُعِلْتُ فِدَاکَ قَالَ ثُمَّ کَانَ عَلِی بْنَ الْحُسَینِ ثُمَّ کَانَ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِی أَبَا جَعْفَرٍ وَ کَانَتِ الشِّیعَهُ قَبْلَ أَنْ یکُونَ أَبُو جَعْفَرٍ وَ هُمْ لَا یعْرِفُونَ مَنَاسِکَ حَجِّهِمْ وَ حَلَالَهُمْ وَ حَرَامَهُمْ حَتَّى کَانَ أَبُو جَعْفَرٍ فَفَتَحَ لَهُمْ وَ بَینَ لَهُمْ مَنَاسِکَ حَجِّهِمْ وَ حَلَالَهُمْ وَ حَرَامَهُمْ حَتَّى صَارَ النَّاسُ یحْتَاجُونَ إِلَیهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا کَانُوا یحْتَاجُونَ إِلَى النَّاسِ وَ هَکَذَا یکُونُ الْأَمْرُ وَ الْأَرْضُ لَا تَکُونُ إِلَّا بِإِمَامٍ وَ مَنْ مَاتَ لَا یعْرِفُ إِمَامَهُ مَاتَ مِیتَهً جَاهِلِیهً وَ أَحْوَجُ مَا تَکُونُ إِلَى مَا أَنْتَ عَلَیهِ إِذْ بَلَغَتْ نَفْسُکَ هَذِهِ وَ أَهْوَى بِیدِهِ إِلَى حَلْقِهِ وَ انْقَطَعَتْ عَنْکَ الدُّنْیا تَقُولُ لَقَدْ کُنْتُ عَلَى أَمْرٍ حَسَنٍ .
أَبُو عَلِی الْأَشْعَرِی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ عَنْ صَفْوَانَ عَنْ عِیسَى بْنِ السَّرِی أَبِی الْیسَعِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ( علیه السلام ) مِثْلَهُ .» (الکافی ج۲ ص۱۹-۲۰)
 ترجمه مصطفوی:«عیسى بن سرى گوید: بامام صادق علیه السّلام عرض کردم: ارکان اسلام را بمن خبر ده، آن ارکان که براى هیچ کس کوتاهى در شناسائى آنها روا نیست و کسى که در شناسائى آنها کوتاهى کند، دین خود را تباه ساخته و خدا کردار او را نپذیرد و هر که آن ارکان را بشناسد و بآنها عمل کند: دینش شایسته گشته و کردارش پذیرفته شده و با روشى که دارد (که ارکان اسلام را میداند و بآنها عمل میکند) ندانستن هیچ امر دیگر، براى او تنگى و فشار نیاورد؟ فرمود گواهى دادن به یکتائى خدا و اینکه محمد صلى اللَّه علیه و آله فرستاده خداست و اقرار بآنچه او از جانب خدا آورد و اینکه زکاه اموال حق است و ولایتى «1» که خداى عز و جل بدان امر فرموده است و آن ولایت آل محمد صلى اللَّه علیه و آله است.
عرض کردم: آیا نسبت بامر ولایت دلیل مخصوصى براى کسى که ادعاء آن فضیلت کند میباشد که بآن شناخته شود؟ [آیا نسبت بولایت بیان و برهان مخصوصى رسیده است که متمسک بآن شناخته شود؟] فرمود آرى، خداى عز و جل فرماید: «کسانى که ایمان آورده‏اید! اطاعت کنید خدا را و اطاعت کنید پیغمبر و والیان امر از خودتان را، ۵۹ سوره ۴» و رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله فرمود: هر که بمیرد و امام و پیشواى خود را نشناسد بمرگ دوران جاهلیت مرده است. و امام و پیشواى مردم پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله بود و على علیه السّلام و دیگران گفتند: معاویه امام بوده است، سپس حسن علیه السّلام بود و بعد از او حسین علیه السّلام‏ و دیگران گفتند. یزید بن معاویه [و حسین بن على‏] ولى برابر نباشند، برابر نباشند (پر واضح است که معاویه در برابر على علیه السّلام و یزید در برابر حسین علیه السّلام قابلیت امامت ندارند) سپس سکوت نمود و باز فرمود:
برایت زیادتر بگویم؟ حکم اعور عرض کرد: آرى قربانت گردم، فرمود: سپس على بن الحسین امام بود و بعد از او ابو جعفر محمد بن على، و شیعیان پیش از ابو جعفر مناسک حج و حلال و حرام خود را نمیدانستند، چون ابو جعفر آمد، در علم را گشود و مناسک حج و حلال و حرام مردم را بیان فرمود، تا آنجا که مردمى که شیعه بآنها محتاج بودند (در امر مناسک و حلال و حرام) خود محتاج شیعه گشتند، و امر امامت این گونه میباشد، زمین بى‏امام باقى نماند و هر که بمیرد و امامش را نشناسد، بمرگ جاهلیت مرده است، و زمانى که از همه بیشتر احتیاج دارى بروشى که دارى (عقیده تشیع) زمانى است که نفست باینجا برسد- با دست اشاره بگردنش فرمود- و دنیا از تو بریده شود، خواهى گفت: عقیده خوبى داشتم (یعنى هنگام جاندادن عظمت و فضیلت ولایت خویش را میفهمى).» مجلسی گوید: صحیح بسندیه (مرآه العقول فی شرح أخبار آل الرسول ج۷ ص۱۰۸)
به قول علامه برقعی ششصد سال بین حضرت عیسی و حضرت محمد امامی روی زمین نبود ولی اتفاقی نیفتاد ، حتماً اون زمان، زمین ناصبی بوده که بدون امام نابود نشده!
________________________
روایت هفدهم: «عَلِی بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ صَالِحِ بْنِ السِّنْدِی عَنْ جَعْفَرِ بْنِ بَشِیرٍ عَنْ أَبِی سَلَمَهَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ( علیه السلام ) قَالَ سَمِعْتُهُ یقُولُ نَحْنُ الَّذِینَ فَرَضَ اللَّهُ طَاعَتَنَا لَا یسَعُ النَّاسَ إِلَّا مَعْرِفَتُنَا وَ لَا یعْذَرُ النَّاسُ بِجَهَالَتِنَا مَنْ عَرَفَنَا کَانَ مُؤْمِناً وَ مَنْ أَنْکَرَنَا کَانَ کَافِراً وَ مَنْ لَمْ یعْرِفْنَا وَ لَمْ ینْکِرْنَا کَانَ ضَالًّا حَتَّى یرْجِعَ إِلَى الْهُدَى الَّذِی افْتَرَضَ اللَّهُ عَلَیهِ مِنْ طَاعَتِنَا الْوَاجِبَهِ فَإِنْ یمُتْ عَلَى ضَلَالَتِهِ یفْعَلِ اللَّهُ بِهِ مَا یشَاءُ .» (الکافی ج ۱  ص ۱۸۷)
ترجمه مصطفوی: امام صادق علیه السلام میفرماید: مائیم که خدا اطاعت ما را واجب ساخته، مردم راهى جز معرفت ما ندارند و بر نشناختن ما معذور نباشند. هر که ما را شناسد مؤمن است و هر که انکار کند کافر است و کسى که نشناسد و انکار هم نکند گمراهست تا زمانى که بسوى هدایتى که خدا بر او واجب ساخته و آن اطاعت حتمى ماست برگردد و اگر بهمان حال گمراهى بمیرد خدا، هر چه خواهد با او کند.
در مورد سند آن:العلامه الفقیه آیه الله العظمى السید محمد علی الموحد الأبطحی!! سند این حدیث را صحیح می داند. (تهذیب المقال فی تنقیح کتاب رجال النجاشی ج ۴ شرح ص ۳۶۰-۳۶۱، السید محمد على الأبطحی _ قم)
________________________
روایت هجدهم: «الْحُسَینُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشَّاءِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِی حَمْزَهَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ( علیه السلام ) یقُولُ إِنَّ عَلِیاً ( صلوات الله علیه ) بَابٌ فَتَحَهُ اللَّهُ مَنْ دَخَلَهُ کَانَ مُؤْمِناً وَ مَنْ خَرَجَ مِنْهُ کَانَ کَافِراً .» (الکافی ج ۲  ص ۳۸۸)
ترجمه مصطفوی: ابو حمزه گوید: شنیدم از امام باقر علیه السّلام که مى‏فرمود: همانا على علیه السلام درى است که خداوند (براى مردمان) گشود، هر که داخل آن گردد مؤمن است، و هر که از آن بیرون رود کافر است. مجلسی می گوید: ضعیف على المشهور و معتبر عندی. (مرآه العقول فی شرح أخبار آل الرسول ، ج ۱۱، ص: ۱۲۲ مجلسی)الشیخ هادی النجفی می گوید: الروایه صحیحه الإسناد . (موسوعه أحادیث أهل البیت (ع) – ج ۹ – ص ۳۷۴ ، الشیخ هادی النجفی _ بیروت)
_________________________________
روایت نوزدهم: یونُسُ عَنْ مُوسَى بْنِ بَکْرٍ عَنْ أَبِی إِبْرَاهِیمَ ( علیه السلام ) قَالَ إِنَّ عَلِیاً ( علیه السلام ) بَابٌ مِنْ أَبْوَابِ الْجَنَّهِ فَمَنْ دَخَلَ بَابَهُ کَانَ مُؤْمِناً وَ مَنْ خَرَجَ مِنْ بَابِهِ کَانَ کَافِراً وَ مَنْ لَمْ یدْخُلْ فِیهِ وَ لَمْ یخْرُجْ مِنْهُ کَانَ فِی الطَّبَقَهِ الَّتِی لِلَّهِ فِیهِمُ الْمَشِیئَهُ .» (الکافی ج ۲ ص ۳۸۹)
ترجمه مصطفوی:حضرت موسى بن جعفر علیهما السّلام فرمود: بدرستى که على علیه السّلام درى از درهاى بهشت است هر کس از این در در آید مؤمن است، و هر که از آن بیرون رود کافر است، و هر که نه درآید و نه بیرون رود در آن طبقه‏اى باشد که کارشان با خدا است (و هر چه خواهد در باره آنان همان کند). مجلسی می گوید: ضعیف کالموثق و قد مر مضمونه. (مرآه العقول فی شرح أخبار آل الرسول، ج ۱۱ ص ۱۲۴)
________________________
روایت بیستم: عِدَّهٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشَّاءِ عَنْ دَاوُدَ الْحَمَّارِ عَنِ ابْنِ أَبِی یعْفُورٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ( علیه السلام ) قَالَ سَمِعْتُهُ یقُولُ ثَلَاثَهٌ لَا یکَلِّمُهُمُ اللَّهُ یوْمَ الْقِیامَهِ وَ لَا یزَکِّیهِمْ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ مَنِ ادَّعَى إِمَامَهً مِنَ اللَّهِ لَیسَتْ لَهُ وَ مَنْ جَحَدَ إِمَاماً مِنَ اللَّهِ وَ مَنْ زَعَمَ أَنَّ لَهُمَا فِی الْإِسْلَامِ نَصِیباً .» (الکافی ج ۱ ص ۳۷۳)
ترجمه بهبودی: شنیدم ابو عبد اللَّه صادق (ع) گفت: در روز رستاخیز خداوند عزت با سه فرقه سخن نگوید و از آلودگى تطهیرشان نکند، و آنان گرفتار شکنجه‏اى پر درد باشند: اول: هر کس بناحق ادعاى امامت کند. دوم: هر کس امام بر حق را انکار کند. سوم: هر کس که تصور کند دو فرقه اول از اسلام محمدى نصیب و بهره‏اى دارند.
بهبودی این روایت را صحیح می داند. (گزیده کافى، ج‏1 ص۹۵)
طبق این حدیث اهل سنت از گروه دوم هستند و شکنجه خواهند شد – ولی علمای شیعه ای که دم از وحدت می زنند و با تقیه ما را مسلمان می خوانند از گروه سوم هستند و از این شکنجه بی نصیب نخواهند شد!
__________________
در این نوشتار بیست روایت از کتب دسته اول شیعه نقل شد که اکثر آن از "الکافی" بود که نزد شیعه معتبرترین کتاب است (که اضافه بر این نیز هست) ؛ تمام روایاتی که نقل شد توسط علمای شیعه توثیق یا تصحیح شده اند پس ما به روایات ضعیف استناد نکرده ایم ، از طرفی حتی اگر این روایات ضعیف بودند! به خاطر طرق مختلف آن از لحاظ "معنی" مستفیض محسوب می شدند چرا که به قول خوئی: وإن کانت کلها ضعیفه السند، إلا أنها مستفیضه (معجم رجال ج۱۴ ص۱۰۰) و همینطور به قول "خمینی" که در مورد همین روایات گفته بود: «منها روایات مستفیضه دلت على کفرهم ، کموثقه الفضیل بن یسار عن أبی جعفر علیه السلام قال: " إن الله تعالى نصب علیا….. » (کتاب الطهاره ج ۳  ص ۳۱۶، خمینی _قم) که در روایت ششم به آن اشاره شد.
پس فهمیدیم که در کتب شیعیان بالغ بر ۲۰ روایت صحیح السند وجود دارد که کفر ما اهل سنت را ثابت می کند اما در حیرتم که چگونه علمای متاخر شیعه چه علمای اصولی و چه اخباری این احادیث را نادیده گرفته و اهل سنت را مسلمان می دانند و دم از وحدت با آنان می زنند!!!
آیا با وجود این همه روایت صحیح در کتبشان آن هم از قول ائمه باز هم می توان قبول کرد که علمای شیعه قلباً ما اهل سنت را مسلمان می دانند؟؟ آیا فکر نمی کنید که این همه که دم از وحدت می زنند همش عوام فریبی و ریاکاری است؟
البته بگذریم از اینکه، این چه وحدتی است که یک طرف از طرفین حق حرف زدن ندارد ، حق کتاب نوشتن، حق سایت داشتن حق سخنرانی کردن، حق شبکه داشتن و…. ندارد و اگر کسی تلاش کند حرف بزند یا بنویسید یا سخنی بگوید ، بلافاصله سر از محکمه و زندان در می آورد!